บัญชารักจอมเถื่อน

ลำดับตอนที่ #38 : บทที่ 9 (1)

ห้องพักฟื้นพิเศษกว้างขวางและหรูหราดูแคบไปถนัดเมื่อคนเกือบสิบคนแอดแน่นกันอยู่ในห้อง ป้าละเอียดนอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาด ล้อมรอบเตียงด้วยร่างสูงกำยำของภูศิลป์ ร่างสูงเพรียวระหงราวกับนางแบบของยลดา ร่างเล็กๆ ของเธอกับปาลิตาผู้เป็นหลานสาว พร้อมพงศ์นั่งอยู่บนเก้าอี้ห่างออกไป ในขณะที่โซฟาตัวยาวถูกจับจองด้วยร่างสูงใหญ่ของคนที่เธอไม่คิดว่าจะพบเขาที่นี่

         วันนี้เธอตื่นแต่เช้า พอตื่นเธอก็เอาเสื้อผ้าลงเครื่องซึ่งปกติเป็นหน้าที่ของปาลิตา แต่เพราะหญิงสาวย้ายออกไปอยู่หอพัก เธอจึงทำด้วยตัวเองเพื่อแบ่งเบาภาระของป้าละเอียดก่อนที่จะหาคนงานใหม่มาแทนปาลิตาได้ พอออกมาตากผ้าก็พบว่าบิ๊กไบท์ สีดำเลื่อมคันยักษ์ไม่ได้อยู่ในที่จอดรถแล้ว

         ถ้าให้เธอให้นิยามกับความเป็นเขา เธอคงบอกได้คำเดียวว่าผู้ชายอันตรายที่ชื่นชอบอันตราย เอริคมีรถอยู่หลายคันไม่ว่าจะเป็นเฟอร์รารี่ มัสแตง โรลส์รอยซ์ จากัวร์ แลมโบกินี ปอร์เช่ และอีกหลายคันที่เธอจำชื่อไม่ได้ ทว่าคันที่เขาชื่นชอบที่สุดกลับเป็นรถสองล้อ เร็ว แรง สง่างาม แต่อันตรายสุดๆ ในความคิดของเธอ รู้ว่ามันช่วยได้ในช่วงเวลาเร่งด่วน แต่มันก็ยังอันตรายอยู่ดี แต่เพราะช่วงนี้ฝนตกบ่อยเขาจึงไม่ค่อยเอารถคันโปรดไปทำงาน แต่ถ้าเป็นวันหยุด หรือตอนเย็นเวลาออกไปเที่ยว ยานพาหนะสองล้อมักถูกเลือกเป็นอันดับหนึ่งเสมอ

        อยู่บ้านหลังเดียวกัน ตื่นมาเธอไม่เจอเขา แต่พอมาถึงโรงพยาบาลเธอก็พบว่าเขาอยู่ในห้องพักฟื้นของป้าละเอียดก่อนแล้ว

วันนี้ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัว กางเกงยีนสีเข้ม สวมทับด้วยเสื้อหนังสีดำ ผมสีน้ำตาลยุ่งยีคงเป็นเพราะใส่หมวกกันน็อก แต่กลับส่งผลให้เขาดูดี แล้วก็ดูแบดฯ สุดๆ ไปเลย

“ป้าเอียดขา น้ำตาลกลับก่อนนะคะ หายเร็วๆ น้า” 

เสียงหวานหยดของยลดาดึงเธอให้หลุดออกจากภวังค์ความคิด บ้าจริง! ทำไมช่วงหลังมานี่เธอถึงได้คิดกับเขาแบบนี้ตลอดเลยนะ

        “ขอบคุณนะคะคุณหนูน้ำตาล” คำว่าคุณหนูที่บ่งบอกถึงความเป็นผู้หญิงทำให้ยลดายิ้มจนแก้มแทบปริ

       “หายเร็วๆ นะครับป้า”

         “ขอบคุณนะคะคุณโอม”

         “รัตน์กลับพร้อมกันเลยไหม เดี๋ยวเราแวะไปส่งก่อน”

          “กลับพร้อมกันเลยสิ ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน” 

เสียงของคนที่ทำตัวเงียบเชียบราวกับเป็นใบ้ เพราะตั้งแต่เธอเข้ามาในห้องนี้ยังไม่ได้ยินเสียงเขาเลยสักเอะ ทำให้ริมฝีปากที่อ้าขึ้นเพื่อตอบภูศิลป์หุบลงฉับลง ก่อนจะอ้าขึ้นใหม่เพื่อตอบคำถามเขา

          “รัตน์นัดน้ำตาลว่าจะไปกินส้มตำกันก่อนกลับน่ะค่ะ” คงเพราะภูศิลป์ไม่รู้เรื่องนัดระหว่างเธอกับยลดาก่อนหน้านี้เขาถึงได้ถามแบบนั้นออกมา

           “กินส้มตำอะไร ทำไมเราไม่เห็นรู้เรื่อง”

            “ก็เพราะรู้ว่าถ้ารัตน์ไป ยังไงนายก็ไปอยู่ดีไง ก็เลยไม่บอกก่อน” ยลดาว่าพลางยักคิ้วให้ภูศิลป์อย่างกวนๆ ก่อนจะหันไปถามชายหนุ่มอีกคน “พี่เอริคไปด้วยกันไหมคะ” 

              “ไปสิ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”

               คำถามของยลดาทำให้เธอประหลาดใจจนต้องหันไปมองเพื่อนรัก ยลดาเป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดีมากคนหนึ่ง เข้าได้กับทุกคน และไม่เคยเกรงกลัวใคร เสียงแจ้วๆ ในห้องนี้ส่วนมาก็เป็นเสียงของเธอ แต่กับเอริค ทั้งๆ ที่เขาแค่นั่งนิ่งๆ เงียบเชียบ และแทบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา ยลดากลับบอกว่าน่ากลัว 

แต่ถ้าคำถามของยลดาทำให้เธอประหลาดใจ คำตอบของเอริคที่ต่างจากที่เธอคิดไว้มากโขก็ทำให้เธออึ้งไปเกือบครึ่งนาที  ถ้าไม่นับภูศิลป์ หลายครั้งที่เอริคได้เจอเพื่อนในกลุ่มของเธอ แต่เชื่อไหมขนาดเพื่อนเธอไหว้เขายังแทบไม่มองด้วยซ้ำแต่วันนี้กลับตอบรับคำชวนของยลดา

“หล่อ เท่แถมยังใจดี ได้ใจน้ำตาลไปเต็มๆ เลยค่า”

       และดูเหมือนคำตอบของเขาจะทำให้ยลดาเลิกคิดว่าเอริคน่ากลัวไปทันควัน เพื่อนสาวทำหน้าปลื้มสุดๆ แถมยังยิ้มกว้างจนแทบปากจะฉีกส่งไปให้เอริคที่ยังคงมีสีหน้านิ่งสนิทไม่บ่งบอกว่าเขารู้สึกยังไงหรือคิดอะไรอยู่

ฝากอีบุ๊กหน่อยค่ะ “หวานใจเจ้าพ่อเถื่อน” เจ้าพ่อเถื่อนผู้เปย์เมียและหลงเมียหนักมาก 

โหลดอีบุ๊ก >>>คลิ๊กตรงนี้<<<

‘ราฟาเอล อัลเบิร์ต อัลฟองเซ่’ นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังเจ้าของกาสิโนแบบครบวงจรที่ใหญ่ที่สุดในโลก ด้วยความเด็ดขาด ฉับไว และไร้ความปราณีต่อคู่แข่งธุรกิจทำให้ชาวอเมริกันและคนทั่วโลกรู้จักเขาในนาม ‘เจ้าพ่อแห่งวงการกาสิโน’ และภาระหน้าที่และความคั่งแค้นที่อัดแน่นฝั่งใจทำให้เขากลายเป็นคนไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก ไร้แม้กระทั่งรอยยิ้ม

'มีน มินลดา ไกรรักษ์' หญิงสาววัย 21 ปีที่เดินทางมาลาสเวกัสเพื่อทำงานให้ร้านอาหารไทย-จีน แต่เพียงอาทิตย์เดียวที่เธอเดินทางมาถึงเธอกลับพบเจอเรื่องวุ่นวายมากกว่าที่ทั้งชีวิตเคยเจอมาเสียอีก เธอช่วยชีวิตผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อไว้ แต่เขากลับกล่าวหาว่าเธอเป็นนางนกต่อของคนที่คิดจะลอบฆ่าเขา เขาใช้ข้อกล่าวหานั้นกักขังร่างกายเธอเอาไว้ แต่ทำไมนะ! ยิ่งเขาใจร้ายเท่าไร เธอก็ยิ่งรักเขามากเท่านั้น จนสุดท้ายไม่ใช่แค่ร่างกายที่ถูกเขาลิดรอนอิสรภาพไป แต่มันได้รวมถึงหัวใจของเธอด้วย... ที่มันยินดีให้เขายึดครอง