อาญารักซ่อนใจ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 แค่ ‘เกือบ’ สมบูรณ์แบบ (2)

          

          “เงียบทำไมล่ะ ตอบมาสิ”

             “...”

           “เหอะ! ฉันก็ถามอะไรโง่ๆ ถ้าไม่อยากมาก เธอจะตอบตกลงแต่งงานทำไม”

‘          พี่เองก็ไม่ปฏิเสธนี่คะ’ อุรัสยาอยากตอบออกไปอย่างนั้น แต่เธอก็ไม่กล้าพอ เสียงตวาดอย่างฉุนจัดของคริสเตียน แววตาที่ลูกโชนไปด้วยเปลวไฟทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆ ด้วยซ้ำ

          ความเงียบโรยตัวเข้ามาครอบคลุมอีกครั้ง และครานี้ก็ทำให้อุรัสยาอึดอัดมากกว่าก่อนหน้านี้หลายสิบเท่า ไม่สิ! หลายร้อยเท่าต่างหาก แต่ท้ายที่สุดอุรัสยาก็รู้ว่าถ้าหากเธออยากให้ความอึดอัดนี้จบลงเธอก็คงต้องเป็นคนทำลายมันด้วยตัวเอง หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก เพื่อเรียกความกล้าให้กลับตัวเอง ก่อนจะพูดขึ้น 

           “พี่เมาแล้ว อาบน้ำเถอะค่ะ จะได้พักผ่อน” พูดจบหญิงสาวก็หลุบตาลงมองมือตัวเองที่กำกระโปรงฟองฟูไว้แน่น ท่าทางที่ดูอันตรายของอีกฝ่ายทำให้เธอเผลอก้าวถ้อยหลังอย่างไม่รู้ตัว

          “หึ อาบน้ำ พักผ่อนอย่างนั้นเหรอ” คริสเตียนแค่นหัวเราะ “คืนเข้าหอทั้งที จะปล่อยให้เมียรอเก้อได้ยังไง เธออุตส่าห์หน้าด้านหน้าทนตกลงแต่งงานกับคนที่เกลียดตัวเองทั้งทีนี่”

          อุรัสยารู้สึกชาวาบไปทั้งร่างเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด และแทบทรุดเมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วพบกับสายตาดูแคลนที่เขาใช้มองมา 

          ก็รู้อยู่หรอกว่าเขาไม่ได้รักใคร่ชอบพอ แต่พอคำว่าเกลียดมันออกมาจากปากของเขา หัวใจของเธอก็หน่วงหนึบ ราวกับมีใครเอาหินหนักๆ หลายสิบก้อนมาถ่วงไว้

          “ถะ...ถ้าพี่ยังไม่อยากอาบ เอื้อขออาบก่อนนะคะ” เสียงของเธอสั่นระริกจนต้องกัดริมฝีปากไว้ ขอบตาร้อนผ่าวไปหมด พูดจบเธอก็หมุนตัวเดินตรงไปยังห้องน้ำ แต่...

          “โอ๊ย!” 

          เสียงใสร้องขึ้นเมื่อมือสั่นเทาที่เอื้อมไปจับลูกบิดประตูห้องน้ำถูกปัดแรงๆ จนเธอต้องปล่อยมือออก

          ปัง!

          ปึง!

          เสียงประตูห้องน้ำที่เธอเพิ่งผลักให้เปิดออกถูกดึงกระแทกให้ปิดดังสนั่น ตามด้วยเสียงตบมือเข้ากับประตูห้องน้ำที่เพิ่งเปิดลงทำเอาอุรัสยาสะดุ้งตัวโยน ทว่าไออุ่นของคนที่เข้ามาใกล้ที่พาร่างหาเข้ามาชิดกับแผ่นหลังทำให้เธอตระหนกยิ่งกว่า เธอพยายามขยับหนี แต่...

          ปึง!

          เสียงประตูถูกกระแทกดังขึ้นอีกครั้งเมื่อร่างเล็กที่พยายามเบี่ยงตัวหนีถูกหมุนให้กลับมาเผชิญหน้าแล้วดันจนหลังบอบบางกระแทกกับบานประตู

          “โอ้ย!!!” อุรัสยาร้องออกมาทั้งเจ็บทั้งตกใจกับความรุนแรงของคนตรงหน้า “พะ...พี่คริสเตียนปล่อยก่อนค่ะ เอื้อเจ็บ” พูดจบอุรัสยาก็กัดริมฝีปากแน่น หญิงสาวยกมือขึ้นแกะมือหนาออก แต่ยิ่งเธอแกะเขาก็ยิ่งออกแรงขย้ำไหล่ทั้งสองข้างของเธอแรงขึ้น จนมัดเจ็บระบม

          “ฉันเคยบอกไปแล้วใช่ไหม ว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าเข้ามาใกล้ฉันอีก ทำไมไม่ฟัง” เสียงห้วนคำรามอย่างเกรี้ยวกราด

          “ขะ...ขอโทษค่ะ พี่ปล่อยเอื้อเถอะ...อะ...เอื้อเจ็บ” อุรัสยาละล่ำละลักว่า น้ำตาเอ่อคลอขึ้นตรงขอบตา แต่ดูเหมือนคำขอโทษของเธอจะส่งไปไม่ถึงคนฟัง

          “ในเมื่อบอกแล้วไม่ฟัง เตือนแล้วไม่เชื่อ ตอนนี้จะมาโอยครวญว่าเจ็บทำไม” 

          “อะ..เอื้อขอโทษ” อุรัสยาเอ่ยขอโทษเขาอีกครั้ง พูดจบหญิงสาวก็เม้มปากแน่นเพื่อกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาเอาไว้

          จำได้สิ...

          ถ้าเป็นเรื่องของเขาเธอไม่เคยลืมเลยสักเรื่องไม่ว่าจะอยากลืมเพียงใด และเธอก็จำได้ดีว่าครั้งหนึ่งเขาเคยสั่งห้ามไม่ให้เธอเข้าใกล้เขาอีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว แต่ตอนนั้นเธอยังเด็กมากเลยไม่เข้าใจว่าที่เขาพูดหมายความว่ายังไง เด็กหญิงตัวเล็กๆ มอมแมมยังคอยเดินตามเด็กหนุ่มตัวโตต้อยๆ โดยไม่รู้เลยว่าการทำอย่างนั้นมันจะสร้างความรำคาญให้เขามากมายแค่ไหน และไม่รู้เลยว่าการทำอย่างนั้นจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เขาเกลียดชังเธอจนแทบไม่อยากมองแม้แต่หน้า

          “ขอโทษแล้วมันช่วยให้อะไรดีขึ้นไหม”

          “แล้วจะให้เอื้อทำยังไงล่ะคะ”

          “หย่าให้ฉันสิ”

          “ตะ...แต่เราเพิ่งแต่งงานกันนะคะ” ถ้อยคำที่ถูกเน้นหนักด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นสะเทือนหัวใจดวงเล็กอย่างรุนแรง อุรัสยารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังยืนอยู่บนริมผาสูงชัน แล้วถูกผลักตกลงมา...

          เธอไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะได้แต่งงานกับเขา แม้แต่ตอนที่อยู่ในพิธีการเธอก็ยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองไม่ได้ฝันอยู่ แต่พอรู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน เธอก็อดวาดหวังไม่ได้ว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เขาไม่ได้เกลียดเธออย่างที่เคยเกลียด แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความคาดหวัง ก็เป็นได้แต่ความคาดหวังอยู่วันยังค่ำ

 

จัดโปรฯ อีบุ๊กเรื่องนี้อยู่ค่ะ ฝากโหลดก่อนโปรหมดน้า