ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยัยจอมจุ้น กับหนุ่มญี่ปุ่นสุดแสบ

    ลำดับตอนที่ #2 : SHUTTER 1

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ค. 49


    "โธ่เว้ย!!! เบื่อจังเลย"  ฉันตะโกนอย่างแรงภายในห้องเล็กๆอันน่าเกลียดของฉัน  ทำไมปิดเทอม summer เพื่อเตรียมตัวจะขึ้นม.6ของฉันมันถึงได้เฮงซวยอย่างนี้ด้วยนะ



    "ขวัญ!!! แกจะแหกปากทำไมวะเหนี่ย น่ารำคาญจริงเลย" ใช่เลย "ขวัญ"หนะคือชื่อของฉันแล้วเสียงที่ว่าฉันเมื่อกี้ก็ไอ้พี่ไข่นุ้ย พี่ชายฉันเองแหละ



    "ก็มันน่าเบื่อหนิ ถ้าฉันได้ไปที่ไหน ไกลๆบ้านสักสัปดาห์นะ ฉันยอมวิ่งรอบสนาม โรงเรียนฉัน 10 รอบเลย" ฉันตะโกนบนบาน



    "สาธุ ให้มันเป็นจริงหน่อยเถอะ"



    กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



    "เดี๋ยวฉันรับให้ก็ได้พี่" ฉันวิ่งไปรับโทรศัพท์ที่อยู่อีกฟากนึงของบ้าน (ก็ตอนที่คุยกับพี่ไข่นุ้ย พวกเราอยู่หลังบ้านนี่นา)



    "ดีค่ะ ไม่ทราบว่าจะเรียนสายใครค่"



    "อ่ะ!! น้องขวัญใช่มั้ยจ๊ะ"



    อ้าว  ใครหละเหนี่ยเรียกชื่อฉันด้วย  แต่เสียงคุ้นๆ



    "ใครค่ะนั้น" ฉันถามอย่างสุภาพสุดๆ



    "พี่ฝนไง  ขวัญ วันอาทิตย์นี้ว่างมั้ยจ๊ะ"



    อ้อ พี่ฝนลูกคุณป้านี้เอง เป็นลูกพี่ลูกน้องที่ฉันสนิทมากๆเลย



    "ค่ะ ว่างค่ะ ว่างม๊าก มาก มีอะไรเหรอค่ะ"



    จะวานให้ฉันทำงานให้อย่างเคยล่ะสิ



    "อ๋อ  พี่ว่าจะชวนไปญี่ปุ่นจ๊ะ พี่ไม่อยากไปคนเดียว เตรียมตัวไว้นะ วันเสาร์ตอนเย็นๆพี่จะไปรับมาบ้านพี่ แค่นี้แหละจ๊ะ บาย"



    อึ้ง -*- นี้คือความรู้สึกฉัน แล้วที่ฉันบนบานไว้หละ



    "ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอิ๊ก"



    หนอย พอฉันมาเล่าว่าฉันได้ไปญี่ปุ่นเนี่ย หัวเราะซะจนเกือบหงายหลังตกเก้าอี้เลยนะ



    "หัวเราะ อะไรกันนักกันหนาห๊ะ!!!! พี่ไข่นุ้ย" ฉันถามอย่างหงุดหงิด



    "อ้าว แกลืมหรือไงก็บนไว้ไม่ใช่เหรอว่าถ้าได้ไปไหนไกลๆบ้านจะวิ่งรอบสนาม 10 รอบ" พี่ไข่นุ้ยพูดไปหัวเราะไป คนอะไรแทนที่จะห่วงน้องสาวที่จะได้ไปวิ่งรอบสนาม



    "แล้วพี่คิดว่าฉํนจะทำจริงๆเหรอ ไอ้วิ่งรอบสนามเหนี่ย ฉันก็พูดส่งๆไปงั้นแหละ"



    "เฮ้ย แกทำยังงี้ได้ไงวะ เดี๋ยวก็โดนของหรอก" พี่ไข่นุ้ยทำสีหน้าจริงังอย่างทันที นานๆทีมีครั้งนะเนี่ยไอ้หน้าจริงจังบนใบหน้าพี่ชายฉันเหนี่ย



    "โดนของยังไง"ฉันถาม



    "เมื่อปีก่อน มีเพื่อนพี่บนอย่างงี้แหละ แล้วมันไม่ทำตาม รู้มั้ยเกิดอะไรขึ้นกับมัน"



    "เกิดอะไรเหรอ"



    "ก็มันนะ อ่ะ เดี๋ยวกินน้ำก่อน หัวเราะจนเหนื่อย"



    โธ่เอ้ย!!!! ไอ้พี่บ้าทำเป็นเล่นตัวไปได้



    "พี่ไข่นุ้ย ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนพี่เหนี่ย"



    พี่ชายฉันเหลือบสายตามามองฉัน



    "อ๋อ.........มันก็.......อืม....อ๋อ.....มันตกบันไดบ้านมันตั้งแต่ขึ้นแรกยันขั้นสุดท้ายเลยนะ เหนี่ยตอนนี้ก็ยังอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลย

    เอื๊อก!!! โหเกือบตายเลยเหรอเหนี่ย แล้วฉันจะต้องวิ่งรอบสนาม 10 รอบจริงๆเหรอเหนี่ย ฮือๆๆๆๆๆๆToT
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×