คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 3 ชนวนเหตุ (2)
ก๊อก
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้แม็กซิมัสที่เพิ่งก้าวออกจากห้องน้ำต้องรีบหยิบเสื้อผ้าส่วนล่างมาใส่
เขาคว้าเสื้อเชิ้ตมาพาดไว้ที่แขนก่อนจะเดินตรงไปยังประตูห้องนอน
โดยไม่สนใจว่าท่อนบนยังคงเปลือยเปล่า
“รถมาจอดรอแล้วครับ”
เสียงรายงานของโรเจอร์ดังขึ้นทันทีเมื่อผู้เป็นนายโผล่หน้าออกมาจากห้องนอน
“อืม รู้แล้ว” แม็กซิมัสขมวดคิ้วแน่นตอนที่ตอบกลับไป
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”
โรเจอร์ถามคำถามเดียวกับเมื่อคืนเมื่อเห็นการขมวดคิ้วของผู้เป็นนาย
“ปะ...” คำว่า ‘เปล่า’ เกือบหลุดออกมาจากปากของแม็กซิมัสแล้ว
หากเรื่องสองเรื่องที่กำลังทำให้สมองของเขาตึงเครียดจะไม่ถาโถมเข้ามาพร้อมกัน แล้วประมวลผลออกมาเป็นทางออกที่อาจจะทำให้เรื่องทุกอย่างลงตัว
“ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดของโรงแรมนี้อยู่ที่ไหนนายรู้ไหม”
แม็กซิมัสเอ่ยประโยคใหม่แทนคำที่เกือบหลุดออกไป
“ทราบครับ”
“งั้นไปที่นั่นก่อน”
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะมีอะไรหรือเปล่า
ไปที่นั่นก่อน เดี๋ยวก็รู้ว่ามีไหม”
แม็กซิมัสเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบคนสนิทเสียงเรียบ
“ฉันว่าคุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ
ฉันไม่ได้ต้องเงินของคุณแม้แต่บาทเดียว แล้วก็ไม่ได้อยากขึ้นเตียงกับคุณด้วย”
หวังว่าสิ่งที่คุณพูดจะจริงนะ...รัดเกล้า
แม็กซิมัสกระตุกมุมปากขึ้นอย่างพอใจเมื่อภาพจากวงจรปิดดำเนินต่อเนื่องมาจนถึงตอนที่เขาเจอกับผู้หญิงที่ทำให้เขาว้าวุ่นและแทบไม่ได้นอนทั้งคืน
ทุกอย่างที่ผ่านสายตาทำให้เขารู้ว่า
เขาคิดไม่ผิดที่มาที่นี่ก่อนที่จะขึ้นรถไปยังสนามบิน
แน่ล่ะ! คนอย่างเขาไม่มีทางเอาห่วงมารัดคอตัวเอง และก็ไม่มีทางให้ใครโยนบ่วงที่คล้องคอตัวเองอยู่มาที่คอเขาแทนแม้ว่าคนๆ
นั้นจะเป็นพี่ชายก็ตาม
ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว
การมีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายไม่เคยอยู่ในความคิดของเขาอีก
แต่ตอนนี้มันกลับเป็นทางเลือกที่ดูดีกว่าการอยู่เฉยๆ อย่างเชื่อมั่นว่าพี่ชายคนโตจะไม่มีทางแต่งงานกับใครแล้วโยนภาระอันหนักอึ้งมาให้เขา
“หากไทน์ไม่ทำตามสัญญา
เรื่องคงมาตกหนักที่ฉันกับนาย”
“นั่นสิ ขอให้ไทน์รักษาสัญญาก็แล้วกัน ฉันไม่อยากโดนจับคลุมถุงชน”
เมื่อหลานเดือนก่อนเขากับเซเกรเคยหัวเราะขำขันกับเรื่องนี้
ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะตอนนั้นเขาไม่คิดวาเลนไทน์จะสนใจใครสักคนอย่างจริงจังจนถึงขึ้นแต่งงานไปก่อนแล้วโยนภาระน่าปวดหัวมาให้พวกเขา
เหมือนที่เขากับเซเกรไม่เคยคิดจะตกล่องปล่องชิ้นกับผู้หญิงคนไหนมากกว่าเรื่องบนเตียง
แต่ตอนนี้สถานการณ์มันต่างกันออกไป...
ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเซเกรก็ไม่เคยคิดจะแต่งงานกับใคร
แล้วตอนนี้เป็นไง
เขาแทบไม่เคยเห็นพี่ชายคนรองอยู่ห่างจากพี่สะใภ้ได้เกินห้านาทีด้วยซ้ำ
“ขอโทษด้วยนะพี่ชาย ช่วยไม่ได้มันเป็นชะตาและภาระหน้าที่ของนายไม่ใช่ฉัน” แม็กซิมัสกระซิบเหมือนจะส่งให้ถึงพี่ชายคนโต พลางเดินออกจากห้องควบคุมกล้องวงจรปิดตรงไปที่ลิฟต์
โรเจอร์เร่งฝีเท้าเดินนำผู้เป็นนายไปยังลิฟต์
แล้วกดเรียกลิฟต์ให้
“ขึ้น ไม่ลง”
“ลืมของหรือครับ”
“เปล่า”
พูดจบอีกฝ่ายก็เงียบไปจนโรเจอร์คิดว่าเขาคงได้คำตอบแค่นั้น
แต่สุดท้ายแม็กซิมัสก็เอ่ยต่อ
แต่ก็ยังเป็นคำตอบที่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าผู้เป็นนายคิดอะไร และกำลังจะทำอะไรกันแน่
“ฉันจะยังไม่กลับไปที่เอเดรียน่าตอนนี้
ยังมีเรื่องบางอย่างที่ยังต้องจัดการให้เสร็จก่อนกลับไป”
“ครับ”
เป็นคำตอบรับที่เหมือนจะเป็นคำถามไปในคราวเดียวกัน
“ดึงภาพผู้หญิงคนนั้นจากวงจรปิดออกมา
แล้วให้คนของเราหาให้เจอว่าเธออยู่ที่ไหน อ้อ...ฉันให้เวลาแค่สามวัน
ในสามวันนี้นายต้องหาเธอให้เจอ”
“แต่เราไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเธอเลยนะครับ”
“เธอชื่อรัดเกล้า”
“นามสกุลล่ะครับ”
“ไม่รู้”
“ด้วยข้อมูลแค่นี้
ไม่ใช่ง่ายๆ นะครับที่จะหาเธอเจอภายในสามวัน” โรเจอร์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายุ่งยากใจกับคำสั่งที่ได้รับ
“ฉันเชื่อว่านายทำได้”
โรเจอร์แทบพ่นลมหายใจพรืดออกมาให้กับความเชื่อมั่นของผู้เป็นนายเพราะขนาดตัวเขาเองยังไม่เชื่อว่าตัวเองจะหาผู้หญิงปริศนาที่เจ้านายต้องการเจอได้ด้วยข้อมูลเพียงน้อยนิดและเวลาเพียงสามวัน!
ความคิดเห็น