สาวเจ้ากรรมป่วนกวนรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

"ตื่นสิลูก!!"นี้เป็นเสียงของหญิงวัยกลางคน คนหนึ่ง กำลังเรียกฉันอยู่จากการหลับไหล

"ขอต่อ5นาทีน๊า...คร่อก"และใช่ ฉันก็ม่ใช่คนที่ตืนง่ายซะด้วยสิ อิอฺ ^.^

"ถ้าแกไม่ตื่น ก็อดกินข้าวเช้าแล้วกัน!"อ้าว O_o ไหงงั้นล่ะ อดกินข้าวเช้าก็ไม่มีแรงดิ!

"งั้นขอ10นาทีและกันะจ๊ะ คุณม๊ามีค่า~~~"ทำเสียงแดะๆไว้ๆ

"แกไม่ต้องมาตอแต่เช้า รีบลงมาเลย แล้วไปเรียนซะ"โธ่ ธัง ชีวิตวัยรุ่นของ มิ้นจัง ผู้น่ารัก(น่าถีบ)คนนี้ก็จบสิ้นพอดีสิค๊า~ คุณแม่ค๊า

"ได้ค๊าๆ แล้วจะรีบลงไป เจ้าค่ะคุณนาย!!"ฉันเน้นเสียงประโยคสุท้ายดังๆ ให้ได้ยินไป

สักพัก มิ้นจัง(ทำไมต้องมีจังด้วยล่ะ:ผู้เขียน)(จะได้น่ารักไง:มิ้นจัง)คนนี้ก็ลงมือประทานข้าว (ขณะที่กำลังกินอยู่ คุณนายก็พูดอะไรต่อมิอะไรให้ฟังแต่ก็ไม่ฟังอยู่ดีนั้นและ พูดไปเหอะ ฟังเอาบุญ ก๊ากๆ) ซะก่อนจะออกจากบ้านไปสู่ รั้วโรงเรียน ที่ฉันเรียกว่าสถานที่กักขังเยาวชน T_T

"ไงมาแล้วหรอค่ะ คุณนายตื่นสาย"เหอๆ สายตรงไหน แค่7โมง59นาทีเอง โด่เหลืออีกตั้งวิ ตื่นสายตรงไหนย่ะ บอกมาดิ!

"ฉันว่าวันเกิดเธอ ฉันจะซื้อนาฬิกาปลุกรุ่นคุณปู่ให้เธอด้วยละ เอาม่ะ ดังทุกเที่ยงคืนด้วยละ 55555"อะย่ะ ยัยนี้นิ เด๋วแม่ปัดตบหัวหลุด!!เลย สายนิดสายหน่อยกว่าหล่อนทำมาเป็นด่านะ ยัยชะนี ลิงกัง!!

"ขอบใจย่ะ!!"ว่าแล้วฉันก็เดินออกไป

ณ ห้องเรียนม.ปลาย 4/1 (สถานนีกักขังนรกแตกชั้น4 ห้อง1:มิ้นจัง)

"อาวล่ะเราจะเริ่มโอมลูมแล้วนะ เงียบๆหน่อย"นี้คือเสียงของอ. เม่งนั้นเอง(ยมพบาลตัวที่1:มิ้นจัง)

บลาๆๆๆๆ พ่นๆๆๆๆๆ ฟ่อๆๆๆๆๆ สุดท้ายน้ำลายล้นจอ-*-

"....เอาล่ะสุดท้าย เรามีเพื่อนใหม่มาด้วยนะ เป็นนักเรียนใหม่เพิ่งย้ายมา เขาชื่อ มาร์ส นะ"ใครว่ะ นักเรียนใหม่หรอ ชื่อฝรั่งเชียว แต่ก็ชั่งเหอะ ไม่สนใจอยู่แล้วล่ะ เด๋วจะแกล้งซะให้จำจนวันตายเลย 5555

" เอาเข้ามาสิมาร์ส"ไหนๆ ขอดูหน้าตาหน่อยสิว่าจะฝรังเหมือนชื่อมันป่ะ

"Hi!! ผมชื่อ มาร์ส ย้ายมาจากอเมริกาฝากตัวด้วยเด๋อ"ง่ะ!!!!พูดภาษาอะไรของมันล่ะนั้น - -''ภาษาอังกฤษปนไทยปนเน้อ ภาษาอารายวะ!!!! แต่หน้าตาของมันก็งั้นๆ ไม่เห็นเหมือนฝรังเลย แต่มันก็.. หล่อดีแฮะ -V- ผมดำ ตาเขียว สูงสัก180กว่าได้มั้งนิ หุ่นงี้ดีมากเลย  หน้านี้เนียวมาก(มันแอบป่าวว่ะ-*-)ผิดกับคนในห้องเลย เตี้ยก็เตี้ย หล่อก็ไม่หล่อ เอิ๊กๆ

"กรี้ด!! มาร์สคุงงงง!! นั่งข้างฉันนะ"เสียงของหญิงสาวทั้งหลายบัดนี้รวมกันเป็นหนึ่งเรียกหาผัวๆ เป็นชะนีกันไปหม๊ดเลย แต่น่าเสียดาย ที่ข้างๆชะนีอย่างพวกหล่อนมีลิงตัวอื่นนั่งแล้ว ว่ะห้าๆๆๆๆ สะใจๆ^V^

"อืม... ที่นั้งอื่นเต็มหมดแล้ว งั้นไปนั้งข้างๆมิ้นก็แล้วกันที่หลังห้องเลยน่ะ"เห้ยO_Oว่าอีหยังนะ!! หะหะหะ ให้หมอนั้น นั่งข้างๆสุดสวยอย่างเราเนี่ยนะ(เวอร์)อูย ราคีหมองหมด ถึงมันจะหน้าหล่อก็เหอะ แต่ไหมดีใจนิดๆว่ะ- -
 
"หวัดดี คู่หูคนใหม่"ไอหน้าหล่อทักฉันค่ะ วู้!! หงิมๆยังงี้ เดียช๊อบชอบฮา~

"ดีค๊า เชิญนั่งเลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจนะ ไม่รู้ไรถามได้นะค๊า"แดะๆไว้ก่อน ให้ดูน่าร๊ากไว้ เออ ว่าแต่มิ้นจังผู้น่ารักคนนี้ลืมไรนา~~

"ขอบคุณ^_^"กรี้ด!! ไอหน้าหล่อมันยิ้มให้ฉัน จะไม่ลืมตลอดชีวิตเลย V_V

และเมื่อ อ. ออกไป เออ..... คงรู้นะว่าไง เหล่าชะนีทั้งหลายทั้งมวลล้วนแต่หลั้งไหลกันเข้ามาหาฉัน และ!!ผ่านฉันไปในที่สุด และไปรวมกันอยู่จุดเดียวคือ ไอหน้าหล่อนั้นเอง 'งี้ฉันก็ตกป๋องดิ' ความคิดของฉันค่ะ แงแง

"จำไว้นะ ไอหน้าหล่อ แค้นนี้มันต้องชำระ!!!"นี้คือความคิดที่ฉันคิด แต่ยังไงฉันก็โกรธนายไม่ลงหรอกนะไอหน้าหล่อ นายไม่น่าเกิดมามีหน้าตาดี เป็นอาวุธต่อสาวๆที่น่ารักสวยใสไรเดียงสา อย่างฉันเลยนะ(ตรงไหนนิ)

และแล้วเวลาก็ไม่เคยรอใคร แม้จิตใจของสาวบริสุทธิ์พุดผ่องของสาวน้อยน่ารักอย่างมิ้นจังก็ตาม ซิก..ซิก..น้ำตาเหล็ด(เวอร์ไปมั้ง- -'':ผู้เขียน)

กิ๊งก๊องก๊าก๊อง เวลาพักเที่ยง(เวลาพักผ่อนยมพบาล:มิ้นจัง)

"......."เซง!! เครียด!!! นู๋จากิน~~T_Tท้องนู๋จาออกมาร้องเป็นเพลงแล้วนะ จ๊อก....~~ จ๊อก....  หิวข้าวง่า~~

"ป้าค่าป้าค่าหนมปังไส้ไรก็ได้สักห่อสิค่ะ~~"เมื่อถึงคิวฉัน ฉันก็ไม่รีรอช้ารีบสั่งแต่บังเอิญฉันหิวมักๆจนทำให้เสียงฉันมัน แพ่วปลาย ฟู่.... หิวฟ่ะ -*-

"เสียใจด้วยนะจ๊ะ แม่หนูน้อยหมดแล้วจ๋า"

"หรอค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ..."

"ขอบคุณหรอ?"เอ๋?เราขอบคุณอะไรน่ะ

"แล้วหนมปังที่เราจะซื้อล่ะมันอยู่ไหนหว้า?"ฉันก็เลยยืนคิดอยู่นานสองนาน สักพักก็นึกออกว่า... ตัวเองยังไม่ได้กินข้าวเลยนี้หว่า!!

ทันใดนั้นฉันผู้มีนามว่ามิ้นจังผู้น่ารักรีบวิ่งไปที่หน้าร้านป้าขายหนมปังเมื่อตะกี้ ด้วยความเร็ว180เมตรต่อชั่วโมง เป็นอัตตราที่ถือว่าเร็วมักๆ ^.^

"ป้าค่ะ หนมปังหมดแล้วจิงหรอ"

"จ๋าหมดแล้ว"

"อย่างอื่นล่ะค่ะ นม ขนม ข้าว"

"ก็หมดแล้วล่ะจ๊ะ"

"แล้วๆ เอ่อ... อะไรก็ได้ที่กินได้ไม่มีเลยหรอค่ะ"

"ถ้ามีหนูจะมาถามป้าอยู่อย่างนี้หรอจ๊ะ"

เออ นั้นสิเนอะ ถ้ามีเราก็ต้องเห็น แสดงว่าไม่มี=ตัดใจ=อดกิน กรี้ด!! แย่แล้วเหตุการ์ณอย่างนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับเราได้ โถ่ มิ้นจังผู้น่ารักอย่างนี้ควรทำเช่นไรดี จะมีพระเอกขี้ม้าขาวมาโปรดเราไหมเนี่ย TVT

"ว๊ายๆ ดูแด๊ะ ยายนั้นสงสัยอดข้าวชัวร์ น้ำลายไหลเชียว หึหึ"หนอย.. ยายนี้ ไม่เป็นอย่างฉันมั้ง ให้มันรู้ไปสิย่ะ ยายบ้า คนยิ่งหิวอยู่ เด๋วแม่ปัดหงับหิวแด....ซะเลยนิ

"นี้ๆ มิ้นจังใช่ไหมนั้น เป็นอะไรรึป่าว เอามือกุมท้องทำไม"ไม่เป็นมั้ง ไอนี้ถามแปลก สงสัยนายเห็นฉันกำลังมีความสุขอยู่ใช่ไหมเนี่ย ห๊า!! อีตาบ้าเอ้ย!!

"ไม่เป็นไรมั้ง!! อีตา....หล่อ"กรี้ด ว๊าย ไม่น่าเชื่อ ฉันจะเจอเจ้าชายขี้ม้าขาวของฉันแล้ว วี้ดว๊ายวี้ดว๊าย อย่างนี้มันก็ต้อง!!.......

--------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วค่ะเหมียว 100%แล้ว
อ่าวแล้วมิ้นจังเราเจอกับใครนี้ คิดเองแล้วกันน๊า เมี้ยวๆ
ปล.ช่วยแนะนำให้ด้วยนะค่ะ หัดทำหัดแต่ง แนะนำด้วยน่าค่า เป็นพระคุณอย่างสูงค่า เหมียว