Fasentier l กิลด์อลวนคนอลเวง┃ปิดรับสมัคร

ลำดับตอนที่ #6 : C H A P T E R 0 1 l เพื่อน

 

 

       C H A P T E R 1  เพื่อน    

            “วันเลือกชมรม น่าสนุกสุดๆ” เสียงใสใสจากหนึ่งในเด็กสาวกลุ่มหน้าห้องดังขึ้น

            “ช่วงเช้าไม่ได้เรียนสินะ โอ้ย— สวรรค์ชัดๆ” เด็กสาวอีกคนเอ่ยขึ้น

            ในขณะที่ทุกคนในห้องเรียนกำลังสนทนาประเด็นน่าสนใจในวันนี้ ปรากฏร่างโปร่งเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลที่ดูยุ่งเล็กน้อย เพียงแค่เขาก้าวเท้าเข้ามาในห้องเสียงซุบซิบก็ดังขึ้น ดวงตาหลายคู่จับจ้องไปที่เขา แต่เขากลับไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองใดใด เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะของตนพร้อมกับแกะลูกอมรสเลม่อนใส่ปาก

            ซุบซิบอะไรกันวะ

            ในใจของแมตต์ก็แอบแปลกใจเล็กน้อยกับเหตุการณ์ตรงหน้า ปรกติแล้วเขาเป็นเพียงอากาศธาตุในห้องเรียน บางคนไม่รู้จักชื่อเขาด้วยซ้ำ... แต่วันนี้มันก็แปลกๆ ไปจากที่เคยเป็นอยู่สักหน่อย

            “คนขี้แพ้มันก็ต้องอยู่กับคนขี้แพ้อยู่แล้วจริงมั้ย” เสียงจากเด็กชายปริศนาหลังห้องดังขึ้น เสียงพูดคุยของทุกคนเงียบลง ปรากฏเด็กหนุ่มเรือนผมสีบลอนด์ทองกำลังมองไปที่แมตต์ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

            “นั้นน่ะสิ” เด็กหนุ่มข้างๆ เสริม พร้อมกับเสียงสนับสนุนของกลุ่มเด็กหลังห้องดังขึ้นแบบรู้งานสุดๆ

            แมตต์ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะส่ายหัวอย่างไม่สนใจ ซึ่งนั้นคือฉนวนแห่งความโกลาหลในวันนี้ เด็กหนุ่มหัวโจกจ้องเขม่งอย่างไม่พอใจก่อนที่จะลุกขึ้นจากโต๊ะของตนและมุ่งหน้าไปที่โต๊ะของลูซที่อยู่ใกล้ๆ กับประตู

            “ลูซน้อย... ไอ้คนขี้แพ้ รู้จักไอ้แมตต์นั่นมั้ย ไอ้คนที่มันจืดจางที่สุดในห้องเราน่ะ?”

“....” ลูซไม่ตอบแต่เขากลับนั่งนิ่งเงียบ

“ฉันถาม!!! ก็ช่วยมองหน้าฉันด้วยไอ้คนขี้แพ้” ร่างโปร่งกระชากคอเสื้อของลูซที่อยู่ใต้เสื้อโค้ทจนร่างเล็กต้องยืนขึ้นตามแรงดึง

“....” ลูซไม่โต้ตอบเขาแค่เพียงหลบสายตา

“ฉันเป็นเพื่อนกับลูซ แล้วมันไปหนักกระบาลส่วนไหนของแกไม่ทราบ” แมตต์เอ่ยเสียงเบาพร้อมกับใบหน้านิ่งๆ โดยที่ไม่รู้ว่านั้นคือการยียวนดีดีนี่เอง

“แกกล้ามาก” สิ้นเสียงร่างโปร่งผละออกจากลูซก่อนที่จะเดินไปหาแมตต์ที่นั่งติดหน้าต่าง

เสียงตะโกนเชียร์ของเพื่อนในห้องดังขึ้น “จอห์นนี่! จอห์นนี่!”

ทันใดนั้นหมัดขวาก็พุ่งเข้าไปที่หน้าของแมตต์ แต่เขาหลบมันได้อย่างหวุดหวิดก่อนที่จะย่อตัวลงและใช้ไหล่ชนให้อีกคนผละไปเล็กน้อย

“จะลองดีเหรอ” จอห์นนี่ที่เซไปข้างหลังพยายามจะต่อยอีกครั้งแต่เสียงของเพื่อนในห้องดึงสติเขาไว้ “จอห์นนี่ครูมา!” ทันควันเหตุการณ์ก็กลับมาปรกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            จอห์นนี่มองหน้าแมตต์ก่อนจะขยับปากแบบไม่มีเสียง ‘เดี๋ยวได้เจอกัน’ แมตต์ไหวไหล่ก่อนจะมองไปที่ลูซที่ตอนนี้เขาก็กำลังมองมาทางแมตต์ด้วยแววตาเป็นห่วง แมตต์พยักหน้าเป็นเชิงว่าสบายดีก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะโดยที่ไม่รู้เลยว่าเรื่องร้ายๆ กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า!

เสียงกริ่งบอกเวลาเป็นสัญญาณแห่งความหรรษา นักเรียนหลายคนแห่งไฮสกูลแห่งนี้ต่างทยอยกลับบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เว้นเพียงแต่นักเรียนเกรดเก้าห้องหนึ่งที่กำลังยืดเส้นยืดสายท่ามกลางสนามกีฬาอเนกประสงค์ขนาดเล็ก

          ปี๊ดดดดด!

            เสียงนกหวีดอันคุ้นหูดังขึ้นเป็นตัวจัดระเบียบเหล่าเด็กหนุ่มสาวให้เข้าที่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวิชาพละในวันนี้

            “วันนี้ เราจะมาบริหารร่างกายกัน เนื่องจากอากาศมันหนาวแล—“ ยังไม่ทันที่ชายวัยกลางคนจะพูดจบเสียงนักเรียนชายคนหนึ่งก็แทรกขึ้น “หิมะตกขนาดนี้ผมว่าพวกเราน่าจะทำอะไรสนุกๆ กว่าการวอร์มนะครับ”

            “ใช่ๆ” เสียงนักเรียนอีกหลายคนดังขึ้น

            “โอเคๆ ก็ได้ งั้นเรามาเล่นปาหิมะกันก็ได้”

            “น่าเบื่อ....” แมตต์ถอนหายใจ
 

 - 10 % -

 

          TALK WITH จันจ๋า มีความอยากเขียน พอดีว่างนิดหน่อยครับ ก็เลยเขียนมาลง
จริงๆ อยากเขียนจบแล้วเอามาลงเลย แต่ก็-- เอามาลงก่อนกลัวทุกคนคิดว่าผมทิ้งแล้ว
ยังไงก็เจอกันอีกทีครบ 100% นะครับ                      

   T
B

    T
B

T
B