เพื่อนซี้สุดขั้ว

ลำดับตอนที่ #1 : สาวน้อยขี้เซา

ณ เช้าวันหนึ่ง ที่ห้องของใครคนหนึ่ง อากาศในห้องนั้นเย็นสบาย
ชวนให้นอนฝันหลับต่อ และในห้องนั้น มีใครคนหนึ่ง กำลังนอนหลับอยู่
"เฮ!! เจ้าหญิงนินทา!!"มีเสียงของใครบ้างคน กำลังเรียก คนที่อยู่ในห้องนั้น
"อืม อืม เด๋วจะลงไปเดียวนี้และ"เสียงพูดเบาๆของใครบ้างคนที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม
"นี้! เจ้าหญิงนินทา!! ตื่นรึยังน่ะ"เสียงของเขาคนนั้นก็ยังคงเรียกต่อไปอีก
"รู้แล้วจ๋า"เสียงพูดเบาๆของเธอ มันคงไม่มีใครได้ยินหรอก
"นี้!! ตื่นสักทีเซ่!! เจ้าหญิงนินทา!!!"เสียงตะโกนของเขาดังขึ้นอีก
คุณเธอที่นอนอยู่ รู้สึกทนไม่ไหว จึงลุกขึ้นมา ออกมาตะโกนตอบ
"โอ๊ย!! รู้แล้วน่า!! อีก10นาทีจะลงไป!! พอใจไหม!><"
เมื่อเขาคนนั้นได้ยินที่หล่อนพูดออกมา เขาถึงกับอึ่งไปสักพัก o_O
"ยายนี้เวลาโมโหนี้ น่าตกใจจริงๆแฮะ-.-"เสียงอุทานของเขาดังขึ้น"แต่ก็น่ารัก"
สักพัก(ใหญ่)เธอก็ออกมาจากบ้านหลังวิมารของเธอ พร้อมใบหน้าที่ไม่พอใจ
"นี้ๆ คุณเธอ บอก 10 นาที นี้มันเกือบชั่วโมงเลยนะ"เขาถามหล่อนด้วยใบหน้า
ที่คล้ายจะบ่งบอกว่า จะแต่งตัวอะไรกันหนักกันหนา! ปล่อยให้ยืนรอจนเมื่อย!
"อะไรกันจ๊ะ ฉันว่านี้แค่ 5 นาทีเองนะ"เธอตอบมาด้วยหน้าที่ไม่พอใจ
จนเขาดูเหมือนว่าเธอประชดเขา เขาจึงถามเธอกลับไปว่า
"หรอ คุณเจ้าหญิงนินทา รู้ไหมนี้มันกี่โมงแล้ว"เขาถามเธอไปเพื่อเจาะจง
ให้เธอดูนาฬิกาข้อมือของเธอเองว่า นี้กี่โมงแล้ว จะไปเข้าเรียนสายอยู่แล้วนะ
"อะไรอ่า ฉันชื่อ ริกะ นะ ไม่ได้ชือเจ้าหญิงนินทาอย่างที่เธอว่านะ อุมิ"
"ยังไงซะ เธอก็เป็นเจ้าหญิงนินทาอยู่ดีนั้นและ รู้ไหม"อุมิตอบริกะไป
"แล้วนี้กี่โมงแล้วล่ะ ดูนาฬิกาเธอทีดิ"อุมิถามริกะไป ริกะจิงยกข้อมือขึ้นดู
"อารายกันล่ะ ก็แค่ 8.20 เองน่า ไม่สายหรอก"เธอหันมาตอบอุมิ ซึ่งกำลัง
งง กับคำตอบที่ ริกะตอบมา สักพัก เหมือนริกะจะรู้ตัวว่าสาย
"ว๊ายๆ! แย่แล้ว อุมิ เราไปสายแน่เลย แง"ริกะร้องไห้แล้วเข้าไปกอดอุมิ
"เฮ้ๆ! มาร้องไห้ทำบ้าอะไรอยู่ล่ะ รีบวิ่งไปโรงเรียนสิ! วันนี้วันแรกด้วยนะ"
ว่าแล้วอุมิขว้ามือไปจับแขนของริกะแล้วพาวิ่งไป
"อุมิ ช้าหน่อยสิจ๊ะ ฉันวิ่งช้านะ"ริกะพูดขึ้นพร้อมค่อยเดินไปแทน
"นี้ ยายริกะ ก็เพราะใครล่ะ ถึงไปสาย"อุมิพูดขึ้นพร้อมจับแขนริกะลากไปอีก
><ริกะอยากจะร้องออกมาว่า"ไม่ไหวแล้ว"แต่เธอก็พูดไม่ได้
และแล้วอุมิก็มาถึงที่โรงเรียนอย่างชิ่วเฉียด
"~ยิมปี้~!! มาทันแล้วด้วยแฮะ"อุมิตะโกนออกมา ด้วยใบหน้าที่แสนดีใจ
"แง เฉพาะอุมิน่ะสิT_T"ริกะที่พูดตอนนี้กำลังอยู่นอกรัวโรงเรียน
"เวงกำ! บ้าชิบ! ทำไหมเธอไม่เข้ามาล่ะ"อุมิวิ่งไปคุยกับริกะที่อยู่นอกรั่วโรงเรียน
"ทำไงได้ล่ะ ฉันไม่ใช่อุมิที่เก่งกีฬานี้น่า แง"ริกะพูดพลางร้องไห้ไป
"นี้ ขอทีเหอะ อย่าร้องไห้เลยน่า เด๋วฉันออกไปเป็นเพื่อนนะ"ว่าแล้ว อุมิก็
กระโดดออกไปอยู่นอกรั่วโรเรียนกับริกะ เพื่อนรักเธอ
"นี้พวกเธอมาสายใช่ไหม บอกชื่อกับห้องมา"ตามระเบียบก็มีคนออกมาถาม
พวกที่มาสาย นั้นคือพวกสายตรวจนั้นเอง"เอาล่ะ เริ่มจากเธอก่อนเลย"
สายตรวจนักเรียนชี้ถามไปที่ริกะ...............................