อาญารักซ่อนใจ

ตอนที่ 17 : บทที่ 4 เป็นได้แค่นางบำเรอ (3)

กดติดตามนิยาย และเพจไว้นะคะ

เพราะถ้าวันไหนเหมยอัพรอบสอง หรือแจ้งเกมเหมยจะไม่ได้แจ้งในเฟสค่ะ

จะแจ้งแค่ที่เพจ สุนิตย์/ดอกเหมย

คริสเตียนสาวเท้าเข้ามาจนขาชิดกับเข่าของเธอที่นั่งอยู่ปลายเตียง เขาโน้มตัวลงมาใกล้ อุรัสยาดึงหมอนมาคั่นระหว่างเขากับเธอไว้ แต่อีกฝ่ายก็กระชากมันไปแล้วขว้างมันทิ้งอย่างไม่ใยดี

เธอรักเขาก็จริง อยากแต่งงานกับเขาก็ใช่ แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ แต่มาถึงตอนนี้เธอจะทำอะไรได้ นอกจากทำใจยอมรับสิ่งที่ต้องเกิดต่อจากนี้

อุรัสยาหลับตาลง ตอนที่ชายหนุ่มใช้มือยึดที่ท้ายทอยของเธอไว้ บังคับให้เงยหน้าขึ้น

ริมฝีปากได้รูปจู่โจมลงมาหนักหน่วง เขาบดขยี้ริมฝีปากสีเรื่องช้ำๆ เพื่อให้หญิงสาวเปิดปากขึ้น ก่อนจะส่งเรียวลิ้นอุ่นชื้นบุกรุกเข้ามาในโพรงปากเล็กกวาดชิมกระหวัดดูดดึงเรียวลิ้นอ่อนนุ่มอย่างจาบจ้วงรุนแรง คริสเตียนดันร่างเล็กให้นอนราบไปบนเตียงและทิ้งกายลงไปทาบทับ โดยที่ไม่ได้ผละริมฝีปากออก

สาบานได้ว่าตอนนี้เขาสร่างเมาแล้ว แต่ความหวานละมุนละไมที่ได้ลิ้มรสกลับปลุกปั่นอารมณ์ของเขาให้พลุ่งพล่านได้อย่างไม่น่าเชื่อ กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวทำให้ความต้องการของเขาพุ่งขึ้นมาจนถึงขีดสุด และคงเป็นเพราะไร้การต่อต้านขัดขืนจากเจ้าของร่างจึงทำให้เขาหลงลืมทุกสิ่ง

คริสเตียนลากไล้ฝ่ามือหยาบกร้านแบบผู้ชายไปตามสัดส่วนโค้งเว้าผ่านเนื้อผ้าฝ้ายเนื้อนุ่มก่อนจะแทรกเข้าไปใต้ผืนผ้า เขาไล้ฝ่ามือตรงท้องแบนราบแล้วไล้ขึ้นจนถึงทรวงอกนุ่มนิ่มที่โผล่พ้นผ้าชิ้นเล็กที่แทบปกปิดมันไม่มิด บราเซียที่ขวางกั้นไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด ชายหนุ่มเลื่อนมือลงมาที่ฐานทรวงอกแล้วสอดมือเข้าไปชั้นในตัวเล็กอย่างร้อนรนและกระหายอยากจะสัมผัสเนื้อแท้ของก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นและเต็มมือ

สัมผัสเกินเลยก็ทำให้อุรัสยาตื่นตระหนก เธอหลับตาแน่นไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำยังไงกับความรูสึกที่ก่อตัวขึ้นในกาย แต่ความอ่อนหวานอ่อนโยนที่ได้รับก็ทำให้เธอลืมความหวาดหวั่นไปชั่วขณะ หญิงสาวปรือตากลมโตขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างงุนงง

ร่างนุ่มนิ่มที่ตกอยู่ในอ้อมแขนสั่นเทาดั่งลูกนก ดวงตากลมโตที่ช้อนขึ้นมองเขาอย่างตื่นตระหนกดูไร้เดียงสา ณ เวลานี้ เขาไม่สนว่าเธอจะมารยาเก่งแค่ไหน ไม่สนว่าทำไมเธอต้องเสแสร้งด้วย รู้เพียงแค่ว่าเขาอยากสัมผัสเธอให้มากกว่านี้

คริสเตียนไล้ริมฝีปากไปที่แก้มเนียน ขบเม้มเบาๆ ที่หูเล็ก เสียงหอบหายใจราวกับวิ่งมาจากที่แสนไกลทำให้เลือดในกายของเขาเดือดปุดๆ เขาไล้ลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่น สูดดมความหอมเข้าจมูกก่อนจะขบเม้มเนื้อนวลจนขึ้นรอย

มือหนาปลดรั้งเดรสสีหวานขึ้นอย่างร้อนรน  คริสเตียนก้มลงมองเรือนร่างสมส่วนอย่างพออกพอใจ ก่อนแตะริมฝีปากได้รูปบนก้อนเนื้อนุ่มเบาๆ ก่อนจะทวีความเร่าร้อนขึ้นด้วยการงับส่วนยอดเข้าปาก ปลุกเร้าไฟปรารถนาอันร้อนรุ่มในกายสาวให้โหมทวีด้วยการปัดป่ายปลายลิ้นสลับกับดูดดึง

ยิ่งได้สัมผัสก็เหมือนยิ่งดำดิ่งลงสู่ห้วงเหวลึกจนไม่อาจพาตัวเองขึ้นมาได้ และมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ทุกอย่างจะหยุดลง ถ้าไม่ใช่เพราะ...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นปลุกสติของคริสเตียนให้กลับคืนมา ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก เพื่อระงับความหงุดหงิดหลังจากที่ร่างกายเสียการควบคุมไปชั่วขณะ

บ้าฉิบ! เขาเผลออ่อนโยนกับผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงอย่างเธอสมควรจะได้รับ

“ทำหน้าที่นางบำเรอได้ดีนี่ แต่อย่างเธอคงทำได้ดีแค่เรื่องแบบนี้สินะ”

ประโยคนั้นของคริสเตียน นำพาความปวดร้าวให้เกาะกุมหัวใจดวงเล็กอีกครั้ง ไม่ใช่แค่คำพูด แต่สิ่งที่เขากำลังทำ มันเหมือนเขาอยากตอกย้ำสถานะนางบำเรอให้เกาะติดหัวใจของเธอไปจนวันตาย...อย่างไรอย่างนั้น

ความอ่อนหวาน อ่อนโยน ถูกเพิ่มดีกรีเป็นจาบจ้วงรุนแรงอีกครั้ง ริมฝีปากของเธอถูกบดขยี้หนักๆ ซ้ำ จนเจ็บระบม มือหนาขย้ำลงมาบนผิวขาวบอบบาง พอเขาละมือออกไป ผิวเนื้อตรงนั้นก็ขึ้นรอยแดงริ้ว

อุรัสยาสูดหายใจเข้าลึกๆ หญิงสาวกล้ำกลืนหยาดน้ำใสๆ ที่เอ่อตรงหัวตาให้กลับลงไป ทำใจให้ยอมรับในสถานะที่เขามอบให้

ก๊อกๆ ๆ ๆ

แต่เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอีกครั้งหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็ทำให้ทุกอย่างกลับชะงักลงอีกครั้ง  และครั้งนี้เสียงเคาะประตูอย่างสุภาพก็ดังรัวๆ อย่างไม่สนมารยาท จนทั้งเธอและเขาละเลยมันไม่ได้

นักอ่านที่ได้รับกระเป๋า คือคุณ Nalika Wela  ค่ะ ส่งชื่อที่อยู่ให้เหมยได้ที่ เฟส (สุนิตย์ เหมย) เพจ (สุนิตย์/ดอกเหมย) หรือเมล์ได้เลยนะคะ ( mhoey_writer@hotmail.com)