คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : ตื่นเถอะครับ บอส! ;w; 100%
อนที่ 3
หลัาที่ผมรู้ับอสไลม์มาไ้เือบยี่สิบั่วโม
ผม็ไ้้นพบวามริเี่ยวับบอสอีอย่า
Rrrrrrr
ผมสะุ้อีรอบนเือบะร้อเอ๋ออมา เพราะผมเพิ่ปินาฬิาปลุบอสไปสออัน นี่ยัะมีอันที่สามอี ึ่ผม็รีบวิ่ไปปิเนื่อาเสียมันทำลายแ้วหูและโสทประสาทผมมา
แ่ให้ายเถอะ นาเสียนาฬิาปลุัลั่นนานี้ บอส็ยัหลับและหายใอย่าสม่ำเสมอราวับว่าไม่มีอะไรเิึ้น ผิับผมที่ในลิ้าโฟา
ผมในร่าึ่หมาป่าหูลู่ลมอบอสหอยๆ เพราะไม่รู้ว่าวันอาทิย์บอสทำานไหม แ่ผม็ปิเสียนาฬิาปลุไปแล้วอ่ะ ถ้าบอสะื่นไปทำานไม่ทัน็ะเป็นวามผิผมแน่ๆ
ไม่ไ้! ผมะทำให้เ้านายเสียหน้าที่ารานไม่ไ้ แ่บอสให้ผมนอนในห้อ้วย็ถือว่าเป็นวามเมาอบอสมาพอแล้ว
ะนั้นหน้าที่แรอผมในวันนี้็ือารปลุบอส!
ผมิอย่าฮึเหิมแล้วไปหยุยืน้าๆ บอสที่ำลัหลับสนิท
“..บอสรับ”
ทำไมเสียมึเบานานี้ล่ะ ราม!
ผมำหนิัวเอแ่็ไม่ล้าเรียบอสเสียัอยู่ีเพราะบอสูหลับสบายมา
“บอส”
ผมพูเสียัึ้นอีแ่็ไม่ไ้ผล นผม้อเอื้อมมือไปเย่าัวบอส
“ื่นเถอะรับ บอส”
ผมพู้วยน้ำเสียเหมือนะร้อไห้ เพราะนาะโนัวบอสผมยัไม่ล้าเลยอ่ะ บอสูสูส่มานผมไม่ล้าแะ้อ้วย้ำ
หิ
ผมร้อออมาหอยๆ ่อนะัสินใืนร่าหมาป่าเ็มัวเพื่อะปลุบอส แน่นอนว่าผมืนร่านี้เพราะผมรู้สึว่ามันทำให้ผมรู้สึมั่นใในัวเอมาึ้น และโีที่ร่าหมาป่าผมัว่อน้าให่ ผมเลยสามารถยืนสอา้าๆ เียไ้ ผมาบเอาผ้าห่มที่บอสห่มนถึอออแล้ว่อยๆ เอาหัวไถมือบอสที่วาอยู่บนเีย
ัวบอสหอมะมัเลย
ผมพยายามทำให้บอสเอามือมาไว้บนหัวเพราะผมอยาให้บอสลูบหัวผมอี แ่ไถไปไถมาอยู่สัพั บอส็ยัไม่มีปิิริยาอะไรอยู่ี
บอสี้เาั
ผมมอบอสหอยๆ แล้วัสินใเลียมือบอส
แผล่บ..
“...”
ทำไมบอสยัไม่ื่นอีล่ะ!
ะให้ผมไปนั่ทับัวบอสแบบพวแมว็ไม่ไ้ เห่า็ไม่ไ้ผลอีเพราะนาเสียนาฬิาปลุันานั้นยัปลุบอสไม่ไ้เลย
ทำยัไี นี่็ผ่านมาเือบห้านาทีแล้วอ่ะ ืน้าว่านี้บอสะไปทำานสายแน่ๆ
อโทษนะรับบอส
ผมผหัวใส่บอสปลๆ แล้ววิ่ไปเปิผ้าม่านในราวเียวนทำให้ห้อมืๆ สว่าในพริบา ถ้าบอสเป็นแวมไพร์ะระเหยลายเป็นไอไปแล้ว
“..อือ”
ผมระิหาทันทีอนที่เห็นบอสมวิ้วรำาแสที่แยา
บอสะื่นแล้วสินะ!
ผมิ้วยวามีอีในเผลอระโไปมา แ่สุท้ายวามีใอผม็้อบสิ้นเพราะบอสเอื้อมมือไปหยิบหมอนอีใบมาปิหน้าัวเอแล้วหลับ่อ
ผมเหลือบมอนาฬิาที่แวนผนัอีรอบและพบว่ามันะสิบนาทีแล้ว ผมเลยลับมาใ้วิธีารปิที่น่าะเห็นผลไวที่สุ
ผมเินไปเาะ้าเียอีรอบแล้วเอาอุ้เท้าเย่าัวบอส
หิๆๆ
ผมร้อไปเย่าไปเพราะลึๆ แล้วผม็แอบรู้สึเหมือนทำบาปอันให่หลว ผมำลััวาารนอนออบอส เอาเ้าริถ้ามีนบอว่าบอสเป็นเทวาผม็เื่อ้วย้ำ
เพราะนาอนนอนบอสยัูีมาๆ เลย!
“..อืม”
ผมไม่รู้ว่าบอสหลับแบบสบายๆ ไ้ไทั้ๆ ที่หมอนวาอยู่บนหน้าแถมยัโนผมเย่านัวโยนนานี้
ให้ายเถอะ บอสัะหลับลึเินไปแล้ว
ผมเริ่มนปัา นี่ถ้าไม่ิว่าอบอสยัยับึ้นลอยู่ ผมิว่าบอสายไปแล้ว
“ื่นเถอะรับ”
สุท้ายผม็ืนร่ามนุษย์ใส่เสื้อผ้าอัวเอรีบๆ แล้วถึึหมอนบอสออ ผมมอเ้าอบ้านที่ยัหลับอยู่อย่าหนัใ เพราะิวิธีที่ีว่านี้ไม่ออ ะให้ผมสาน้ำเย็นใส่บอสเหรอ นั่นะลามปามเินไปแล้ว ผมเป็นแ่ลูหมาที่บอสเ็บมาเลี้ย ผมไม่ล้านานั้นหรอ
“บอสรับ”
ผมพยายามเรียบอส้ำๆ แ่บอส็ไม่ื่นอยู่ี และใน่วเวลาที่ผมรู้สึนรอที่สุ หาาอผม็บัเอิไปเห็นรีโมทแอร์อบอสเ้า
“อโทษนะรับ”
พออโทษเสร็ผม็ปิแอร์ในห้อทันที ทำให้ห้อเย็นเียบอบอส่อยๆ ร้อนึ้น ึ่ผม็่อน้ามั่นใว่าบอสะ้อื่นแน่ๆ เพราะบอสน่าะเป็นนี้ร้อน อุหภูมิห้อเมื่อี้ที่บอสั้ไว้็เือบยี่สิบ้นๆ นผมแทบะแ็ายในห้อ
“...!”
ไม่ถึหนึ่นาทีบอส็ูทรมานึ้นมาอย่าเห็นไ้ั บอสมวิ้วมาว่าเิมและถีบผ้าห่มส่วนที่ยัลุมัวเอออ แ่ถึอย่านั้นบอส็ยัไม่ื่นอยู่ี
“..บอส”
ผมเรียบอสเสียเบาหน้าแ
ลิ่นฟีโรโมนอบอสรุนแรึ้นมาอีแล้ว..
แน่นอนว่าถ้าเป็นอัลฟ่าปิะปล่อยลิ่นฟีโรโมนที่ึูอัลฟ่า้วยันแบบนี้ไม่ไ้ มีแ่ะปล่อยลิ่นออมา่มันเพื่อัันเท่านั้นแหละ บารั้ผมยั้อปล่อยฟีโรโมนเพื่อ่มพวอัลฟ่าที่มาหาเรื่อผมเลย
แ่เพราะบอสเป็นพวอัลฟ่าพิเศษ บอสเลยสามารถวบุมลิ่นฟีโรโมนอัวเอไ้ ึ่ลิ่นฟีโรโมนออัลฟ่าพิเศษ็ะเป็นไปามที่เ้าัว้อาร เป็นอัลฟ่าที่ทาารให้อยู่ในสภาวะเฝ้าระวั้วย้ำเพราะสามารถใ้ฟีโรโมนวบุมนอื่นไ้ นบารั้พวรับาล็เรียอัลฟ่าแบบบอสว่าอัลฟ่าิ้อ
เพราะอัลฟ่าพิเศษส่วนให่นั้นเป็นพวเ้าเล่ห์และมัะใ้ประโยน์าวามสามารถัวเอในารปั่นหัวนให่นโในรับาลบ่อยๆ แม้แ่ลิ่นฟีโรโมนอพวโอเม้าอนฮีทยัไม่สามารถทำอะไรอัลฟ่าพวนี้ไ้้วย้ำ
แ่บอสอผม็ไม่ใ่อัลฟ่าพิเศษประเภทนั้นหรอ
“..ุปิแอร์เหรอ”
บอสยับัวึ้นมานั่แล้วถามผมเสียเรียบ ใบหน้าน่ามอนั้น้อผมนิุ่ๆ นผมหอลว่าเิม
“รับ”
“ปิทำไม”
บอสูหุหิอย่าเห็นไ้ัแล้วเอื้อมมือไปหยิบรีโมทแอร์เพื่อเปิมันใหม่อีรั้
“ผมะปลุบอสรับ ผมปลุปิแล้วบอสไม่ยอมื่น”
บอสเหลือบมอนาฬิาปลุ้าเียแล้วถอนหายใเบาๆ “โทษที ผมเป็นนื่นยา”
“รับ”
นาฬิาปลุสามอันยัเอาบอสไม่อยู่เลย
บอสพูบ็หาวอีรอบแล้วยับัวไปหยิบแว่น ึ่ผม็ไม่รู้ว่าแ่ารหยิบแว่นทำไมถึทำให้บอสูหุหินั ิ้วอบอสมวว่าเิมนผมแทบะไม่ล้าหายใแรๆ
“ราม”
“รับ”
ผมรับำลัวๆ
“หยิบแว่นให้ผมหน่อย ผมหาไม่เอ”
“...”
ผมระพริบาปริบเพราะแว่นรอบบาอบอส็วาอยู่ใล้ๆ มือบอส แ่สีอรอบแว่นที่ลมลืนไปับโ๊ะ็ทำให้บอสหามันไม่เอสัที
“บอสสายาสั้นเหรอรับ”
สุท้ายผม็อถามบอสไม่ไ้ เพราะพอบอสใส่แว่นปุ๊ป็เลิมวิ้ว
“เ็ร้อยห้าสิบ”
“...มันสั้นนาไหนเหรอรับ”
ในีวิที่ผ่านมาผมรู้ันที่สายาสั้นที่สุ็สามร้อยเอ แล้วผม็ไม่รู้้วยว่าโลอนสายาสั้นเป็นแบบไหน แ่ผมว่าบอสใส่แว่นแล้วน่ารัั
“นาที่ผมถอแว่นแล้วไม่เห็นหน้าุ”
“...”
นั่นมันสั้นมาเลยนะ แ่ถ้าผมสายาสั้นแบบบอส็ไม่เป็นปัหาเท่าไหร่ ารรับลิ่นอผมยัีอยู่ ่อให้ผมหลับาแล้วบอสยืนอยู่ปาอย ผม็ยัรู้ว่าบอสือบอสอผม
“ปิวันอาทิย์ผมไม่ทำาน วันหลัถ้าผมลืมปินาฬิาปลุอี็ฝาุปิ้วย”
บอสหาวอีรอบ่วๆ เพราะเมื่อืนบอสนอนึมา ่วนอยู่ับารออแบบุอะไรสัอย่าที่ผมฟัแล้วไม่่อยเ้าใ
“ราม”
“รับ”
ผมรับำเร็ๆ อนที่ถูบอส้อนิ่ๆ เหมือนาหวัอะไรสัอย่าาผม
“ผมอยาเอโบ้”
“…บอสหมายถึร่าหมาป่าอผมใ่ไหมรับ”
ผมพูอย่าประหม่าเพราะนี่เป็นรั้แรเลยที่มีนอยาให้ผมอยู่ในร่าที่ผมภาภูมิใที่สุ แ่ะว่าไป บอสเห็นผมเป็นหมาริๆ ใ่ไหมเนี่ย
บอสพยัหน้าเบาๆ ้วยสีหน้าเรียบเย แ่แววาอบอสลับไม่เป็นแบบนั้นสันิ
“รับ บอส”
ผมืนร่าหมาป่า้วยวามเ็มใและนั่มอบอสาแป๋ว
“ผมออุไ้ไหม”
“…”
ผมไม่รอให้บอสสั่้วย้ำ ผมยับัวเ้าไปหาบอสและปล่อยให้บอสอผมนัวบอสมัวบอสมไปับัวอผม
รู้สึีั..
ผมระิหาไม่หยุ ลึๆ ผม็แอบอยาให้บอสอผมลอไปเลย
“่อไปนี้หน้าที่อุือปลุผมทุเ้า้วยร่านี้”
บอสพูทั้ๆ ที่ยัอผมอยู่ เสียเลยออมาอู้อี้นิๆ
แน่นอนว่าผมอยู่ในร่าหมาป่าเลยอบอะไรไม่ไ้ ทำไ้แ่รับรู้ำสั่อบอส
“…?”
ผมหูลู่ลอนที่สัมผัสไ้ถึัวบอสที่สั่นนิๆ แถมนรที่บอสเอาหน้าุ็ยัรู้สึเปียๆ อี
บอสร้อไห้เหรอ..
หาผมหยุระิทันที ผมนั่ัวแ็ทำอะไรไม่ถู ะเลียบอส็ไม่ล้า ะพูปลอบใ็ไม่ไ้ให่ อนนี้ผมทำอะไรไม่ไ้เลยนอานั่ให้บอสอ
ให้ายสิ ผมว่าบอส้อรัโบ้ัวเ่ามาแน่ๆ เลยอ่ะ แล้วโบ้ัวใหม่อย่าผมะแทนที่โบ้ัวเ่าอบอสไ้เหรอ แ่ผม็มั่นในะว่าผมเป็นเ็ีมา
ผมน่ะ ถึะเป็นแ่อัลฟ่าหมาป่าาๆ แ่ผมว่าผม็สามารถทำให้บอสมีวามสุไ้เหมือนัน!
ผมิอย่าฮึเหิมแล้วเอาหัวไถัวบอสเบาๆ
“..ผมแ่ิอะไรนิหน่อย ไม่้อห่วผมหรอ ราม”
ออยู่สัพัให่ว่าบอสะยอมปล่อยผม นัยน์าสีฟ้าอ่อนที่่อนอยู่หลัเลนส์ลับมาเยาไร้อารม์อีรั้ ึ่็เป็นอีรั้ที่บอส่อนวามรู้สึัวเอาผม
แ่มัน็ไม่ใ่เรื่อให่อะไรหรอ ็ผมับบอสยัรู้ัันไ้ไม่ถึวันเลย ะนั้น่อไปนี้ผม็้อั้ใพิสูน์ัวเอับบอสมาๆ เพื่อที่บอสะไ้ไว้ใผม
ผมน่ะ ยินีให้บอสอทั้ืนเลยถ้าบอส้อาร
“อนนีุ้ะทำอะไร็ทำเถอะ ผมะะนอน่ออีสัหน่อย”
บอสยี้าัวเอ่วๆ แล้วหาวอี
“ถ้าุะอาบน้ำ็อาบไ้เลย ผมเรียมุใหุ้ในห้อน้ำแล้ว”
บอสน่ารัั
ผมระิหาเพราะแม้แ่ท่าทาอนบอสหาวูีมา แล้วผม็เพิ่สัเว่าบอสัวเล็ว่าที่ผมิเยอะเลย ถ้าผมระโทับบอสเมื่อี้บอส็แบน
“ราม?”
โฮ่!
ผมเห่ารับแ่็ไม่ไ้ยับไปไหนเพราะผมยัอยาไ้อะไราบอสอยู่
“?”
บอสมอผมๆ
หิ
ผม้อนามอบอส พยายามทำหน้าให้น่าสสารที่สุ
มผมหน่อยสิ ลูบหัว็ไ้
“หิว้าวแล้วเหรอ”
ผมส่ายหัวแ่็ยัไม่เลิทำหน้าเหมือนลูหมาถูทิ้ที่ำลัอ้อนให้นเอาไปเลี้ย้วย ถึผมอนนี้ะเป็นหมาป่าโเ็มวัยแล้ว็เถอะ แ่ผม็ยัอยาไ้รับวามรัมาๆ นี่นา
เอาเ้าริ แม่เยบอผม้วยว่าพวอัลฟ่าหมาป่าอย่าผม ถ้าเอาริ็สามารถ่าพวอัลฟ่าทั่วไปไ้่ายๆ เลย เพราะพื้นานร่าายที่่อน้าแ็แรว่าอัลฟ่าทั่วไป ึ่อัลฟ่าหมาป่าที่โแ่ัวอย่าผมนั้นไม่ิะทำอะไรแบบนั้นหรอ ที่ผมใฝ่ฝันมาที่สุในานะอัลฟ่าหมาป่า็ือหาเ้านายใีๆ ให้ไ้สันเท่านั้นเอ
“..แล้วอยาไ้อะไร”
ผมยับัวปีนึ้นไปบนเียแล้วพยายามเอาหัวมุใ้มือบอสนในที่สุมืออบอส็วาอยู่บนหัวผม ผมมอบอสาแป๋วเพราะแ่นี้บอส็น่าะรู้แล้วว่าผม้อารอะไร
“..หึ”
บอสหลุหัวเราะและยอมลูบหัวผมแ่โยี
ความคิดเห็น