คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fic Code Geass : อยู่ด้วยกัน อีกครั้ง
Fic Code Geass
Pair: Suzaku x Lelouch
Rate:PG-13
Writer Note: เรื่องนี้ได้พล็อตมาจากการดูโค้ด กีอัส ตอนจบ T-T คนที่ดูจบแล้วคงรู้นะคะว่ามัน... โฮ~~~ ทำไมต้องตายด้วยอ่ะ เศร้าT^T
แอบเห็นตอนที่เซโร่ (สึซาคุ) แทงลูลูซอ่ะ ลูลูซยกมือขึ้นมาจับหน้ากากด้วย จิ้นไปไกลจนหัวเราะ(ไอ้นี่มันบ้า) น้องสองคนที่นั่งอยู่ด้วยหันมามองพร้อมกัน เศร้าจะตายอยู่แล้ว(เวอร์ไปป่ะ)ยังมีหน้ามาหัวเราะ T-T
________________________________________________________________________________________
“ลูลูซ...”เซโร่กระซิบเบาๆ หลังจากแทงอีกฝ่ายไปแล้ว ใบหน้างามหันมาแย้มยิ้มขอบคุณให้เขาเล็กน้อย น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลริน ทำไมกัน ทำไม...
ทั้งๆที่เจ้าของมือนี้ต้องการที่จะปกป้องนาย อยากอยู่ข้างๆนายตลอดเวลา แต่กลับต้อง ฆ่า ทั้งๆที่ใจจริงไม่อยากทำ
นายยิ้มทำไมลูลูซ อยากให้ฉันเป็นคนฆ่านายนักหรือไง นายเคยรู้บางมั้ยว่านายสำคัญกับฉันมากแค่ไหน ทำไม ทำไมเราถึงต้องเป็นศัตรูกัน
ทั้งๆที่ในใจรู้ดีว่า...รัก
เซโร่คิดในใจด้วยความเจ็บปวด พลางกระชากอาวุธสังหารออกมาจากตัวของอีกฝ่าย ร่างบางร่วงตกลงไปอยู่ตรงหน้าผู้เป็นน้องสาว เซโร่หรือสึซาคุเบือนหน้าหนีภาพของคนสำคัญที่เปื้อนเลือดไปทั้งตัว ในใจกำลังกรีดร้องสาปแช่งชะตากรรมของตน น้ำตายังคงไหลออกมาเรื่อยๆและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เสียงแซ่ซ้องนามของเขาดังก้องไปทั่ว แต่กลับไม่ได้เข้าถึงจิตใจของเจ้าของชื่อแม้แต่น้อย เสียงนุ่มกระซิบคำพูดจากใจจริงออกมาเบาๆ แม้ผู้ต้องการพูดด้วยจะไม่ได้ยิน
“ขอโทษ”
1 ปีผ่านไป จักรวรรดิบริทาเนีย
“มีอะไรรึเปล่า ท่านเซโร่”นันนาลี่ว่าเมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้ามาหาตน สึซาคุก้มหน้าลงเล็กน้อย
“หม่อมฉันจะขอตัวไปเคารพหลุมศพของ...เขา” ชายหนุ่มพูดเสียงเบา นันนาลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะทักท้วงออกมา
“ตอนนี้ท่านยังไม่แข็งแรงดี อย่าเพิ่งไปจะดีกว่านะคะ” เธอว่า สึซาคุส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธความหวังดี จริงอยู่ ตั้งแต่วันนั้นสุขภาพของเขาก็ค่อยๆทรุดลงไปเรื่อยๆโดยไม่มีใครสังเกต แต่จะห้ามเขาไม่ให้ไปที่แห่งนั้นก็ออกจะเกินไปหน่อย ไม่ว่าใครจะว่าอะไรเขาก็จะไม่เปลี่ยนความตั้งใจวันนี้แน่นอน นันนาลีถอนหายใจเมื่อเห็นทีท่าปฏิเสธอย่างแน่นอนของเขา
“แล้วแต่คุณเถอะค่ะ ว่าแต่ทำไมต้องไปวันนี้ วันอื่นก็ได้ไม่ใช่เหรอ”เธอกล่าว สึซาคุเบือนหน้าภายใต้หน้ากากออกไปนอกหน้าต่าง
“เพราะ...วันนี้ เป็นวันครบรอบวันตายของเขา”
สึซาคุทรุดตัวลงคุกเข่าหน้าหลุมศพของลูลูซตามลำพัง ดวงตาก็มองไปที่ป้ายหินตรงหน้า พลางยิ้มน้อยๆให้กับผู้ที่กำลังนิทราตลอดกาล
“ฉันมาหานายแล้ว ลูลูซ”ชายหนุ่มว่าพลางเอื้อมมือไปสัมผัสป้ายหลุมศพ “นายเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย ขอโทษนะที่ไม่ได้มาหาตั้งนาน”เขาพูดพลางค่อยๆถอดหน้ากากออก ดวงตามีแววเศร้าเล็กๆ
“ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนกัน สวรรค์หรือว่านรก รู้มั้ยว่าน้องนายคิดถึงนายมาก ฉันก็เหมือนกัน...”
“ลูลูซ ฉันมีข่าว(ที่อาจจะ)ดีมาบอกนาย”สึซาคุพูดพลางยิ้มเศร้าๆให้ “ฉันกำลังจะไปหานายแล้วนะ อีกไม่นาน รอฉันหน่อยนะ”
“ลูลูซฉันหวังว่าจะได้อยู่กับนาย จะเป็นสวรรค์หรือนรกก็ได้ทั้งนั้น ขอแค่ให้ที่แห่งนั้นมีนายก็พอ แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน พอแล้วจริงๆ” ร่างสูงว่าก่อนจะไอออกมาพร้อมกับเลือด เขามองมันนิ่งๆด้วยดวงตาไม่แสดงอารมณ์
“อย่างที่นายเห็น ร่างกายของฉันมันเกินเยียวยาแล้ว หมอบอกว่าเป็นเพราะการตรอมใจ หึๆ อาจจะจริงก็ได้นะ นายว่ามั้ย”
“ตั้งแต่วันนั้น ไม่เคยมีสักคืนที่ฉันจะไม่ฝันถึงนาย ลูลูซ ฝันถึงเราในอดีต อึก... ความสุขแสนหวานนั่น ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะมีอีกสักครั้ง แค่กๆ อั่ก ”ชายหนุ่มกล่าว ดวงตามีแววเศร้าสร้อย ทุกคำพูดที่หลั่งไหลออกมาดูเหมือนจะเป็นการเร่งอาการของเขาให้ทรุดหนักลงเรื่อยๆ โลหิตสีแดงฉานไหลรินออกมาทางมุมปาก และค่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นรอยสีแดงหน้าหลุมศพ ในที่สุด ร่างสูงก็ล้มลง แต่ถึงกระนั้น กลับมีรอยยิ้มจางๆ ปรากฏอยู่บนใบหน้านั้น
“นายกำลังจะมารับฉันใช่มั้ย ลูลูซ”ร่างสูงกระซิบ ก่อนดวงตาจะปิดลงตลอดกาล วิญญาณดวงหนึ่งค่อยๆก้าวเข้ามาหา พลางแย้มยิ้มอย่างเป็นสุข
‘ฉันมารับนายแล้ว สึซาคุ’
‘...ในที่สุด เราก็ได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง’
__________________________________________________________________________________________
รู้สึกว่าตัวเองแต่งได้ห่วยมาก T^T อิจฉา(ไอ้)พวกเด็กเทพ(ด้านการแต่งฟิค)ง่ะ
มันจะเก่งกันไปถึงไหน =*=
ความคิดเห็น