คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กิจกรรมสนุกสุดเหวี่ยง(ตรงไหน)
“เอ้า ฮุย เล ฮุย”ฉันทำเสียงประกอบขณะขนของเข้าเต้นท์
“ว้าว….สวัสดีจ๊ะเพื่อนๆ”ฉันทักทาย
“สวัสดี สวัสดี”ทำเหมือนเทเลทับบี้เลยอ่ะไม่อ่ะฉันน่ะเกลียดที่สุดเลยแต่ก่อนก็ชอบอ่ะนะแต่พออยู่ป.6ฉันก็เกลียดมันโดยบัดดล ทำไมน่ะหรอทุกวันเสาร์ อาทิตย์ฉันต้องตื่นเช้าไปเรียนพิเศษ ตอนเช้าๆควรจะอารมณ์ดีใช่มั้ยคะเปิดมาเจอพวกเทเลทับบี้ขี้แตกนี่แหละหงุดหงิดทั้งเช้า ทำอะไรก็ไม่ปลอดโปร่งเลยยยยยยย
“เงียบหน่อยจ้า เกร๊งๆ”ว้าวคนนั้นสวยจังฉันแอบชมในใจ
“ฮี่ๆเราคือดับเบิ้ลดอร์”
“555 ดับเบิ้ลดอร์หรือวายามบอกเวลากันหา อีเจ๊”อิๆชื่ออีเจ๊หรอ
“ฮึ่ย อย่าไปฟังอีแอร์นะเจ้าคะเพื่อนๆ เราก็เอ่อ ชื่อควีนนะเลขที่21จ๊ะ”
“เราชื่อเรเร จ๊ะเลขที่ 22“เรเรเหมือนจะรู้ตัวเลยลุกขึ้นแนะนำตัว
“ส่วนเรา มีมี เลขที่23”มีมรลุกขึ้นยิ้มร่า
“เรามิ้นเลขที่ 24 จ๊ะ”แล้วทุกคนก็ลุกขึ้นแนะนำตัวจนถึงเลขที่ 30ทำไมน่ะหรองงล่ะสิว่าทำไม ก็โรงเรียนนี้น่ะ ผู้ชายจะเลขที่ 1-20 ส่วนผู้หญิงเลขที่21-40จะเป็นผู้หญิง
“เราก็เป็นเพื่อนๆห้องเดียวกันนะมีอะไรปรึกษาได้เสมอเดี๋ยวเราจะมีเพื่อนอีกกลุ่มนึงนะ อยู่เลขที่31-40เดี๋ยวหลังทานข้าวเที่ยงเราจะมาพูดคุยและแนะนำตัวกันนะ”
“จ๊ะ นี่ควีนเอารองเท้าเราตั้งไหนอ่ะ”ตายแล้วมีคนอีกคนเข้า เอ๊ รู้สึกว่าหน้าเหมือนคนชื่อเอ่อ…ซ้าย ใช่ๆแฝดหรอเนี่ย แฝด 2 คู่เล้ย โอโหยอดเลยห้องฉัน
“เอ่อ แฮะๆเราชื่อขวาเลขที่ 26 นะจ๊ะ”
“ว้าว นี่ๆเป็นฝาแฝดกันหรอเมือนกันเลย”คนที่ชื่อขวาเข้ามาคุยกับเรเร มีมี”
“พอเลยๆยัยขวา เอาเพื่อนๆไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะเดี๋ยวไปกินข้าวเที่ยงกันนะ”
“จ๊ะ”เมื่อทุกคนเห็นพ้องเหมือนเหมือนกันเราก็เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปกินข้าวเที่ยงกัน
“แล้วฉันค่อยๆกินข้าวก่อนแล้วฉันค่อยๆกินไก่ทอด ไก่ทอดของฉัน ง่ำๆ”
“555”เพื่อนๆหัวเราะครื้นเครง
“อ้ำๆ”ฉันเคี้ยวไก่แก้มตุ่ยและตาฉันก็ไปเห็นผู้ชายน่าจะอยู่ม.4เดินผ่านไป 2 คนอ่ะฮ่าน่ารัก
“น่ารักจัง”
“บ้าผู้ชายจริ๊ง”
“ควับ”แอร์หันมาทำสายตาหน้ากลัวใส่ควีน
“อย่ามองงั้นดิ๊”พวกเรากินข้าวเที่ยงอย่างครื้นเครง
“นี่ๆเดี๋ยวใครไปทำอะไรก็ทำนะอีก 15 นาทีเจอกันที่โต๊ะตัวนั้นนะ”
“อืม เรเร มีมี ไปหพี่เมย์เป็นเพื่อนเราหน่อยจิ”ฉันอ้อเพื่อนแฝดทั้ง 2
“จ๊ะ”น่ารักอะไรเช่นนี้เพื่อนฉัน
“พี่เมย์ขา”ฉันวิ่งไปกอดพี่สาว
“จ๋า มีเพื่อนเยอะรึยังจ๊ะ”พี่เมย์ถามแล้วป้อนทิวลี่ให้ฉัน เอ๊ะ พี่เมย์ไม่ชอบชอกโกแลตนี่กินแล้วแพ้ ขึ้นผื่น
“อ้ำ เอ๊ พี่เมย์กินชอกโกแลตไม่ได้ไม่ใช่หรอกินทำไมอ่ะ เดี๋ยวตีเลย”
“พี่ไม่ได้ซื้อเอง ไม่ได้กินด้วยป้อนน้องมิ้นอยู่เห็นป่ะ”
“แล้วใครให้”พี่เมย์เขินนิดหน่อย
“เพื่อนจ๊ะ ///^^///”
“หน้าแดงเชียง กิ๊วๆ น้องมิ้นไปก่อนนะคะ เพื่อนรออยู่”
“จ๊ะ ดูแลตัวเองดีๆนะ”พี่เมย์พูดทั้งๆที่หน้ายังไม่หายแดง
“ค่ะ”ฮี่ๆ พี่เรามีความรักแล้วใครก้ได้หล่อๆน่ารักนิสัยดีรวยด้วยที่สำคัญอย่าเป็นไอ้พี่เพ้นท์
“เฮ้ เรเร มีมี คอยนานป๊ะ”ฉันยิ้ม
“ไม่นานเลยจ๊ะ”เรเร มีมียิ้มแล้วจับมือฉันคนละข้าง เหมือนพี่น้องกันเลยแฮะแงๆก็ฉันเตี้ยนี่ เพราะคนแต่งนั่นแหละบ้าๆ(อ้าวเจ๊พูดงี้มีต่อย: Hot_Chili)
ตอนนี้ฉันรู้จักเพื่อนๆผู้หญิงทั้งห้องแล้วล่ะเพราะควีนให้ทำความรู้จักกัน ดีนะฉันเลยสนิทกับทุกคนเร็วมากแต่ที่ไว้ใจที่สุดก็เรเรกับมีมีนี่แหละเพื่อนรู้ใจ เป็นหญิงไงตอนนี้ฉันและเพื่อนๆอีกฝูง เอ๊ย! กลุ่มนึงกำลังจะเดินไปหอประชุมน่ะ เพราะตอนนี้ใกล้เวลานัดแล้วล่ะ
“ม.1/3ยืนตรงนี้จ้า ชายแถว หญิงแถงเรียงเลขที่ด้วยนะจ๊ะ”
“ค่า/คร้าบ-O-“พวกเราออกเสียงพร้อมเพรียงกันแล้วเข้าแถวอย่างรวดเร็วฉันต้องยืนตรงกะเลขที่ 4 ผู้ชายนี่จะน่าตาเป็นไงนะ หล่อ น่ารัก น่าเกลียด เอ๊!โว้ย ไม่นึกแล้วเอาเป็นว่าฉันก็ไม่รู้นั่งๆไปเถอะ เชื่อมั้ยพี่ฉันอยู่ ทับ 3 ทุกปีทั้งหญิงและชายเลยเค้าบอกว่าสำหรับเด็กน่าตาดี และเรียนท๊อปจริงๆนะห้องนี้อ่ะ 555(ไม่ค่อยจะหลงตัวเอง)
“สวัสดีจ๊ะ นักเรียนทุกๆคนเดี๋ยวเราจะพาไปเที่ยวชมโรงเรียนนะจ๊ะมองดูคู่ตัวเองเข้าไว้หันไปทักทายสิจ๊ะ”เฮ้อ!ทักทายๆน่าเบื่อชะมัด ฉันยังไม่เห็นหน้าคนข้างๆหรอกนะเพราะ…ฉันกลัวน่ะหันไปดูข้างๆดีกว่าเจริญตาอิๆได้เห็นหน้าพี่เมย์และพี่คนหล่อตอนเที่ยงด้วย อ๋ายๆจะได้เห็นหน้าคนข้างแล้วสยองจัง(มันยังไม่ทันได้ดูเลย)
“นี่ๆเธอเมื่อไร่จะหันมาซะทีล่ะฉันอยู่ฝั่งนี้ไม่ได้อยู่ฝั่งนู้นนะยัยเซ่อ”อ้าย!หยาบคายที่สุดอยากเห็นแล้วสิว่าเป็นใครนี่นายเนี่ย พอหันไปปุ๊บ OoOหล่อชะมัดเลยอ๊ายๆน่ารักผมออกน้ำตาลๆสไลด์ลงมาถึงด้านคอ ตาโต จมูกโด่งเป็นสัน สูงเกือบๆ 170 แน่ๆเลยนะ
เนี่ย ฮึ่ย!ฉันสูงแค่ 152 เองนะ ไอ้บ้า
“มองอะไรชั้นชื่อ เวฟ เธอล่ะยัยเตี้ย”ทุเรศฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี้ให้หมดเลยนะฉันไม่เคยพูดซักติ๊ดว่านายหล่ออ่ะ
“……..”
“อ้าวทำหยิ่ง นึกว่าฉันอยากพูดกับเธอหรอฮะ”
“อะไรนะยะ นายนี่หยาบคายที่สุดเลย อ้อ!ฉันชื่อมิ้นนะยะไม่ใช่ยัยเซ่อหรือยัยเตี้ย”
“เชอะ”หนอยไอ้หน้าลิง ไอ้จอมหยิ่งยะโส โอหังพ่อแกสร้างโรงเรียนหรอยะ ฮึ่ย…
“ถามชื่อกันแล้วใช่มั้ยคะ เอาล่ะเราจะเริ่มไปสำรวจโรงเรียนกันนะคะเราจะให้นักเรียนทุกๆคนไปสำรวจตรวจตราให้ทั่วไปเป็นคู่ๆนะคะแล้วจดสถานที่ประทับใจ แล้วเดี๋ยวเราจะสุ่ม มาห้องละ 2 คู่นะจ๊ะ แจกกระดาษเลยค่ะ”
“หานี่ฉันต้องคู่กะไอ้หน้าลิงหรอเนี่ย”
“เธอพูดอะไรคิดว่าตัวเองสวยนักรึไง หา เตี้ยก็เตี้ย”
“ย่ะ ฉันคิดว่าฉันสวยนายจะมีปัญหามั้ยยะ”
“ฮึ่ย!ใครพูดคงตาถั่ว”
“งั้นทุกๆคนคงตาถั่วหมดเพราะพวกเขาชมว่าฉันสวย โฮะๆ”
“เอ่อ อาจารย์ครับช่วยมาบอกหน่อยสิครับว่ายัยนี่หน้าตาเป็นไง”หนอยตานี่
“อืม น่ารักดีจ๊ะ สวยนะเนี่ยเราตัวเล็กๆน่าทนุถนอม”
“คิกๆ”
“หัวเราะไร พอเหอะครับอาจารย์ขอกระดาษ”
“แบร่”
“นี่เธอจดละกันนะ”
“นี่อะไรกันน่ะ”
“ใครชอบสถานที่ไหนก็จดเอง”
“ไม่ๆเธอนั่นแหละจดฉันขี้เกียจ”
“ไม่ยุติธรรมเลยนะยะ มาเป่ายิ้งฉุบกัน”ฉันพูดขึงขัง
“ก็ได้”และแล้วฉันก็…..ชนะซะเมื่อไร่ล่ะฉันก็ก็จดตามระเบียบ
“นักเรียนแยกย้ายได้จ๊ะ”
“นายจะไปไหนเนี่ย เดินคอยฉันด้วยซี”ฉันเดินตามเขาจนเหนื่อยก็ฉันขาสั้นกว่านี่เขาก้าวฉับๆฉันได้แต่เดินต้วมเตี้ยมๆตาม
“ก็เดินเร็วๆสิ”นายน่ะน่าเกลียดจริงๆฉันรีบวิ่งเดินนำหน้าไปแล้วเขาก็ดึงเสื้อฉันแล้วเดินนำไปต่อฉันวิ่งๆจะนำแต่…ก็หกล้ม
“โอ๊ย!”นายนั่นนี่ไม่หันมาดูเลย ฮือๆลุกเองก็ได้
“ฮือๆแงๆ”
“อ้าวยัยบ๊องเป็นอะไรไป”
“ฉันสะดุดล้มขาแพลงน่ะสิ”
“แล้วทำไมต้องร้องล่ะยัยเซ่อ”
“ก็นายไม่ดูเลยนี่ว่าใครจะเป็นตายร้ายดียังไงอ่ะ เอาแต่ก้าวฉับๆไม่สนฉันเลย ฮือๆ”
“อย่าร้องสิ อ่ะฉันจะคอยเธอก็ได้ เอาลุกสิ”
“ไม่ไหวอ่ะ ฮือๆ”
“หยุดร้องฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงร้องไห้ใส่ หยุดร้องซะ ไม่งั้นฉันทิ้งเธอไว้นี่แน่ๆ”
“ฮือๆ”
“ฮึ่ย ฉันไปแล้วนะ”
“ฮึกๆ หยุดแล้วๆพาฉันไปด้วย “ฉันพยายามหยุดร้องแล้วเรียกตาเฉยชานั่นอีกครั้ง
“เฮ้อ!ยัยขี้แยกว่าจะหยุดร้องได้นะ”เขาเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้าฉันแล้วแบกฉันขึ้นหลังไป
“นายชอบอะไรบ้าง”ฉันถามขณะที่เค้าวางฉันลงบนม้าหินอ่อนเบาๆ
“ไม่รู้สิ เธอไม่มีสมองคิดรึไงฮะ”
“เชอะเขียนเองก็ได้”หมั่นไส้ชะมัดคนอะไรเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
“เธอ จะเขียนตรงนี้ทำไมฉันไม่ชอบตรงนี้ฉันชอบสวนหลังโรงเรียน”
“ฮี่ย!เอาแต่ใจตนเองชะมัด”
“เธอว่าใคร”
“เปล่านี้ยะแล้วนายชอบเพราะอะไรอ่ะ”
“ไม่รู้สิชอบเพราะชอบ”
“งั้นเวลาออกไปพูดเนี่ยนายก็พูดเองละกัน”แล้วฉันก็เขียนสถานที่ที่ตัวเองชอบบ้างแล้วก็เขียนอธิบายบ้าง ฉันชอบตรงที่ที่ฉันกำลังนั่งอยู่นี่แหละลมเย็นสบาย ต้นไม้รอบตัว โฮะๆ แล้วฉันกะอีตาเวฟก็เขียนคนละข้อ ทะเลาะบ้างสนุกดีแล้วเขาก็แบกฉันไปนั่งที่
“สวัสดีค่ะนักเรียนที่น่ารักทุกๆคน พวกคณะครูอาจารย์ได้จับฉลากแล้วนะคะว่าใครบ้างจะต้องออกมา ฉอดๆๆๆๆๆ ม.1/3 คู่เลขที่22 กับ2 และ24กับ 4 “ตายละสิฉันยังลุกมั้ยไหวเล้ย อาจารย์นี่
“นี่ฉันลุกขึ้นไม่รอดนะยะ นายจะให้ฉันทำไงดี”
“ไม่รู้สิ”ตาบ้า แล้วฉันก็เงียบจนถึงเวลาคู่ฉัน ตาเวฟลุกแล้วแต่ฉันลุกไม่ขึ้น เจ็บง่ะ
“ขึ้นมาสิยัยเบ๊อะ”
“จะบ้าหรอฉันเจ็บขา”
“งั้นก็ต้องวิธีนี้แหละ”อ๊ายยยย >.< เข้าแบกฉันขึ้นหลังออกไปหน้าหอประชุมเค้ามองแล้วยิ้มกันใหญ่เลยอ่ะ
“ตุ๊บ”
“โอ๊ย เบาๆหน่อยสิฉันเจ็บนะ”เขาปล่อยหน้าเวทีฉันยังยืนไม่คล่องเลยล้มไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่เจ็บมากส์
“โทษที”แล้วก็ค่อยๆพยุงฉันยืน เขาหัวเราะด้วยจบเลยชีวิตมัธยมที่แสนจะสดใสของฉัน
“เป็นอะไรมั้ยคะ”อาจารย์ถาม
“เอ่อ”
“ไม่เป็นไรครับ ยัยนี่แค่เซ่อซ่าเลยสะดุดล้มขาแพลงนิดหน่อยขาแพลงนิดหน่อยเดี๋ยวพูดแป๊ปเดียวไม่เป็นไรแล้วล่ะ ยัยนี่ด้านจะตาย” นะ นายมันออกไมค์ด้วยนะ ไมค์ไม่ได้ปิด ฮือๆนายทำชีวิตฉันพังพินาศไปใหญ่เลย เค้าหัวเราะด้วย ฉันเลยแย่งไมค์ออกมา
“เอ่อ สวัสดีเพื่อนๆพี่ทุกคนนะคะ เมื่อกี้ต้องขออภัยเป็นอย่างสูง อย่าใส่ใจอะไรมากนะคะ แค่สุนัขยังไม่ได้รับการฉีดยาคลุ้มคลั่งนิดหน่อยค่ะ เอาล่ะค่ะเข้าเรื่องกันเลยนะคะ ฉัน มัธกานต์ สุริยะวงศ์” ทุกคนในห้องประชุมหัวเราะคิกคักๆอีกครั้งตายล่ะหว่า ตานี่มองแบบโมโหเชียว
“ส่วนผมชื่อชลิศร วัฒนาพานิช ครับ”โอ๊ย!เสียงกรี๊ดดังเลยล่ะ
“ค่ะ วันนี้เราสองคนทำหน้าที่เป็นตัวแทนของห้อง ม.1/3 ค่ะ”
“ฮิ้ววววววววว”เสียงเพื่อนๆห้องฉัน
“ครับวันนี้เราจะมาบรรยายสถานที่ที่พวกเราประทับใจกัน”แล้วฉันกับตานั่นก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท่านผู้ชมฟัง ตานี่นี่มันน่าตบด้วยตีน เอ๊ย เท้ามากส์เลยเล่าใหญ่ว่าฉันร้องไห้ขี้มูกโป่งพอล้ม ฮือ ทุกคนหัวเราะใหญ่เลย พี่เมย์ก็ด้วย
“อ้าวไปสิ จะยืนทำไมต่อเล่า”ยัยนั่นมีหน้าหันมาถามฉันที่เกาะไมค์อยู่ คงดูหน้าเกลียดมากสินะ
“ฉันเดินไม่ได้”
“เออ ลืมไป”ฉันจะไม่เป็นแฟนนายเป็นอันขาดเดี๋ยวนายลืมฉันกะทันหันต้องแย่แน่ๆเลย คนอย่างนายมันหน้าถีบที่สุดเลย แล้วเขาก็อุ้มฉันลงเวทีไปนั่งที่
แล้วเค้าก็หาคู่สุดฮอท 2 คู่หน้าตาดี กับหน้าตาดีและน่ารักน่าหยิก ม.1 2 คู่ ม.4 2 คู่
“คู่แรกหน้าตาดี และประกาศดี คู่เลขที่ 22กับ 2 ม.1/3ค่ะ”เย้ เรเรได้ล่ะ
“คู่หน้าตาดีและประกาศข่าวดี ม4 ได้แก่ คู่เลขที่ 24 กับ4”อ้าย พี่เมย์กะพี่หน้าหล่อได้
“คู่หน้าตาดีและน่ารักหน้าหยิกระดับม.1จะเป็นคู่ไหนไปไม่ได้นอกจากคู่เลขที่ 24 กับ 4 ม.1/3ค่า”เสียงเชียร์ดังลั่นแต่ฉันอายมากส์เลย
“ลุกมาสิ”
“ฮึ่ย”ฉันพยายามลุกแต่เจ็บมากส์ค่ะ
“มานี่”เขาอุ้มฉันขึ้นแล้วก้าวฉับๆไปบนเวที อายโว้ย
“คู่นี้น่ารักมากตามคำขอของอาจารย์และเพื่อนๆทุกคนมาแล้วค่ะ ผู้ชายสูงเท่น่ารัก ส่วนหนูน้อยคนนี้ตัวเล็กตาโต ผมหยักศกสีน้ำตาลน่ารักมากไม่ทราบมาสูงเท่าไร่จ๊ะ”อาจารย์ถามนาย เวฟ อย่าถามฉันนะอายน่ะ
“169 ครับแต่ผมไม่ได้วัดทั้งแต่ปิดเทอมแล้วครับ”
“สูงมากแล้วหนูล่ะคนสวย”ตายล่ะ อาจารย์ถามไรก็ไม่รู้
“เอ่อ…”
“ไม่ต้องอายหรอกใครๆก็รู้ว่าเธอเตี้ย”ทุกคนหัวเราะอีกแล้วนายช่วยรักษาหน้าฉันบ้างสิยะ
“ สูง 152 ค่ะ”
“โห เตี้ยแต่น่ารักจัง”เสียงในห้องประชุมคำว่าน่ารักน่ะฉันชอบแต่เตี้ยนี่สิ T^T
“จ๊ะ” อาจารย์ยิ้ม
“ต่อไปเราจะบอกคู่ม.4บ้างได้แก่คู่เลขที่ 22 กับเลขที่2 ค่า “คู่พี่แจนนี่ โหเราได้รับรางวัลสำหรับห้องเพียบเลยปากกา หรูมากนะคะเพราะมันคือปากกาลายโดเรมอนซะด้วยกับแฟ้ม 40 อัน
“ปีนี้ทับ 3 มาแรงนะคะเอาล่ะส่วนห้องที่ไม่ได้ตอนกลางคืนยังมีเกมส์สนุกๆรออยู่นะจ๊ะตอนนี้เราแยกย้ายไปพักรับขนมกับน้ำและไปอาบน้ำแต่งตัวนะจ๊ะ”แย้ ตอนกลับดีหน่อยนะที่ฉันไม่ต้องให้ตานั่นแบกเหมือนตุ๊กตาแต่มีพี่เมย์คอยจับแทนพี่เมย์จับไม่ไหวพี่หน้าหล่อเอ๊ยพี่วินสุดหล่อและใจดีเลยให้ฉันขี่หลังแทน อิๆเขินจัง ฉันไปนั่งกินหนมกับพี่เมญืและพี่วิน และขณะที่พี่เมย์ไปอายน้ำฉันก็รู้ว่าพี่วินปิ๊งปั๊งพี่เมย์ แงๆใจสลาย ล้อเล่นฉันก็ไม่ได้ชอบพี่เค้าขนาดนั้นแค่ปลื้ม อิๆฉันตกลงว่าจะเป็นแม่สื่อ 555
“น้องมิ้นคุยเข้าขากะพี่วินเชียว”
“อิๆ”แล้วก็มีเสียงไม่พึงประสงค์เกดขึ้น ปู๊ดด เฮ้ย!ไม่ใช่เสียงตาเวฟต่างหาก
“พี่วินครับเวฟตามหาพี่ตั้งนาน”
ความคิดเห็น