ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SHUTTER 5
เหอะๆ ต้องขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้มาอัพตั้งนาน พอดีติดเรียนแล้วสมองมันไม่ค่อยแล่นด้วยหนะ เอาหละครั้งนี้มาอัพให้แล้วนะคร๊าบบบบบบบ
______________________________________________________________________________________________________
\"ห๊า!!! ขว้างกระป๋องน้ำอัดลมใส่หัวเจ้าพวกนักเลงเหรอ\" พี่ฝนตะโกนลั่น
\"ค่ะ\"
\"ขวัญรู้มั้ย ถ้าโดนพวกนั้นจับได้จะโดนอะไร\"
\"ไม่รู้ค่ะ\"
\"เธออาจจะโดนจับไปซ้อมก็ได้นะ อย่าทำให้พี่เป็นห่วงสิ\"
\"ค้า คราวหลังจะไม่ทำอีกละกัน (แอบเอานิ้วไขว้กันข้างหลัง) OK นะ\"
\"ดีแล้ว สอนง่ายๆอย่างนี้สิเดี๋ยวซัมเมอร์หน้าจะพามาเที่ยวโดยเฉพาะเลย\"
\"ค่า^^^(อิอิอิ)\"
*-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------*
วันนี้เป็นวันที่สองของฉันที่จะไปโรงเรียนกับพี่ฝน ฮ้าว ~~~~ ยังนั่งหาวเหมือนเดิม
\"ยูยะ , อายะกิ...........\"นั่นไง เสียงพี่ฝนเช็ครายชื่อนักเรียน รอค้อย รอคอย เมื่อไหร่จะถึงตอนเที่ยงเนี่ย
\"โทโมยะ\"
\".................(เงียบ)\"
\"โทโมยะ\"
\"..............(เงียบ)\"
\"*มิมุเระ โทโมยะ หายไปไหนเหนี่ย อย่าบอกนะว่าไม่มาอีกแล้วนะ\"
\"*ขนาดยังไม่ได้บอกนะนั่น อาจารย์ยังรู้อีก โห\" เสียงนักเรียนซุบซิบ
\"นี้ว่าไรนะ -*- หนอย วันแรกก็ไม่มาวันนี้ก็ยังไม่มาอีกเหรอ\"
พี่ฝนโกรธควันออกหูอะโหย น่ากลัวจังเลย
\"*อาจารย์ครับ นั่นไงครับเขามาแล้ว\"
นักเรียนคนนึงชี้มือและตะโกน สิ้นสุดเสียงของนักเรียนคนนั้นฉันก็มองไปทางที่นิ้วของเขาชี้ ผู้ชายตัวสูง ขาว ทำไฮไลท์ผมสีทอง เดินมาที่ห้องเรียนทำท่าไม่กังวลุกร้อนอะไร แล้วก็ตรงเข้ามาที่นั่งโต๊ะว่างๆหลังห้อง
นั่นมันนายหน้าหล่อหนิ อ๋อ มิน่าหละถึงพูดไทยได้ พี่ฝนจ้ำอ้าวเข้าไปหานายหน้าหล่อนั่น แล้วก็ด่าๆๆๆๆๆๆ แต่ในขณะที่พี่ฝนได้ด่านั้นเขาก็ยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลย (คนอะไรเหนี่ย)สงสัยนายนั่นจะสุงเกตเห็นว่าฉันจ้องหน้ามั้ง ถึงได้เหลือบตามามองฉํนครู่หนึ่ง (ขอบอกว่าครู่นึงจริงๆ) แล้วก็ทำหน้าเมินไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเดิม
พี่ฝนเดินกลับมาที่โต๊ะที่ฉํนนั่งอยู่แล้วก็ค้นหาอะไรสักอย่าง
\"มันหายไปไหนล่ะเนี่ย ต้องเดินกลับไปเอาที่ห้องพักซะแล้ว ขวัญอยู่นี้แหละนะ พี่ไปแป้ปเดียว\"
หลังจากนั้นพี่ฝนก็เดินออกไป นักเรียนคนอื่นๆในห้องเริ่มหันไปสนใจนายหน้าหล่อที่ชื่อ โทโมยะ อะไรนั้น
\"*เมื่อวานนี้นายไปไหนมา รู้มั้ยอ.ฝน อาละวาดใหญ่เลย\" เสียงนักเรียนชายถามนายหน้าหล่อ
\"*ลองถามยัยผู้หญิงคนไทยหน้าห้องสิ\"
นักเรียนทุกคนหันหน้ามามองที่ฉัน เฮ้ยๆ อย่ามองอย่างนั้นเด้ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่ามีอะไร
\"มีอะไรเหรอ?\" ฉันถามขึ้นแล้วก็มั่นใจด้วยว่าแค่นี้นักเรียนพวกนี้คงจะรู้เรื่อง นั่นไง มีผู้หญิงเดินมาหาฉัน
\"เธอกาบโทโมยะเจอกันที่ไหนเหรอ\" เธอถามฉันด้วยสำเนียงแปลกๆแต่ก็เอาเหอะพอรู้เรื่อง
\"น่าจะเป็นแถว ฮาราจูกุนะ\"
ฉันตอบแล้วนี้เมื่อไหร่พี่ฝนจะมานี้ ฉํนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กลง เล็กลงยังไงก็ไม่รู้สิ ทุกคนเริ่มจับกลุ่มคุยกัน รู้สึกจะเป็นเรื่องของฉันเพราะว่าในระหว่างที่คุยกันเนี่ยก็จะหันมามองฉันเป็นระยะๆ ตานั่นก็ยังทำท่ายังกับว่าง่วงเลย ฉันเริ่มรู้สึกรังเกียจตานี้ขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุเลยหมั่นไส้
\"เอาหละ เรียนกันได้แล้ว\" เสียงของพี่ฝนหยุดการชุมนุมจากนั้นพี่ฝนก็สอนนักเรียนของเธอต่อไป------!!!!
วันนี้มันเป็นวันอะไรของฉันเนี่ย หลังจากกริ่งพักเที่ยงดัง พี่ฝนก็เดินไปไหนไม่รู้แล้วก็ไม่โผล่หน้ามาเลย ฉันต้องนั่งรออยุ่ในห้อง ฮือๆ ToT ใครสักคนก็ไม่รู้จัก
ในระหว่างนั่งเอ๋ออยู่
\"ขวัญ เธอชื่อขวัญใช่มั้ย\" นักเรียนหญิ่งในห้อง 3 คนเดินมาถามฉันด้วยสำเนียงแปลกๆ
\"หะ อื้ม ใช่ ทำไมเหรอ\"
\"ฉันชื่อ ยูมิ นะ ส่วนคนนี้ อายะกิ และ นานะ\"
\"อืม ครูฝนไปไหนเหรอ\" คนที่ชื่อยูมิถามฉัน แล้วก็มองไปรอบๆ
เฮ้อ แล้วฉันจะตอบพวกเธอว่ายังไงดีนี่
\"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน\" นี้แหละคำตอบที่ดีที่สุด
\"หิวไหม? กินข้าวกันเถอะ\" อายะกิชวน
\"ไม่เป็นไร ฉันไม่หิวหรอก\"
จ๊อก~~~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า\" โธ่ เสียงท้องดันมาร้องตอนนี้ ยัยสามสาวหัวเราะซะดังก๊ากเลย
\"ไปเถอะนะ\" ยัยสามสาวลากฉันออกจากห้องเรียนทันที จะไปกินข้าวเหรอ ฉันไม่มีเงินนี่ และแล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับเงินกองนึงที่วางอยู่บนโต๊ะ ใครน้า เอามาวางไว้ไม่เห็นมีใครเลย นี้แถวนั้นแสดงว่าใครทำเงินหล่น เดี๋ยวเก็บไว้ให้ละกัน อิอิอิ
ฉันแอบเอาเงินกองที่วางบนโต๊ะอย่างรวดเร็วขณะที่เดินฝ่านโต๊ะนั้นโดยที่แม่สามสาวนั่นไม่ทันสังเกต
หมายเหตุ: * หน้าคำพูดหมายถึงพูดภาษาญี่ปุ่นอยู่นะจ๊ะ (เล่นง่ายๆเลย แหะๆ)
______________________________________________________________________________________________________
\"ห๊า!!! ขว้างกระป๋องน้ำอัดลมใส่หัวเจ้าพวกนักเลงเหรอ\" พี่ฝนตะโกนลั่น
\"ค่ะ\"
\"ขวัญรู้มั้ย ถ้าโดนพวกนั้นจับได้จะโดนอะไร\"
\"ไม่รู้ค่ะ\"
\"เธออาจจะโดนจับไปซ้อมก็ได้นะ อย่าทำให้พี่เป็นห่วงสิ\"
\"ค้า คราวหลังจะไม่ทำอีกละกัน (แอบเอานิ้วไขว้กันข้างหลัง) OK นะ\"
\"ดีแล้ว สอนง่ายๆอย่างนี้สิเดี๋ยวซัมเมอร์หน้าจะพามาเที่ยวโดยเฉพาะเลย\"
\"ค่า^^^(อิอิอิ)\"
*-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------*
วันนี้เป็นวันที่สองของฉันที่จะไปโรงเรียนกับพี่ฝน ฮ้าว ~~~~ ยังนั่งหาวเหมือนเดิม
\"ยูยะ , อายะกิ...........\"นั่นไง เสียงพี่ฝนเช็ครายชื่อนักเรียน รอค้อย รอคอย เมื่อไหร่จะถึงตอนเที่ยงเนี่ย
\"โทโมยะ\"
\".................(เงียบ)\"
\"โทโมยะ\"
\"..............(เงียบ)\"
\"*มิมุเระ โทโมยะ หายไปไหนเหนี่ย อย่าบอกนะว่าไม่มาอีกแล้วนะ\"
\"*ขนาดยังไม่ได้บอกนะนั่น อาจารย์ยังรู้อีก โห\" เสียงนักเรียนซุบซิบ
\"นี้ว่าไรนะ -*- หนอย วันแรกก็ไม่มาวันนี้ก็ยังไม่มาอีกเหรอ\"
พี่ฝนโกรธควันออกหูอะโหย น่ากลัวจังเลย
\"*อาจารย์ครับ นั่นไงครับเขามาแล้ว\"
นักเรียนคนนึงชี้มือและตะโกน สิ้นสุดเสียงของนักเรียนคนนั้นฉันก็มองไปทางที่นิ้วของเขาชี้ ผู้ชายตัวสูง ขาว ทำไฮไลท์ผมสีทอง เดินมาที่ห้องเรียนทำท่าไม่กังวลุกร้อนอะไร แล้วก็ตรงเข้ามาที่นั่งโต๊ะว่างๆหลังห้อง
นั่นมันนายหน้าหล่อหนิ อ๋อ มิน่าหละถึงพูดไทยได้ พี่ฝนจ้ำอ้าวเข้าไปหานายหน้าหล่อนั่น แล้วก็ด่าๆๆๆๆๆๆ แต่ในขณะที่พี่ฝนได้ด่านั้นเขาก็ยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลย (คนอะไรเหนี่ย)สงสัยนายนั่นจะสุงเกตเห็นว่าฉันจ้องหน้ามั้ง ถึงได้เหลือบตามามองฉํนครู่หนึ่ง (ขอบอกว่าครู่นึงจริงๆ) แล้วก็ทำหน้าเมินไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเดิม
พี่ฝนเดินกลับมาที่โต๊ะที่ฉํนนั่งอยู่แล้วก็ค้นหาอะไรสักอย่าง
\"มันหายไปไหนล่ะเนี่ย ต้องเดินกลับไปเอาที่ห้องพักซะแล้ว ขวัญอยู่นี้แหละนะ พี่ไปแป้ปเดียว\"
หลังจากนั้นพี่ฝนก็เดินออกไป นักเรียนคนอื่นๆในห้องเริ่มหันไปสนใจนายหน้าหล่อที่ชื่อ โทโมยะ อะไรนั้น
\"*เมื่อวานนี้นายไปไหนมา รู้มั้ยอ.ฝน อาละวาดใหญ่เลย\" เสียงนักเรียนชายถามนายหน้าหล่อ
\"*ลองถามยัยผู้หญิงคนไทยหน้าห้องสิ\"
นักเรียนทุกคนหันหน้ามามองที่ฉัน เฮ้ยๆ อย่ามองอย่างนั้นเด้ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่ามีอะไร
\"มีอะไรเหรอ?\" ฉันถามขึ้นแล้วก็มั่นใจด้วยว่าแค่นี้นักเรียนพวกนี้คงจะรู้เรื่อง นั่นไง มีผู้หญิงเดินมาหาฉัน
\"เธอกาบโทโมยะเจอกันที่ไหนเหรอ\" เธอถามฉันด้วยสำเนียงแปลกๆแต่ก็เอาเหอะพอรู้เรื่อง
\"น่าจะเป็นแถว ฮาราจูกุนะ\"
ฉันตอบแล้วนี้เมื่อไหร่พี่ฝนจะมานี้ ฉํนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กลง เล็กลงยังไงก็ไม่รู้สิ ทุกคนเริ่มจับกลุ่มคุยกัน รู้สึกจะเป็นเรื่องของฉันเพราะว่าในระหว่างที่คุยกันเนี่ยก็จะหันมามองฉันเป็นระยะๆ ตานั่นก็ยังทำท่ายังกับว่าง่วงเลย ฉันเริ่มรู้สึกรังเกียจตานี้ขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุเลยหมั่นไส้
\"เอาหละ เรียนกันได้แล้ว\" เสียงของพี่ฝนหยุดการชุมนุมจากนั้นพี่ฝนก็สอนนักเรียนของเธอต่อไป------!!!!
วันนี้มันเป็นวันอะไรของฉันเนี่ย หลังจากกริ่งพักเที่ยงดัง พี่ฝนก็เดินไปไหนไม่รู้แล้วก็ไม่โผล่หน้ามาเลย ฉันต้องนั่งรออยุ่ในห้อง ฮือๆ ToT ใครสักคนก็ไม่รู้จัก
ในระหว่างนั่งเอ๋ออยู่
\"ขวัญ เธอชื่อขวัญใช่มั้ย\" นักเรียนหญิ่งในห้อง 3 คนเดินมาถามฉันด้วยสำเนียงแปลกๆ
\"หะ อื้ม ใช่ ทำไมเหรอ\"
\"ฉันชื่อ ยูมิ นะ ส่วนคนนี้ อายะกิ และ นานะ\"
\"อืม ครูฝนไปไหนเหรอ\" คนที่ชื่อยูมิถามฉัน แล้วก็มองไปรอบๆ
เฮ้อ แล้วฉันจะตอบพวกเธอว่ายังไงดีนี่
\"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน\" นี้แหละคำตอบที่ดีที่สุด
\"หิวไหม? กินข้าวกันเถอะ\" อายะกิชวน
\"ไม่เป็นไร ฉันไม่หิวหรอก\"
จ๊อก~~~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า\" โธ่ เสียงท้องดันมาร้องตอนนี้ ยัยสามสาวหัวเราะซะดังก๊ากเลย
\"ไปเถอะนะ\" ยัยสามสาวลากฉันออกจากห้องเรียนทันที จะไปกินข้าวเหรอ ฉันไม่มีเงินนี่ และแล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับเงินกองนึงที่วางอยู่บนโต๊ะ ใครน้า เอามาวางไว้ไม่เห็นมีใครเลย นี้แถวนั้นแสดงว่าใครทำเงินหล่น เดี๋ยวเก็บไว้ให้ละกัน อิอิอิ
ฉันแอบเอาเงินกองที่วางบนโต๊ะอย่างรวดเร็วขณะที่เดินฝ่านโต๊ะนั้นโดยที่แม่สามสาวนั่นไม่ทันสังเกต
หมายเหตุ: * หน้าคำพูดหมายถึงพูดภาษาญี่ปุ่นอยู่นะจ๊ะ (เล่นง่ายๆเลย แหะๆ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น