คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 'WATER' ONE
“อยู่ไหนเนี่ย ในเป้ก็ไม่มี หายไปไหนวะ”
“ไอลู่หาอะไรวะ เห็นหาอยู่นานแล้ว”เสียงหล่อๆจากผู้ชายที่มีนามว่า ‘อู๋ฟาน’ ถามเพื่อนหน้าหวาน ‘ลู่ฮัน’ ที่กำลังเททุกอย่างออกจากกระเป๋า
“มือถือหายหาย”
”ทำหายอีกแล้วหรอวะ เครื่องที่เท่าไหร่แล้วว่ะเนี่ย”
”ก็มันหายไปแล้วนี่ อย่าบ่นเหมือนคุณนายได้ไหม”เบ้ปากอย่างไม่สบอารมณ์
“ไอซุ่มซ่าม ลองนึกให้ดีๆว่าไปทำหล่นไว้ที่ไหนรึเปล่า”ร่างบางฉุกคิดคำของเพื่อนก่อนนึกขึ้นได้ว่า เมื่อเช้าก่อนที่จะเข้าเรียนตัวเองไปนั่งเล่นที่สวนดอกไม้หลังมหาลัย
“ฉันนึกออกแล้ว ฉันคงทำมันตกไว้ที่สวนดอกไม้แน่เลย”
“อาจจะเป็นไปได้ ไว้ตอนกลางวันนายลองไปหาดู เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน”ลู่ฮันพยักหน้าเก็บของใส่กระเป๋า ก่อนหันไปสนใจอาจารย์ยุนอาคนสวยที่กำลังเข้ามาสอน
ขอให้หาเจอด้วยเถอะแต่ถึงจะหาไม่เจอก็ไม่เป็นไรหรอก บ้านผมน่ะฐานะก็ใช่ว่าจะจน แต่ที่อยากหาให้เจอก็เพราะผมไม่อยากโดนคุณนายบ่นอีก คุณนายที่ว่าก็คือแม่ผมเองเวลาคุณนายบ่นนะหูผมชาไปหลายวันเลย จริงๆผมน่ะไม่ได้เป็นคนซุ่มซ่ามน่ะ แค่ชอบทำของหายไปโดยไม่รู้เรื่องก็แค่นั้นเอง -*- (?)
พอกลางวันอู๋ฟานก็อาสามาเป็นเพื่อนลู่ฮันหามือถือ แต่นี่ก็เกือบจะได้เวลาเรียนในช่วงบ่ายแล้วยังหาไม่เจอเลย
“ไอลู่แน่ใจหรอวะ ว่าทำหล่นไว้แถวนี้”
“แน่ใจสิ เมื่อเช้าฉันไม่ได้แวะที่ไหนนอกจากที่นี้”พูดไปมือเล็กก็แหวกโพรงหญ้าต่อ
“ฉันว่าคงมีใครเก็บไปแล้วนายไม่ลองโทรเข้าเรื่องตัวเองหล่ะ”ร่างบางหยุดหาหันมามองเพื่อนตัวสูง
“นั่นสิ ทำไมนายไม่บอกให้เร็วกว่านี้วะ ไอสูง”บ่นไม่พอแถมยังด่าอีก แล้วก็คว้ามือถือไปกอโทรเข้าเครื่องตัวเองปล่อยอู่ฟานยืนมองงงๆ (กูผิด -*-?)
ตู๊ดด ตู๊ดด .....
(ครับ)
“อ่า คุณคือคนที่เก็บมือถือผมไว้ใช่ไหม ผมคือเจ้าของเครื่องนะครับ”
(ครับ ผมเก็บได้)
“คือผมอยากได้มือถือคืนน่ะครับ คุณช่วยเอามาคืนผมได้ไหม.”
(ได้ครับ แล้วจะเจอกันที่ไหน)
“ตอนเย็นที่สวนดอกไม้หลังมหาลัยนะครับ”
(ครับ ตอนเย็นผมจะเอาไปให้)
“ขอบคุณมากนะครับ."
“เป็นไงวะ”อู๋ฟานเอ่ยถามทันที่เมื่อเห็นคนตัวเล็กวางสาย
“ตอนเย็นเขาจะเอามาคืนให้ที่นี้น่ะ เสียงหล่อมาก”
“อืมม รีบกลับไปที่ห้องเถอะตะกี้อี้ชิงโทรมาบ่นฉันใหญ่เลยว่าหายไปไหนกัน อาจารย์กำลังจะเข้าสอนแล้วด้วย”
“แหมม ห่างจากเมียแปบนึงนี่ไม่ได้เลยนะ”เมื่อเห็นเพื่อนตัวสูงรีบเดิน ก็อดที่จะแขวะไม่ได้
“ไม่ได้หรอก อี้ชิงน่ารักขนาดนั้นปล่อยให้อยู่ห่างตัวเดี๋ยวหมาเอาไปกิน “แล้วทั้งสองก็รีบเดินกลับไปที่ห้อง
มันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
หลังจากนี้
สำเร็จแล้วอีกหนึ่งตอน กว่าจะได้ลงก็เกือบเดือน55 ไรเตอร์บอกไว้ก่อนนะว่าไรเตอร์แต่งฟิคไม่ค่อยเก่งแต่อยากแต่ง (. .) สำนวนอาจะไม่ดีเท่าฟิคของคนอื่น แต่ไรเตอร์จะพยายามแต่งให้สุดความสามารถเลย ยังไงก็ฝากคิดตามด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น