เถื่อนรักจอมมาร

ลำดับตอนที่ #48 : บทที่ 10 แผดเผาและมอดไหม้ (5)

 

“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำบ้าๆ แบบนั้นกับฉันอีก” หญิงสาวตัวสั่นด้วยความโกรธ เธอแค่นเสียงออกมาอย่างยากเย็น

“ผมไม่มีสิทธิ์แล้วใครมีสิทธิ์ จำไม่ได้หรือไงว่าคุณเป็นหนี้ผมอยู่เท่าไร อันที่จริงไหนๆ คุณก็เสียครั้งแรกให้ผมแล้ว ผมว่าคุณน่าจะกอบโกยให้เต็มที่ในตอนที่ผมยังอยากได้คุณอยู่”

เป็นวาจาที่ทำให้อกด้านซ้ายเจ็บร้าวลึกจนแทบทนไม่ไหว แต่เธอก็ปกปิดความรู้สึกนั้นไว้แล้วการเชิดหน้าขึ้นแล้วมองเขาด้วยแววตาที่สื่อความหมายเดียวกับคำพูดของตัวเอง “ฉันเกลียดคุณ”

“ผมก็ไม่เคยอยากให้คุณมารัก” แม้จะตอบกลับไปอย่างนั้น แต่หัวใจของเขากลับบีบรัดอย่างรุนแรง

“แต่ฉันจะไม่นอนกับคนที่ฉันเก...ลียด”

ยังไม่ทันจบประโยคแม็กซิมัสก็ก้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว บดเบียดริมฝีปากและกลืนกินทุกคำพูดของเธอให้หายลงไปในคอ

เขาไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมคำว่า ‘เกลียด’ ที่ออกมาจากปากของคนใต้ร่างกลับทำให้อารมณ์ที่เคยเยือกเย็นของเขาพุ่งทะยานขึ้น จนต้องบดเบียดริมฝีปากและกลืนกินคำพูดของเธอให้หายลงไปในคอแทนที่จะให้คำๆ นั้นหลุดออกมาได้อีกครั้ง

รัดเกล้าพยายามจะสะบัดหน้าหนี แต่มือหนาทั้งสองข้างก็สอดเข้ามาในกลุ่มผมและยึดศีรษะของเธอเอาไว้ หญิงสาวผลักอกกว้างพยายามดันร่างหนาให้ออกไป แต่เขาก็ไม่ผละถอย ไม่ชะงัก ไม่แม้แต่จะสะดุ้งสะเทือน แรงบดขยี้จากริมฝีปากร้อนรุ่มทำให้กลีบปากอิ่มบอบช้ำจนน้ำตาคลอ รัดเกล้าจิกมือเข้าไปในกลุ่มผมของเขาดึงแรงๆ

แม็กซิมัสคำรามลั่น ใบหน้าของเขาผละห่างจนริมฝีปากของเธอและเขาแยกออกจากกัน นัยน์ตาสีน้ำเงินที่เต็มไปด้วยไฟโทสะและไฟปรารถนาจนแยกแยะไม่ออกจับจ้องไปที่ใบหน้าหวานอย่างคาดโทษ ชายหนุ่มละมือจากกลุ่มผมยาวสลายมาคว้ามือของเธอไว้ ดึงมือเล็กออกจากผมเขาแรงๆ โดยไม่สนว่าเธอจะจับยึดผมของเขาอยู่และไม่สนใจความเจ็บปวดตอนที่หญิงสาวพยายามยึดมือกับผมเขาไว้แน่น พอทำสำเร็จเขาก็ยึดข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะด้วยมือข้างซ้าย ส่วนมือขวาก็ถูกเลื่อนขึ้นมายึดปลายคางของเธอไว้ บังคับให้อยู่นิ่งๆ ก่อนจะก้มลงมากดจูบที่ข้างแก้มค่อยๆ ไล้มาที่มุมปาก กดริมฝีปากหนักๆ ก่อนจะครอบครองริมฝีปากสีเรื่อบวมช้ำอย่างเต็มรูปแบบด้วยการขบริมฝีปากล่างของเธอ แล้วดุนลิ้นผ่านฟันเข้าไปในโพรงปาก

รัดเกล้าดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างที่ทิ้งน้ำหนักลงราวจะทำให้ร่างเล็กจมหายเข้าไปในอกที่เต็มแน่นไปด้วยมัดกล้ามของเขา  แต่มันก็ช่างไร้ประโยชน์ เขาตัวโตกว่าเธอมาก และเชี่ยวชาญกว่าเธอหลายเท่า ไม่นานความคิดต่อต้านก็ค่อยๆ ถูกความรัญจวนครอบงำ

รัดเกล้าก็แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้เต็มใจ ไม่เลยสักนิด แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจขัดขืนได้ ความรัญจวนที่เขาสร้างขึ้นชะล้างสมองของเธอจนขาวโพลน สามัญสำนึกถูกลบออกไปหมด เหลือเพียงสัมผัสทางกายเท่านั้นที่เธอรับรู้

หญิงสาวเกี่ยวแขนรอบคอหนาไว้ตอนที่เขาค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อที่เธอเพิ่งติดมันเข้าที่เดิมเมื่อหลายนาทีก่อนพร้อมกับไล้ริมฝีปากรุ่มร้อนพรมจูบลงไปที่ปลายคาง ขบเม้มลงไปตามต้นคอระหง ไหล่บอบบาง มือหนาอีกข้างถูกสอดเข้าไปใต้แผ่นหลังปลดตะขอชั้นในออก ลูบมือมาตามสีข้างดันผ้าชิ้นเล็กขึ้นเหนือเนินเนื้อก่อนจะเข้าครอบครองยอดอกสีหวานข้างหนึ่งด้วยการดูดกลืน สลับกับการหยอกล้อด้วยปลายลิ้น

หญิงสาวหายใจกระเส่า เธอจิกมือเข้าไปในกลุ่มผมสีน้ำตาลนุ่มกดใบหน้าของเขาให้แนบชิดและแอ่นกายขึ้นปรนเปรอให้เขาอย่างลืมอาย

เมื่อพึงพอใจกับยอดอกสีหวาน แม็กซิมัสก็เลื่อนริมฝีปากลงไปตามร่องอกอิ่ม หน้าท้องแบนราบ ขบเม้มทำรอย สร้างเครื่องหมายความเป็นเจ้าของไว้ทุกพื้นที่ที่สัมผัสผ่าน ขณะที่มือหนาก็ทำหน้าที่ปลดประโปรงทรงเอแบบเข้ารูปออกอย่างช่ำชอง ก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมาจัดการกับปราการชิ้นสุดท้าย

“ยะ...หยุด อื้ออออ” รัดเกล้ายกมือสั่นระริกและอ่อนแรงไปยึดปราการชิ้นสุดท้ายไว้ทันก่อนที่มันจะหลุดจากสะโพก พร้อมกับร้องออกมา แต่เสียงของเธอที่หลุดออกมาไม่หนักแน่นเอาเสียเลย แม้จะเป็นถ้อยคำปฏิเสธแต่กลับมีกระแสอ้อนวอนอยู่ในน้ำเสียงนั้นอย่างชัดเจน

 “ไม่จริงคุณไม่ได้อยากให้ผมหยุด” แม็กซิมัสเงยหน้าขึ้นกระซิบเสียงพร่าต่ำด้วยอารมณ์รัญจวน เขาดึงกางเกงชั้นในที่ถูกเจ้าตัวจับยึดไว้ออกอย่างง่ายดาย มือหนาดันขาเรียวทั้งสองข้างของเธอขึ้น ก่อนจะก้มลงไปลิ้มรสความหวานจากกายสาวอย่างไม่คิดรังเกียจ

รัดเกล้าสะดุ้งสะท้านไปทั้งตัวเมื่อเขาใช้ริมฝีปากดูดดึงสลับกับใช้ปลายลิ้นตวัดวนรอบกายสาวอันนุ่มนวล

          “อื้ออออ” เสียงครางแผ่วและพร่าดังขึ้น ร่างกายแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะความซาบซ่านที่เขาบรรจงมอบให้

          แม็กซิมัสไม่ได้หยุดทรมานเธอแค่นั้นเขาสอดปลายนิ้วเข้าไปในโพรงนุ่ม แคบ และชื้น

การตอดรัดอย่างรุนแรงแทบทำให้เขาคลั่งตายในตอนนั้น ชายหนุ่มคำรามลึกในลำคอ ไฟรักร้อนรุ่มและร่างกายหอมหวานทำให้ร่างกายของเขาปวดร้าว เลือดแล่นพล่านและอัดแน่นอยู่ที่แก่นกายจนแทบจะระเบิด และความคิดที่จะทรมานเธอต่อก็สิ้นสุดลง

การทรมานที่อยู่ๆ ก็หยุดลง ร่างหนาร้อนผ่าวที่ผละห่างออกไป และไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่แผ่มากระทบผิวกายจนสะท้านทำให้รัดเกล้าปรือตาขึ้น นัยน์ตาสีนิลหวานฉ่ำไปด้วยแรงสวาทจ้องมองร่างสูงที่สลัดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างมึนงง

ในสติอันเลือนรางนั้น รัดเกล้ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้       หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น พยายามกระเสือกกระสนเรียกสติของตัวเองคืนมา แต่ก่อนที่เธอจะทำสำเร็จเธอก็ไร้ทางหนีเสียแล้วเมื่อเขาทิ้งร่างเปลือยเปล่าลงมาทาบทับ ความร้อนจากร่างหนาแผ่ลงมายังร่างของเธอจนน่าหวั่นใจ แต่ถึงอย่างนั้นเรือนร่างของเขาก็ไม่เท่าความแข็งแกร่งกึ่งกลางกายที่จดจ่อมายังเส้นทางรักที่ร้อนผ่าวและชุ่มชื่นของเธอ

ความเงียบครอบคลุมไปทั่วห้องกว้าง แต่ยังมีเสียงหนึ่งที่ยังก้องชัดอยู่ในหูเป็นเสียงลมหายใจหอบถี่ของเธอและลมหายใจกระเส่าของเขา แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นแม็กซิมัสก็ทำลายความเงียบที่เกือบจะเงียบกริบด้วยการขยับกายเบียดชิดที่ทำให้เกิดเสียงครางหวานและเสียงคำรามลึกในลำคอของตัวเอง

ชายหนุ่มขยับกายเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบ แหงนหงายซึมซับความทรมานอันสุขล้นทุกอณูขุมขน พร้อมกับสร้างความรู้สึกไม่แตกต่างกันให้กับหญิงสาวใต้ร่าง

“อื้ออออ ได้โปรด” เสียงครางหวานที่ร้องออกมาอย่างลืมตัวทำให้เขากระตุกริมฝีปากขึ้นเหมือนจะเฉลิมฉลองชัยชนะ เขาอยากทรมานเธอมากกว่านี้ แต่มือบางที่ลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วร่าง อีกทั้งร่างบางที่แอ่นกายเข้าหา ก็ทำให้เขาต้องยินยอมให้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการ

แล้ววินาทีต่อมาความอ่อนหวานนุ่มนวลก็ถูกเพิ่มดีกรีเป็นรุนแรงไร้ความปราณี ทั้งเสียงครวญและเสียงครางดังขึ้นกระเส่าเมื่อจังหวะการขยับกายถูกเร่งเร้าให้กระชั้นถี่

ความทรมานหวามไหวหมุนวนอยู่ในร่างอย่างรุนแรง อัดแน่น และสุดท้ายก็ระเบิดออกเป็นการปลดปล่อยแสนหวานที่ทำให้ทั้งเธอและเขาลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่างอย่างสิ้นเชิง

ถ้าชอบ อย่าลืมโหลดก่อนโปรหมดน้า