ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เพื่อนใหม่มาถึงแล้ว
ทั้ง 6 คนมากองกันที่สนามบิน แม้แต่ในสนามบิน เขายังดูเดนเจิดจรัส ยิ่งกว่าเพชรเม็ดงาม ชายหนุ่มผมทองหัวหน้าของงานนี้ เดินมาที่หน้า ทางออก เด็กสาวชุดกระโปรงขาวนั่งหาวยกใหญ่
"พิงฉันก็ได้นะ"อินโปพูด เด็กสาวหันไปจ้องหน้า และเกาหัวเล็กๆ ภาษาเกาหลีของเธอยังไม่แข็งพอที่จะรู้เรื่องกับคนที่กำลังพูด้วย
"อินโปหมายถึง เธอพิงมันได้นะ"อินฮวา หันมาทำหน้าเซ็งๆใส่ แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือ การทำหน้าอุบาท ที่สุดเท่าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ใส่
"ขอบคุณค่ะ"เด็กสาวพูดเป้นภาษาไทยก่อนจะ พิงไปที่ไหล่ของคนข้างๆและหลับตา
"นี่เอาจริงหรอ"อินฮวาถามร่างบางๆที่กำลังจะเริ่มฝันหวาน
"น้องนายน่ะ ทนน้ำหนักของมาสคาร่าที่ทาตาไม่ไหวหรอก เล่นทาซะ เหนอะเชียว หนักตาจนลืมไม่ขึ้นแล้ว"ชอนกิ มองตาของเด็กสาวและยิ้มเล็กๆ ท่าทางเขาจะชอบมาสคาร่าของเธอมากเลย
"เฮ้ย นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย เจ้าวอนแฮหน้าจะมาได้แล้วนะ"เสียงมุนโอ บ่นพึมพำ สายตาของชายหนุ่ม 5 คนจับจ้องที่ทางออก
"โปะ....!!!!"เสียงปัดแมลงวันดังขึ้น สายตาทั้งหมดมาจ้องที่หัวของอินโป
"ไอ้เจ้าบ้า นี่พึ่ง 4 ทุ่ม เครื่องมันลง เที่ยยงคืน เพื่อเลทอีก บ่นอยู่นั่นแหละ"อินโป ตบไปที่หัวของมุนโอจังๆ
"เออ จริงด้วย พอดีฉันตั้งนาฬิกาเร็วไป 2 ชั่วโมง ลืมเปลี่ยนเวลาเกาหลีน่ะ"
"เจ้โง่เอ๊ย...."อินโป พูดเบาๆ
"นี่ไอ้วพกบ้า เห็น น้องสาวฉันไหม เธอกำลังหลับอยู่ เสียงดังไปได้"อินฮวา ตบหัวเรียงตัว และยืนมองไปที่ทางออก
"โห....อินฮวา....!!!!!"ทั้ว 5 คนพูดพร้อมกัน ชอนกิ เพ่งเล็งด้วยสยตาอมหิต ก่อนจะลุกขึ้นยืน
"ฉันทำอะไรนายยังเนี่ย มาตบ เดี่ยวถีบกลับให้เลย"
"ฉันก็ไม่ได้ทำนะ"ดงบุกเสริม
"งั้นขอโทษละกัน"
"คิดว่ามันจะหายง่ายๆหรอ โผล๊ะ ตุบ......อ๊าก...."เสียงรุมตืบดังขึ้นท่ามกลางสนามบิน เป้าสายตาจริงๆเลย
"เฮ้ย....ดงบุก บอกฉันซิ ว่ายี่กี่โมงแล้ว"อินฮวาร้องลั่น
"ก็ เที่ยงคืน เอ๊ะ เที่ยงคืนงั้นหรอ"ดงบุกทำหน้างงๆ
"เที่ยงคืนแล้ว แต่ฉันยังไม่เห็น วอนแฮเลยนะ"ชชอนกิเริ่มเชง้อสายตามอง
"เฮ้...พวกนาย ดูนั่นดิ"ดงบุกชี้ไปทาง ผู้ชายตัวสูง ดำสนิท แต่ทรางเท่ระเบิดอย่าบอกใคร
"เฮ้ย วอน วอน ทางนี้"อินฮวาโบหมือให้ เด็กสาวสดุ้งตื่น เธอขยี้ตาเล็กๆ ก่อนจะมองไปที่คนที่กำลังเดินมา สายตาเล้กๆ กลับโตขึ้น
"คิดว่าจาให้ฉันหาบ้านพวกนายเอง งานเพิ่งเสร้จ เหนื่อยชะมัดเลย"
"โห....ไอ้ขยัน"อินฮวา กอดไหล่"เออ นี่ ลืมแนะนำ นี่ น้องสาวสุดน่ารักของฉัน ให้ทายใครเอ่ย"อินฮวารีบแนะนำ"แล้ว นี่ เธอ ทำตาโต เหมือนลูก แก้วเลย"
"ย.....ยูชอน...."กระดุมอ้าปากค้าง ก่อนจะ"Z...z...Z...z....z...z..z...z...z...z...z...z...z...z....z....z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z............................................z"
"เอ่อ พี่อินฮวา...."เสียงเรียของเด็กสาวร้องขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในรถ"พี่อินฮวา"
"เรียกทำไม"
"ดุมฝันแปลกๆน่ะ ดุมฝันว่า เพื่อนพี่เป็นยูชอน อ๊าก....ดีใจจัง"เด็กสาวเขินเล็กๆ
"หรอ เพื่อนพี่ ไม่มีใครเป้นยูชอน มีแต่ ......"
บทสนทนาระหว่างพี่ชายกับน้องสาวได้ขบลงเมื่อมีชายหนุ่มผมดำเข้ามาแทนที่"ขอโทษที ที่ทำให้เป็นลม ถ้าไม่สบายก็ไม่หน้าจะมา เลยนะ"เด็กสาวงงๆ กับคำพูดภาษาเกาหลี แต่ที่เธอชอล์กสุดๆคือ ผู้ชายในฝัน ออมานั่งอยุ่ข้างๆเธอ"อินฮวา น้องนายตาค้างอีกแล้ว"วอนแฮ ส่งต่อให้อินฮวา
"นี่ใจเย็น เพื่อนฉันเอง ชื่อ คิม วอน แฮ หน้าเหมือนมิกกี้ ใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องตกใจหรอก ขนาดฉันยังหน้าเหมือนดงแฮ เลย เอาไรนักหนา"
"พิงฉันก็ได้นะ"อินโปพูด เด็กสาวหันไปจ้องหน้า และเกาหัวเล็กๆ ภาษาเกาหลีของเธอยังไม่แข็งพอที่จะรู้เรื่องกับคนที่กำลังพูด้วย
"อินโปหมายถึง เธอพิงมันได้นะ"อินฮวา หันมาทำหน้าเซ็งๆใส่ แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือ การทำหน้าอุบาท ที่สุดเท่าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ใส่
"ขอบคุณค่ะ"เด็กสาวพูดเป้นภาษาไทยก่อนจะ พิงไปที่ไหล่ของคนข้างๆและหลับตา
"นี่เอาจริงหรอ"อินฮวาถามร่างบางๆที่กำลังจะเริ่มฝันหวาน
"น้องนายน่ะ ทนน้ำหนักของมาสคาร่าที่ทาตาไม่ไหวหรอก เล่นทาซะ เหนอะเชียว หนักตาจนลืมไม่ขึ้นแล้ว"ชอนกิ มองตาของเด็กสาวและยิ้มเล็กๆ ท่าทางเขาจะชอบมาสคาร่าของเธอมากเลย
"เฮ้ย นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย เจ้าวอนแฮหน้าจะมาได้แล้วนะ"เสียงมุนโอ บ่นพึมพำ สายตาของชายหนุ่ม 5 คนจับจ้องที่ทางออก
"โปะ....!!!!"เสียงปัดแมลงวันดังขึ้น สายตาทั้งหมดมาจ้องที่หัวของอินโป
"ไอ้เจ้าบ้า นี่พึ่ง 4 ทุ่ม เครื่องมันลง เที่ยยงคืน เพื่อเลทอีก บ่นอยู่นั่นแหละ"อินโป ตบไปที่หัวของมุนโอจังๆ
"เออ จริงด้วย พอดีฉันตั้งนาฬิกาเร็วไป 2 ชั่วโมง ลืมเปลี่ยนเวลาเกาหลีน่ะ"
"เจ้โง่เอ๊ย...."อินโป พูดเบาๆ
"นี่ไอ้วพกบ้า เห็น น้องสาวฉันไหม เธอกำลังหลับอยู่ เสียงดังไปได้"อินฮวา ตบหัวเรียงตัว และยืนมองไปที่ทางออก
"โห....อินฮวา....!!!!!"ทั้ว 5 คนพูดพร้อมกัน ชอนกิ เพ่งเล็งด้วยสยตาอมหิต ก่อนจะลุกขึ้นยืน
"ฉันทำอะไรนายยังเนี่ย มาตบ เดี่ยวถีบกลับให้เลย"
"ฉันก็ไม่ได้ทำนะ"ดงบุกเสริม
"งั้นขอโทษละกัน"
"คิดว่ามันจะหายง่ายๆหรอ โผล๊ะ ตุบ......อ๊าก...."เสียงรุมตืบดังขึ้นท่ามกลางสนามบิน เป้าสายตาจริงๆเลย
"เฮ้ย....ดงบุก บอกฉันซิ ว่ายี่กี่โมงแล้ว"อินฮวาร้องลั่น
"ก็ เที่ยงคืน เอ๊ะ เที่ยงคืนงั้นหรอ"ดงบุกทำหน้างงๆ
"เที่ยงคืนแล้ว แต่ฉันยังไม่เห็น วอนแฮเลยนะ"ชชอนกิเริ่มเชง้อสายตามอง
"เฮ้...พวกนาย ดูนั่นดิ"ดงบุกชี้ไปทาง ผู้ชายตัวสูง ดำสนิท แต่ทรางเท่ระเบิดอย่าบอกใคร
"เฮ้ย วอน วอน ทางนี้"อินฮวาโบหมือให้ เด็กสาวสดุ้งตื่น เธอขยี้ตาเล็กๆ ก่อนจะมองไปที่คนที่กำลังเดินมา สายตาเล้กๆ กลับโตขึ้น
"คิดว่าจาให้ฉันหาบ้านพวกนายเอง งานเพิ่งเสร้จ เหนื่อยชะมัดเลย"
"โห....ไอ้ขยัน"อินฮวา กอดไหล่"เออ นี่ ลืมแนะนำ นี่ น้องสาวสุดน่ารักของฉัน ให้ทายใครเอ่ย"อินฮวารีบแนะนำ"แล้ว นี่ เธอ ทำตาโต เหมือนลูก แก้วเลย"
"ย.....ยูชอน...."กระดุมอ้าปากค้าง ก่อนจะ"Z...z...Z...z....z...z..z...z...z...z...z...z...z...z....z....z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z.z............................................z"
"เอ่อ พี่อินฮวา...."เสียงเรียของเด็กสาวร้องขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในรถ"พี่อินฮวา"
"เรียกทำไม"
"ดุมฝันแปลกๆน่ะ ดุมฝันว่า เพื่อนพี่เป็นยูชอน อ๊าก....ดีใจจัง"เด็กสาวเขินเล็กๆ
"หรอ เพื่อนพี่ ไม่มีใครเป้นยูชอน มีแต่ ......"
บทสนทนาระหว่างพี่ชายกับน้องสาวได้ขบลงเมื่อมีชายหนุ่มผมดำเข้ามาแทนที่"ขอโทษที ที่ทำให้เป็นลม ถ้าไม่สบายก็ไม่หน้าจะมา เลยนะ"เด็กสาวงงๆ กับคำพูดภาษาเกาหลี แต่ที่เธอชอล์กสุดๆคือ ผู้ชายในฝัน ออมานั่งอยุ่ข้างๆเธอ"อินฮวา น้องนายตาค้างอีกแล้ว"วอนแฮ ส่งต่อให้อินฮวา
"นี่ใจเย็น เพื่อนฉันเอง ชื่อ คิม วอน แฮ หน้าเหมือนมิกกี้ ใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องตกใจหรอก ขนาดฉันยังหน้าเหมือนดงแฮ เลย เอาไรนักหนา"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น