คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 Dress
Chapter 1 Dress
วันรุ่งขึ้น
ราวี่ตื่นขึ้นมาแล้วมองไปรอบห้อง เงียบสงบ ไร้ซึ่งเงาของคนที่อยู่กับเขามาทั้งคืน คาดว่าหลังจากเสร็จธุระแล้ว คงจะออกไปเหมือนคืนก่อนๆ เด็กหนุ่มถอนหายใจ เขาควรจะดีใจที่ชายหนุ่มใจร้ายคนนั้นจากไปแล้ว แต่ทำไมถึงรู้สึก...ว่างเปล่า
ร่างเล็กสะบัดศีรษะไล่ความคิดไร้สาระออกไปแล้วเดินไปห้องน้ำ สายน้ำเย็นเฉียบพอที่จะทำให้เขาหายปวดตามร่างกายได้บาง ดวงตาสีเขียวสดมองสำรวจไปรอบตัว มือเรียวพยายามจะถูลบร่องรอยเมื่อคืนออกไปแต่ไร้ผล เด็กหนุ่มเริ่มหงุดหงิด
“จะลบยากอะไรนักหนาฟะ”เขาพึมพำกับตัวเอง รอยแดงที่ปรากฏอยู่ทั่วตัวเหมือนจะตอกย้ำความเป็นทาส โดยเฉพาะรอยที่ข้อมือ รอยนี้ได้รับมาตั้งแต่คืนแรกที่ได้พบกัน เด็กหนุ่มยืนพิงกำแพงห้องน้ำ ปล่อยให้ความคิดของตัวเองล่องลอยไปเรื่อยๆ
3 วันก่อน
ราวี่เดินอยู่ที่ถนนดีๆ จู่ๆก็รู้สึกเวียนหัวแล้วสลบไป พอตื่นขึ้นมาก็พบตัวเองถูกล่ามโซ่ไว้บนเตียง พร้อมคนๆหนึ่งนอนคร่อมตัวอยู่
.
.
.
เสียง สัมผัส ความเจ็บปวด ร่องรอย ร่างกายที่ได้รับความสุข หัวใจที่เจ็บปวด... ทุกอย่างยังคงชัดอยู่ในความทรงจำ
ทำไมเรื่องพรรค์นี้ต้องมาเกิดกับเขาด้วยนะ!
“ราวี่ ตื่นรึยัง”เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังเข้ามาหลอนประสาท ราวี่ยกมือขึ้นกุมขมับ ปัญหามาเยือนแล้วไงล่ะ... ร่างเล็กรีบปิดน้ำพร้อมกับคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาห่ม
“ตื่นแล้วครับโร้ด”เด็กหนุ่มตะโกนตอบกลับไป โร้ดเปิดประตูห้อง(ขัง) เข้ามาทันทีที่ได้รับคำตอบ(ทิกี้ให้กุญแจไว้อ่ะนะ) เธอฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นเขา แต่ มันช่างเป็นรอยยิ้มชวนสยอง ไม่ต่างจากพี่น้องของเธอเลย *-*
“อืม หุ่นนายนี่ดูดีกว่าที่คิดนะ”โร้ดพึมพำพลางกัดริมฝีปากอย่างครุ่นคิด ราวี่อดรู้สึกขนลุกขึ้นมาไม่ได้ เพราะประสบการณ์ช่วงสั้นๆที่ได้อยู่ด้วยกันมา ทำให้เขาสำนึกได้ว่า
อย่าไว้ใจใครในตระกูลโนอา โดยเฉพาะ เด็กหญิงตรงหน้าที่ชื่อว่า โร้ด คาเมล็อต!
“เอ่อ โร้ดมีอะไรหรือเปล่า...ครับ” ราวี่เอ่ยถาม พยายามทำใจดีสู้เสือเข้าไว้...
‘จะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย อึย สยอง’
เด็กหนุ่มคิดขณะรอคำตอบจากอีกฝ่าย โร้ดฉีกยิ้มกว้างส่งมาให้ (น่ากลัว: ราวี่)
“อ้อ เรื่องชุดที่ทิกี้หามาให้น่ะ ฉันว่ามันดู... ไม่ค่อยเข้ากับนายซะเท่าไหร่ ก็เลยจะหาชุดมาให้ไงล่ะ”เธอพูดตาเป็นประกาย *-* ราวี่แทบจะถอยหนีออกไปจนสุดมุมห้อง
“มาที่ห้องฉันดีกว่า เหอะๆๆ”
และด้วยแรงที่เหนือมนุษย์ ทำให้โร้ดลากราวี่ที่ตัวสูงกว่าไปที่ห้องได้ (ขนาดทิกี้ยังโดนลากมาแล้ว อย่างราวี่จะเหลืออะไรล่ะ ^O^: โร้ด)
“เอาชุดนี้ดีกว่า ไม่สิ ชุดนั้นสวยกว่า ชุดนู้นก็ดูดีนะ เอาชุดไหนดีน้อ...” เด็กหนุ่มหน้าซีดกับชุดที่โร้ดว่า ไม่จริงอ่ะ ผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขาจะต้องใส่มินิสเกิรต์แบบผู้หญิงเนี่ยนะ OoO ราวี่ทำท่าจะไม่ยอมใส่ แต่เจ้าของห้องกลับทำหน้าประมาณว่า ถ้าไม่ยอมใส่ดีๆ จะให้ทิกี้จับกด OO เครียด > <
(ขอข้ามฉากเปลี่ยนชุด>.<)
“อืม ผมนายน่าจะยาวกว่านี้นะเนี่ย ท่าทางจะน่ารักน่าดู” เด็กหญิงพูดพลางติดอะไรก็ไม่รู้ที่หัวของเขา จังหวะเดียวกับที่ใครบางคนเปิดประตูเข้ามา
“โร้ด เอาของๆฉันไปอีกแล้วใช่มั้ย!”ทิกี้โวยวาย ราวี่หน้าซีดเมื่อได้พบกับคนที่เขาไม่อยากเจอที่สุด
“หวัดดีทิกี้ วันนี้กลับเร็วดีนะ”โร้ดพูดพลางหมุนตัวราวี่ไปมาจนน่าเวียนหัว
“เธอทำอะไรของเธอ”ชายหนุ่มว่าพลางคว้าร่างเล็กเข้ามาหาตัว ดวงตาสีอำพันจ้องไปที่โร้ด แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัว แถมออกจะภูมิใจด้วยซ้ำ ร่างสูงมองราวี่แล้วอมยิ้ม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร กลับลากเด็กหนุ่มกลับไปที่ห้อง ทิ้งให้โร้ดรื้อชุดต่อตามลำพัง - -“
“ทิกี้ ทำไมวันนี้รีบกลับ”เด็กหนุ่มพูด แต่ทิกี้ไม่สนใจคำถามนั้น สร้างความไม่พอใจให้กับร่างบางขึ้นมาตงิดๆ
ปัง!
“ฉันมีงานมาให้นายทำ”ร่างสูงพูดทันทีที่เข้ามาในห้อง เด็กหนุ่มทำหน้างงๆ
“คืนนี้ไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนฉันหน่อย”ราวี่อ้าปากค้าง
“ทำไมฉันต้องไปด้วย”
“เพราะนายเป็นผู้หญิงของฉัน เย็นนี้ไปให้โร้ดแต่งตัวให้ด้วย ฉันจะรอ”
“อะ ไอ้บ้า o//o”
รู้สึกว่าช่วงนี้แต่งห่วยมากแฮะ คอมปกติพังอีก เครียด -*-
ความคิดเห็น