รอยรักทัณฑ์มัจจุราช

ตอนที่ 6 : บทที่ 2 หนี้ที่ไม่ได้ก่อ 50%

และมันก็เป็นอย่างที่เธอคิดเมื่อสุดท้ายเสียงที่ตอบรับของโอเปอเรเตอร์จากคำว่า ‘ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก’ กลายเป็น ‘ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้’

              “เครื่องถูกปิดไปแล้ว นี่คุณส่งตัวฉันกลับเถอะนะ คุณเก็บฉันไว้ก็ไม่มีประโยชน์นี่ คุณไม่ได้ต้องการตัวฉันไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ ผมไม่ได้ต้องการคุณ แต่ผมจะเก็บตัวคุณไว้ก่อน จนกว่าผมจะหาตัวพี่สาวของคุณเจอ”แพทริคตอบกลับ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้

‘บ้าชะมัด! เขาบอกตัวเองให้รังเกียจสิ่งที่เป็นเธอ แต่เขากลับปล่อยเธอไปไม่ได้’

“ถ้าคุณหาไม่เจอ แล้วฉันจะทำยังไง”

“คุณก็ต้องใช้หนี้ผมแทนแม่เลี้ยงของคุณ”

“ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้นด้วย ฉันไม่ได้เป็นคนเอาเงินก้อนนั้นมาจากคุณ และฉันไม่มีทางยอมเป็นนางบำเรอของคุณแลกกับหนี้ที่แม่เลี้ยงของฉันเป็นคนก่อแน่นอน” กรรณารากัดฟันเน้นทุกคำพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ปกติเธอเป็นคนมีความอดทนสูงมาก การอยู่ร่วมกับพราวพิลาสกับแพรวนภาตั้งแต่เด็กหล่อหลอมให้เธอกลายเป็นคนที่กักเก็บอารมณ์ความรู้สึกได้เก่ง แต่อาการเหนื่อย เพลีย ปวดระบมทั่วทั้งร่างจากการเดินทางไกล และต้องมาพบเจอกับเรื่องเลวร้ายแบบไม่คาดฝัน ทำให้เธอควบคุมอารมณ์ได้ยากเต็มที

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้คิดจะเกลือกกลั้วกับผู้หญิงเหลวแหลกแบบคุณหรอก ผู้หญิงอย่างคุณน่ารังเกียจเกินกว่าคนอย่างผมจะลดตัวลงไปยุ่งด้วย และผมขอย้ำอีกครั้งว่าผมต้องการตัวพี่สาวคุณไม่ใช่คุณ”

ไม่ใช่คนตรงหน้าไม่สวย เธอสวย แต่เป็นคนละแบบกับแพรวนภา แพรวนภาสวยในแบบโฉบเฉี่ยว ใบหน้าสวยคมของเธอสะดุดตาเขาตั้งแต่แรกเห็น แต่ผู้หญิงตรงหน้าแม้จะมีใบหน้าที่คล้ายคลึงกับแพรวนภาในบางส่วน แต่เคล้าโคลงส่วนมากดูหวานละมุนกว่า ใบหน้าของเธอหวานซึ้งแม้จะปราศจากเครื่องสำอางแต่งแต้ม มันดูเป็นธรรมชาติและงดงามดุจภาพวาดมีชีวิต ดวงตาสีน้ำตาลเข้มวาวระยับดูน่าหลงใหล ริมฝีปากอิ่มสีเรื่อเข้ากันกับจมูกโด่งเรียว เธอสวยแต่เพราะข้อมูลที่เขารู้มาต่างหากที่ทำให้เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธอ และเขาก็โกรธที่ได้เห็นเธอตอนนี้ เวลานี้ แทนที่จะเป็นหญิงสาวที่เขาต้องการตัว ซึ่งเขาก็โทษว่าเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ เขาถึงไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ

“...” กรรณาราอ้าปากกำลังจะโต้ตอบ แต่เธอก็ตัดสินใจหุบริมฝีปากฉับในวินาทีต่อมา

ช่างสิ! ผู้ชายคนนี้จะรู้อะไรมา จะคิดยังไงกับเธอมันก็ไม่สำคัญ ถ้ามันจะทำให้เธอไม่ต้องตกเป็นของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวของมหาเศรษฐีที่ไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไร มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ

“แน่ใจนะว่าคุณไม่ได้เสนอตัวเองมาแทนแพรวนภา” แววตาสีน้ำเงินยังคงนิ่งเฉยเช่นเดิม มีเพียงรอยยิ้มที่กระตุกที่มุมปากเท่านั้นที่ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่รูปหล่อปูนปั้นที่ไม่มีชีวิตจิตใจ

              “ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย”

              “ไม่รู้สิ คงเพราะค่าตัวที่คุณได้จากเสี่ยๆ ในผับพวกนั้น มันคงน้อยกว่าที่คุณได้ส่วนแบ่งจากแม่เลี้ยงก็ได้ แล้วการได้นอนกับผมก็เป็นความใฝ่ฝันของสาวๆ” แพทริคเอ่ยด้วยน้ำเสียงถากถาง

น่าแปลกที่ความรู้สึกแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขา ผู้หญิงที่ผ่านมาของเขาก็ใช่ว่าจะสะอาด บริสุทธิ์ พวกเธอต่างเคยผ่านประสบการณ์เรื่องนี้มาแล้วทั้งนั้น แต่เขากลับรู้สึกทนไม่ได้เพียงแค่คิดว่าผู้หญิงตรงหน้าจะทำตัวแบบนั้น

              “อย่างคุณเนี่ยนะ” กรรณารามองเขาตรงๆ สบตากับเขาอย่างไม่ลดละ

แม้ไม่อยากยอมรับแต่มันเป็นเรื่องที่เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าคนตรงหน้าดูน่าหลงใหลทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาที่เข้าขั้นพระเอกฮอลลีวูด รูปร่างสูงเพรียวบวกกับกล้ามเนื้อแข็งแรงที่โผล่ออกมาจากรอยแหวกของเสื้อคลุมสีขาว อีกทั้งเสน่ห์อันล้นเหลือและความมั่นอกมั่นใจในตัวเองจนเต็มเปี่ยม ผู้ชายคนนี้สมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง สมบูรณ์แบบในแบบที่ผู้หญิงทุกคนต้องการ แต่คำพูดที่มันหลุดออกมาจากริมฝีปากได้รูปก็ทำให้เธออยากลบความอย่างมั่นอกมั่นใจที่ดูจะมากเกินไปออกจากใบหน้าของเขา

              “คุณคิดว่ากำลังพูดอยู่กับใคร” แพทริคขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ นัยน์ตาสีน้ำเงินที่เรียบเฉยในคราแรกฉายแววกราดเกรี้ยว ไม่เคยมีใครกล้าต่อปากต่อคำกับเขามาก่อน แต่น้ำเสียงของคนตรงหน้ากลับส่อแววดูถูกอย่างชัดเจน

              “ไม่รู้สิ คงเป็นนักเขียนนิยายมั้ง ก็คุณแต่งเรื่องได้เป็นฉากๆ นี่ และถ้าหากว่าคุณไม่รู้ล่วงหน้าจริงๆ ว่าเป็นฉันที่มาแทนพี่แพรว คุณก็คงเก่งมากเสียด้วยที่คิดพล็อตไปพูดไปได้แบบนี้”

ทันทีที่เสียงตวาดของเธอจบลง รอบกายของเธอก็เหลือเพียงความเงียบงัน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้มันก็เงียบอยู่แล้ว บางทีมันอาจเป็นเพราะความรู้สึกของเธอเองแน่ล่ะ ไม่มีใครกล้าขัดใจ แพทริค โจนส์ แต่เธอกลับตะโกนใส่หน้าเขาอย่างไม่ยำเกรง

แพทริคสาวเท้าเข้าหาร่างเล็กอย่างคุกคามกรรณาราไม่ได้ถอยหลังหนี เธอยังยืนอยู่กับที่ และมองตรงเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงินอย่างไม่กริ่งเกรง ใบหน้าคมที่โน้มเข้ามาใกล้ ทำให้กรรณาราเห็นความโกรธเกรี้ยวบนใบหน้าหล่อเหล่าได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

“ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงโชกโชนอย่างคุณจะช่ำชองขนาดไหน”

พูดจบริมฝีปากได้รูปฉกวูบมาที่ริมฝีปากที่เพิ่งเอื้อนเอ่ยถ้อยคำแสบๆ ร้อนๆ ออกมา มือหนารั้งท้ายทอยของหญิงสาวเข้ามาแนบชิดอย่างรวดเร็ว มือเล็กที่พยายามผลักไสไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อเขาแต่อย่างใด ริมฝีปากอิ่มสวยถูกบดเบียดด้วยริมฝีปากได้รูป เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความดิบเถื่อนและแรงโมโหมากกว่าแรงปรารถนา และมันก็ทำให้ริมฝีปากอิ่มเรื่อร้าวระบมไปหมด

................................

เนื่องจากเมื่อวานไม่ได้อัพ เดี๋ยวเย็นๆ มาให้อีกตอนนะคะ รอกันได้เลย อิอิ