คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HM - CHAPTER 2
02
“ ฝากร้านด้วยครับผม ร้านเราอยู่ตรงข้ามนี่เอง ช่วยรับใบปลิวด้วยนะครับบบ~ ”
ชายหนุ่มในชุดมาสคอตตัวเพนกวินยืนดุ๊กดิ๊กๆส่งเสียงเรียกลูกค้าพร้อมแจกใบโปรโมชั่นพิเศษของร้านอาหารตรงใจกลางเมืองที่มีวัยรุ่นวัยทำงานเดินผ่านไปผ่านมา ช่วงเวลาเที่ยงๆแบบนี้คยองซูยอมที่จะไม่พักกินข้าวเหมือนคนทั่วไปแล้วมาทำงานพิเศษเรียกลูกค้าเข้าร้านให้นายจ้าง พักเที่ยง วันหยุด ช่วงเวลาที่คนปกติเขาพักผ่อนกันคยองซูกับต้องรีบหางานพิเศษทำเพราะรายได้มันเยอะขึ้นมากว่าเวลาปกติหน่อย
คนจะรวยเขาไม่เลือกงานกันหรอกครับ ถึงไอ้ชุดมาสคอตที่ใส่มันจะไม่แคร์หนังหน้าหล่อๆเขาเลยก็ตาม หะ อยากเห็น โห่ มันไม่ใช่อะไรที่น่าดูหรอกปล่อยผ่านไปเถอะ รู้แค่ว่ามันขัดกับหน้าตาดั่งเทพบุตรตัวสูงเยี่ยงนายแบบของเขาก็แล้วกัน
ไลน์!
มือที่แจกใบปลิวอยู่หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงโปรแกรมแชทสุดฮิตส่งเสียงร้องเตือนว่ามีคนส่งข้อความมาหา แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรนะทำงานก่อน ถึงแม้ว่านี่มันจะใกล้เวลาเลิกงานแล้วก็เถอะ ไว้ค่อยตอบทีเดียว
ผ่านไปสักพักเสียงแจ้งเตือนก็ดังรัวเป็นปืนกลจนคนขี้รำคาญอย่างเขาทนไม่ไหว
ไลน์
ไลน์
ไลน์
ไลน์
เห้ย ใครตายหรือเปล่าวะ รัวมาขนาดนี้!
มองดูนาฬิกาก็บ่ายโมงตรงพอดิบพอดี เพนกวินตัวใหญ่ที่มีร่างของคยองซูอยู่ในนั้นเดินเตาะแตะเข้าริมทางเพื่อจะหยิบเอาโทรศัพท์มาเช็ดดู คือชุดมาสคอตอันนี้มันถอดหัวไม่ได้ครับ ถ้าจะถอดคือต้องถอดออกมาทั้งตัวเลยแต่พื้นที่ข้างในมันกว้างเพราะไอ้เพนกวินนี่มันต้องดูอ้วนๆน่ารักๆดึงดูดลูกค้าดังนั้นเขาก็สามารถเอาโทรศัพท์ที่ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงมากดดูได้
อ๋ออออ ไอ้แบคฮยอนครับ มันไลน์มา
แม่เชร็ดด! 10 Message เจ้าหนี้ยังไม่ตามกูหนักเท่ามึงเลยไอ้เพื่อนรัก
BAEKYEOL:
คยองซู กูหาคนช่วยแชร์ค่าห้องคนใหม่ให้มึงได้แล้วนะ เดี๋ยวสัก 4 โมงมันจะขนของไปหอเลย 12:45 PM
BAEKYEOL:
BAEKYEOL:
เห้ย ตอบดิ 12:52 PM
BAEKYEOL:
คยองงงงงงงงงซู 12:52 PM
BAEKYEOL:
ไอ้เหี้ย มึงยังไม่หายโกรธกูอีกหรอวะ 12:53 PM
BAEKYEOL:
BAEKYEOL:
BAEKYEOL:
ขอโทษษษษษ กูหาเพื่อนมาอยู่กับมึงแล้วนี่ไง ตอบนะ ตอบกูหน่อย 12:54 PM
13:00 PM 
รำครับ รำ(คาญ)มัน! เลยส่งสติ๊กเกอร์ไปอันเดียวแม่งเลย จะบอกว่านี่ก็ผ่านไปสองวันแล้วที่แบคฮยอนมันย้ายออกไปแล้วปล่อยให้เขาอยู่หอคนเดียว แล้วที่มันรนแบบนี้เพราะมันไม่รู้ว่าวันนี้เขารับจ็อบพิเศษที่ร้านลุงเปี๊ยก(เจ้าของร้านที่จ้างเขาแต่งชุดมาสคอตเนี่ยแหละ) ปกติเขาจะบอกแบคฮยอนตลอดว่าวันไหนทำงานอะไรที่ไหนบ้าง แต่วันนี้มันงานด่วนครับบวกกับว่างพอดีเลยรับ
BAEKYEOL:
มึงงง 13:00 PM
BAEKYEOL:
โกรธกูป่ะเนี่ยตอบกูก่อน 13:00 PM
13:01 PM ก็เหี้ยละ กูได้ไม่โกรธ
13:01 PM กูทำงานอยู่ เสร็จเดี๋ยวโทรหา
BAEKYEOL:
มึงอย่ามา วันนี้มึงทำงานที่ไหน 13:01 PM
BAEKYEOL:
แน่ะ แบบนี้ยังโกรธกูชัวร์ๆ 13:01 PM
13:02 PM กูทำงานอยู่จริงๆ มึง
BAEKYEOL:
ไม่เชื่อ ไอ้เหี้ย มึงโกรธกู กูขอโทษษษษ13:02 PM
13:02 PM แบคฮยอน
BAEKYEOL:
มึงไม่ได้ทำงานอยู่ มึงโกหกเพราะมึงโกรธที่กูไปอยู่กับชานยอลใช่มะะ!
โอ้ยยยย กูจะทำยังไงให้มึงหาย กูเครียด กูไม่อยากให้มึงโกรธ 13:02 PM
13:03 PM 
13:03 PM กู!!
13:03 PM
13:03 PM มา!!
13:04 PM
13:04 PM ทำงาน!!
13:04 PM 
13:04 PM สัด!!!!
BAEKYEOL:
เชี้ย! มาสคอตโคตรฮิป 555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555 13:04 PM
เออ ขำได้ขำไป แม่งเอ้ยยยคนอ่านเขารู้หมดว่ามาสคอตกูน่าตายังไง ว็อทเดอะฟัค!!
เขาคุยกับไอ้แบคฮยอนอีกสองสามประโยคก่อนจะเก็บมือถือลงกระเป๋าแล้วเดินกลับไปยังร้านอาหารของลุงเปี๊ยก
“ อ้าว อาคยองซู ลื้อแจกเสร็จเลี้ยวหรอ ไปๆ ไป เปลี่ยนชุดลูก อาจงแด! เพื่อนเอ็งแจกใบปลิวเสร็จแล้วโว้ยย ” พอลุงแกเห็นว่าเขาเดินเข้าร้านมาก็เอ่ยทักพร้อมในมือก็ลวกเส้นก๋วยเตี๊ยวไปด้วย ไม่พอยังตะโกนขึ้นไปชั้นบนเพื่อเรียกลูกชายคนโตของตระกูลให้ลงมา แหม ตะโกนซะดัง ทำอย่างกับร้านตัวเองเป็นร้านอาหารข้างถนนไปได้นะครับลุง
ร้านลุงเปี๊ยกแกเปิดเป็นภัตตาคารสามชั้นติดแอร์อย่างหรู แต่ลุงแกคงคอนเซ็ปความเป็นกันเองเลยนั่งทำเมนูก๋วยเตี๋ยวอยู่หน้าร้าน ความจริงไม่ว่าจะเวลาไหนร้านลุงแกก็คนแน่นตลอดอยู่แล้ว แต่อาจจะเป็นเพราะสงสารเพื่อนของลูกชายอย่างเขาที่มันจนแสนจนเลยจ้างให้ใส่มาสคอตไปยืนเรียกลูกค้าเป็นประจำ ส่วนลูกลุงแกน่ะหรอ ก็คนที่แกตะโกนเมื่อกี้แหละ นั่นไง ลงมาและ
“ ไงมึง วันนี้เหนื่อยมะ ” จงแดเดินลงมาพร้อมรับเอาใบปลิวที่เขาแจกไม่หมดมาถือไว้ก่อนจะจับให้เขาเดินไปเปลี่ยนชุดที่ทางหลังร้าน ก็นะถ้าเดินฝ่าไปกลางร้านพุงอ้วนๆของไอ้เพนกวินเนี่ยจะไปเบียดลูกค้าเอา
“ กูแจกใบปลิวไม่หมดเตี่ยมึงจะด่ากูปะ ” ถามไปก็ถอดชุดร้อนๆออกด้วยพอไอ้จงแดมันพามาถึงห้องเปลี่ยนชุด อธิบายสั้นๆแบบเร็วๆ จงแดมันคือกลุ่มเพื่อนในภาคของเขาเนี่ยแหละ เขาสนิทกับมันไม่แพ้แบคฮยอน อย่างว่าแหละครับ ผู้ชายมันสนิทกันง่าย อยู่กับมันมาตั้งแต่ตอนห้อยป้ายรับน้องจนเนี่ยจะจบปีสองอยู่แล้ว ก็สนิทกันพอตัว
“ ไม่หรอก มึงก็รู้ เตี่ยกูเอ็นดูมึงจะตาย แล้วนี่มึงกลับเลยป่ะ ไปหาน้องเคธี่อะดิ วันนี้งดเซคทั้งวันเลยอ่ะ ”
“ กูลืมบอกมึง กูเลิกกับน้องเขาและ ”
“ เห้ย! จริงดิ ” ไอ้จงแดทำตาโต
“ เหตุผลเดิม...คือกูจน ”
“ เชี่ย แล้วมึงโอเคเปล่าวะ? ”
“ กูโอเค๊ นี่ใคร พี่โดสิบเมียนะครับโผ้มม ” ตลกกลบเกลื่อนไปเว้ยไอ้เพื่อนยาก จริงๆกูก็เจ็บจี๊ดๆอยู่เหมือนกัน สิบเมียก็จริง แต่เมียทุกคนทิ้งไปเพราะความจนของกูเอง เหอะๆ เหอะเหอะเหอะ (พูดกับใครวะ)(อ๋อ บ่นคนเดียว)
“ โถ่ มึงอยากซบอกกูแล้วร้องไห้มั้ย หรืออยากได้สาวๆดามอกเดี๋ยวพี่แดจัดให้ ”
“ พอๆ เดี๋ยวกูต้องกลับหอและ วันนี้เมทใหม่จะย้ายของเข้า ”
“ อ้าว ได้เมทแล้วหรอวะ ใคร? เพื่อนไอ้แบค? ” คือไม่ต้องงงครับว่าทำไมมันรู้จักแบคฮยอน ตอนแรกไอ้จงแดมันรู้แค่ว่าแบคฮยอนมันเป็นเมทของเขาแต่พอเจอกันร้านเหล้าตอนได้รุ่น(ภาคเขากับภาคไอ้แบคฮยอนได้รุ่นวันเดียวกัน)ความสนิทมันก็มาเองอัตโนมัติ จนตอนนี้งานไหนมีใครเลี้ยงเหล้าพวกเขาก็จะไปด้วยกันหมด ถึงจะอยู่กันคนละคณะก็เถอะ
“ เออ แต่กูยังไม่รู้เลยว่าใคร ไอ้เหี้ยกูนึกว่าจะต้องจ่ายค่าหอคนเดียวแล้วเดือนนี้ ” ถอดชุดเสร็จก็เอาวางไว้ที่เดิมกับที่ไปเอามา รู้สึกโล่งใจเหมือนกันที่แบคฮยอนมันหาเพื่อนมาแชร์ค่าห้องกับเขาได้เร็วขนาดนี้ เอาจริงจะใครคยองซูไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ขอแค่มีเงินมาแชร์เขาก็โอเค
“ เออก็ดีแล้ว อ่ะนี่ ค่าจ้างวันนี้ เตี่ยกูเพิ่มให้ด้วยนิดหน่อยค่าเหนื่อย ”
โอ้โห ได้ยินแบบนี้มันค่อยชื่นใจหน่อย กลิ่นเงินนี่มันหอมหวานจริงๆ ลุงเปี๊ยกนี่น่ารักตลอดอ่ะ เขินเลย
เขาบอกลาไอ้จงแดแล้วขอตัวกลับ พอกลับมาถึงหอก็แวะร้านสะดวกซื้อข้างล่างหอ ซื้อมาม่าอาหารคู่ทุกข์คู่ยากของคนไม่มีเงินแต่อยากอิ่มท้องซื้อเอาไปตุนไว้เพราะบนห้องมันหมดแล้ว ก่อนคยองซูจะเดินขึ้นมาแล้วโทรคุยกับแบคฮยอนไปด้วย ได้ความว่าไอ้เมทคนใหม่มันจะมาถึงสัก 4 โมง จะรอรับก็ได้แต่แบคฮยอนมันบอกว่ามันให้คีย์การ์ดไปแล้ว ก็ไม่ได้เปล่าวะ มาเป็นรูมเมทกันทั้งทีจะมาทำเป็นไม่สนใจกัน ต่างคนต่างอยู่มันก็จะอินดี้เกินไปหน่อย แต่ก็ว่าจะงีบด้วยเพราะตื่นตั้งแต่เช้าแล้วตอนนี้เขาง่วงสุดๆ อยากนอน นี่มันเพิ่งบ่ายสอง เมทคนใหม่มันมา 4 โมง ยังไงก็คงจะตื่นทัน
ถึงเตียงแล้ว ขอนอนรอเลยแล้วกันนะ
Zzzzzzz
แปะ
แรงสัมผัสบนแก้มขาวทำให้ร่างเล็กที่หลับอยู่บนเตียงหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะผลิกตัวไปอีกด้านของเตียง เสียงกุกกักๆเหมือนใครกำลังขนย้ายอะไรมันทำให้คยองซูตื่นขึ้นมานิดนึง แต่แค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ ไม่ได้คิดจะลืมตามาดูด้วยซ้ำ
แปะ แปะ แปะ
ยัง พลิกตัวหนียังไม่เลิกยุ่ง มีการมาตบแก้มแถมดึงแก้มเขาเล่นอีกต่างหาก
โว้ยย ลามปามและ คนจะหลับจะนอน
“ ตื่น ตื่น ตื่น นอนกินบ้านกินเมืองไม่ดีเลยนะ คุณหนู ทำไมแฟนคุณหนูขี้เซาเหมือนคุณหนูเลยล่ะครับ จุ๋มเพลีย ”
“ คุณจุ๋ม! อย่าไปเล่นแก้มคยองซูสิครับ ปล่อยให้นอนไป ส่วนคุณจุ๋มอ่ะมานี่! ”
“ โห่! คุณหนูอ่ะ ”
เสียงเถียงกันระหว่างคนสองคนมันทำให้คยองซูต้องพยายามลืมตาขึ้นมามอง กระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่ความง่วงเพราะเสียงที่ได้ยินมันคุ้นมากเหมือนเคยได้ยินที่ไหน เดี๋ยวๆ ขอเรียบเรียงสติแปป
คุณหนู
คุณจุ๋ม
คุณหนู
คุณจุ๋ม
!!!!!
อย่าบอกนะว่าเมทคนใหม่ของเขามันคือ…
“ อ้าว ตื่นแล้วหรอครับ ขอโทษที่รบกวนจนคยองซูตื่น ”
“ ไอ้คุณหนู!!! ”
“ ถ้าง่วงก็นอนต่อไปเลยก็ได้นะครับ ผมจะออกไปจัดของที่ห้องนั่งเล่นให้ ”
ตื่นเลย ตื่นเต็มๆตาเลยกู
ลุกขึ้นมาทั้งๆที่หน้าเบลอๆผมยุ่งๆเนี่ยแหละ
เขาหันมองหน้าไอ้คุณหนูสลับกับหน้าคุณจุ๋มไปมาอย่างคิดอะไรไม่ออก
แล้วไอ้เสียงกุกกักที่ได้ยืนคือเสียงขนย้ายข้าวของเครื่องใช้ที่ดูมูลค่ารวมๆกันแล้วแทบจะซื้อหอนี้ได้ทั้งหอ
“ เนียนจังเลยนะคุณจุ๋ม นี่กระเป๋าใครครับ? ” ตอนนี้จงอินมันเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นพลางหยิบกระเป๋ากุชชี่ใบไม่ใหญ่มากขึ้นมาแล้วยื่นไปตรงหน้าของคุณจุ๋มที่ตามออกมา คำถามของมันก็เหมือนจะถามส่งๆไปอย่างนั้นเพราะรู้อยู่แล้วว่ามันคือของพี่เลี้ยงตัวเองนั่นแหละ
โห รวย! รวยยันพี่เลี้ยง!
“ แหะ ขอจุ๋มอยู่ด้วยไม่ได้หรอครับคุณหนู จุ๋มเป็นห่วง ”
“ ผมมาอยู่กับแฟน คุณจุ๋มจะมาอยู่ด้วยทำไมล่ะครับ ”
!!!
แฟน!? ใครแฟนมันวะ!
นี่เขาพลาดอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย
เดี๋ยวนะ นี่ห้องเขา ไอ้จงอินมันบอกมันจะมาอยู่กับแฟน แฟนมันก็คือเขานี่หว่า!
โอโหหหห ขึ้นเลย!
“ แฟน?! แฟนเชี่ยอะไร..อุ๊บบ!! อ่อยย!! ”
“ คุณจุ๋มกลับไปได้เลย ผมขอไปคุยกับคยองซูแปปนึง พอดีงอนกันอยู่น่ะครับ ”
แม่งเอ้ย งอนบ้างอนบออะไรของมึงงง!! แล้วนี้ดิ้นขนาดนี้แม่งยังทำอะไรมันไม่ได้เลย ไอ้คุณหนูนี่มันแข็งแรงจังวะ ถือว่าตัวใหญ่กว่าแล้วจะปิดปากแล้วอุ้มเขาเข้ามาในห้องยังไงก็ได้งี้หรอ หะ ไอ้หล่อ! ไอ้รวย! ไอ้พ่อใหญ่! (สาบานว่าด่าแล้ว)
“ ไหน อธิบายมาดิ๊ เอาให้ครบถ้าไม่อยากเลือดกลบปาก ” พอมันปล่อยลงก็ใส่มันเลยครับ นี่หงุดหงิดจริงพร้อมฆ่าคน โดยเฉพาะคนรวยตรงหน้ากูเนี่ย!
“ ก็อย่างที่ได้ยินครับ คยองซูต้องมาเป็นแฟนผมแล้วผมก็จะจ่ายค่าห้องนี้ให้ ผมไม่อยากไปหาผู้หญิงคนไหนมาเป็นแฟนผมตอนนี้ และคยองซูก็เป็นคนแนะนำให้ผมทำแบบนี้เองเพื่อที่ว่าคุณพ่อจะได้ไม่ต้องให้คุณจุ๋มตามดูแลผม ”
“ อ..อะไรนะ กูได้ยินไม่ถนัด ”
“ คยองซูเองก็ไม่น่ามีปัญญาจ่ายค่าห้องอีกครึ่งอยู่แล้วไม่ใช่หรอครับ ผมมาแชร์ด้วยแบบนี้คยองซูควรขอบคุณผมนะ ”
!!!
โอ้โห เชรดดโดโด้ นี่กูต้องซื้อดอกไม้ธูปเทียนมาไหว้มันด้วยเลยไหมวะเนี่ย ฟังแล้วขากระตุกยิกๆ แต่ถ้าไม่ติดว่าที่มันพูดคือความจริง ป่านนี้ศพมันหมกส้วมไปแล้ว!!
“ คยองซูก็แค่บอกคนอื่นไปว่าเราเป็นแฟนกันแลกกับที่ผมจ่ายค่าเช่าห้องให้ไงครับ ”
“ ทั้งหมดเลยหรอวะ ”
“ ครับ ”
!!!
WHAT THE XXX
ข้อเสนออะไรของมันวะ ถึงเขาจะจนเขาก็จนอย่างมีศักดิ์ศรี เพราะงั้นมันไม่แปลกที่ โดคยองซูคนนี้จะตอบไอ้ลูกคุณหนูนี่ไปด้วยวาจาฉะฉาน
“ โอเคครับผม!! ”
โอ้เย รักศักดิ์ศรีจริงๆเลยกูเนี่ย
“ คุณจุ๋มเขาไปจริงๆหรอวะ ไม่ตามไปง้อหน่อยหรอ ” พอตกลงอะไรกันลงตัว เขากับจงอินก็ออกมาเพื่อจะมาดูว่าทั้งห้องเหลือแค่เราสองคนแล้วจริงๆ คือไม่ใช่อะไร ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ เป็นแค่เวลาที่มีคนอื่นอยู่ด้วย ถ้าคนอื่นไม่อยู่แล้วก็สบายโจ๋ครับ แต่ถ้ามีก็อาจจะต้องฝืนใจเล่นละครตามน้ำกับไอ้คุณหนูมันไป
ทั้งหมดมันก็เพื่อเงิน เงิน และเงินครับ
คนอะไรเห็นแก่เงินขนาดนี้
โอ๊ะ กูเอง
แต่ก็ดีเน้อะ ไอ้คุณจุ๋มมันก็ดูไม่ได้ห่วงอะไรเท่าไหร่อย่างที่จงอินมันว่า เห็นม่ะ ให้กลับไปก็ไปแต่โดยดีไม่มีงอแงเหมือนครั้งก่อนที่เจอ
“ ยังหรอกครับ คยองซูลองเงียบๆก่อน ”
“ เออๆ ” มันบอกให้เงียบก็เงียบตอนนี้เชื่อฟังมันทุกอย่างครับเดี๋ยวมันเปลี่ยนใจไม่แชร์ห้อง พอปิดปากของตัวเองสนิทเขาก็เห็นจงอินเดินไปเอาหน้าอิงใกล้ๆกับกำแพงห้อง ก่อนจะ…
“ ซี๊ดดดด โอ้ย!! ”
เห้ย!
เห้ยยย!!!
เห้ยยยยยยย!!!!!!!!!
อะไรจงอิน มึงเป็นอะไร อยู่ๆมาทำเสียงอิโรติกซี้ดซ้าดอะไรแถวนี้ ไม่ใช่อะไรนะ หน้ามึงอินเนอร์มาเต็มมากเว้ย นี่กูนึกว่ากำลังอยู่ในฉากจันทร์เอาน้ำแข็งถูหลังให้คุณบุญเลื่อง!
ห่าเอ้ย แข็งเลยกูเนี่ย…
มือ!! มืออ่ะ แข็งไปหมดเลย หนาวไงครับเปิดแอร์แล้วตั้งไว้ 19 องศา อิชิบหาย
พึ่บ! พึ่บ! พึ่บ! ปัง!!
“ ห..เห้ยยยยย!!! ”
แทบอยากจะร้องกรี๊ดให้แต๋วแตก เสียงสุดท้ายที่ได้ยินเมื่อกี้ก็ไม่ใช่อะไร มันคือเสียงประตูห้องที่มันหลุดออกมาทั้งบาน!!
“ คุณหนู!! จุ๋มมาช่วยแล้วครับ เจ็บอะไรตรงไหน ได้โปรดบอกจุ๋ม! ” ส่วนไอ้คนทำก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นคุณจุ๋มที่พังประตูเข้ามาก่อนจะกลิ้งหลุนๆมานั่งเก๊กหล่อทำท่าถือปืน(ปลอม)กวาดไปรอบๆเลียนแบบหนังเจมส์บอนด์ 007
“ คุณจุ๋ม! ทำแบบนี้อีกแล้วนะครับ ผมบอกแล้วไงว่าไม่ให้ติดเครื่องแอบฟังไว้ในห้อง!! ”
“ เอ่อ แหะๆ จุ๋มขอโทษ ก..ก็คนมันตกใจนี่ครับ! เดี๋ยวจุ๋มซ่อมประตูให้นะครับคุณคยองซู ”
โอ้ยย ใครก็ได้เอาไอ้สองคนนี้ออกไปจากชีวิตกูที!!
เข้ามาไม่ถึงชั่วโมง ชีวิตกูแอดเวนเจอร์ ชิบหายเลยเนี่ย ปวดหัวเลยโว้ยยย!!
คุณจุ๋ม : เดี๋ยวผมซ่อมประตูให้นะครับคุณคยองซู อ่ะฮิ๊!
คยองซู : ใครก็ได้เอาไอ้สองคนนี้ออกไปจากชีวิตกูที!!
555555555555555555555555 เรื่องนี้ต้องสงสารใครดี
ขอบคุณทุกคนที่ให้การตอบรับกับฟิคไร้สาระเรื่องนี้เป็นอย่างดี
มาอัพแบ้ววววววววววว ฟิคเรื่องนี้อยากให้ทุกคนอ่านเพลินๆค่ะ
รอเฮฮาบ้าบอไปกับเราได้เลย
เดี๋ยวเจอกัน จุ๊บบ!!
Hastag : #ฟิคฮาร์ทเมทKD
ความคิดเห็น