คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
“เดี๋ยว หยุดก่อน ว่าแต่นายเหอะ ยุนโฮไปทำอะไรท่านลุงถึงยอมล่ะ” และคำถามที่น่าสงสัยก้อหลุดออกมาจากปากของชางมินจนได้
“ก้อนะ ไม่มีไรมากหรอก”
“นายบอกมาเหอะน่า” แจจุงถามขึ้น ความจิงก้อข้องใจเหมือนกันว่าทำไมให้ง่ายๆอย่างงี้ไม่ใช่คนเดียวนะ แต่ตั้ง 5 คนแหนะ และแต่ละคนก้อแสบๆไม่ใช่เล่น(เว้นผมไว้คนนึง)
“ก้อคือ ความจิงฉันไปเกิ่นๆเรื่องนี้กับลุงมานานแล้วล่ะ ฉันไปบ่นให้ท่านลุงฟังก่อนนอนทุกวันเลยนะ พยายามชักแม่น้ำทั้ง 5 ทั้ง 10 มาอ้างอ่ะ ฉันทำอย่างงี้มาได้เกือบเดือนล่ะ”
“.........................”ตอนนี้ทั้ง 4 คนกำลังจินตนาการถึงยุนโฮวิ่งเข้าวิ่งออก ห้องของท่านลุง กับตอนนที่ยุนโฮนั่งบ่นให้ท่านลุงฟัง คิดแล้วสงสารท่านลุงจิงๆ
“ท่านลุงก้อไม่มีท่าทีว่าจะยอมสักที จนสุดท้ายฉันเลย......................” ยุนโฮหยุดพูดไว้แค่นัน้ พร้อมกับทำมือให้แบบว่า ‘ เข้ามาใกล้ๆหน่อย ความลับ’
ชายหนุ่มรูปงานทั้ง 5 จึงสุมหัวกัน เหมือนเด็กกำลังวางแผนแกล้งคนอื่นไม่มีผิดเลย เฮ้อออออออออออ นี่หรอเจ้าชาย
“คือ................ ฉันขู่ท่านลุงว่าถ้าไม่ให้พวกเราออกไปเรียนข้างนอกอ่ะนะ ฉันจะฟ้องท่านป้า เฮยังว่า ท่านลุงแอบบหนีไปเล่นปาจิงโกะ นอกวังตอนที่ท่านป้าไปต่างประเทศคราวก่อน แถมฉันยังเอารูปท่านลุงตอนแคะขี้ฟันมาขู่ด้วยนะ ว่าถ้าไม่ยอมฉันจะเอาไปโพสลงในnet เท่านี้แหละ ท่านลุงเลยยอมเลย หุหุ”
“...............................................” หลังจากที่ทั้ง 4 คนได้ทราบเหตุผลที่ท่านลุงยอมให้เรียนนอกวังปุ๊บ ก้ออึ้งกันไปหลายนาทีเลย
‘ มันคิดได้ไงฟะ ท่านลุงก้อยอมมันไปได้ แต่ก้อนะ รูปแคะขี้ฟันเป็น บรื๋อออออ เป้นฉันก้อไม่ยอมให้ใครเห็นหรอก’ ยูชอนคิด
‘-o-“ ‘ ส่วนแจจุงนั้น โนคอมเมนท์
‘ยอดมากเพื่อนรักคิดได้ไงเนี่ย รักแกจัง’ ความคิดของจุนซู
‘เฮือกกกกกก ยุนโฮน่ากลัวทีนี้เวลากินขนม หรือทำอะไรรั่วๆต้องระวังยุนโฮให้ดีๆ เดี๋ยวมันแอบบถ่ายรูป’ความคิดของชางมิน
“เป็นไงฉันฉลาดมั้ย” เจ้าหมีที่แสนจะฉลาด (มั้ง) พูดขึ้น ทำลายความคิดของแต่ละคน
“คือ ความจิงฉันว่ามันเป็นความคิดของคนไม่มีหนทางนะนั้น เอาสิ่งน่าอายไปขู่เค้าน่ะ” ชางมินพูดขึ้น(แกรู้รึป่าวว่าแกกำลังจะโดนหมีจับฆ่า)
“แกว่าไงนะ ชางมิน”
“กะ ก้อ มันเรื่องจิงนี่” ชางมินเริ่มหวาดๆเมื่อหันไปสบตาของหมีเข้า
“ฉันอุตส่าห์ช่วยแกออกไปเรียนข้างนอก แกน่าจะขอบคุณฉันนะ”
“เออ คือฉันก้อ............”
“หยุดพูด แล้วมาให้ฉันเตะ ซะดีๆ ชางมิน ว่าฉันเป็นคนไม่มีหนทางหรอ ตายซะเถอะ” และแล้วชางมินผู้น่าสงสาร ก้อต้องวิ่งหนีหมีโหดไปรอบสวน
“แจจุง แจจุง ช่วยฉันด้วย” ว่าแล้วก้อรีบกระโดไปหลบหลังแจจุง ที่ยืนเอ๋ออยู่นาน
“เฮ้ย อย่าใช้แจเป็นกำบังดิ แน่จิงออกมาเดี๋ยวนี้นะ ชางมิน”
“ไม่ ออกไปนายก้อฆ่าฉันนะสิ”
“จะออกไม่ออก” ยุนโฮพูดพร้อมกำหมัดแน่น
“พอเหอะน่า ยุนโฮ จะแกล้งชางมินทำไม”
“โธ่ แจมันว่าฉันก่อนนะ”
“โอ๋ๆ นายไม่ได้เป็นอย่างนั้นซะหน่อยจิงมั้ย รึที่ชางมินพูดเป็นเรื่องจิงนายถึงได้โกรธ”แจจุงว่าพลางเอามือไปขยี้หัวหมีอย่างที่ทำเป็นประจำ
“ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะแจ” หมีเริ่มทำหน้างอน
“ถ้านายไม่ได้เป็นอย่างนั้นก้อปล่อยชางมินไปสิ จะไปถือสาทำไมล่ะ” แจจุงพูดอย่างใจเย็นและอ่อนโยน
“ใช่ๆ” ชางมินพูดเห็นดีเห็นงามด้วยพลางพะยักหน้าหงึกหงักๆอยู่หลังแจจุง
“ฮึ้ยยย เห็นแกแจจุงฉันปล่อยนายไปก้อได้”
“เก่งมาก หมีน้อยของฉัน” แจจุงว่าพลางส่งยิ้มบาดใจ(คนแต่ง)ไปให้ยุนโฮ
“วู้ๆๆๆ แจจุงสมเป็นคนเลี้ยงหมีจิงๆ” จุนซุกับยูชอนพูดขึ้นพร้อมกัน ซึ่งตอนนี้ชางมินออกมาจากหลังของแจจุงแล้ววิ่งไปหาจุนซูกับยูซอนซะแล้ว
“เออ นี่ แล้วท่านลุงให้เราไปเรียนตอนไหนล่ะ”แจจุงถามขึ้น
“เห็นบอกว่าหน้าหนาวนี่แหละนะ” หมีว่าพลางเอาหน้าถูๆไถๆกับแขนแจจุง(แกทำอารายแจจุงของฉัน- คนแต่ง)(ยุ่งน่า – ยุนยุน)
“งั้นก้ออีก 1 เดือนนะสิ ดีจัง”จุนซูว่า พลางหัวเราะเสียงดัง จนยูชอนกับชางมินที่อยู่ข้างๆเริ่มเอือม
ขอโทษด้วยนะค่ะ ที่สั้นไปจิงๆ วันนี้นั้งดูรายการ gold fish ที่แจจุงกับยูชอนไปออก น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ แจจุงโชว์อกขาวๆด้วย เห้นแล้วหัวใจจะวาย เอิ๊กๆ
ความคิดเห็น