You are My prince

ลำดับตอนที่ #3 : แบลร์

ยามเย็นพระอาทิตย์เริ่มจะลับขอบฟ้า บ่งบอกว่าถึงเวลาเลิกงานแล้ว  

“วันนี้ริกไปไหนหรือเปล่า” ธนากรเดินมาหาที่โต๊ะ วันนี้เขาว่างจึงตั้งใจจะชวนเธอทานอาหารเย็นด้วยกัน

“อ่อ วันนี้นัดกับแบลร์ว่าจะไปกินข้าวแล้วซื้อของเข้าบ้านนิดหน่อยน่ะค่ะ พี่ฮัทมีอะไรรึเปล่าคะ” เอริกาที่กำลังเก็บของเตรียมตัวกลับบ้านหันมาตอบ

“ไม่มีหรอก นึกว่าจะชวนกินข้าวเฉยๆ น่ะ” ชายหนุ่มอดรู้สึกเสียดายไม่ได้ 

“งั้นไปด้วยกันมั้ยล่ะคะ กินด้วยกันหลายๆ คนก็สนุกดี” เอริการีบเอ่ยปากชวนกลับทันที ความจริงแล้วเธอกำลังแอบลุ้นให้เพื่อนกับพี่ชายที่รักใจตรงกันอยู่ เพราะต่างก็ยังไม่มีใครและเป็นคนดีด้วยกันทั้งคู่ 

“ไม่ดีกว่า” พี่ไม่อยากรู้สึกเป็นส่วนเกินน่ะ ธนากรกล่าวต่อในใจ

“โอ้ย ไม่ต้องเกรงใจเลยค่ะพี่ฮัท ทำอย่างกับคนอื่นคนไกล ไปด้วยกันเถอะค่ะ เดี๋ยวริกโทรบอกแบลร์เอง นะคะ ไปด้วยกันนะพี่ฮัท” เอริกาทำเสียงออดอ้อนเต็มที่จนชายหนุ่มเริ่มใจอ่อน

“ก็ได้จ้ะ ถ้าริกพูดขนาดนี้ พี่ก็คงต้องยอมล่ะ” สุดท้ายเขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลง

“ดีเลยค่ะ งั้นพี่ฮัทขึ้นรถไฟฟ้าไปกับริกเลยมั้ยคะ ขับออกไปตอนนี้รถน่าจะติด ทานเสร็จแล้วค่อยกลับมาเอารถอีกที” เอริกาช่วยเสนอแนะวิธีให้เรียบร้อย เพราะเกรงว่าหากรอเขาฝ่ารถติดออกไปกว่าจะได้เจอกัน พวกเธออาจจะทานเสร็จเรียบร้อยแล้วจะเสียแผนกันพอดี

“ได้จ้ะ งั้นพี่เก็บของก่อน เจอกันหน้าออฟฟิศเลยละกัน” ธนากรเดินกลับไปเก็บของ ใจหนึ่งก็ดีใจที่จะได้ทานอาหารเย็นกับเอริกา แต่อีกใจก็ไม่รู้ว่าคราวนี้แบลร์จะเล่นงานอะไรเขาอีกบ้าง

แบลร์วางสายโทรศัพท์จากเอริกาที่โทรมาบอกว่าจะมีเพื่อนร่วมโต๊ะอาหารเพิ่มอีกหนึ่งคน แล้วเปรยกับตัวเองเบาๆ “อีตาหัดเยอรมันนี่ไม่เข็ดอีกแฮะ สงสัยคราวที่แล้วจะเบาไป งั้นคราวนี้ต้องจัดหนักซะหน่อย ดูซิ จะยังกล้ามาวอแวกับริกกี้อีกมั้ย” แบลร์ยิ้มเจ้าเล่ห์กับตัวเอง 

เมื่อแบลร์เห็นเอริกาและธนากรก้าวเข้ามาในร้านอาหารที่นัดกันไว้ เธอก็ลุกยืนแล้วโบกไม้โบกมือ พร้อมกับร้องเรียกเสียงดัง “ริกกี้! ริกกี้ขา! แบลร์อยู่นี่ค่ะ ฮันนี่ ทางนี้ๆ” 

เอริการีบเดินเข้าไปหาโดยมีธนากรเดินตามมาไม่ห่างนัก เมื่อถึงโต๊ะ แบลร์ก็สวมกอดเพื่อนสาวแน่นราวกับไม่ได้เจอกันมานาน แล้วรีบเกาะแขนดึงเธอลงนั่งเก้าอี้ข้างตัว โดยไม่สนใจชายหนุ่มที่ตามมาด้วยแม้แต่นิด “วันนี้เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย งานเยอะรึป่าว …นี่เค้าสั่งของที่ตัวเองชอบไว้แล้วนะ...”  

“เอ่อ… แบลร์ๆ ทักพี่ฮัทก่อนสิ จำพี่ฮัทได้มั้ยที่เคยมากินข้าวด้วยกันไง” เอริการีบดึงความสนใจของแบลร์ไปที่ธนากรทันที เพราะนี่คือจุดประสงค์หลักที่เธอตั้งใจให้คนทั้งคู่มาพบกัน

แบลร์ยกมือไหว้ธนากรเร็วๆ ก่อนจะยิ้มหวานให้เอริกาแล้วตอบ “ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ แบลร์จำเรื่องที่เกี่ยวกับริกกี้ได้ทุกเรื่องแหละ” และปรายตามองธนากร “พี่ฮัท รุ่นพี่ทีมออกแบบที่ตั้งใจจะมาจีบริกกี้ใช่มั้ยล่ะ” 

“มั่วแล้วยัยแบลร์ พี่ฮัทไม่เคยจีบริกเลยจริงๆ นะ เอาที่ไหนมาพูดเนี่ย”  เอริกาปฏิเสธทันควัน ขืนแบลร์เข้าใจแบบนี้คะแนนของพี่ฮัทก็โดนติดลบแย่สิ

ทำไมแบลร์จะไม่รู้ว่าตาหัดเยอรมันนี่จ้องจะจีบเพื่อนรักของเธอ หลายครั้งแล้วที่เธอแวะไปหาเพื่อนถึงออฟฟิศแล้วพบธนากรกำลังยืนพูดคุยอยู่กับเอริกา สายตาที่เขามองมันชัดเจนว่าไม่ได้คิดเพียงแค่พี่น้องแน่ๆ ยิ่งครั้งก่อนที่เอริกาชวนธนากรมาทานข้าวด้วยก็ยิ่งชัดเจนเข้าไปใหญ่ ชายหนุ่มดูกระตือรือล้นในการเอาใจเพื่อนเธอเป็นพิเศษ เมื่อสบโอกาสเธอจึงถามเขาเป็นนัยๆ ว่าสนใจเพื่อนเธอเหรอ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เพียงแต่ยิ้มอายๆ เท่านั้น แต่นั่นก็ชัดเจนพอที่จะเข้าใจได้ เธอจึงบอกเขาว่าหากไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนเธอก็ดี เพราะเอริกาและตัวเธอไม่สนใจผู้ชาย แค่นั้นตาหัดเยอรมันก็รีบขอตัวกลับแทบไม่ทัน นึกไม่ถึงว่าเขาจะยังไม่ถอดใจอีก

“โอเคๆ เปล่าก็เปล่า แบลร์เชื่อใจริกกี้ ริกกี้ว่าไงแบลร์ก็ว่าตามนั้น เพราะแบลร์รักริกกี้มากที่สุดเลย” ไม่พูดเปล่า แบลร์โถมตัวไปกอดเอริกาไว้แน่น ท่าทีนั้นทำให้ธนากรรู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย

“พอเลยๆ เวอร์ตลอดเลยนะยะ แล้ววันนี้เป็นอะไรเนี่ย ทำไมอ้อนผิดปกติจัง มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้รึเปล่าเนี่ย” เอริกาเข้าใจว่านิสัยหวงเพื่อนของแบลร์คงกำเริบอีกแล้ว เวลามีใครมาใกล้ชิดตัวเธอ แบลร์ก็จะออกอาการทุกที โดยเฉพาะหากคนพวกนั้นเป็นผู้ชาย คงเพราะพวกเธอเป็นเพื่อนซี้กันมานาน และผ่านช่วงเวลาที่เจ็บปวดมาด้วยกันจึงรู้สึกผูกพันกันมากเป็นพิเศษ

“อะไรเล่า แบลร์ก็อ้อนริกกี้เป็นประจำอยู่แล้วนี่นา ไม่ได้เวอร์เลยนะ” แบลร์ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและยิ้มหวานจนเอริกาอดยิ้มตามไม่ได้ 

ธนากรมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกเจ็บปวดใจ เอริกากับแบลร์คงจะรักกันมากจริงๆ เขาเกือบจะขอตัวออกไปก่อนแล้วหากพนักงานไม่เข้ามาเสิร์ฟอาหารพอดี แม้ว่าร้านนี้จะเป็นร้านโปรดของเขาเช่นกัน แต่รสชาติอาหารมื้อนี้กลับไม่ทำให้เขารู้สึกเพลิดเพลินไปกับมันเท่าที่ควรเลย เมื่อทานเสร็จเขาก็รีบขอตัวทันที แม้เอริกาจะชวนเขาเดินเล่นด้วยกันก่อน แต่เขาก็อ้างว่าต้องรีบแวะกลับไปเอารถที่ออฟฟิศอีกด้วยจึงต้องรีบไป

เมื่อแยกจากธนากรแล้ว ทั้งสองก็เดินเข้าไปยังซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของใช้เข้าบ้าน แบลร์กลับมาพูดคุยเป็นปกติอีกครั้งจนเอริกาอดข้องใจไม่ได้ จึงเอ่ยถามออกไปตรงๆ “แกไม่ชอบพี่ฮัทหรอ” 

“เปล่านี่” แบลร์ปฏิเสธโดยไม่หันมามองเอริกา ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเลือกแชมพูต่อไป

“จิงอะ แล้วทำไมตอนนี้แกไม่อ้อนฉันแล้วล่ะ”  

“ฉันเลือกแชมพูอยู่เห็นมั้ยเนี่ย จะให้อ้อนแกยังไงคะคุณริกกี้” แบลร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

เอริกาจนคำพูด รู้ดีว่าจับไม่เคยได้ ไล่ไม่เคยทันซะที หากเพื่อนสาวคนนี้ไม่คิดจะเอ่ยปาก “เอาเถอะ ไม่มีอะไรก็แล้วไป พี่ฮัทเป็นคนดีนะ ฉันอยากให้แกรู้จักเขาเอาไว้...”

“หยุดเลย! หยุดความคิดนั้นไว้เลยนะริก ไม่ต้องพยายามจับคู่ให้เลย ฉันกับอีตาหัดเยอรมันน่ะ ไม่มีทางไปกันได้แน่นอน” แบลร์หันขวับมาทำตาเขียวใส่เธอ แล้วลากรถเข็นไปเลือกของที่ช่องอื่นทันที