แก้วฟอร์เลรีน

แพทริเซีย ฟอร์รีน เดอ เรลเล่ หญิงสาวที่มากความสามารถ เธอถูกสั่งให้ไปดูแลเจ้าชายในโรงเรียนเวท แต่…คนที่สั่งเขาลืมอะไรบางอย่างไปรึเปล่านะ…

.

.

.

.

.

.

.

.

มันแยกเรียนชายหญิง!?

---

“ตระกูลฟอร์รีนเป็นตระกูลที่เป็นมากกว่าตระกูลที่ค้าขายธรรมดานะ แพทริเซีย”

“ความหมายของประโยคที่อาจารย์พูดคืออะไรคะ อาจารย์มิเชล มีแรร์”

---

บทนำ

ท่ามกลางพายุหิมะที่มีแต่ความหนาวเย็น ไม่มีผู้ใดปรารถนาที่จะย่างกรายเข้ามาแน่ ถึงแม้ว่าผู้นั้นจะสวมชุดที่อบอุ่นก็ตาม

แต่ท่ามกลางความหนาวเย็น มีร่างบางร่างหนึ่งเดินอยู่ เจ้าหล่อนสวมเสื้อตัวใหญ่โคร่งเพียงตัวเดียว เสื้อสีขาวตัวนั้นยาวคลุมเท้าของเด็กสาวเลยทีเดียว แต่นั่น…ก็ไม่อาจกันความหนาวเย็นที่มีมากมาย

หนาว…

ร่างบางเจ้าของเรือนผมสีรัตติกาลคิดขึ้นมา มือเรียวกระชับเสื้อบางให้ซ้อนทับกันให้มากขึ้น แต่มัน…ก็ไม่อาจกันความหนาวถึงกระดูกนี้

เท้าเล็กที่ไร้ซึ่งรองเท้าเหยียบย่ำลงบนพื้นหิมะหนา จึงสร้างรอยเท้าไว้จนสุดสายตาไว้เบื้องหลัง

ริมฝีปากบางขาวซีดไร้ซึ่งสีเลือดได้สั่นระริก มือที่กำเสื้อค่อยๆ คลายแรงลง ดวงตาสีฟ้าสดไร้ซึ่งประกาย ความเร็วก็ลดลงจากตอนแรกเป็นอย่างมาก

เหตุใด…จึงต้องมาอยู่…ที่นี่…

ในใจพร่ำก่นด่าในโชคชะตาที่นำพาให้มาอยู่ตรงจุดนี้ รอยเท้าที่ตอนแรกตรงเป็นแนว บัดนี้ได้ส่ายไปมาอย่างไร้ทิศทาง

เด็กสาวมองไปยังเบื้องหน้า ที่มีแต่สีขาวขมุกขมัวเพราะพายุ ไม่ว่าจะมองไปที่ใด ก็มีเพียงแต่สีขาว ไร้ซึ่งแสงเดือน…แสงตะวัน

ร่างบางเดินโซซัดโซเซ จนในที่สุดก็ล้มลงไปกองอยู่กับพื้น พื้นหิมะถูกย้อมด้วยสีแดงฉานของโลหิต…ตรงไหล่ซ้ายของเด็กสาวมีสีแดงซึมออกมาจนเป็นวงกว้าง แล้วมันก็ค่อยๆ ย้อมสีเสื้อจากสีขาวมาเป็นสีแดง

แผล…ฉีกอีกแล้วสินะ

เหมือนร่างกายจะตอบสนองต่อความคิด ร่างบางเริ่มกระอักเลือกออกมา พื้นหิมะถูกย้อมสีไปโดยรอบและ…ไร้ซึ่งจุดจบ อดีตสีผมรัตติกาล ปัจจุบันเป็นสีแดง ดวงหน้างามได้รูปเปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิต ทั้งแดง…และดำ

ดวงตาของหล่อนค่อยๆ ปรือลงมาคล้ายจะปิด ปากซีดสั่นระริกราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง

“พวก…มีราแรร์…ทรยศ”

เสียงสั่นเปล่งออกมาด้วยความยากลำบาก เหมือนว่าเธอปรารถนาจะให้ใครสักคนได้รับรู้ถึงสิ่งนี้ แต่ท่ามกลางพายุหิมะ…คงไม่มีใครมาอยู่ใกล้ๆ นี้เป็นแน่

ในที่สุดร่างบางก็นอนนิ่งไม่ไหวติง แสงสีฟ้านวลเปล่งออกมาจากออกของเด็กสาว แล้วแก้วขนาดกลมเล็กก็กลิ้งออกมาจากคอเสื้อ มันควรจะกลิ้งไปไกลกว่านี้หากไม่มีเชือกที่มองไม่เห็นรั้งไว้อยู่ แก้วนั้นกลิ้งไปจนห่างออกจากเด็กสาวระยะหนึ่ง

‘…เนเซีย…เปสตา…

…เอวา…แคลเรีย…

พวกเจ้า…ไม่ได้ทรยศใช่หรือไม่…

…ไม่ได้ทรยศ…เช่นกับ…’

แล้วจิตของเด็กสาวที่เพียรจะส่งให้ถึงผู้รับก็ดับไป

เช่นกับ…

…

…มีราแรร์…

แหะๆ คือเราลืมใส่ตอนเปิดเรื่อง ดังนั้นใส่ไว้ตรงนี้ก็ได้เนอะ

---

—+ TALK WITH WRITER +—

สวัสดีค่ะ ถ้ามีคำผิด/เว้นวรรคผิดตรงไหนทักมาได้เลยนะคะ

enjoy reading ค่า

ป.ล. ชื่อเรื่อง และ รูปหน้าปก ถ้าผลตอบรับดีอาจจะมาเปลี่ยนนะคะ

ป.ล.2 หน้าปก(ณ ตอนนี้)เราเอามาจากแอพ ibisPaint X ค่ะ