ค่ำคืนก่อนการลาจาก(yaoi)

ลำดับตอนที่ #4 : 4. ค่ำคืนแห่งรัก 2 (จบ)

ขอโทษทีupช้าน่ะค่ะ พอดี ไม่ค่อยได้อยู่บ้านเท่าไร เลยไม่มีเวลา  แต่ก็มาupจนได้ ขอบคุณที่ติดตามอ่านน่ะค่ะ 

“อ้า....”คาเมะร้องออกมาเสียงดัง

“แน่นจังเลยคามจังรู้สึกมากขนาดนั้นเลยเหรอ”จินแสดงท่าทีอึดอัด ก็ของคาเมะน่ะไม่ว่ากี่ครั้งก็ยังแน่นเสมอ

“แค่เห็นหน้าจินคุงคาเมะจังก็ไม่ไหวแล้วแหละ”คาเมะพูดหน้าแดงพร้อมขยับสะโพกช้าๆ

จินช่วยคาเมะด้วยการขยับสะโพกของตัวเองบ้าง และดึงสะโพกของคาเมะลงมากระแทกที่ร่างกายตน(เอ็งเป็น s รึป่าวว่ะ)

“อ่า อ่ะ จินคุง อ้า…” คาเมะขยับสะโพกอย่างรวดเร็ว ดิ้นครางอยู่บนตัวจิน

จินขยับตัวขึ้นมาเลียไปที่จุดสีชมพูสวยบนหน้าอกคาเมะ  จินสอดนิ้วของเค้าเข้าไปในช่องทางคับแคบพร้อมกับส่วนนั้นของร่างกาย มันยิ่งทำให้ช่องทางของคาเมะแน่นขึ้นมาอีก ทำให้คาเมะสัมผัสกับส่วนนั้นของจินมากขึ้น จินเองก็รู้สึกมากขึ้นเช่นกัน  อีกมือของจินไม่ปล่อยให้เสียเปล่า จับรูดส่วนนั้นของคาเมะไปด้วย

“อ้า......................จินคุง...อย่าแกล้งคาเมะจังสิ .. อ่ะ.. คาเมะจังไม่ไหวแล้ว”คาเมะขยับสะโพกให้เร็วขึ้นอีกมากโอบรอบคอจิน จินขบกัด เม็ดสีชมพูของคาเมะถนัดขึ้น

“อ้า...จินคุง คาเมะจังจะ... ออกแล้วน่ะ อ่ะ”คาเมะก้มลงไปกระซิบที่ข้างๆนูจิน

“ไม่ไหวก็ปล่อยออกมา. อย่าเก็บไว้สิ .. มันไม่ดีน่ะคาเมะจัง อ่ะ.. อืม... จินคุงเองก็เหมือนคาเมะจังนันแหละ”จินพูดไม่เท่าไรร่างของคาเมะก็กระตุกน้ำสีขาวข้นก็ออกมาเลอะทั่วหน้าอกจิน จินเองก็กระแทกสะโพกใส่คาเมะอีกไม่เท่าไรก็ปล่อยน้ำสีขาวข้นใส่ตัวคาเมะเช่นกัน

“อ้า...จินคุง”คาเมะยิ้มหน้าแดงก้มหน้าซบอกจิน

พอพักให้หายเหนื่อยสักพักจินก็พูดขึ้นมาว่า

“ดูสิคาเมะจังของคาเมะจังเปื้อนตัวจินคุงหมดเลย”คาเมะมองเห็นรอยน้ำบนตัวจิน

“นั้นสิ ไปล้างเถอะจินคุง”คาเมะจะดึงตัวจินไปล้างที่ห้องน้ำ

“ไม่ได้ ใครทำคนนั้นก็ต้องเช็ดสิ”จินบอกคาเมะเสียงโหด(แกอย่าไปกินคาเมะน่ะจิน)

“อ่ะ อืมได้เดียวคาเมะจังไปเอาผ้ามาน่ะ”คาเมะจะลุกออกไป

“เดี่ยวคาเมะจัง เลียสิ”จินดึงคาเมะเข้ามา

“แต่จินคุง”คาเมะหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

“ไหนว่าวันนี้จะทำทุกอย่างให้จินคุงไง คาเมะจังลืมแล้วเหรอ”จินทำท่างอน

“ก็...ก็ได้”คาเมะพูดออกมาอย่างยากลำบาก

“อืมทำสิ”จินขยับตัวให้คาเมะเลียได้ทั่วถึง

คาเมะเริ่มเสียเลียตั้งแต่คอของจินลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าอกของจิน ลิ้นของคาเมะเลียไปโดนจุน 2 จุดบนหน้าอกจิน

“อ๊ะ”จินสะดุ้ง

คะเมะยิ้มออกมา เลียวนไปรอบๆ สองจุดนั้น

“อ้า คาเมะจังอย่าเล่นสิครับ”จินหน้าแดงดันหัวคาเมะออก

“ก็ได้ งันคาเมะจังทำความสะอาดที่อื่นก็ได้”คาเมะยิ้มก่อนก้มลงไปเลียต่อ

ตาเมะเลียต่อไปจนถึงช่วงท้องน้อยของจิน ลิ้นเล็กๆของคาเมะทำให้จินเริ่มรู้สึกขึ้นมาอีกครั้ง  คาเมะเองก็เห็นเหมือนกันว่าจินรู้สึกอีกแล้ว แต่ก็เงียบไว้ เพราะแค่เมื่อกี้เค้าก็อายเกินพอแล้ว

“คาเมะจัง จินคุงรู้สึกแล้วน่ะ”จินดึงตัวคาเมะขึ้นมานั่งตัก

“อืมม รู้แล้ว”คาเมะหน้าแดงพยายามไม่มองหน้าจิน

“นี้คาเมะจังอีกรอบน่ะ”จินเริ่มลูบคาเมะอีกครั้ง

“ไม่เอาแล้วจินคุง คาเมะจังเหนือยแล้วน่ะ”คาเมะสั่นหัว

“แล้วคาเมะจังไม่สงสารจินคุงบ้างเหรอ ปล่อยไว้อย่างนี้มันไม่ดีน่ะ”จินเริ่มอ้อนซบลงบนหลังคาเมะ

“งั้นจินคุงก็ช่วยตัวเองสิ”คาเมะพูดปัด

“...ก็ได้ จินคุงอุตส่าห์อยากสร้างความทรงจำดีๆกับคาเมะจังก่อนไปเรียน แต่ในเมื่อคาเมะจังไม่ชอบจินคุงก็ไม่ว่าจินไปทำเองก็ได้”จินทำหน้าบึ้งแล้วเดินหนีไป คาเมะทำหน้าเหลอหลากระโดดกอดจินไว้

“คาเมะจังขอโทษจินคุงน่ะถ้าคามจังทำให้จินคุงอารมณ์เสีย แต่คาเมะจังอายนี้น่า”คาเมะหน้าแดงกว่าเดิม(เป็น100เท่า(เวอร์))

“งั้นทำน่ะ”จินอ้อน

“อืม >//////<”คาเมะพยักหน้าตกลงจินอุ้มคาเมะพร้อมโยนลงบนเตียง

“ขอบใจน่ะคาเมะจังที่ยอม...แต่..คาเมะจังไม่ได้นอนแน่คึนี้”จินเปลี่ยนเป็นแน่วโหดทันที

“อ๊า..............................................................”และคาเมะก็ร้องแบบรู้ว่า(คึนนี้เต่าน้อยซวยแล้ว)

วันรุ่งขึ้น คาเมะต้องออกเดินทางไปถ่ายละครแต่เช้าทำให้ไม่ได้ไปส่งจินที่สนามบิน ในตอนเช้าเองก็ไม่ได้ล่ำลากันเท่าไรนัก เพราะว่าจินเองก็ออกเดินทางแต่เช้าเหมือนกัน(เมื่อคืนก็ล่ำกันซะโฮะๆๆๆ)

ณ สนามบินแห่งชาติ นาริตะ

จินหร้อมกองทัพนักข่าวและเพื่อนร่วมวงคนอื่นๆมาร่วมตัวกันอยู่ที่นี้เพื่อส่งหมูไปเรียน

“จินโชคดีน่ะ”เสียงเหล่าแฟนคลับที่มาส่งจินอย่างล้นหลาม

“เสียใจด้วยน่ะจินที่คาเมะมันมาส่งนายไม่ได้”เสียงของนากามารุยูอิจิ เพื่อนร่วมวงปลอบใจจิน

“ไม่เป็นไร คาเมะเค้าต้องถ่ายละคร เข้าใจ”จินยิ้ม

“จินได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว”เสียงของผู้จัดการเรียกให้เค้าขึ้นเครื่องไปสเปน

“ไปแล้วนะครับทุกคน”จินหันมาลานักข่าว เพี่อนร่วมวง ผู้จัดการ และแฟนคลับ ที่ตอนนี้ส่งเสียงเรียกชื่อเค้าและร้องไห้ออกมาอย่างมากมาย

บนเครื่องบิน

จินได้ที่นั่งตินหน้าตาพอดี เค้ามองออกไปด้านนอกเพื่อมองหาสถานที่ที่คาเมะถ่ายละครอยู่ โชคดีที่เครื่องบินยังบินไม่สูงนักทำให้เค้ามองเห็นสถานที่ถ่ายทำได้ง่าย  แม้ว่าไม่ได้เห็นตัวคาเมะแต่เค้าก็รู้ว่าคาเมะอยู่ตรงนั้น เค้ามองไปเหมือนจะบอกอะไรบ้างอย่าง

“....”

ทางด้านคาเมะเอง

ช่วงพักของการถ่ายทำ เค้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นเครื่องบินลำหนึ่งบินผ่าน เค้ารู้ว่าเครื่องบินลำนั้น จินนั่งอยู่ เค้ากุมมืออภิฐานอะไรบางอย่างส่งให้จิน

“......”

“คาเมะจัง รักน่ะ รอน่ะ ไม่นาน จินคุงจะกลับมาหา”

“จินคุง รักน่ะ จะรอน่ะ กลับมาเร็วๆน่ะ คิดถึง”

ทั้งจินและคาเมะพูดขึ้นมาพร้อมกัน(ใจมันสื่อถึงกันก็อย่างนี้แหละ)

อ่ะแฮ่จบค่ะ