ยัยจอมจุ้น กับหนุ่มญี่ปุ่นสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #5 : SHUTTER 4

\"ฮ้าวววววว\"ฉันนั่งหาวในรถบัส ง่วง ง่วง ง่วง เมื่อืนกว่าจะนอนหลับได้แถมเมื่อเช้าก็เล่นตื่นแต่เช้าเลย [เวลาของญี่ปุ่นเร็วกว่าตั้ง 2 ชั่วโมง

แหนะ]



\"ฮ้าววววว\"แหนะ หา เอ๊ย! หาวอีกแล้ว



\"ยังปรับตัวไม่ทันใช่มั้ยหละ เอ้าถึงแล้ว ลงได้แล้วจ๊ะ\"



ฉันเดินตามพี่ฝนมาถึงตึกๆหนึ่ง สูงจังแฮะ พอเดินไปข้างใน โห!!!OoO หรูมั่กๆสะอาดจังเลย



พี่ฝนให้ฉํนนั่งรออยู่ในห้องสอนของพี่เขาเช้าๆอย่างนี้เด็กนกเรียนยังไม่โผลหน้ามาสักคนเลย [เซ็ง ไม่มีอะไรเจริญตาเจริญใจเลย] ฉันเผลอหลับไปงีบหนึ่ง มาตื่นเอาตอนที่ได้ยินเสียงจ้อกแจ้กจอแจของนักเรียนที่มาเรียน [นี้แหละที่ฉันรอคอย 555+]



พี่ฝนเดินเข้ามาในห้องแล้วก็พูดกับฉันว่า



\"นักเรียนที่พี่สอน พูดไทยได้นิดหน่อย เพราะพี่สอนภาษาไทยจ๊ะ\"



ห๊า!!!OoO สอนภาษาไทยในญี่ปุ่นเหรอ ฉันคิดว่าจะไม่ค่อยมีคนมาเรียนนะ แต่พอพี่ฝนเปิดประตูคนก็กรู่กันเข้ามาเลย [น่ารักๆทั้งเลย แฮ่ะๆ]



พี่ฝนเช็คชื่อนักเรียนที่เข้ามาเรียน ส่วนใหญ่ก็จะอยู่รุ่นเดียวกันกับฉันแต่แล้วก็มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้พี่ฝนมีอันต้องอารมณ์เสีย



\"อะไรเหนี่ย ตานี่ไม่มาเหรอ ทำไมเปิดเรียนวันแรกถึงไม่มานะ\"



พี่ฝนโวย แล้วก็พูดภาษาญี่ปุ่นคล้ายกับถามหาใครสักคน [mickygirl : พอดีไม่มีความรู้ทางด้านภาษาญี่ปุ่นเลย T_T]



\"พี่ฝน มีอะไรเหรอ\" ฉันสะกิดพี่ฝน พอพี่ฝนหัวขวับมาฉันละตกในหมดเลย หน้างี้แดงๆเขียวๆ เอ๊ะ!!! นั่นๆเขี้ยวเริ่มงอกแล้วนั่น



\"ก็ไอ้ลูกศิษย์ตัวแสบของพี่นั่นหนะสิ ไอ้เจ้าโทโมยะตัวแสบ\"



เหอะๆ บ่นอะไรของเจ๊นะ ไม่รู้เรื่องเลย แสดงว่าเจ้าหมอนั่นต้องเป็นตัวแสบแหงๆเลย



ฉันนั่งฟังพี่ฝนสอนนักเรียนด้วยความเบื่อบวกความเซ็งเลย ถ้าเขียนเป็นโจทย์คณิตฯก็คงจะเป็น เซ็ง + เบื่อ - สนุกหนาน + ง่วง = โค-ตะ-ระ เซ้ง Ans เฮ้อ!!! เมืม่อไหร่จะเที่ยงเนี่ย แต่นักเรียนของพี่ฝนก็พูดไทยใช้ได้นี่ไม่เลวเลย สังเกตุจากตอนที่เด็กคนนึงในชั้นชี้หน้าฉัน [เหมือนชี้ตราหน้าเลยเนอะ] แล้วก็พูดสั่นๆว่า \"ใคร\" ฉันงี้สะดุ้งเลย แล้วพี่ฝนก็ลากฉันที่มีอาการงงไปที่หน้าชั้นเรียน เอาวะเราคนไทยยังไงก็ยิ้มไว้ก่อน [พี่ฝนพูดไปเหอะ หนูไม่รู้เรื่อง]



                   ติ้ง!!!!! ติง!!!! ติ่ง!!!!!



ฮั่นแน่ เที่ยงตรงแล้ว ได้เวลาเที่ยวแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า



\"แหมเที่ยงตรงแล้ว ดูสดชื่นขึ้นมาเชียวนะ\"



นั่นรู้ทันอีกคนเรา [เกลียดจัง คนรู้ทันเหนี่ย]



\"พี่ฝนต้องพาขวัญเที่ยวนะ ขวัญไม่รู้อะไรเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่นเลย\"



\"จ้า วันนี้ไปแถว ฮาราจูกุนะ เด็กแนวเขาต้องไปแถวนั้น\"



นั่นแนะ มีการเด็กนงเด็กแนวซะด้วย ได้เลยเรื่องเที่ยวเหนี่ยถึงไหนถึงกัน



โห!!OoO เหนี่ยหนะเหรอฮาราจูกุ ฉันนึกว่าพี่ฝนพาฉันมาเทสกาลงานแฟนซีที่ไหนซักแห่งสะอีก มีวัยรุ่นญี่ปุ่นเต็มไปหมดเลยการแต่งตัวของแต่ละคนเหนี่ย สอยไม่ถึงเลยจริงๆ [สุดยอด จอร์ชเอ้ย] มีทั้งแนวคิกขุ ยันแนวซาดิสต์เลย [แต่จริงๆเหมือนอยู่ในนรกซะมากกว่า]



\"เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำแป๊ปนะ อย่าไปไหนหละ เดี๋ยวหลงเอา\" พี่ฝนบอก ระดับขวัญเนี่ยไม่มีทางหลงหรอก ไม่ใช่เด็กๆซะหน่อย



เอ๊ะ!!! นั่นเขามุงอะไรกันวงบั๊กใหญ่เลย โห อย่างนี้ต้องร่วมแจมด้วยแล้ว เคยเห็นซะที่ไหนล่ะญี่ปุ่นมุง เคยเห็นแต่ไทยมุง



อุ้ย!!! คนมีเรื่องกันนี่หว่า จากการประเมินสถานการณ์แล้วน่าจะเป็น 3-1 นะ [แบบว่ามุงบ่อย] แต่ไอ้ที่มา 1 หนะ ทำไมถึงได้หน้าตาดีนักนะ

สู้ง สูง ขาวด้วย ผมก็ทำไฮไลท์สีทอง หน้าตาก็บอกแล้วว่า ดี เพิ่งเคยเห็นผู้ชายหน้าตาดีตอนมาญี่ปุ่นก็ตอนนี้แหละ อะไรหนะ แป๊ปเดียวเขาก็ซัดไอ้พวกนั้นกองแล้ว 2 คน อะหือ เร็วชิบ แต่นั่นเหลืออีกคนนึงหนิ อึ๋ย นายหน้าหล่อนั่นโดนชกล้มลงไป ไอ้นั่นกำลังเงื้อไม้ในมือเตรียมฟาด แต่แล้วจู่ๆสปิริของนักสู้ไทยในตัวฉัน [ว่าไปโน่น] ก็สั่งให้ฉันไปหยิบกระป๋องน้ำอัดลมที่ตกอยู่ขว้างใส่หัวเจ้าหมอนั่น ฟ้าวววววว

      

       โป๊ก!!!!!



นั่นโดนแล้ว แม่นไม่เบาเลยนะเรา [555+]



เจ้าหมอนั่นหันหน้าโหดๆมาแถวๆฉันซึ่งตอนนี่หันหน้าหนีเรียบร้อยแล้ว ในจังหวะนั่นเองนายหน้าหล่อก็อาศัยช่วงที่ไอ้หมอนั่นเผลอ ชกไอ้หมอนั่นลงไปกองกับพื้น โหOoO มันส์จริงๆเลยมวยกลุ่มเนี้ย



แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยนายหน้าหล่อนั่นกลับเดินออกมาจากวงนั้นด้วยอาการที่บ่งบอกว่า \"ไม่มีอะไรเกิดขึ้น\" แถมยังเดินมาชนฉันอีก หนอย นี้ฉันช่วยชีวิตนายไว้นะยะ รู้งี้ปล่อยให้ไอ้หมอนั่นชกตายซะดีกว่า ฮึ่ย!!! โมโห โมโห [ทำใจ ปิดทองหลังพระหนิ ToT]



ฉันเดินมาเรื่อยๆ เอ๊ะ ทำไมยิ่งเดินมันยิ่งไม่มีบ้านคนเนี่ย ฉันก็ว่าฉันเดินถูกทางแล้วนา แต่ว่ามันใช่ซอยนี้หรือเปล่า ฉันเดินหันซ้ายแลขวาไปเรื่อย



         จ๊าก*@!!!



ฉันสะดุดอะไรเนี่ย เจ็บเป้นบ้าเลย นั่นมันขาคนยื่นออกมาจากตึกนี่นา ใครมันบอกอาจมาแกล้งฉันเนี่ย



ฉันยันตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วก็มองไปที่ไอ้เจ้าของขานั่น แต่ทันทีที่ฉันเห็นเจ้าขงขานั่น มันก็ทำให้ฉํนแทบช็อก



    นั่นมันนายหน้าหล่อนี่นา



เชอะ!!! หล่อแล้วเลวฉํนไม่สนหรอกย่ะ ฉันใช้มือผลักหน้าอกนายนั่นอย่างไม่รู้ตัว [อยู่โรงเรียนทำบ่อย]



\"เฮ้ย ทำงี้ได้ไงวะ\"ฉันโวยวาย แล้วก็ไม่คิดเลยว่าโวยวายยังงี้เขาจะรู้เรื่องมั้ย จบเห่ดิ



\"คนไทยเหรอ\" เฮ้ย***OoO ฉันหูฝาดไปหรือเปล่าเหนี่ย นายเนี้ยนะพูดไทยได้ เอ้อ หน้าออกจะตี๋สัดๆเลยนะนั่น



\"หาเมื่อกี้พูดไทยเหรอ\"ฉันถาม



\"ใช่หนะสิ คิดว่าเมื่อกี้ฉันพูดภาษาต่างดาวอยู่หรือยังไง\"



อ้าว ถามดีๆนะเมื่อกี้หนะ



\"ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนขว้างกระป๋อง แล้วเธอตามฉันมาทำไม\"



\"ห๊า!!! ฉันเนี่ยนะตามนาย\"



\"ช่างเถอะ อ่ะค่าตอบแทนถือว่าหายกัน\"



นายหน้าหล่อโยนกระป๋องเบอร์มาให้ฉัน เชอะ ฉันหนะเหล้าไม่สูปบุหรี่ไม่ดื่ม เอ้ย!!! เหล้าไม่ดื่มบุหรี่ไม่สูบนะเฟ้ย [เห็นหน้าอย่างงี้ก็เหอะ]



\"เอาคืนไปเหอะ ฉันไม่กินย่ะ\" ฉันโยนกระป๋องเบีอร์คืนนายนั่น



\"ขวัญ ทำอะไรหนะ\"



นั่นมันเสียงพี่ฝนหนิ เฮ้อ นึกว่าจะติดแหง็กอยู่ที่นี้ซะแล้ว ฉันหันกลับไปทางนี้นายหน้าหล่อยนั่น แต่ว่าตอนนี้เขากับไปอยู่บนกำแพงแล้วก็กำลังจะกระโดดลงไปอีกฟากหนึ่งของกำแพง



\"ไปหละนะ\"เขาหันหน้ามาลาก่อนที่จะกระโดดลงไป [อยากบอกว่าเที่มากๆเลย]



\"มาอยู่ที่นี้ได้ไง แล้วผู้ชายที่อยู่กับขวัญเป็นใคร\"



\"ไม่รู้ค่ะ\"



\"พี่บอกว่าไม่ให้ไปไหนไงหละ แล้วนี้อยู่กับนแปลกหน้าอีกนี้ก้เย็นแล้วพี่จะพากับเรียวกันไปเร็ว\" แล้วพี่ฝนก็ลากฉันไปขึ้นรถประจำทางเพื่อนเดินทางกลับเรียวกัง