kiss me beby แล้วนายจะรักฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : Face to Face นายคนนี้แหล่ะใช่เลย

ร่าง ระหงส์ก้าวลงจากรถพอร์ซคนสีดำเรียบหรูด้วยอากัปที่งดงามราวกับเทพธิดา แต่นั่นยังน้อยไปเมื่อเทียบกับความสวยของเธอที่มากเกินไปสำหรับคำว่ามนุษย์ เดินดินคนหนึ่ง

 เธอ เกิดมาเพื่อทุกสิ่งที่เป็นของเธอจริงๆไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือฐานะ ในยุคที่วัตถุกำลังดูดกลืนความเป็นมนุษย์ในจิดใจให้เลือนหายไป ความลุ่มหลงในรูป รส และกลิ่นอันเย้ายวนของเงินตรา

มีใครบ้างที่ไม่หลงไหลได้ปลื้มกับมัน เฟย์มาลย์เป็นเหยื่อคนหนึ่งที่หลงไหลกับสิ่งเหล่านี้จนบางครั้งเธอลืมนึกไปว่าแท้จริงแล้วความ เป็นมนุษย์นั้นวัดค่าจากตรง

ไหนกันแน่ เธอไม่เคยรู้จักสิ่งเหล่านี้คำว่ายุติธรรมไม่มีในพจนานุกรมของเธอ

คำว่าไม่ได้ไม่เคยปรากฎมาก่อนในชีวิตของเธอ

เธอเติบโตมาด้วยวัตถุนิยมที่พ่อแม่ของเธอปรนเปรอให้เพื่อชดใช้กับเวลาที่พวกเขาไม่ได้อยู่กับเธอ

ความ รักเป็นสิ่งที่ไม่เคยโคจรมาพบกับเธอเลยในชีวิต ดังนั้นเธอจึงพลาดสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตไปนั่นก็คือความรัก มนุษย์คนหนึ่งดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างไรโดยปราศจากความรัก สิ่งนั้นเกิดขึ้นแล้วกับเธอ!! เธออยู่กับมันมานานถึง 19 ปีเต็ม

"คุณเฟย์มาลย์ครับ" จังหวะฝีเท้าของเธอหยุดชะงักลงหลังจากที่มีผู้ชายหน้าตา

บ้านๆคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบตามเธอมา เธอปรายตามองเขาเล็กน้อยก่อนจะ

หันมาเผชิญหน้ากับเขา
"มีธุระอะไรกับฉัน" เธอตอบห้วนๆอย่างอารมณ์เสียเพราะเขากำลังจะทำให้เธอ

สายขณะจะขึ้นเวทีเพื่อกล่าวต้อนรับการเปิดเทอมของเช้าวันนี้และเหตุการณ์แบบ

นี้ไม่เคยเกิดขึ้น

"คือว่า เอ่อคือผมคือ" เธอมองเขาอย่างคาดคั้นและกำลังเริ่มหัวเสีย

"นายคิดออกเมื่อไหร่ค่อยมาใหม่แล้วกันนะ ฉันไปหล่ะ" เฟย์มาลย์ก้าวฉับๆจากไปโดยไม่รอฟังคำตอบสักนิด

"กรุณาคบกับผมเถอะครับ" เขาตะโกนอย่างขลาดๆ

"ห๊ะ" เฟย์มาลย์ยิ้มหยันเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับมาเผชิญหน้ากับชายผู้ไม่กลัวตายคนนี้ อันที่จริงเธอชินชากับเหตุการณ์แบบนี้เสียแล้วและเธอรู้ดีว่าจะรับมือกับมันยังไง

"เอาหล่ะฉันขอถามนายซักสองสามคำถาม"

"บ้านนายทำธุรกิจอะไร" เธอยิงคำถามอย่างตรงไปตรงมาเธอถูกสอนมาว่าคนระดับเดียวกันเท่านั้นที่คู่ควรกับเธอ

"เอ่อ ก็กิจการส่วนตัวเล็กๆน้อยๆ คือเปิดร้านขายเพชรหน่ะครับ" เขายิ้มเขินๆแต่ในสายตาของเฟย์มาลย์มันดูโง่เง่าสิ้นดี

"งั้นหรอ กำไรสุทธิต่อปีอยู่ที่กี่ร้อยล้าน" เฟย์มาลย์ยกข้อมือขึ้นมาเหลือบดูนาฬิกาเธอรู้ว่าเธอมีเวลาเหลือน้อยเต็มทีและนั่นยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดมากขึ้น

"ก็ประมาณ 50 ล้านอะไรประมาณนี้แหล่ะครับ" เขาตอบอย่างภาคภูมิใจ

"ฮึ เอาหล่ะงั้นคำถามสุดท้ายนายกล้าดียังไงมาขอคบกับฉันห๊ะ"

เขาตัวสั่นงันงกด้วยความกลัวสุดขีดเพราะสีหน้าของเฟย์มาลย์ตอนนี้บ่งบอกว่าความอดทนของเธอได้สิ้นสุดลงแล้ว

"ผม ผม"
"เอาไว้บ้านนายทำกำไรได้ปีละร้อยล้านเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกับฉันดีมั๊ย อ่อและที่สำคัญฉันหวังว่านายจะไม่มาเสนอหน้าให้ฉันเห็นอีกนะ" เฟย์มาลย์ก้าวจากไปทันที

ชายหนุ่มผู้โชคร้ายคนนั้นถึงกับทรุดตัวลงกับพื้นและร้องไห้โหวกเหวกอย่างไม่แคร์สื่อ เขาเคยรู้มาว่าเฟย์มาลย์หยิ่งมากแต่ไม่คิดว่าจะต้องพบเจอกับตัวเอง

เฟย์มาลย์พยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อเธอจะได้ไปให้ทันเวลาแต่ก็ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันซวยของเธอ

"เดี๋ยวก่อนฮันนี่" มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งตามเธอมาและเขาเลือกจะจู่โจมเธอด้วยการโอบกอดเธอจากด้านหลัง

"อะไรนักหนา ฉันบอกแล้วไงว่า" เฟย์มาลย์ใช้วิชายูโดที่เคยร่ำเรียนมาสบัดชายแปลกหน้าคนนี้ให้ปล่อยเธอเป็นอิสละในที่สุด

สิ่งแรกที่เธอเห็นคือดวงตาเศร้าสร้อยของเขา ดวงตาที่โหยหาใครบางคนอย่างสุดหัวใจนั่นทำให้เธอแปลกใจมากเพราะไม่เคยมีใครมองเธอด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน

"นายต้องการอะไร" เฟย์มาลย์ถามขึ้นเรียบๆไม่บ่งบอกอารมณ์ขุ่นมัว

"ขอโทษทีผมไม่ได้ตั้งใจ" เขาตอบสั้นๆและหมุนตัวกำลังจะจากไป

"เดี๋ยวเห็นชัดๆว่านายสนใจฉัน เอาหล่ะฉันขอสั้นๆนายชอบฉันใช่มั๊ย"

"ไม่ใช่อย่างแน่นอน" เขาหันกลับมาด้วยสีหน้าที่ไม่บ่งบอกอารมณ์เช่นกัน

"ปากแข็งดีนี่" ไม่มีผู้ชายคนไหนที่บอกว่าไม่ชอบเธอบางทีนี่อาจจะเป็นลูกไม้ใหม่ๆที่ผู้ชายใช้กัน

"ฉันให้โอกาสนายก็ได้" เฟย์มาลย์รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ถูกใจเธอและเธออยากเริ่มเล่นเกมส์กับเขาดูซักครั้ง

"ฉันอนุญาตให้นายจูบฉันหนึ่งครั้งถ้าหากจูบของนายโดนใจบางทีฉันอาจจะรับนายไว้พิจารณาก็ได้นะ" เธอตอบอย่างท้าทายหากเขาเลือกจะจูบเธอเกมส์นี้คงจบลงตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่ม

"ฉันไม่คิดจะจูบเธอเพราะฉันไม่ได้ชอบเธอขอโทษที่ทำให้เธอเข้าใจผิดฉันคิดว่าเธอเป็นใครบางคน"

เพล้ง !!! เฟย์มาลย์สะอึกกับคำตอบเล็กน้อยมันทำให้ต่อมความมั่นในตัวเธอลดฮวบลงอย่างน่าใจหาย เธอคาดหวังให้คำตอบออกมาว่าไม่แต่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะย้ำมันอีกครั้งว่าเขาไม่ได้ชอบเธอ

"ดี" เฟย์มาลย์ยิ้มออกมาอย่างเบิกบานน้อยครั้งนักที่เธอจะเจอคนถูกใจแบบนี้

"นายกับฉันเราต้องเจอกันอีกแน่"เฟย์มาลย์กล่าวทิ้งท้ายก่อนจะรีบเดินจากไป

(ขออัพต่อในครั้งหน้าเพราะต้องไปทำงานก่อนนะคร้า)