คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมนิเทศ
เร็วๆน้องมิ้น เตรียมของพร้อมมั้ย”เสียงแม่บังเกิดเกล้าของฉันเองค่ะ โธ่!แม่ขาเพิ่ง 6 โมงครึ่งเอง แม่ถ้าจะตื่นเต้นกว่าหนูอีกนะเนี่ย ฉันนั่งทำหน้าเบะเมื่อเห็นขนมปังแยม
สตอเบอรรี่ นี่สิเหมือนเมนเยิ้มๆเลย แหยะกินไม่ลงแล้ววันนี้เมนมาพอดีเลย(ดูมันคิด:Hot_Chili) เปลี่ยนเป็นทาเนยดีกว่า
“นี่น้องมิ้นแม่ถามทำไมไม่ตอบ หา!
”หวาย แม่ทำหน้ายักาถือกระทะออกมา
“ก็หนูกำลังกินอยู่นี่มันไม่สุภาพ”ฉันทำหน้ามุ่ย ก็แค่วันปฐมนิเทศเองอ่ะ
“แม่ไม่ได้ถามว่าหนูทำอะไรแต่แม่ถามว่าหนูเตรียมของเสร็จรึยัง แล้วดูสิขนมปังทาแยมแล้วทำไมไม่กิน กินอันแรกให้หมดก่อนซีแล้วค่อยทาอันใหม่กินอย่างนี้คนอื่นไม่ได้กินสิ”ฉันทำหน้าเบะ ก่อนจะยิ้มขนมปังชิ้นแรกยัดเข้าปาก อี๋ย์ หยะแหยง
“เอ็ดแอ้วอ่ะ”ฉันตอบขณะขนมปังเต็มปาก
“คราวหลังเคี้ยวให้เส็จก่อน เสร้จแล้วก็ดี เฮ้อ!เรานี่น้าต้องให้แม่เตือนเรื่อยดูอย่างพี่เมย์ซิจัดเองหมดไม่เห็นต้องให้แม่คอยเตือนเลยไม่รู้จักโตซะที”
“ก็น้องมิ้นอยากเป็นเด็กตัวน้อยๆแล้วก็เป็นลูกที่น่ารักของแม่ตลอกไปไง”ฉันอ้อนเต็มที่
“อ้อนใหญ่เลยนะเราเนี่ย”แม่ยิ้มลูบหัวฉันแล้วก็เดินไปในครัว
“น้องมิ้นนี่ขี้อ้อนจังเลยนี่แหละน้าพี่เมย์ถึงได้รักมากไง”พี่เมย์ยิ้มแล้วก็ลูบหัวฉันอย่างใจดี
“อิ^^
”ฉันยิ้มแฉ่ง
“O_Oน้องมิ้นไปกินอะไรมาทำไมตื่นเช้าจัง”พี่ชายคนโตทำหน้าตกใจเดินลงบรรไดมา
“พี่แมนอ่ะ ก็วันนี้ปฐมนิเทศน้องมิ้นก็ต้องคึกคักหน่อยสิ”ว่าแล้วฉันก็เบ่งกล้ามอันน้อยนิดเดินเหมือนลิงรอบโต๊ะกินข้าว
“555 ทำอะไรน่ะน้องมิ้น”พี่แมนหัวเราะอารมณ์ท่าทางของฉันทำให้ทุกคนในบ้านอดยิ้มไม่ได้
วันนี้ฉันกับพี่เมย์สุดสวยจะต้องไปปฐมนิเทศ พี่เมย์อยู่ม.4ฉันอยู่ม.1 ส่วนพี่แมนอยู่ม.5เลยได้นอนตีพุงอยู่บ้านสบายใจเฉิบ
“พี่แมนๆ เค้าค่ายนี่หนุกมั้ย”ฉันถามขณะจิ้มไข่ดาวเข้าปาก
“อิๆ สนุกสิ”พี่แมนทำเสียงเจ้าเล่ห์
“พี่แมนก็แกล้งน้อง ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ”พี่เมย์ปลอบเมื่อกี้พี่แมนพูดทำเอาฉันขวัญผวาเหมือนกันนะเนี่ย
“555 ไม่มีอะไรหรอกน่า”พี่แมนหัวเราะอีกครั้ง อารมณ์ดีจริ๊ง เดี๋ยวก็บ้าหรอก
“น้องมิ้น น้องเมย์ 7 โมงแล้วไปเร็ว”แม่เรียกขณะที่ซดกาแฟหยดสุดท้าย
“ค่ะ”ฉันกับพี่เมย์ขานรับพร้อมกัน
“น้องมิ้นเดี๋ยวเราจะไปพร้อมอาราตรีนะคะ พี่เพนท์ก็ไปด้วย”หา!พี่เพ้นท์น่ะหรอชอบแกล้งน้องมิ้นจะตายแล้วก็ชอบจีบพี่เมย์ด้วยดีนะที่พี่เมยืไม่สนใจใยดีน่ะ
ณ โรงเรียนอลังการงานสร้าง โรงเรียนเอกชนช่อดังในกรุงเทพ
“ถึงแล้ว ชอบมั้ยน้องมิ้นโรงเรียนนี้”คุณแม่หันมาถาม
“อื้ม ก็ดีค่ะ”ฉันยิ้ม
“ดีแล้วงั้นก็รีบรายงานตัวเหอะ”คุณแม่บอก
“ค่ะ”
“สวัสดีจ๊ะชื่ออะไรจีะคนสวย”อาจารย์ผู้หญิงท่าทางใจดีถามฉัน
“มัธกานต์ค่ะ”เอ่ออาจารย์คะช่วยดุหน่อยดิอะไรเข้าตาหนู อิๆ ความสวยไงคะ เอิ้กๆ
“อยู่ ม.1/3 นะจ๊ะเลขที่23เดี๋ยวถ้าเค้าให้นั่งเป็นกลุ่ม หนูอยู่กลุ่ม 10 นะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“น้องมิ้นน้องเมย์เสร็จแล้วใช่มั้ย”
“ค่ะ”ฉันกับพี่เมย์ตอบพร้อมกัน
“อยู่กลุ่มอะไรจ๊ะน้องมิ้น”พี่เมย์หันมาถามด้วยเสียงอ่อนโยน
“กลุ่ม 10 ค่ะ”ฉันตอบขณะล้วงเอาคุ๊กกี้ที่เเม่ซื้อให้เอามากิน ง่ำๆ กับนมจืดที่แม่เพิ่งให้
“อืม กลุ่มเดียวกับพี่เมย์เลยจ๊ะ”
“จริงหรอลูก”แม่ถามพี่เมย์
“ค่ะ^^”พี่เมย์ยิ้มหวาน ไม่อยากโม้บ้านเราตาหวานทั้งบ้านเลย ชอบกินผักบุ้ง อิๆ
“อย่าดื้อนะน้องมิ้น เราเนี่ยแก่นจริงเล้ยเลี้ยงเท่าไร่ไม่รู้จักโตแม่ล่ะหนักใจเดี๋ยวพาไปดัดนิสัยกับคุณย่าเลย”
“อ๊า ไม่เอานะ”คุณย่าเป็นสิ่งที่ฉันกลัวอันดับ 2 รองจากแม่เลยล่ะ โหดมากส์
“ไม่อยากไปก็ทำตัวดีๆนะ”
“ค่า”ฉันทำหน้างอ
“น้องเมย์ดูน้องด้วยนะให้กินนมเช้าเย็นนะ”ค่ะแม่อย่าย้ำได้มะหนูรู้ว่าหนูเตี้ย
“ค่ะ แม่ไม่ต้องห่วง”
“จ๊ะแม่ไปแล้วนะ”
“ค่ะแม่/ค่าแม่”ดูว่าเสียงจะไม่เหมือนกันเลยนะเนี่ย
“ไปน้องมิ้นไปหาที่นั่งกันเร็ว”
“ค่ะ”ขณะที่เรากำลังออกตีน เอ่อ เท้าเดินหน้านั้น
“เดี๋ยวๆเมย์ๆ”อ๊ะเสียงนี้ไอ้พี่เพ้นท์นี่
“อืมทำไม”พี่เมย์หันไปถาม
“เมย์อยู่ห้องอะไรหรอ”พี่เพนท์ถามจ้องพี่เมย์ซะเกือบทะลุเลยน่าเกลียดจริง
“เอ่อ เมย์อยู่ห้อง3 น่ะ”พี่เมย์ตอบส่วนฉันยืนมองตาแป๋วปากก็เคี้ยวคุ๊กกี้หยับๆ
“ว้าแย่จังเราอยู่ห้อง 4 อยู่คนล่ะห้องกันทุกปีเลยนะ”
“อืม จ๊ะเมย์ต้องไปแล้วนะ”ว่าแล้วพี่เมย์ก็ลากฉันออกมาทันที
“เดี๋ยว เมย์”วู้ๆสะใจเป็นบ้า
“นี่ๆชื่ออะไรหรอ”ฉันหันไปถามคนข้างหน้าขณะนั่งเบื่อๆจะกินหนมก็ไม่ได้
“น้องมิ้นอย่าไปกวนเพื่อนสิ”พี่เมย์หันมาทำเสียงดุแต่ไม่น่ากลัวซักติ๊ด
“ก็ย้องมิ้นเบื่อนนี่”ฉันทำหน้างออีกครั้ง
“ไม่เป็นไรค่ะพี่สาวเราชื่อเรเรจ๊ะ”ว้าวน่ารักชะมัดเลย
“เรามิ้นนะ”
“จ๊ะ”
“เรเรคุยกะใครหรอคนที่นั่งข้างหลังน่ะ”เรเรหันไปหาคนข้างๆเพื่อนมั้ง
“ว้าวเร sheน่ารักมาก”เอ่อ ที่น่ารักฉันหรือพี่อ่ะ
“ตัวเล็ก แก้มป่องๆน่ารักจัง”ฉันแน่นอนค่ะตัวเล็กๆเนี่ยเพราะพี่เมย์สูงตั้ง 170 เซนแน่ะแต่เมื่อกี้เห็นหน้าคนนั้นแวบๆทำไมหน้าคล้ายเรเรเลยนะ
“ดีจ๊ะเราชื่อมีมีนะเป็นน้องสาวฝาแฝดของเรเร”หา!!ฝาแฝดอีกแล้วหน้าเหมือนกันอย่างกะแกะ(แหงสิยะก็แฝดกันนี้ บ๊องจริงๆเลยนางเอกเนี่ย:Hot_Chili)
“เรามิ้นจ๊ะ”ฉันยิ้มให้ทั้งสอง
“อืม เดี๋ยวเราค่อยคุยกันต่อนะจ๊ะ”เรเรพูด
“จ๊ะ”ฉันตอบแล้วก้มหน้าลงหากระเป๋าแอบหยิบโปเต้เข้าปาก
“ทำอะไรน้องมิ้น”
“อิๆหม่ำหนมค่ะ”
“น่าเกลียดจัง เลอะเทอะเลย”พี่เมย์เอากระดาษทิชชูในกระเป๋าเช็ดปากให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ”แล้วเวลาอันน่าเบื่อก็จบลงเมื่อคุณครูบอกว่าเดี๋ยวเราจะแยกไปเป็นกลุ่มๆ
“น้องมิ้นเดี๋ยวเค้าจะแยกกลุ่มแล้วนะ”
“ค่ะ”ผ่านไป 10 นาที
“กลุ่ม 10 มาทางนี้เลยค่ะนั่งเป็นแถวหน้ากระดานเลยค่ะ”
“ไปเร็วพี่เมย์”ฉันเร่งพี่สาว
“จ๊ะๆ”ขณะที่ฉันกำลังหย่อนก้นอันงดงามลงบนเก้ากี้ก็ไปเจอะกับแฝดสยามอีกครั้ง
“อ้าว มีมี เรเร”ฉันทัก
“มิ้น บังเอิญจังเลย”
“ใช่ๆบังเอิญมากเลย”แล้วฉันก็หย่อนก้นนั่งข้างๆเรเร
“เดี๋ยวเราจะแจกขนมกับน้ำนะคะ”
“น้องมิ้นเดี๋ยวมีขนมนะคะ”พี่เมย์หันมาบอกฉัน
“ว้าว ขนมไหนคะ + - - + อยากหม่ำ”ฉันทำตาเป็นประกาย
“อิๆเดี๋ยวเค้าแจกจ๊ะ”
“ค่ะ”ฉันยิ้ม
“หิวแล้วหรอ”แจนเพื่อนสนิทพี่เมย์ถาม
“น้องมิ้น หิวมากเลยค่ะโปเต้ไม่อิ่มท้องเลย”ฉันพูดกับพี่แจน
“อิๆเดี๋ยวหม่ำของพี่อีกชิ้นก็ได้พี่ไม่หิว”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี่ยวพี่เมย์ก็หม่ำไม่หมดแล้วน้องมิ้นก็มีอีกชิ้นเองแหละ”
“อิๆจริงหรอจ๊ะ เอาเถอะได้ไม่ต้องแย่งพี่เมย์”
“ไม่ดีกว่า”
“เอาเหอะพี่ไม่ชอบขนมปังไส้กรอก พี่ชอบโปเต้”
“หรอคะเอาโปเต้ของน้องมิ้นมั้ยได้แลกกันไง”ฉันหยิบโปเต้ห่อใหญ่ในกระเป๋าอีกห่อนึงส่งให้พี่แจน
“ไเป็นไรจ๊ะ เอาไปเร็วเดี๋ยวพี่แจนเสียใจนะ”
“งั้นขอบคุณค่ะ”ฉันกินขนมปังไส้กรอกอันแรกหมดก็เก็บอีกอันไว้ในกระเป๋า
“น้องมิ้นไม่กินล่ะ”พี่เมย์ถามด้วยความสงสัย
“ก็เมื่อกี้น้องมิ้นกินโปเต้แล้วมากินนี่อีกมันก็อิ่มตื้อเลยอ่ะขอโทษนะคะพี่แจน”ฉันส่งขนมคืนพี่แจน
“ไม่เป็นไรจ๊ะเก็บไว้เผื่อหิวไงพี่ให้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”ฉันขอบคุณและตอนนี้คุณครูก็ปล่อยเราไปดูรายชื่อเข้าเต้นท์
“มิ้นเราอยู่เต้นเดียวกันด้วย”มีมีหันมาจับมือฉันแล้วยิ้มร่าเริง
“อิๆจ๊ะ”
“มิ้นเธอเลขที่23หรอ”
“อืมทำไมหรอ”
“เราน่ะเลขที่21 มีมีเลขที่ 22ส่วนมิ้นเลขที่ 23 สุดยอดเลย”เรเรยิ้ม
“เรานี่เป็นเพื่อนแท้ปาฏิหาริย์จริงๆเลยนะ”มีมีพูดด้วยความอารมณ์ดี
“เราเหอะเราขนของเข้าเต้นดีกว่า”
“จ๊ะ”ฉันตอบแล้วเราสามคนก้ไปเอาข้าของตนเองมาเข้าเต้นท์ที่อาจารย์เตรียมให้
ความคิดเห็น