คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กิจกรรมสนุกสุดเหวี่ยง2
ตานี่เป็นน้องพี่วินสุดน่ารัก น่าเลิฟของฉันรึเนี่ย ฮือๆชีวิตที่แสนรันทดไปที่ไหนก็เจอแต่นาย ซวยจริ๊ง พระเจ้าไม่ช่วยฉันเลยนะอุตส่าห์จะจู๋จี๋กะพี่วิน เอ๊ย! จะจีบพี่วินให้พี่เมย์ตะหาก อิๆ
“อ้าว~!เวฟมานั่งด้วยกันสิ”
“พี่วินทำไมมานั่งกะยัยเตี้ย”กวนบาทาฉันไม่หายนะยะ
“ไปว่าเค้าตัวเองล่ะไอ้โย่งล่ะสิ”อิๆขำมากๆ เอ่อ…แต่พี่วินคะพี่สูง 180 กว่าใช่มั้ยคะ พี่ก็ไม่ดูตัวเองเหมือนกัน เอ๊ะๆ ว้าย!หนูล้อเล่นนะคะ พี่วินน่ะสูงนายแบบอิๆ
“พี่อ่ะพี่ล่ะมาว่าเวฟ”
“555 มานั่งดิ”พี่วินชวน จะชวนมันทำไม๊
“ครับ”นายเวฟเลยมานั่งด้วย
“สวัสดีจ๊ะ พี่ชื่อพี่เมย์”พี่ยิ้มและทักทายมัน พี่เมย์ไม่ต้องทักทายหรอกมันคงเฉยชาใส่อีกน่ะแหละค่า…
“คร้าบ ผมชื่อเวฟนะครับพี่เมย์ ยินดีที่ได้รู้จัก”หา!ทำไมนายพูด ดี๊ดีกะพี่สาวฉัน
“จ๊ะ “พี่เมย์ยิ้ม ขณะที่กินก็เกิดสงครามเล็กๆในวง แล้วเราก็แยกย้ายไปเต้นท์ตัวเองฉันอาบน้ำแต่งตัว น่ารักมากเลยแหละ อิๆชุดกระโปรงลายสก๊อตทั้งชุดมีโบว์ ชุดนี้ฉันเพิ่งซื้อก่อนมาน่แค่วันเดียวเอง อิๆ แต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นชุดเอี๊อมใส่เสื้อสีฟ้าลายมิคกี้เม้าส์ไว้ข้างในแทนเพราะพวกนี้มันบอกว่าเว่ออ่ะ ทีเรเร ใส่เสื้อแขนตุ๊กตาสีชมพูกะกระโปรงบานๆหวานแหววสีขาวมันไม่เห็นบอกว่าเว่อเลย(แล้วมันเว่อตรงไหรฟะ แบบนี้ใครก็ใส่ก็เธอเล่นใส่เหมือนจะไปงานปาร์ตี้(Hot_Chili@)
“ไปหม่ำข้าวกันเหอะ”
“อืม”หลังจากที่ฉันชวนพวกมันมาเกือบ 100 ครั้งแล้วมันก็ยอมเพราะรำคาญ
“เหมือนเด็กผู้ชายเลยนะเรา ใส่อะไรเนี่ย”ก็ไอ้ชุดเอี๊ยมเนี่ยสิ แถมมีหมวกแก๊บสีดำใส่เพิ่มมาอีก
“แหะๆ”ฉันหัวเราะฝืดๆ
“ว้าย น่ารักจังน้องของเมย์เนี่ยแล้วสุดหล่อที่อยู่ด้วยไปไหนล่ะจ๊ะ”พี่ๆคะพูดถึงแต่หนูสิไปพูดถึงอีตาชาเย็นนั่นทำไมอ่ะ
“ทำไมไม่ใส่กระโปรงละจ๊ไะ”พี่คนหนึ่งในกลุ่มถาม
“ก็เพื่อนๆเขาเลือกชุดให้น่ะค่ะ”
“หรอจ๊ะแบบนี้ก็ เท่ดี สาวหล่อไง”แงๆหนูไม่อยากเป็นทอมหนูอยากเป็นดี้ อ้าว!เฮ้ยไม่ใช่หนูเป็นผู้หญิง
“น่ารักๆๆๆ”พี่เขาหยิกแก้มฉันเบาๆแต่ก็เจ็บแฮะ
“เอ่อ เดี๋ยวน้องมิ้นขอตัวไปหาเพื่อนๆก็นะคะ”
“จ้า”พี่เขาหอมแก้มฉันแหละ ฉันหน้าแดงนิดหน่อยแล้วเดินเขย่งๆไปหาเรเร
“ว่าไงยัยทอม”นายกวนตีน
“ฉันไม่ใช่ทอมนะยะ”ฉันแหววใส่
“เชื่อแล้วๆ ทอมไม่เสียงแหลมปรี๊ดตั้งท่าทางแบบนี้หรอ”
“ชิ”ฉันสะบัดหน้าแล้วจะไปต่อ
“อ้าวเริ่มเดินได้แล้วหรอเนี่ย ไปเหมือนหนอนเลยแฮะ”
“ยุ่งอะไรกับนายเล่า เออแล้วที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะใครละยะ”ฉันว่าแล้วก็รีบกระโดเขย่งเท้าไปอย่างว่องไวเพราะความทะโมนหน่อยของฉันนี่เอง เหมือนลิงเลยล่ะ
“มิ้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จเขาจะมีแข็งละครของห้องนะ”
“หรอ อืมดีสิ”ฉันตอบแล้วหยิบขนมปังบนโต๊ะกิน
“อืมแล้วเราต้องรวมตัวทั้งหญิงและชายคิดว่าจะแสดงเรื่องอะไรดี”
“จ๊ะดีมากเลย กินหนมก่อนนะหิว”
“จ๊ะอย่ากินเยอะเดี่ยวกินข้าวไม่ได้”เรเรเตือน
“จ้า เพื่อนรัก”ฉันยิ้มให้เรเร แล้วหยิบเลย์เข้าปากฉันกินนิดหน่อยเองเพราะยัยมีมีน่ะสิ บอกว่าขนมต้องกินหลังอาหารเพราะเดี๋ยวจะได้รับคุณค่าทางอาหารไม่ได้ครบถ้วนมากินขนมเดี๋ยวอิ่มก่อน
“นี่ไปกินข้าวกันเหอะ 6 โมงแล้ว”มีมีเรียกฉันที่กำภลังอ่านนิยายอย่างมันเมา
“อืม แป๊บ”มันไม่แป็บแล้วค่ะแล้วมันลากฉันเข้าโรงอาหารเลยล่ะ วันนี้มีปลาเค็มชุบปลาร้า อิๆไม่ใช่ค่ะ ไฮโซนะคะวันนี้มีแฮมเบอร์เกอร์ เฟรนฟรายแล้วก็ไก่ทอด ไม่ทราบว่าไก่นี่โดนพ่อใครอ๊ะเปล่า ว๊าย ข้าพเจ้าผิดไปแล้ววววววว
“ง่ำๆ”ฉันเคี้ยวไก่ในปากแล้วอ่านนิยายไปด้วย หนุกมากเลยมันมากพระเอกใจร้ายอ่ะแฟนตัวเองไม่เชื่อไปเชื่อนางมารร้ายเชอะ น่าเกลียดจริงๆเลยนางเอกก็โง่นะเนี่ยทำไมตบพระเอกซ้ำซะเลย เชอะเป็นฉันนะฉันจะเลิกสนคนๆนั้นอีกเลยไปหาแฟนใหม่ดีกว่า ฉันบ่นๆ(แล้วทำไมไม่ไปแต่งเองซะเลยล่ะ Hot_Chili@ )
“นี่มิ้น”ฉันเงยหน้าจากหนังสือและจานข้าวมาสนใจมีมีแทน
“ไมหรอ”ฉันถามแล้วหยิบเฟรนฟรายเข้าปาก แล้วก็เคี้ยวหงับๆ
“พ่อกะแม่มิ้นทำกิจการอะไรหรอ”เรเรถาม
“อ๋อ!เราเปิดบริษัทตอนนี้ขยายสาขาเป็น 3 สาขาแล้วนะ มีโรงแรม 5 ดาวที่อเมริกา ร้านจิวเวอรี่ มีอีกแต่ขี้เกียจบอกน่ะ”ฉันยิ้มแล้วหยิบแฮมเบอร์เกอร์งับ (รู้สึกว่าตัวเองเหมือนหมาเลยแฮะ)
“พ่อเธอชื่ออะไร”แน่ะ ยัยมีมีจะชื่อพ่อฉันไปล้อน่ะสิ เพื่อนบ้า
“พ่อชื่อ วุฒิพงษ์ ทำไมล่ะจะเอาไปล้อหรอ”ฉันถาม
“เปล่าๆ อาวุฒิมั้ย”
“ใช่ๆทำไม”
“พ่อเราน่ะสนิทกับอาวุฒิแหละพ่อเราชื่อ ดำ”
“อ๋อ อาดำใช่ป่ะตอนเด็กน่ะเจอประจำเลยแต่พอโตแล้วไม่ค่อยได้เจอ”
“เราก็เคยเห็นเธอนะเด็กผมตรงๆตัวเล็กแก้มป่องใช่มะ แต่ทำไมตอนนี้ผมหยักศกล่ะ”
“อ๋อ!ยัยแฝดนั่นเอง จำได้แระฌธอย้ายบ้านไปไหนหรอแต่ก่อนอยู่ใกล้กัน”
“พอพ่อฉันทำธุรกิจได้เงินดีก็เริ่มส่งออกต่างประเทศแล้วก็มีเงินมากก็เลยย้ายน่ะ”
“อืม”
“พ่อเธอยังไม่ย้ายหรอ “
“อ๋อ!ตอนนี้สร้างบ้านใหม่ได้แล้วเพราะฉันบอกว่าทำแต่งานไม่สนใจฉันกับพี่ๆเลย พ่อเลยนึกได้ว่าเราก็ตั้งตัวได้มั่นคงตั้งนานแต่ยังอยู่บ้านหลังนี้อีกก็เลยสร้างบ้านใหม่ฉันเป็นคนช่วยออกแบบนะ”
“อ๋อแถวไหนอ่ะ”
“บางขุนเทียนน่ะ”
“ที่เดียวกันน่ะสิ”
“อืมเห็นพ่อบอกว่าพ่อจะสร้างที่ติดๆกะอาดำน่ะสิและที่นั่นก็บรรยากาศดีแต่ไกลนิหน่อยน่ะ”
“อืม เสร็จยังไปกันเหอะเดี๋ยวควีนจะรอ”เรเร ถาม
“เสร็จแล้ว”ฉันกินแฮมเบอร์เกอร์คำสุดท้ายแล้วไปหาควีน
“ควีนคอยนานมั้ย”ฉันถามขณะหอบขนมมาถุงใหญ่
“ซักพักน่ะทำไมนานจัง”ควีนถาม
“อ๋อ คุยกันน่ะจ๊ะ”เรเรบอกทีนี้ฉันก็มีเพื่อนมาโรงเรียนแล้ว
“เอาล่ะเราคิดว่าจะแสดงสโนไวน์หรือเจ้าหญิงนิทราดี”ควีนถาม
“ดีๆ”เสียงพวกผู้ชายเสียงหื่นกันเชียว
“ไม่อ่ะมันมีแต่จูบๆ ไม่เอาน่ะ”เสียงฝั่งผู้หญิง
“งั้นก็เป่ายิ้งฉุบ”ฉันไม่รู้จักนายนั่นหรอก
“นายเป็นใครฉันไม่รู้จักนายอ่ะ ฉันย่อมไม่เชื่อหน้าแปลก”
“ฉันชื่อแก็บพอใจยัง ส่งตัวแทนมาดิ”นายนี่ก็หน้าตาใช้ได้ ไม่สิน่ารักเลยล่ะยิ้มเหมือนเด็กๆ แน่นอนฉันจะออกไปแต่ฉันก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อฝั่งนัน้ส่งนายเวฟ
“อ้าวทำไมไม่ออกมาล่ะ”
“ฉันขี้เกียจแล้ว”ฉันเลยหยิบขนมในถุงมากินแทน
“งั้นเราออกก็ได้”มีมีอาสา ดีมากเพื่อน
“ถ้ายัยนี่ออกฉันเอง”นายแก็บยิ้ม แล้วมาเป่ายิ้งฉุบกับยัยมีมี บ้าที่สุดเลยนี่น่ะหรือเด็กมัธยม
“ฮ่าๆพวกเธอแพ้เราจะแสดงนิทานคลาสสิคแบบนี้แหละสนุกดีให้ใครเป็นพระเอกกับนางเอกดี”นายแก็บถาม
“เรเร”ฉันยกมือพูดแล้วหยิบหนมหม่ำต่อ
“ฉันว่ามิ้นน่ะแหละ”ควีนบอก
“ไมอ่ะเราไม่เหมาะกะเจ้าหญิงซัดติ๊ด”
“อิๆก็เรื่องเมื่อตอนบ่ายไง ให้มิ้นกะเวฟเนี่ยแหละต้แองเรียกคะแนนจากคุณครูได้แน่ใครเห็นด้วยบ้าง”เพื่อนทั้งห้องยกมือ ฉันล่ะเครียดยัยเรเรแลบลิ้นใส่ฉันด้วย มีแต่ฉันที่ทำหน้ามุ่ย
“ฉันคงแสดงร่วมกับลิงไม่ได้หรอกไม่รู้ได้รับการฝึกมาอย่างดีมั้ย”
“คิดว่าฉันอยากคู่เธองั้นสิ”
“เปล่านี่”ฉันทำหน้าเฉยๆ
“ไม่ได้นะมิ้นเธอต้องยึดระบบประชาธิปไตยสิ”
“ใช่ๆ “เออ ออ ห่อหมกกันใหญ่นะยะแล้วฉันก็แสดงเรื่องเจ้าหญิงนิทราเนื่องจากเพื่อนๆห้องฉันสูงคม หล่อทั้งน้าน และเป็นอาหารตาแก่ฉันมาก อิๆ
“นี่ต้องนายระวังนะยะ จูจุ๊บปลอมเข้าใจมั้ย”
“ใครบอกว่าจูจุ๊บมิ้น”
“จริงอ่ะควีนเราดีใจมากตัดบทนั้นไปเลยใช่ป่ะ”
“เปล่าเราจะให้หอมแก้มแทนเพราะจุ๊บไม่ได้เราอยากให้มันสมจริงสมจัง”
“หา เราเสียหายนะ”
“น่าหยวนๆนะเพื่อห้อง” ใช่สิเพื่อห้อง ฉันนึก การซ้อมครั้งนี้ผ่านไปด้วยดีแต่ฉากสุดท้ายเนี่ยสิไม่ผ่านซักทีฉันเสียความบริสุทธิ์ของแก้มหลายรอบมาก เพราะจมูกเริ่มชนแก้มฉันก็รีบผลักออกอย่างรวดเร็วก็มันไม่เคยนี่ จนรอบสุดท้ายเจ๊บอกวาไม่ผ่านจะให้จูบปากฉันเลยนอนนิ่งเหมือนศพ พอเสร็จนายเวฟก็ดึงฉันขึ้นมาแล้วทุกคนในวังก็พื้นคืนชีพจากการหลับฉันก็ต้องแต่งงานก็ตาบ๊องนั้น ปลอมนะอย่าคิดมาก
“เฮ้ๆ จบซะทีนะเนี่ย เหนื่อยแทบตายเอาล่ะพวกนายไปอต่งตัวเจ้าชาย”แล้วทุกคนก็ไปแต่ตัวทุกคนหาชุดกระโปรงของฉันสีฟ้ามา ตัวนี้น่ารักมากเลยนะ เป็นกระโปรงราตรีแบบสั้นสีฟ้า แม่ตัดให้ฉันเมื่อตอน ป.6 ฉันเอามาเผื่อจะใส่น่ะ อิๆ
“เสร็จแล้วเจ้าหญิงของเรา”
“ว้าวน่ารัก เสียงทุกๆคนบอกเป็นเสียงเดียวกันไปเหอะ”ดารแสดงผ่านไปทีละชุดๆทีล่ะชุดจนมาถึงห้องฉัน
“โห่”เสียงปรบมือและกำลังใจดังลั่นเลยเราแสดงไป สนุกมากๆเลยฉันเขินมาก พี่ๆเขาบอกว่าน้อง 2 คนเมื่อตอนนี่แล้วก็ถ่ายรูปคู่ฉันแล้วตอนนี้กมาถึงตอนที่เจ้าชายกำจัดแม่มดร้ายก็รีบไปหาเจ้าหญิง
“เจ้าหญิงของข้า”แล้วเจ้าชายก็บรรจงจุมพิตเบาบนริมฝีปาก ฉันหลับตาปี๋ ตานั่นหอมแก้มฉันเบาฉันรู้สึกว่าทุกคนบรรจงถ่ายรูปนี้เหลือเกินแล้วฉันก็ฟื้นขึ้นมาทุกคนต่างดีใจฉันกะตาเวฟก็แต่งงานกันแล้วก็จบ ตอนนี้หน้าฉันคงแดงมากๆเลยผิดกับตานี่สีหน้าเป็นแบบเดียวไม่ว่าเวลายิ้ม หัวเราะ โกรธ ชิ และผลประกาศห้องฉันกับห้องพี่เมยืได้รับรางวัลอีกแล้วเป็นที่น่าอิจฉาของห้องอื่นมาก พอฉันกลับไปถึงเต้นท์ เพื่อนๆเขากินขนมฉลองกัน ใจน่ะมันอยากกินแต่ไม่ไหวอ่ะ ฉันหลับแผ่หลาเลยล่ะ เรเร กะมีมีก็ไม่กินเพราะแปรงฟันแล้ว ฉันเข้าสู่ห้วงนิทราคนแรก วันนี้ฉันต้องเสียความบริสุทธิ์ของแก้มฉัน ฉันจะจำไว้ไปนานๆเลยล่ะ
ความคิดเห็น