ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยัยจอมจุ้น กับหนุ่มญี่ปุ่นสุดแสบ

    ลำดับตอนที่ #11 : SHUTTER 10

    • อัปเดตล่าสุด 11 มิ.ย. 49


         ในห้องเรียนทุกคนสนใจฉันกับโทโมยะเป็นพิเศษเพราะอะไรหนะเหรอ ก็เพราะว่า บนแก้มซ้ายของโทโมยะมีพลาสเตอร์ยาปิดอยู่บนหัวของฉันก็มีพลาสเตอร์ยาปิดอยู่เหมือนกันแล้วก็พ่วงผ้าอิลาสติก ที่พันอยู่ที่ข้อเท้าฉันด้วย

    "เธอกับโทโมยะนัดกันเจ็บมาหรือไง" นี้คือเสียงของนานะที่ทักฉัน

    "บ้า ใครเค้าจะไปนัดกันเจ็บหละ"

    "ฉันโทรไปเธอไม่เห็นรับเลย"

    "โทรศัพท์ฉันหายน่ะสิยูมิ"

         ฉันสังเกตุเห็นรถบรรทุกเสาเหล็กเยอะแยะเข้ามาในโรงเรียน

    "แล้วข้างนอกเค้าจะจัดงานอะไรกันเหรอ" ฉันถาม

    "งานเลี้ยงครบรอบจ๊ะ พรุ่งนี้"

         อะเฮ้อ ใช่จริงๆด้วย พรุ่งนี้เท่าที่ฉันคาดการณ์นะ พรุ่งนี้อาจารย์ทุกท่านในโรงเรียนจะต้องวุ่นแน่ๆ พี่ฝนก็เป็นหนึ่งในนั่น อะฮ้า เหอๆๆ สนุกแน่งานนี้

         หลังเลิกเรียนพี่ฝนสั่งสามสาวของฉันให้ส่งฉันตรงกลับเรียวกังอย่างเดียวเลย ห้ามแวะที่ไหน เฮ้อ เซ็ง

    "ถ้าโทรหาเขาตอนนี้เขาจะรับมั้ยน้า" อายะกิพึมพำ

    "โทรหาใครเหรอออออ" ฉันลากเสียงยาวถาม

    "อ่ะ...อ๋อ...ไม่มีใครหรอก" อายะกิบ่ายเบี่ยง

    "อ๊อ..อ๋ออออ.คนที่ชื่อ..ซา..ซา อะไรสักอย่างใช่มั้ย"

    "ซาโตรุ!!!" ทุกคนตะโกนใส่ฉัน

    "นั่นแหละๆ"

    "ฉันจะโทรล่ะนะ"

         แม่สามสาวและฉันตั้งจิตตั้งใจลุ้นว่าเบอร์ที่ ซาโตรุให้จะใช่เบอร์เขาจริงๆหรือเปล่า

    *"สวัสดีครับ" เสียงซาโตรุรับโทรศัพท์ (สุภาพมาก)

    *"อ่ะ ค่ะ สวัสดีค่ะ"

    *"ใครครับ"

    *"ฉันอายะกิค่ะ เอ่อ คนที่เจอกับคุณบนรถไฟที่คุณให้เบอร์เพื่อนฉันน่ะค่ะ เอ่อ ขวัญขอเสียงหน่อย"

    "หา? อะไร Hello Hello one two three"

         อายะกิเอาโทรศัพท์มาจ่อปากฉันพร้อมกันให้ฉันส่งเสียงอะไรก็ได้แล้วก็ดึงโทรศัพท์กลับไป (อะไรเนี่ย)

    *"อ๋อครับ...ผมโทรหาเพื่อนตั้งหลายครั้ง แต่มีเสียงคนรับว่า 'ไปตายซะ' ทุกครั้งเลย"

         เฮ้อจะคุยอะไรกันนักกันหนานะ

    "วางเถอะ อายะกิ"

    "หา? โอเค วางก็ได้"

    "วันนี้ไปเที่ยวไหนดีน้า^^" ฉันพูดอย่างสบายใจ

    "กลับบ้านอย่างเดียวจ๊ะ"

    "เซ็งเลย ฉันพึมพำ"

    "โชคร้ายจังเลยนะ"

    "เออดิ"

         โธ่เอ้ย จะมีวันไหนที่ฉันจะไม่โชคร้ายมั่งเนี่ยตั้งแต่เด็กจนโต โธ่เว้ยยยยยยย แต่ในขณะนั่นเอง

    "นี่ นานะคนๆนั้นดูเหมือนโทโมยะคุงเลย เธอว่ามั้ย" เสียงของอายะกิพูดคุยกับนานะแต่ทว่าฉํนกลับได้ยินซะงั้น

    "ยูมิ อายะกิ นานะ เธอกลับไปเถอะนะ"

    "หาว่าไงนะ"

    "เออน่า กลับไปเหอะฉันกลับเองได้ จริงๆนะ นะขอร้องเหอะ"

    "มีอะไรงั้นเหรอ...ไม่เอาเดี๋ยวเธอก็เจ็บเหมือนวันนี้หรอก"

    "ไม่เจ็บไม่แน่นอน สัญญาฉันสัญญา" ฉันทำตาบ๊องแบ้วมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

    "ก็ได้ รักษาตัวด้วยนะ"

    "จ้า^^~ ~"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×