ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คำขอร้องของพี่ชาย
ตอนที่ [3]
คำขอร้องของพี่ชาย
“เฮ้แอลฟี่ ยัยแพทซี่ตามหานายอยู่แน่ะ” ขณะนั้นแอลฟี่ กำลังเก็บเสื้อผ้า ข้าวของ เครื่องใช้ส่วนตัว ลงกระเป๋าอยู่ พร้อมเดินไปหยิบกีตาร์ตัวโปรดไปใส่กระเป๋าเก็บกีตาร์
คำขอร้องของพี่ชาย
“เฮ้แอลฟี่ ยัยแพทซี่ตามหานายอยู่แน่ะ” ขณะนั้นแอลฟี่ กำลังเก็บเสื้อผ้า ข้าวของ เครื่องใช้ส่วนตัว ลงกระเป๋าอยู่ พร้อมเดินไปหยิบกีตาร์ตัวโปรดไปใส่กระเป๋าเก็บกีตาร์
“หรอ เธอว่าไง”
"ยัยนั่นบอกว่า นายโชคดีแค่ไหนที่ได้เค้าเป็นแฟน”
“โชคร้ายสิไม่ว่า”
“พูดยังกับนายไม่ได้ชอบยัยนั่น”
“คงงั้น”
“แล้วคบทำไมเมื่อไม่ชอบ”
“โบราณว่าไว้คนสวยย่อมได้เปรียบเสมอ แต่พอมาคบจริงๆนิสัยแย่มากตามจิกตลอดแทบไม่มีเวลาให้หายใจเลย คุยกับเพื่อนผู้หญิงก็หาว่าเจ้าชู้ จนเพื่อนผู้หญิงไม่มีใครกล้าคุยกับชั้นแล้ว”
“ที่แท้ก็แค่ความสวยนี่เอง จะว่าไปยัยนี่ก็ขี้หึงเหมือนกันนะเนี่ย”
“อีกอย่างนะ แกก็รู้ว่าพี่ชายของแกคนนี้หน้าตาดีแค่ไหน”
“แหวะ”
“ไม่ต้อง แหวะ เพราะมันเป็นเรื่องจริง แพทซี่เข้ามาจีบชั้นก่อนเมื่อประมาณ 1 เดือนที่แล้ว หล่อนเป็นดาวของสายชั้นเลยนะ ใครบ้างที่จะไม่สน”
“ชั้นคนนึงล่ะ”
“เออนี่ แอลฟ่า ฉันมีเรื่องจะขอให้แกช่วยหน่อย”
“แล้วนายจะเก็บกระเป๋าไปทำไมเนี่ย”
“นี่แหละเรื่องที่จะให้ช่วย”
“ไหนอธิบายมาซิ”
“ชั้นอยากให้เธอปลอมเสียงเป็นแม่โทรไปที่โรงเรียนใหม่ของชั้นแล้วบอกทางโรงเรียนว่าชั้นเป็นไม่สบายเป็นโรคไข้เลือดออกชนิดร้ายแรงต้องพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลนาน 1 เดือน ”
“แล้วนายจะไปไหน”
“ไปญี่ปุ่น”
“แล้วนายไปทำไม”
“ไปแสดงคอนเสิร์ตน่ะสิ วงของชั้นได้รับเชิญให้ไปแสดงที่ญี่ปุ่นพร้อมกับวงอื่นๆของแต่ละประเทศที่งานเทศกาลเพลงประจำปีของญี่ปุ่นเค้า”
“นาน เดือนนึงเลยหรอ”
“เปล่า แค่เล่นสัก 2-3 วันเท่านั้น แต่ต้องซ้อมล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ ส่วนเวลาที่เหลือจะไปเที่ยวรอบญี่ปุ่นสักหน่อยเพื่อเจอสาวๆในสไตล์ที่ชอบ”
“ไอ้พี่บ้า คิดจะไปหลีสาวไม่ต้องหาข้องอ้างยาวยืดขนาดนี้ก็ได้”
“ชั้นไปนะ เธออย่าลืมทำตามที่ข้อร้องล่ะ ถือว่าช่วยพี่น้องก็แล้วกัน”พูดจบก็ค่อยปีนออกทางหน้าต่างไป
“นี่นายออกทางประตูไม่เป็นหรือไง”
“แม่ไม่รู้ว่าฉันกลับมาบ้านฉันเลยต้องลงทางนี้แทน”
“แอลฟี่ แอลฟี่” ฉันเรียกเสียงดัง
“นี่ลูกคุยกับแอลฟี่อยู่หรอ” แม่เปิดประตูพรวดเข้ามาเป็นช่วงเวลาที่แอลฟี่ลงไปถึงข้างล่างแล้วพอดี
“อ..อ๋อ ทางโทรศัพท์น่ะค่ะเพิ่งคุยกันเมื่อกี๊นี้ก่อนแม่จะเข้ามา”
“นี่แม่เจอชุดเหมาะๆกับหนูแล้วล่ะ”
“หนูบอกแม่แล้วไงคะว่าหนูไม่ใส่น่ะ”
“บางทีแม่ก็คิดว่าชาติที่แล้วแม่ทำบุญด้วยอะไรมา ชาตินี้ถึงได้มีลูกที่วันๆเอาแต่เล่นบาส เตะบอลทั้งวัน รู้อะไรมั๊ยลูกแม่รู้สึกว่าหนูกับพี่ชายของหนูนี่คล้ายกันมากจนแม่ปวดหัว” แม่พูดจบก็เดินจากไปทันที
“ฮึ ถ้าเราอยู่ฝ่ายเดียวกันไม่ได้ก็ต้องเป็นศัตรูกันแล้วล่ะจัมป์” ฉันเดินไปหน้าโต๊ะเขียนหนังสือแล้วหยิบรูปแอลฟี่มาเทียบกับหน้าตัวเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น