อาญารักซ่อนใจ

ตอนที่ 18 : บทที่ 4 เป็นได้แค่นางบำเรอ (2) E-book พร้อมให้โหลดแล้ว

       “ถ้าอยากได้เงินมากนักก็เอาจากฉันก็ได้ รับเงินแล้วก็ไปจากบ้านนี้ซะ”

“ไม่ใช่นะคะ เอื้อไม่ได้ต้องการเงิน” เป็นอีกครั้งที่เธอพยายามบอกในสิ่งที่เธอคิดและครั้งนี้เธอก็พูดมันออกไปจนจบได้สำเร็จ แต่ไม่ว่าเธอจะพูดจบหรือไม่ ถ้าคนฟังไม่ได้ต้องการฟังผลลัพธ์มันก็ไม่แตกต่างกัน

“รับรองจำนวนที่ฉันจะให้เธอ จะทำให้เธออยู่แบบสุขสบายไปทั้งชีวิต โดยไม่ต้องทำอะไร หรือถ้ากลัวจะไม่มีที่อยู่ จะซื้อคอนโด หรือว่าบ้านสักหลังก็ได้ เลือกมาอยากอยู่ที่ไหน ประเทศอะไร ฉันจะให้คนจัดการให้”

“เอื้อขอโทษค่ะ”

“หยุดขอโทษสักทีได้ไหม ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ เธอจะขอโทษให้มันได้อะไรขึ้นมา”

“ปีหนึ่งนะคะ แล้วเอื้อจะหย่าให้พี่” อุรัสยากัดริมฝีปากแน่นก่อนจะเผยอปากขึ้นพูดในสิ่งที่พูดได้ออกมาอีกครั้ง

         “ไม่”

         คำว่า ‘ไม่’ ที่ออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและมั่นคง ทำให้หัวใจของอุรัสยาได้บีบรัดรุนแรง

         “แค่ปีเดียวเอง เอื้อสัญญาพอครบกำหนดเวลาเอื้อจะหย่าให้พี่ทันที พี่จำได้ไหมคะว่าครั้งหนึ่งเอื้อเคยสัญญาว่าจะไปจากที่นี้ภายในหนึ่งเดือน แล้วเอื้อก็ทำได้จริงๆ ครั้งนี้เอื้อก็จะทำอย่างนั้น เอื้อจะไม่ผิดสัญญา ถ้าครบปีเอื้อจะหย่าให้พี่อย่างที่พี่ต้องการ” อุรัสยากลั้นหายใจแล้วพูดออกมาทีเดียวจนจบ

         “พูดจบแล้วใช่ไหม”

         “ค่ะ”

         “งั้นก็ฟัง แค่วินาทีเดียวฉันก็ไม่อยากทนผูกมัดกับผู้หญิงอย่างเธอ”

“มันต้องใช้ความอดทนมากเลยเหรอคะ”

“ใช่”

“จริงสิเนอะ การอยู่กับคนที่เกลียดยังไงมันก็ต้องไม่มีความสุขอยู่แล้ว จะต้องใช้ความอดทนก็คงไม่แปลก” อุรัสยาพูดพลางหลุบตาลงซ่อนแววตาที่ไหววับไปด้วยหยาดน้ำเอาไว้ กล้ำกลืนมันลงไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาสีน้ำตาลอีกครั้งด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว “แต่พี่ต้องทนค่ะ”

“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“ก็หมายความว่าถ้าไม่ครบหนึ่งปี เอื้อจะไม่เซ็นใบหย่าให้พี่เด็ดขาด”

“เธอกล้าลองดีกับฉันงั้นเหรอ จะท้าทายฉันใช่ไหม” คริสเตียนคำรามในลำคอ เสียงทุ้มต่ำกดลึกนั้นน่ากลัวกว่าเสียงตวาดหลายเท่านัก

“เปล่าค่ะเอื้อไม่ได้อยากจะลองดี หรือท้าทายอะไรพี่ แต่ตอนนี้เอื้อยังให้สิ่งที่พี่ต้องการไม่ได้จริงๆ” อุรัสยาพยายามปั้นเสียงให้มั่นคงที่สุดตอนที่พูดออกไป

“ตกลงหนึ่งปีต่อจากนี้ ฉันต้องอยู่กับเธอในฐานะสามีภรรยา”

“ใช่ค่ะ แค่ปีเดียวต่อจากนี้” สำหรับเขาหนึ่งปีต่อจากนี้คงเป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน แต่สำหรับเธอหนึ่งปีช่างเป็นเวลาที่แสนสั้นเหลือเกิน

“งั้นก็เริ่มตอนนี้เลยเป็นไง”

“เริ่มอะไรคะ” อุรัสยากระพริบตามองคนตรงหน้ายังไม่เข้าใจกับการเปลี่ยนเรื่องปุบปับจนเธอตามไม่ทัน

“ฮึ! ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นไสซื่อหรอก อย่างเธอเรื่องแบบนี้ก็คงช่ำชองสิท่า”

ไม่ใช่เพราะคำพูดของเขาที่ทำให้หญิงสาวเข้าใจว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร แต่เป็นการกระทำของเขาต่างหาก

อุรัสยาเบิกตาโพลงเมื่อเห็นชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตยีนสีซีดออก ชายหนุ่มก้าวเข้าหาร่างบางช้าๆ ทว่าทุกก้าวของเขาเต็มไปด้วยการคุกคาม หญิงสาวถอยกรูดหนีร่างสูงที่สาวเท้าเข้าหา เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อถอยจนชนขอบเตียงก่อนจะล้มลงไปนั่งบนเตียง

“เข้าใจหาที่ล้มดีนะ”

“เอื้อไม่ได้...อ๊ะ!”  อุรัสยารีบลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดขึ้น แต่ร่างของเธอก็ถูกคนตัวสูงผลักให้ล้มลงไปบนเตียงอีกครั้ง

“หรือว่าที่ไม่ยอมหย่าเพราะอยากขึ้นเตียงกับฉัน”

อุรัสยาเงยหน้าขึ้นเพื่อประสานสายตากับนัยน์ตาสีน้ำตาลคมเข้มและทรงพลัง เสียงของเขาทำให้ลำคอเธอแห้งผาก ใจเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่นที่เสียดแทรกเข้ามา หญิงสาวเผยอปากขึ้นตอบเขา...

“มะ...ไม่ใช่...นะคะ” อุรัสยาอดรู้สึกตกในกับเสียงของตัวเองที่มันทั้งแหบ ทั้งสั่นระริกจนน่าใจหายไม่ได้

“หึ”

เสียงหัวเราะที่ออกมาจากลำคอหนาเป็นเสียงหัวเราะที่เขาใช้เย้ยหยันคำพูดของเธอ ไม่ใช่เพราะมีเรื่องตลกที่ชวนให้ขำขัน

คริสเตียนสาวเท้าเข้ามาจนขาชิดกับเข่าของเธอที่นั่งอยู่ปลายเตียง เขาโน้มตัวลงมาใกล้ อุรัสยาดึงหมอนมาคั่นระหว่างเขากับเธอไว้ แต่อีกฝ่ายก็กระชากมันไปแล้วขว้างมันทิ้งอย่างไม่ใยดี

เธอรักเขาก็จริง อยากแต่งงานกับเขาก็ใช่ แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ แต่มาถึงตอนนี้เธอจะทำอะไรได้ นอกจากทำใจยอมรับสิ่งที่ต้องเกิดต่อจากนี้

อีบุ๊กมาแล้ว ฝากโหลดด้วยนะจ้ะ