ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~~รวมฟิค Yaoi by Yoru Mina~~

    ลำดับตอนที่ #3 : Fic D.gray-man : HBD Kanda (เพลงประกอบ : June Bride ~Anata shika mienai~ )

    • อัปเดตล่าสุด 6 มิ.ย. 52



    Fic D.gray-man : HBD Kanda

    Rate : PG-13

    Pair : Kanda x Allen

    Warnring : คนเขียนกำลังรีบ อย่าหาสาระในการอ่านมากนักเลยขอรับ ข้าพเจ้ารู้ตัวดีว่าข้าพเจ้ามันห่วย -*-
    __________________________________________________________________________________________

         

                 
    แปลก แปลกจริงๆนั่นคือคำที่เขาพูดกับตัวเองเป็นรอบที่ร้อยนับตั้งแต่ขึ้นรถไฟมา ดวงตาสีดำลอบมองคน

    ที่นั่งฝั่งตรงข้าม ที่ดูเหมือนวันนี้จะเงียบเป็นพิเศษ ไม่คิดจะหาเรื่องทะเลาะกับเขา หรือแม้แต่จะชายตามองเขาสักนิด 

    ฮึ้ย
    ! น่าโมโหชะมัด


                   
    “เจ้าถั่วงอก เจ้าถั่วงอก
    !”ชายหนุ่มเรียกเสียงดัง อเลนเพียงแค่หันมามองเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีอะไรจะ

    พูด ก็หันกลับไปเหม่อชมวิวนอกหน้าต่างเหมือนเดิม และนั่นทำให้คันดะยิ่งผิดสังเกตเข้าไปใหญ่

                    ก็ปกติ ถ้าเขาเรียกอย่างนี้ อีกฝ่ายจะต้องโต้ตอบมาทันทีด้วยน้ำเสียงติดโมโห แต่นี่กลับไม่พูดอะไรกลับมาสัก
    นิด

    ...เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหนูนี่กันหว่า...

    ความสงสัยโผล่ขึ้นมาในสมอง ร่างสูงเริ่มสังเกตเด็กหนุ่มทุกอิริยาบถ ตั้งแต่การขยับ การวางมือ การถอนหายใจ ไปจนถึงสายตาที่มองออกไปนอกหน้าต่างตลอดเวลา

    อยากรู้นักว่าข้างนอกนั้นมันมีอะไรกันนักกันหนา น่าสนใจกว่าเขาหรือไง!  (เริ่มพาลซะแล้วขอรับ = = : ไรท์เตอร์)

    “เฮ้อ” ในเมื่อหาคำตอบไม่ได้เลยถอนหายใจออกมาซะยาว เรียกสายตาสนใจครั้งแรกมาจากเด็กหนุ่มที่เมื่อ

    ครู่กำลังนั่งเหม่อ ร่างเล็กหันมาจ้องหน้าเขา อืม... เขาจะคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยรึเปล่านะถ้าจะบอกว่า ดวงตาสีเทา

    คู่นั้นฉายแววห่วงใย แบบที่เขาไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน(หรืออาจจะได้รับแต่ไม่เห็นก็ไม่รู้สิ)

    “คันดะเป็นอะไรไปรึเปล่าครับ”เสียงใสๆปลุกเขาขึ้นมาจากห้วงความคิด ร่างสูงเงยหน้าขึ้น แต่ก็ต้องชะงัก

    เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังอยู่ห่างจากหน้าของเขาแค่ไม่กี่เซ็นต์

    “เห็นเงียบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”ไม่พูดเปล่า ยังเอามือเล็กๆนั่นมาแนบหน้าผากเขาเหมือนกับกำลังวัดไข้ ใบ

    หน้าคมติดจะสวยแดงน้อยๆ แล้วปัดมือนั้นออก

    “ฉันสบายดี ไม่ต้องให้ถั่วงอกอย่างแกมาห่วงหรอกน่า” คันดะพูดทั้งๆที่สวนกับสิ่งที่อยู่ในใจ อเลนยิ้มออก

    มาครั้งแรก

    “ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ” เด็กหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะกลับไปนั่งที่ของตัวเองแล้วเหม่อต่อ ร่างสูงเห็น

    อย่างนั้นแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างไร้สาเหตุ

    ห่วงเขาเสร็จแล้วก็เหม่อต่อเลยนะ-*- จะห่วงกันก็ให้มันเสมอต้นเสมอปลายหน่อยสิ ดีๆ หายๆอย่างนี้แล้ว

    เขาจะปรับตัวทันรึ (ไม่ดูตัวเองเลยวุ้ย
    = =: ไรท์เตอร์)

    “ข้างนอกนั่นมีอะไรน่าสนหรือไง”คันดะเอ่ยขึ้นมาพลางย้ายเข้าไปนั่งข้างๆเด็กหนุ่ม อเลนหันมาหาเขา 

    หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ เหลือบมามองเขาแค่นิดเดียว แล้วก็หันกลับไปอย่างไม่สนใจอีก ชายหนุ่มเหลืออดที่จะทน

    อีกต่อไปแล้ว ร่างสูงผลักเด็กหนุ่มให้ไปชิดพนัง ดวงตาสีดำมองอีกฝ่ายอย่างคาดคั้น

    “นายเป็นอะไรไปกันแน่ ตั้งแต่ขึ้นรถมา นายแทบจะไม่พูดอะไรกับฉันเลยซักคำ ตกลงนายเป็นอะไรไปกัน

    แน่ หา
    !”ชายหนุ่มจ้องตาอีกฝ่ายเขม็ง อเลนยิ้มแห้งๆ

    “ ถ้าตอบไปแล้ว คันดะต้องสัญญานะครับว่าจะไม่โกรธผมน่ะ” ร่างสูงพยักหน้า แม้จะงงๆอยู่ก็ตามที อเลน

    ยื่นหน้ามากระซิบที่หูของเขาเบาๆ

    “วันเกิดคันดะปีนี้ ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะให้อะไรดีน่ะครับ”ร่างเล็กหน้าแดงซ่านเมื่อพูดจบ แต่นั่นกลับทำ

    ให้อีกฝ่ายหัวเราะออกมาเบาๆ

    “แค่นั้นเองเหรอที่ทำให้นายเครียด”ชายหนุ่มกล่าว ก่อนจะถอยออกมาให้อีกฝ่ายนั่งดีๆ อเลนเบือนหน้าหนี

    “มันไม่แค่นั้นสำหรับผมนี่ครับ”เด็กหนุ่มบ่นอุบ แต่ก็ชะงักทันทีที่ร่างสูงดึงตัวเองเข้าไปใกล้

    “ถ้าอยากให้ของขวัญฉันจริงๆ ฉันจะเสนอสิ่งที่ฉันอยากได้ให้เอามั้ยล่ะ”อเลนพยักหน้า ชายหนุ่มยิ้มแล้วก้ม

    ลงไปสัมผัสริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆ

    1 วิ

    2 วิ

    3วิ

    .

    .

    .

    “คันดะทำอะไรน่ะครับ!!!!!” เด็กหนุ่มร้องลั่นอย่างตกใจ พร้อมกับกระโจนออกมาจากตัวอีกฝ่ายอย่างรวด

    เร็ว ตัวต้นเหตุทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

    “ก็ของขวัญฉันไง ไม่ได้เหรอ”เจอย้อนเข้าไปอย่างนี้ร่างเล็กถึงกับกุมขมับ ขอถอนคำพูดที่ว่าคันดะเป็นคน

    เย็นชาและซื่อตรง ก็คนตรงหน้าเขานี่มัน... หมาจิ้งจอกชัดๆ
    !

    “คะ...คันดะสบายดีรึเปล่าครับ”อเลนถาม พลางถอยตัวไปติดผนังอีกฟาก ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้น

    “แล้วคิดว่าฉันเป็นไข้หรือไง”

    “ก็... ปกติคันดะไม่ได้เป็นแบบนี้นี่...”

    “หรือว่านายรังเกียจฉัน”คันดะเบือนหน้าหนี เล่นเอาร่างเล็กใจเสียไปเหมือนกัน ก่อนจะค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาช้าๆ

    “ใครจะรังเกียจคนที่ตัวเองชอบได้ลงล่ะครับ”อเลนกระซิบ ใบหน้าหวานร้อนผ่าวเหมือนจะเป็นไข้ ร่างสูงหันมาทันที

    “งั้นฉันทำอีกรอบก็ได้ใช่มั้ย” ไม่ทันได้ตอบ ริมฝีปากเรียวบางก็ถูกสัมผัสอีกครั้ง และยาวนานกว่าเดิม คันดะกระซิบเบาๆ

    “สำหรับฉัน นายเป็นของขวัญที่ดีที่สุด อเลน”
    __________________________________________________________________________________________
    ก๊าซ~~~~~~
    แต่งจบรู้สึกว่าตัวเองห่วยมากมายT^T
    มั่วมากอ่ะ โดนเร่ง เดี๋ยวคนนั้นก็มองคนนี้ก็มอง
    ง่ำ จะมองอะไรกันนักกันหนา คนมันจะแต่งฟิคนี่ผิดมากมั้ย~~~~~

    เอาล่ะ บ่นพอแล้ว ลืมพูดอะไรบางอย่างไปรึเปล่าหว่า.... อ้อ!
    Happy Birthday ยูจาง~~~~~~~(โดนมุเก็นสับ= =)
    ขอให้มีความสุขมากๆ รักกับถั่วงอกไปนานๆนะเจ้าคะ^-^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×