+6-6

ลำดับตอนที่ #2 : อีก 6 เดือน

“จากนี้ไปอีก 6 เดือนนะ วงเราต้องได้ขึ้นงาน T-Band ต้องชนะเป็นที่ 1 ของประเทศไทยให้ได้” ความคิดที่อยู่ในหัวสมองขณะนั้น ในขณะที่ทุกคนขะมักขเม้นกับการซ้อม แต่ใจหนึ่งของแมวก็ยังไม่วายที่จะตกหลุมรักน้องหวาน ลูกสาวเฮียหมูเจ้าของห้องซ้อม  แมวคิดอยากจะบอกความในใจให้กับหวานหลายครั้งแต่ก็ติดตรงที่กลัวเฮียหมูจะไม่พอใจ เพราะแมวกับเฮียหมูก็สนิทกันมาก แมวนึกถึงตอนสมัยตั้งวงใหม่ๆ เริ่มจากที่แมวเล่นเบส กล้วยเล่นกีต้าร์ ส่วนเผือกกับจ๋อยเป็นนักร้องคู่กัน และเปียมือกลอง ซ้อมกันที่ร้านเฮียหมูตั้งแต่ ม.4 พอเข้า ม.6 เปียก็ติดแฟนและขอแยกตัวออกไป ทำให้กล้วยต้องมาตีกลองแทน พอขาดตำแหน่งมือกีต้าร์ แมวจึงได้มาหัดกีต้าร์และดันตัวเองมาเป็นมือกีต้าร์ของวง ตอนนั้น จ๋อยจึงได้ให้แมวช่วยสอนเบสให้ และเผือกทำหน้าที่นักร้องต่อไป วงก็ยังคงกระท่อนกระแท่นมาเรื่อย จนเข้ามหาลัยต่างคนก็ต่างแยกวงไปเล่น แต่ทุกคนก็ยังคงแวะเวียนมาซ้อมที่ห้องเฮียหมูเป็นประจำ จนสุดท้าย ก็ได้กลับมารวมตัวกันใหม่ โดยที่กล้วยได้พาฟาง รุ่นพี่ที่มหาลัยมาช่วยเล่นกีต้าร์อีกคน 6 ปีที่แมวได้แต่แอบมองหวานมา โดยที่ไม่กล้าเผยใจ ถึงวันนี้ก็ยังคงได้แต่แอบเก็บความรู้สึกไว้ในใจ  จ๋อยเข้าใจความรู้สึกเพื่อนจึงได้แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่งให้กับแมว เพื่อบอกรักหวาน

“ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ไม่ว่าเราจะอยู่ห่างกันเพียงใด ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน แต่ใจฉันยังคงมีเธอ

ไม่ว่าเธอถ้าไม่รู้ใจ ไม่ว่าอะไรที่เราไม่ได้คบกัน ไม่ว่าเธอกับฉันต้องห่างกัน โปรดรู้ไว้ว่าฉันรักเธอ

สิ่งที่อยากจะบอกไป ภายในใจคิดอยู่เสมอ สิ่งที่เธอคงไม่เคยได้รู้ จากปากของฉันเลย

อยากจะบอกแค่เพียง ใจฉันมีแค่เธอ อยากจะบอกกับเธอ แต่ใจฉันยังไม่กล้าพอ

อยากจะบอกให้เธอ ได้รู้ไว้ว่าใจ ฉันรักเธอคนนี้ เธอคนนี้ตลอดไป ไม่ว่านานเท่าไหร่

ขอให้เธอโปรดรู้ไว้ ฉันรักเธอ”

เนื้อเพลงที่โดนใจแมวสุดๆ แค่ฟังไลน์กีต้าร์ก็ผุดขึ้นมาในสมองของแมวเต็มไปหมด “วงเราไม่เคยมีเพลงช้าเลยนะ” แมวบอกกับจ๋อย “เอาเลยมรึง เอาให้เพราะนะโว้ย เพื่อหวาน” แมวแอบยิ้มเล็กน้อยที่จะได้บอกความรู้สึกตัวเองผ่านบทเพลงให้หวาน “น้ำเน๊า น้ำเน่า” ฟางแอบแหวะใส่แมว “ชอบก็เดินไปบอกเขาดิ มานั่งพร่ำเพ้อ แต่งเพลงไรไม่รู้ไร้สาระ” ฟางไม่เข้าใจความโรแมนติกของผู้ชายซะเลย แมวรู้สึกเซ็งกับฟางเล็กน้อย “คนไม่มีคู่ไม่รู้หรอกมรึงไอ้ความรักแบบนี้ อย่างแกแก่ตายไปก็ยังคงไม่เข้าใจแหละ” แมวบ่นใส่ฟาง แต่ฟางก็ไม่ได้สนใจ นั่งฟังเพลงต่อไปเรื่อยๆ “ถามจริงเหอะ แกไม่คิดจะหาแฟนกับเขามั๊งเหรอจะอยู่คนเดียวจนตายหรือไงว่ะ” แมวถาม คำถามนี้ทำให้ฟางนั่งเงียบไปพักใหญ่ จากนั้นฟางก็นิ่งตลอดเหมือนครุ่นคิดอะไร แมวจึงหน้าเสียไป “กรูพูดแรงไปป่าวว่ะไอ้กล้วย” แมวหันไปถามกล้วย แล้วทุกคนก็หันมามองท่าทางที่ผิดปกติของฟาง การซ้อมวันนี้ดูแมวเหมอลอยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พยายามจะใส่ไลน์กีต้าร์กับเพลงใหม่ที่จ๋อยแต่งให้ทั้งที่เพลงก็ยังไม่ลงตัว “ทำไมไม่เล่นอันเก่าก่อนว่ะ เพลงใหม่ก็ไปนั่งคิดที่บ้านก็ได้นิหว่า” ฟางเริ่มฉุน “เฮ้ย ไอเดียกำลังมาเลยนะโว้ยไม่คิดตอนนี้เดี๋ยวก็ลืม เล่นของตัวเองไปให้ดีก่อนเหอะค่อยมาว่าคนอื่น ไม่คิดแล้วยังมาขวางอีก มือไม่พายก็อย่าเอาเท้ามาราน้ำสิครับ” แมวขึ้นเสียงใส่ฟางทันที ฟางรู้สึกโกรธมาก “หัวมีแต่เรื่องผู้หญิงอ่ะ คิดแต่จะทำเพลงจีบสาว เบื่อแม่งว่ะ” ฟางวางกีต้าร์และก็เดินออกนอกห้องไปทันที เผือกวิ่งตามฟางไป ในขณะที่จ๋อยกับกล้วยอยู่เคลีย์กับแมว “มึงพูดแรงไปป่าวว่ะ พี่เขาก็แค่อยากให้ซ้อมเพลงเก่าให้แม่น มรึงไปว่าเขาทำไมว่ะ” กล้วยบอกแมว แมวทำท่าหงุดหงิดและเดินออกจากห้องไป แมวเดินลงมาที่ชั้น 2 เจอหวานนั่งอยู่กับเฮียหมู พอดี “มีไรกันว่ะเห็นไอ้เผือกมันวิ่งลงไปเมื่อกี้ ทะเลาะกันอีกแล้วละสิ พวกมรีงนี้ขยันทะเลาะกันจริงนะ” “พี่แมวนะนิสัยไม่ดี ชอบแกล้งเพื่อน” หวานพูดขึ้นต่อหน้าแมวและทำท่าทางค้อนใส่ เหมือนไม่พอใจ แมวรีบแก้ตัวทันที “ป่าวๆไม่ได้ทะเลาะกัน เข้าใจผิดนิดหน่อยนะ” แมวพูดจบก็รีบวิ่งไปหาฟางทันที  ฟางยืนอยู่หน้าร้านคุยกับเผือกอยู่ เผือกพยายามปรับความเข้าใจให้ “ฟางมรึงก็เห็นว่าไอ้แมวมันชอบน้องหวานมาตั้งนานแล้วนิ เรื่องแค่นี้โกรธทำไมว่ะ ไม่เห็นต้องเครียดเลย” “กรูอยากให้เราขยันซ้อมๆจะได้แม่นๆไงว่ะ พวกมรึงคิดแต่เรื่องผู้หญิงแบบนี้มันจะได้ไงว่ะ อีกแค่  6 เดือนเราก็จะถึงวันออดิชั่นแล้วนะโว้ย demo ก็ยังไม่เสร็จ แล้วมรึงจะไปเอาชนะเขาได้ไง คนเก่งๆมันมีอีกเยอะนะโว้ย” ฟางบ่น “ก็ใจเย็นๆค่อยๆพูดไปเดี๋ยวกรูบอกมันให้ มันไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก” “แกจำไม่ได้เหรอไงว่ะ เมื่อ 6 เดือนที่แล้วเป็นไง งานที่มาบุญครองนะ แกไม่อายเหรอไงที่ถูกด่าว่าอ่อนหัดมาเล่น เล่นแบบนี้แล้วจะมาโชว์ทำไม พวกเราพยายามแค่ไหนที่จะก้าวไปสู่ข้างหน้า แล้วพวกแกกลับไม่จริงจังกับมันเลย” ฟางพูดไปโมโหไปยิ่งพูดเผือกก็ยิ่งรู้สึกว่าคุมฟางไม่อยู่ แมวเดินลงมาถึงข้างล่าง เผือกจึงได้ลากฟางกลับบ้าน “กรูว่าไว้ค่อยคุยทีหลังแล้วกัน ปะกลับดีกว่า เดี๋ยวกรูกับด้วย” เผือกลากฟางกลับบ้านทันที การซ้อมวันนี้ต้องจบลงกลางคัน