ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความผิดหวัง
ตอนที่ [1]
ความผิดหวัง
“นี่พวกเรา รอด้วย”เสียงยัยเพลย์ตะโกนที่วิ่งไล่หลังมา ดังขึ้น
“อ้าวเพลย์เกิดอะไรขึ้น วิ่งหน้าตั้งมาเชียว มีเรื่องใหญ่อะไร”
“เรื่องใหญ่แน่แอลฟี่ โค้ชยุบทีมเรา “
“อะไรนะ ทีมบาสเก็ตบอลหญิงถูกยุบ เป็นไปได้ยังไง ”
“ก็ คนมาสมัครไม่พอ”
“ทำไมล่ะ” ฉันถามอย่างสงสัย
“จากการที่ฉันไปสำรวจมานะ ผลออกมาว่า สาวๆโรงเรียนเราห่วงสวยมากกว่าห่วงเรื่องสุขภาพของตัวเอง ถ้าเล่นกีฬาจะทำให้โทรมไม่สวย กลัวสิวจะขึ้นหน้า กลัวไม่มีหนุ่มๆมาจีบ กลัวขาไม่สวย และอีกสารพัดข้ออ้าง” ยัยเพลย์เพื่อนซี๊ฉันพูดสรุปอย่างคร่าวๆให้ฟัง
“ไม่เห็นจริงเลย ดูพวกแกสิ สวยๆทั้งนั้นแถมแฟนของแต่ละคนระดับหนุ่มฮอตทั้งนั้น สิวเสิวก็ไม่มีถ้าดูแลตัวเองดีๆ” ฉันบอกขึ้นอย่างหงุดหงิด
“และอีกเหตุผลหนึ่งที่ไม่ค่อยมีสาวๆมาเข้าทีมก็คือแก” ยัยเพลย์บอกต่อ
“ชั้นเนี่ยนะเป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ทำไมเป็นงั้นไปได้” ฉันถามยัยเพลย์ทันที
“พวกสาวๆเค้ากลัวแก ก็แกเป็นกัปตันทีมหนิ แถมเล่นเก่ง สาวกรี๊ดทั้งโรงเรียน สาวๆเลยให้เหตุผลว่า ไม่อยากให้คนที่เค้าชื่นชอบมาดุ มาตะคอกใส่พวกเค้า มันทำให้พวกเค้าดูไม่ดีในสายตาของแก”
“เหตุผลข้อนี้งี่เง่าสุดๆที่ฉันเคยเจอมาเลย”
“นี่แกไม่รู้เลยรึไงว่ามีการโหวตให้แกเป็นคนที่มีคนอยากขอเป็นแฟนด้วยติดอันดับ 1 ใน 5 ของโรงเรียน แล้วแกก็เป็นผู้หญิงคนเดียวใน 5 คนนั้นด้วย” ยัยเพลย์ร่ายยาวไม่หยุด
“โห ฉันเสน่ห์แรงขนาดนั้นเลยหรอแก” ฉันอึ้งไปทันที
“แน่นอน เพื่อนฉันซะอย่าง แต่เอ๊ะ ทีมบาสชายมาทำอะไรกันในสนามซ้อม ลงไปเคลียร์กับโค้ชหน่อยไหม ยืนเต๊ะท่าอยู่นั่นแหละ”
“มีอะไรกันสาวๆ”
“มีแน่ค่ะโค้ช คือว่าโค้ชคะ พวกเราอยากสมัครเข้าทีมชายค่ะ”
“5 5 5 พวกเธอล้อเล่นกันใช่ไหมเนี่ย”
“โธ่ โค้ชเอาเถอะน่า โค้ชก็รู้ว่าเราเล่นได้”
“ฉันไม่แน่ใจนะว่าพวกเธอจะเล่นได้”
“ไม่เอาน่าโค้ช สิทธิของเพศชายและเพศหญิง ปัจจุบันมีเท่าเทียมกันนะ”
“แต่กำลังของผู้หญิงสู้ผู้ชายไม่ได้หรอก”
“แสดงว่า โค้ชไม่คิดจะรับพวกเราเข้าทีมชาย”
“ใช่”
“มีอะไรกันแอลฟ่า มีอะไรครับโค้ช” เสียงของจัมป์แฟนของฉันตะโกนขึ้นพร้อมวิ่งมาพร้อมเพื่อนๆในทีม
“ก็สาวๆอยากจะคัดตัวเข้าทีมบาสชายของเราน่ะสิ เธอก็รู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้”
“ล้อเล่นน่าแอลฟ่า”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะจัมป์ เอาล่ะในฐานะที่เธอเป็นกัปตันทีมเธอว่าไงล่ะ”
“ฉันเห็นด้วยกับโค้ชนะ”
“อ๋อหรอ ไหนเมื่อวานที่เราคุยกัน เธอยังบอกว่าฉันเล่นเก่งกว่าลูกทีมเธอกว่าครึ่งทีมไง”
“นี่นายพูดยังงั้นหรอจัมป์”เสียงลูกทีมเริ่มโวยวาย
“เปล่านะ ฉันไม่เคยพูด”
“ทำไมต้องโกหกด้วยล่ะจัมป์ แค่นี้เธอยังยอมพูดความจริงไม่ได้แล้วเราจะไว้ใจกันได้อีกไหมจัมป์ เราว่านะเราเลิกกันเถอะ”
“ไม่เอาน่าไม่มีใครเลิกกันเพราะเหตุผลแค่นี้หรอก ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเจ็บเพราะโดนกระแทกแรงๆก็เท่านั้นเองแอลฟ่า”
“เหรอจัมป์ เธอนี่มันไอ้ …”
“ปี๊ดดดดดดด แยกย้ายไปซ้อมได้แล้ว”เสียงนกหวีดของโค้ชดังขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ
“สมน้ำหน้า” ยัยเพลย์เพื่อนซี้ของฉันตะโกนใส่หน้าจัมป์ทันทีที่ฉันออกเดินไป 
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น