{FIC} Babe [YUNJAE]

ลำดับตอนที่ #2 : Babe ▲ 1

 

 

 

 

 

Part :: 1

 

 

 

 

" เฮ้อ~  น่าเบื่อชะมัดเลย "

" แจจุงขอกาแฟทางนี้ด้วย! "

เสียงเอะอะโวยวายของบริษัทJung  Company  ทำให้ผมรู้สึกตัวจากอาการเหม่อลอยอีกครั้ง  ผมชื่อแจจุง  อายุเพียง17ปีเท่านั้นที่ต้องมาทำงานให้กับพวกมาเฟียเพราะต้องเอาเงินที่ได้มาไปจ่ายค่าเล่าเรียนให้กับตัวผมกับน้องสาวของผมที่ยังอยู่แค่ชั้นอนุบาล

ที่ผมบอกไปว่าทำงานให้กับพวกมาเฟียน่ะ  ไม่ใช่ทำงานแบบค้าอาวุธเถื่อนนะ  ที่จริงน่ะผมทำงานเป็นแค่เบ๊ของพวกมาเฟียเท่านั้นน่ะ

" แจจุง! เอากาแฟไปให้บอสที่ห้องด้วยนะ "

" ครับผม ^_^ "

ผมรับคำสั่งจากพวกเขาแล้วเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อที่ไปชงให้กับเจ้าบอสสุดโหด  เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะเงียบขรึม  อารมณ์ก็ร้ายเหมือนกับเด็ก จริงๆแล้วบอสของผมน่ะอายุเพียง21ปีเท่านั้น  และยังเด็กกว่าลูกน้องของเขาอีก

" บอสครับ  กาแฟมาแล้วครับ   เฮือก!!! O[]O "

เปิดประตูเข้ามาในห้องก็ได้เห็นภาพสยิวๆที่เด็กอย่างผมไม่สมควรเห็นเข้าแล้วล่ะ  ผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาสวย  ผมยาวลอนที่ใส่ชุดเดรสดำนั่นกำลังนั่งอยู่บนตักของบอสของผมกำลังคลอเคลียอยู่บนโต๊ะทำงาน!

" บอสทำบ้าอะไรของบอสเนี่ย!! "

" แล้วไม่เห็นหรือไง? "

" เห็นสิ!  แต่นี่มันที่ทำงานนะฮะบอส! "

เสียงทะเลาะกันเริ่มส่งเสียงดังไปทั่วบริษัท  เหล่าลูกน้องของบอสที่อยู่แถวนั้นต่างก็ช่วยมาห้ามคู่กัดที่ชอบทะเลาะกันบ่อยครั้งระหว่างคิมแจจุงและชองยุนโฮ  ทั้งๆที่ยุนโฮเป็นถึงบอสของแจจุงแต่คนหน้าสวยตรงหน้านั้นกลับทำตัวเหมือนขาเป็นเพื่อนเล่นเท่านั้น

บ่อยครั้งที่แจจุงและยุนโฮชอบทะเลาะกันราวกับเด็กอนุบาล  แต่สำหรับทุกคนแล้วยุนโฮเป็นคนที่น่าเคารพนับถือมากยกเว้นแจจุงคนเดียวที่ไม่ค่อยเคารพอะไรมาก

" เอาน่าแจจุง  ยังไงก็เป็นบอสของพวกเรานะ "

" เชอะ!  บอสหื่นกามน่ะสิไม่ว่า!! "

แจจุงกระแทกถ้วยกาแฟแล้วเดินออกไปจากห้องทำงานของบอสทำให้บอสชองหมดอารมณ์กับผู้หญิงที่กำลังคลอเคลียกันอยู่  หญิงสาวเดินออกไปจากห้องทันทีเมื่อรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มนั้นกำลังอารมณ์ไม่ดี

" เอ่อบอสครับ  ไม่ทำงานแล้วเหรอครับ? "

" เห็นหน้าหมอนั่นก็หมดอารมณ์แล้วล่ะ "

" แล้วเรื่องที่นายปีเตอร์กู้ยืมเงินจากพวกเราจะเอาไงดีล่ะครับ "

" ให้หมอนั่นไปทวงก็แล้วกัน "

" หมอนั่น?  หรือครับ? "

" ส่งคิมแจจุงไปที่บ้านปีเตอร์  ให้หมอนั่นไปทวงหนี้เอง "

ผมเดินออกมมาจากบริษัทไปที่โรงเรียนเด็กอนุบาลที่อยู่ไม่ไกลไปจากที่นี่นักหวังไปดูน้องสาวสุดแสนน่ารักของผม  ใช้เวลาไม่ถึง15นาทีผมก็เดินมาถึงหน้าโรงเรียนอนุบาลอย่างปลอดภัย

ผมหยิบตารางเรียนของเฮทเธอร์ออกมาเพื่อดูรายชื่อวิชาต่างๆที่น้องสาวผมเรียน  ถ้าเป็นเวลานี้น้องสาวของผมกำลังเรียนพละอยู่  ผมเดินไปแอบหลังบ้านเด็กเล่นเพื่อไม่ให้เธอสังเกตเห็น  ถ้าหากเธอเห็นผมเธอคงจะร้องไห้งอแงอย่างที่เป็นอย่างทุกที

นั่นไงเฮทเธอร์กำลังวิ่งไล่จับกับเพื่อนตัวเล็กของเธออยู่  ผมเห็นน้องสาวของผมกำลังเล่นอย่างมีความสุขก็อดที่จะซึ้งใจน้ำตาปริ่มไม่ได้เลยจริงๆที่น้องสาวของผมก็เข้ากับเพื่อนคนอื่นๆได้เช่นกัน

" นางฟ้าตัวน้อยๆของพี่จ๋า~  อ๊ะ! "

" พี่ยูชอน?  ครับพี่! มีอะไรหรือครับ? "

[ แจจุง  บอสสั่งงานมาน่ะ  มาหาฉันที่หน้าบริษัทก็แล้วกันนะ ]

ผมวิ่งมาถึงหน้าบริษัทที่มีรถของบอสจอดอยู่หน้าบริษัท  ผมขึ้นรถอย่างกล้าๆกลัว  ร่างกายของผมที่กำลังสั่นเพราะกลัวว่าบอสจะทำโทษอะไรผมแต่ไม่เลย  บอสเอื้อมมาจับที่ข้อมือของผมฉุดให้ผมขึ้นมาที่รถแล้วปิดประตูทันที

ในระหว่างที่เดินทางบรรยากาศในรถที่กำลังแล่นอยู่บนถนนก็เงียบไม่มีใครกล้าเอ่ยปากเลยสักคน  ยุนโฮก็เอาแต่นั่งอ่านเอกสารที่กองอยู่  ผมก็ได้แต่แอบมองอยู่ตลอดว่าเขาอ่านอะไรซึ่งนั่นก็ถือว่าเป็นการใช้เวลาให้มีประโยชน์

" อยากอ่านหรือไง? "

" อยากอ่านฮะ! "

บอสหยิบเอกสารทั้งหมดที่กองอยู่บนตักของเขามาตั้งกองไว้บนตักของผมไว้จนหมด  ผมเจ็บนิดหน่อยที่เอกสารเย็บเป็นเล่นนั้นกระแทกเข้าอย่างจัง  ถ้าหากเราไม่ได้นั่งบนรถผมว่าเราคงจะเปิดศึกทะเลาะอีกตามเคย

" ถึงแล้ว  บ้านของนายปีเตอร์ "

" เห~ "

ผมมองบ้านทรงยุโรปเก่าๆที่ดูเหมือนเริ่มจะพังได้ทุกสถานการณ์แต่ก็ดูสวยไปอีกแบบ  ถ้าหากคาดเดาดูแล้วนายปีเตอร์ที่มีหนี้ติดอยู่คงจะเป็นคนยากจนแน่ๆเลย

" ให้หมอนี่ไปคนเดียว  ส่วนพวกเรารอยอู่ที่นี่ "

หนุ่มร่างสูงผลักหลังให้หนุ่มหน้าสวยอย่างคิมแจจุงต้องไปเผชิญหน้ากับลูกหนี้ที่ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรบ้าง  แจจุงเดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆจนกระทั่งเจอผู้ชายสูงวัยที่กำลังทำงานอยู่ในห้องเก็บของเก่า

" เอ่อ... "

" ใครน่ะ!!! "

" เอ่อ.. ผมมาจากบริษัท Jung  Company "

" เหอะ! เอานี่!! "

ชายสูงวัยสิ่งซองสีน้ำตาลที่ป่องนิดหน่อย  ผมแอบเปิดดูข้างในนั้นซึ่งเป็นเงินสดจำนวนมากหากให้ประมาณแล้วคงจะประมาณเกือบล้านได้!!

ผมโค้งตัวตามมารยาทแล้ววิ่งเผ่นออกมาจากบ้านสุดแสนจะน่ากลัว  ลูกน้องของชองยุนโฮหลายคนต่างปรบมือให้ผมที่ผมสามารถไปทวงหนี้ได้สำเร็จ  อาจจะเป็นงานแรกสำหรับผมเลยก็ได้ที่ออกมาทำงานนอกสถานที่

" เก่งนี่! "

" ทำไมผมต้องมาด้วยล่ะครับ  ที่จริงบอสเองก็มากับพวกลูกน้องของบอสก็ได้นะ!!!  ผมต้องเสียเวลาแถมก็กลัวว่าคนที่ชื่อปีเตอร์อะไรนั่นอีกนะ!! "

" บ่นอยู่ได้!!  น่ารำคาญ!  จะเอาเงินเดือนไหมล่ะ!!! "

ผมนี่แทบจะปิดปากไม่ทันเลยทันทีที่บอสเอาเรื่องเงินเดือนมาขู่  คนอะไรแกล้งเด็ก!!

" บอสอย่าเอาเรื่องเงินเดือนมาขู่ผมสิฮะ!! "

" ถ้าไม่หยิบเรื่องนี้มานายจะยอมหยุดไหมล่ะ!? "

" เชอะ! "

ท้ายที่สุดผมก็ต้องกลายเป็นผู้แพ้  ยังไงก็นะแพ้เป็นพระชนะเป็นมารล่ะ  เหล่าบรรดาลูกน้องแต่ละคนก็ได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอาให้กับทั้งคู่ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ชองยุนโฮเดินเข้าไปในรถหรูนั่น  ส่วนผมก็ต้องจำใจเดินขึ้นรถไปพร้อมกับบอสสมองทึ่มนั่น!

เอาเรื่องเงินมาขู่  แต่ไม่เคยได้สักดอลล่า!!!

หลังจากเดินทางกลับมาอย่างเหน็ดเหนื่อยผมขอให้พี่ยูชอนขับรถมาจอดแถวสนามเด็กเล่น  ท้องฟ้าเริ่มออกเป็นสีส้มเป็นสัญญาณว่าผมต้องรีบไปรับน้องสาวสุดที่รักของผม

ผมวิ่งมาถึงโรงเรียนของน้องสาว  ผมแทบจะวิ่งเข้าไปกอดหนูน้อยเฮทเธอร์ของผมตอนนี้เธอกำลังร้องไห้พร้อมกับกอดตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ตัวเก่า  นั่นเป็นสิ่งเดียวที่พ่อแม่ของพวกเราทิ้งเอาไว้ให้หลังจากที่เกิดเหตุการณ์น่าสลดคราวนั้น

ผมใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตในการตามหาตัวของพวกเขา  ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้พวกท่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่  ผมไม่โกรธพวกท่าหรอกที่ท่านทั้ง2ปล่อยให้ผมกับเฮทเธอร์อยู่ตามลำพัง  ผมคิดว่ามันน่าจะมีเหตุผลที่ท่านทำแบบนี้กับพวกเรา

" พี่แจจุง  ฮึก... เฮทเธอร์นึกว่า ฮึก.. พี่จะไม่มาหาเฮทเธอร์  ฮือออออ "

" โอ๋ๆ  อย่าร้องไห้นะ  มานี่มา "

ผมนั่งยองลงพร้อมกับผายมือออกทั้งสองเพื่อให้เฮทเธอร์เข้ามาสู่อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นอย่างคนเป็นพี่  ผมให้เฮทเธอร์ขี่คอของผมเพื่อที่จะให้เธอได้มองพระอาทิตย์ตกดินที่สวยงามในกรุงนิวยอร์ค  ผมกับน้องสาวมักจะชอบเดินไปตามทางฟุตบาทของตัวเมืองอยู่เสมอ

" รู้ไหมคะ  ว่าวันนี้น่ะ เฮทเธอร์กินผักอีกแล้วนะคะ! "

" น้องของพี่พูดจริงหรือนี่!? "

" จริงสิคะ!  เดี๋ยวพอถึงบ้านนะ  เฮทเธอร์จะโชว์ให้ดูเลยค่ะ!! "

 " ฮึ่ม!!  พี่จะคอยดูนะ "

พวกเราสองเดินเล่นกันไปเรื่อยเปื่อยตามเมืองนิวยอร์ค  เด็กน้อยมักจะเอาตุ๊กตาตัวโปรดมาตั้งที่หัวกลมของพี่ชายพร้อมกับชี้นิ้วราวกับให้ตุ๊กตาหมีตัวนั้นได้ชมสิ่งรอบตัวของเธอ

เดินมาเหนื่อยทั้งคู่เดินเข้ามาในห้องพักที่แจจุงเช่าอยู่  เป็นห้องที่มีค่าเช่าไม่แพงมากนักมันพอดีสำหรับเงินของพวกเขา  ห้องพักที่แจจุงอยู่นั้นไม่ถึงกับเล็กแต่มันก็พอสำหรับผู้พักอาศัยเพียง2คน  เพียงแค่จัดห้องมันก็สวยพอที่จะอาศัยอยู่ได้แล้ว

" เฮทเธอร์ไปอาบน้ำก่อนนะ  เดี๋ยวพี่ทำอาหารให้ "

" ค่า! "

เสียงของเด็กน้อยที่กำลังเล่นกับเจ้าเหมียวที่เป็นเพื่อนเล่นของเธอดังออกมาจากห้องนอน  ร่างบางเดินเข้าไปในห้องครัวใส่ผ้ากันเปื้อนสีดำลายตีนแมวพร้อมสำหรับทำอาหารค่ำแล้ว

" อ๊ะ!  ข้อความ? "

" พรุ่งนี้ไปถึงบริษัทก่อน8โมง  เหอะ! บอกตัวเองเถอะบอสทึ่ม!! "

แจจุงบ่นไปคนเดียวกับบอสของเขา  การที่แจจุงต้องกลายมาเป็นเบ๊ให้มาเฟียใช่ว่าอยากจะทำหรือความฝันอะไรหรอกนะ  แต่เป็นเพราะพี่ยูชอนมือขวาของบอสนั่นแหละ  แนะนำให้ผมต้องไปทำงานที่ได้เงินอย่างดีตอนแรกก็เกร็งนิดหน่อยแต่พอได้เข้าไปทำงานแล้วใช่ว่าจะน่ากลัวอย่างที่คิด

และไอการที่รับงานนี้เพราะเงินสูงก็ใช่ว่าผมน่ะอยากจะได้เงินอะไรมากจนตัวสั่นนั้นหรอกนะ  แต่มันจะเป็นที่ต้องใช่เงินจริงๆไหนจะค่าเรียนของผมกับน้องสาวอีก  และอีกอย่างมันก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่จำเป็นสำหรับการเดินทางตามหาพ่อแม่ของผม

ถ้าพูดถึงพ่อแม่ผมแล้วพวกเรารู้มาจากคนที่เลี้ยงดูเราที่สถานที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าว่าคุณพ่อของผมเป็นชาวอังกฤษโดยแท้และแม่ของผมเป็นชาวเกาหลี  ถ้าหากสังเกตหน้าน้องสาวผมเฮทเธอร์เธอจะหน้าตาออกไปทางยุโรปมากกว่าผมที่หน้าตาออกเอเชีย

" พี่จ๋า  เสร็จยังคะ? "

" เสร็จแล้ว  มากินได้เลย "

และผมก็จะถือโอกาสที่ผมเป็นเบ๊ให้กับพวกมาเฟียออกตามหาพ่อแม่ด้วยนะ!

____________________________________

▲▲▲ Babe ▲▲▲

มาตอนแรกก็สั้นไปหน่อยนะเออ

~ เม้นสักนิด เพื่อกำลังใจนะเออ ^o^ ~

THE ORA