ความคิดเดินทาง

พื้นที่นี้จะไม่มีเรื่องสนุก รีวิวกินเที่ยว พื้นที่นี้จะเป็นเรื่องบ่นๆ ชีวิตในโตเกียว พื้นที่นี้จะเป็นการเล่าเรื่องของคนที่ชอบอยู่กับตัวเอง เรียนเสร็จกลับบ้าน ว่างๆก็จะไปนั่งร้านกาแฟเป็นการเปลี่ยนบรรกายาศทำงาน สังเกตผู้คนรอบตัว ชอบเดินเล่นฝากท้องกับมินิมาร์ท มากกว่าร้านอาหาร มีความสุขกับการอยู่บ้านดูยูทูปได้ทั้งวัน เรียกว่าอีกนิดอาจจะเป็น โรคฮิคิโคโมริ ก็ว่าได้ (โรคไม่ยอมออกจากบ้าน กลัวการเข้าสังคม) สรุปคือเรื่องที่จะอยู่ในหน้าถัดไปคงไม่ได้น่าสนุก ดึงดูดให้อยากมาตามรอยกินเที่ยว ณ แดนปลาดิบ แต่เป็นมุมมองชีวิตอีกด้านของคนปกติที่มีต่อการใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียวในต่างแดน อาจมีทั้งเรื่องยิ้มๆ น่ารัก หรือหดหู่ ให้ได้เรียนรู้ มาแชร์ประสบการณ์กัน ณ วันที่บันทึกนี้เราอยู่โตเกียวมาได้ 1 ปีกับอีก 3 เดือน ถือว่าไม่มากมาย ถ้าเทียบกับคนที่มาทำงานหรือใช้ชีวิต แต่ก็ถือว่าพอได้เห็นอะไรมากกว่าคนที่มาเที่ยวหรือแลกเปลี่ยนระยะสั้น ดังนั้นสิ่งที่เราจะเล่าต่อไป ถือว่าเป็นเพียงแค่ประสบการณ์หนึ่ง มุมมองหนึ่ง คนกลุ่มหนึ่ง ไม่ใช่การเหมารวมว่าประเทศนี้ คนที่นี่จะเป็นแบบนั้นแบบนี้ไปหมด ถ้ายังไม่เบื่อ...ก็ย้ายไปคุยกันต่อหน้าถัดไป