คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Passion Addict 15 100%
Passion Addict 15
Writer: Maylin947
•∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆••∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆•
Rrrrrrrr
"ฮัลโหล.."
[ไอ้านยอลแไหวไหมว่ะ]
"อืม ยัไหว"
[ถ้าไม่ไหว็พัไ้นะเว้ย ันับแทูน้อๆ ไ้]
"ไม่เป็นไร"
[ั้นเี๋ยวรอที่เิมนะเว้ย]
สายถูัไปแล้วเรียบร้อยพร้อมๆ ับร่าอานยอลที่ลุึ้นมานั่ัวร ามวาสายามอรอบๆ ็พบว่านที่นอน้าันมาทั้ืนอนนี้ไม่อยู่แล้ว
เรื่อเมื่อืนถ้าเิแบฮยอนไม่หลับไปแบบนั้นมัน็อาะมีเรื่อที่ยุ่ยามาว่านี้็ไ้ ถึานยอละไม่ถือเรื่อแบบนี้็เถอะเพราะที่ผ่านมาเา็ทำแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ำเป็น้อรู้สึอะไรับนที่นอน้วยนี้ เรื่อแบบนี้ไม่ใ่นที่รั็ไ้ริไหม?
แ่ถ้าืนเมื่อืนเาเผลอทำอะไรแบฮยอนึ้นมาริๆ อนเ้าะเป็นเาเอเนี้ยแหละที่้อปวหัว เล่นี้โวยวายะนานั้น
ร่าสูใ้เวลาอยู่ในห้อสัพั็รีบออมาส่อูวามเรียบร้อยอัวเอ ่อนะสายาะไปเห็นเ้าับแผยาที่อยู่รโ๊ะ้านนอ ร่าสูเินมาหยิบแผยาึ้นมาู็พบว่ามันนละแผับที่เาเอามาให้แบฮยอน ร่าสูมวิ่วับอที่อยู่ในมือ่อนะพยายามล่อยา่อนพบมันนอนอยู่ในถัยะแล้ว
"ยาแ้แพ้?"ในเมื่อยานี้ไม่ใ่อเาเพราะั้นมันะไปเป็นอใรไม่ไ้อีนอาบยอน แบฮยอน
"เ็นั่นแพ้อะไร?"
•∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆•
"แฮ แฮ"
"ไหวไหม?"
"อื้ม พวแวิ่เ็บานไป่อนเลยเี๋ยวามไปนะ"อินับเฮุนมอหน้าันอย่าั่ใ่อนะยอมทำาม แบฮยอนเินไปนั่ใ้้นไม้พัหายใหายอ เาเป็นพวแพ้แอลอฮอล์แ่ไ้ลิ่น็เวียนนเมาไ้แล้ว แ่เพราะเมื่อืนันไปูบปาแบบูื่มับท่านประธานผู้เมามาย แอลอฮอล์ที่ยั้าอยู่ในปาท่านประธาน็ผสมับน้ำลายเาเรียบร้อย
"ถ้าไม่นอนพั็ไม่ีึ้น มือเริ่มะบวมๆ แล้ว้วย"แบฮยอนรู้สึเหมือนัวหายใิัแปลๆ ทั้ที่ินยาแล้ววระนอนพัแ่เาไม่ล้าอยู่ในห้อ ลัวสู้หน้าปาร์ านยอลไม่ไ้
หายใ้าๆ บยอน้าๆ...
แบฮยอนหลับาและพยายามวบุมารหายใัวเอให้ปิอีรั้
"บยอน แบฮยอน"
หื้อ... ทำไมเสียุ้นๆ
"หน้าีๆ ุไม่สบายเหรอ"แบฮยอนรู้สึมีมืออุ่นที่แะลบนผิวแ้มและหน้าผาอเา
เี๋ยวนะ! เสียแบบนี้....
"ไอ้านยอลมาทำไรรนี้ว่ะ"
อ้า บยอนว่าแล้ววววววว
"เินเล่น เออ.. เหมือนน้อไม่สบายว่ะ ูิเหมือนะสลบไปแล้ว"
ไม่ๆ บยอนไม่ไ้สลบแ่หลับาทำสมาธิเยๆ ร้าบบบบ
"เหรอว่ะ ั้นมึพาน้อไปพั้าใน็ไ้ เสร็านรนี้พวัน็ปล่อยน้อฟรีแล้ว"
"เออ ฝา้วยนะ"านยอลอุ้มแบฮยอนึ้นมา แบฮยอนไ้แ่นอนนิ้ไม่ล้ายับ ทั้ๆ ที่ลืมา็เรื่อ็อาะไม่เป็นแบบนี้
แ่ถ้าพี่เารู้ว้าเราโหมีหวัโนเือ่อนพูแน่เลยบยอนนนนน
"ัวหนัะมั!"
็ปล่อยผมลเ่!!!!
ุ้บ!
โอ้ย.... โยนผมลับอะไรไอ้บ้าานยอล!
แบฮยอนโอรวอยู่ในใเมื่อรู้ว่าหลัอวัวเอ ้อระแทลับอะไรสั ที่เาเาว่าน่าะเป็นพวโ๊ะหวายามหานั่นแหละ
ฮื่ออออ เ็บ่ะ นาเห็นว่าป่วยยัรุนแรนานี้ถ้ารู้ว่าไม่ป่วยแายแน่บยอนเอ้ยยยย
"ปล่อยให้รนี้เลยีไหมเนี้ย"
ีรับ! พี่ทิ้ผมไปเลยนะรับ! ทิ้ไปเลยยยยยย
านยอลมอแบฮยอนที่นอนสบเสี่ยมแล้ว็้อถอนหายใออมา มอใบหน้าาวที่ีอแบฮยอนแล้ว้อถอนหายใออมาอีรอบ
"พาึ้นไปนอนบนห้อ็ไ้ว่ะ"ร่าสูที่ำลัทำัวเป็นรุ่นพี่และประธานนัศึษาที่ี็ัสินใ พาแบฮยอนลับึ้นไปนอนที่ห้อ แ่แบฮยอนน่ะเหรอ...
ม่ายยยยยยย ปล่อยผมล นี่บยอน้อแล้เป็นลมใ่ไหมรับ แ
อี้านหนึ่
"ไอ้แบมันไปไหนว่ะ"
"นั่นิ"
บาทีเฮุน็สสัยนะว่าเพื่อนเามันะพูมาว่าประโยละสิบำไหม
"ไปามหามันไหม?"
"ไม่! หิวแล้ว"พูบอิน็เินไปทาโรแรมโยที่ไม่สนใทั้แบฮยอนและเฮุนเลย เฮุน็ะินแล้วแหละับไอ้นิสัยแปลๆ อเพื่อนเาแ่ละน
"เหนื่อยหรือเปล่ารับ"รอยยิ้มอลู่หานที่ำลัเินเ้ามาหาเาทำให้เฮุนหันไปมอ
"ไม่เท่าไร นายล่ะ"ลู่หานส่ายหน้า่อนะสวมอเฮุนอย่าอออ้อน
"ผมอยาไปลารับ เราไปันไหม"
"หึ ลทุนอ้อนันเพราะอยาไปลาเนี้ยนะ?"
"นะรับ นะๆ ผมอยาไปริๆ นะรับ"เฮุนมอลู่หานที่เอาแ้มถูับอเาไปมา็ยิู่น่ารัน่าเอ็นูเ้าไปให่
"เอาิ อยาไปัน็ะพาไป"
"อบุรับ"บาที่เฮุน็อาะรู้ัวแล้ว็ไ้ว่าริๆ แล้วเารู้สึยัไับลู่หานันแน่ เาแ่ไม่อยาะยอมรับเรื่อนี้เท่านั้นเอ
ในที่สุานยอล็้อแบแบฮยอนึ้นมานถึห้อพั โยที่เ้าัวปัหายัหลับาพริ้มอยู่เหมือนเิม ในเมื่อเห็นว่าถ้าะป่วยริๆ านยอล็ปล่อยแบฮยอนนอนไปบนห้อยเียว
เมื่อเห็นานยอลออไปแล้วแบฮยอน็แอบหรี่าึ้นมามอไปทาประูแล้ว็ ็พบว่สปิสนิทไร้วี่แววอรุ่นพี่รวมห้อ ร่าบา็ล้มัวลนอนอย่าสบายใ
•∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆•∆•
19:15 น.
านยอลเินลับึ้นมาบนห้ออีรั้ โยเาั้ใว่ามาอาบและลไปลอับเพื่อนๆ แ่พอเ้ามาร่าสู็หยุยืนมอนที่นอนหลับไม่ื่นมาทั้วัน น้อเอานิ้วมาวาที่มู
"็หายใอยู่"านยอลมอั่ใรู่หนึ่็ัสินปลุนนอน
"บยอน แบฮยอนื่น"
สบนิ่...
"บยอน แบฮยอน!"เริ่มเสียัึ้น
ยันิ่เหมือนเิม...
"แบฮยอน!!"
"อื้ออออ ม่ะม้าอน้อแบนอนอีนินะ นิเียวเอ"แบฮยอนึผ้าห่มมาลุมหัว แล้วเอาหน้ามุไปในหมอนเหมือนับรำา
"ผมไม่ใ่แมุ่ ุะนอนไปถึเมื่อไร ื่นไ้แล้ว!"
"อนิเียวเอ..."
"นิเียว็ไม่ไ้"
"อื้อออ"
"ลุเี๋ยวนี้!"
ารถเถียันระหว่านนอนับนื่นำเนินไปอยู่หลายนาที สุท้ายแบฮยอน็้อลุึ้นมาในสภาพหัวฟูน้ำลายยืิอบปา นานยอลยัอำไม่ไ้
"นีุ้นอนหรือุไปวิ่ผ่านไฟฟ้ามาเนี้ย"
"....."นที่ยัไม่เินี็ับผมับหน้าัวเอแล้วลืนน้ำลายแ้บๆ นานยอลยิ่รู้สึว่าลยืนมอแบฮยอนเรียสิัวเอสัพั
"ไ ื่นหรือยั"
"พี่านยอลเหรอรับ..."แบฮยอนระพริบาปริบๆ
"โอ้ย! แสบา!"แบฮยอนระพริบาไ้ไม่ี่ที็รู้สึปวาแล้วรีบพุพรวเ้าไปในห้อน้ำ นานยอล้อรีบามไปูอาาร
"ุเป็นอะไรไหม?"
"น่าะหลับแล้วไม่ไ้ถออนแท็ออ โอ้ยยย แสบาไปหมเลย"แบฮยอนถออนแท็เลนออมาแล้ว็พบว่าาทั้สอ้าอัวเอแ่ำน้อรีบไปลื้อหายาหยาในระเป๋ามาหย
"ไหวไหม? เหมือนุะไม่ถูับเาะนี้นะัเแ่มาเ็บัวลอ"
"ั้นมั้รับ"เพราะว่าไม่ไ้สนใที่านยอลหรือเปล่าไม่รู้ แ่เป็นรั้แรที่านยอลรู้สึว่าแบฮยอนุยับเาเป็นปิ
"ไอ้เฮุนนะไอ้เฮุน ะามมาูเมียแ่เพื่อนะาแหแล้วไหมล่ะ!"ำพูอแบฮยอนทำเอาานยอลหูริั้รเลยทีเียว
"เมื่อี้... ุพูว่าอะไรนะ?"
"อะไรเหรอรับ"นที่ำลัหวแ่วาอัวเอ็ไม่ทันไ้สัเน้าๆ และ็ลืมไปเลยว่าเาพูเรื่อที่ไม่สมวรให้ใรฟัออไป
"ุบอว่าโอ เฮุนมีเมียแล้ว มันหมายวามว่ายัไ?"
"เอ้?"
มีเมียแล้ว็ือมีเมียไรับ ะทำุผมแบบนั้นทำไมอ่ะ ฮื่อออ น่าลัว
"ใร!"
"โอ้ย!! พี่ายอลผมเ็บรับ"แบฮยอนร้อออมาเพราะวามเ็บปว เมื่อไหล่เล็ถูระาไปบีบแรๆ นรู้สึเ็บแป๊ึ้นมา
"ผมถามว่าใร!!"
"พี่่ยอลปล่อยผมนะ"แบฮยอนพยายามิ้นเพื่อให้ัวเอหลุออาารับแ่ยิ่ิ้นแรบีบ็ยิ่มีมาึ้น
ุ้บ!
"โอ้ย..."น้ำยาหยอาที่ถืออยู่ในมือหล่นไปอยู่ับพื้น ามมา้วยน้ำาหยใสที่ำลัไหลออมา้าๆ แบบไม่มีเสียร้อโวยวายใๆ ทั้สิ้น
และเหมือนนั้นะึสิานยอลให้ลับมา เารีบปล่อยมือออาแบฮยอนอย่ารวเร็วร้าวับใในสิ่ที่ัวเอทำ
พรึบ
ปั!!
แบฮยอนวิ่ออาห้อไปแล้ว แ่านยอลยัยืนหยุนิ่อยู่ที่เิม ่อนะัสินใวิ่ามแบฮยอนออไป ถึะอยารู้เรื่ออเฮุนมานาไหนเา็ไม่วรทำร้ายแบฮยอน
ร่าสูวิ่ามหารอบโรแรมอยู่นาน็ไม่พบวี่แววอแบฮยอนเลย เาไม่รู้้อทำยัไีอนนี้เารู้สึผิ่อแบฮยอน แ่เาหาแบฮยอนไม่เอแล้วะให้เาอโทษแบฮยอนยัไ!!
"โธ่เว้ย!!"านยอลสบถออมาอย่าหัวเสีย
"ฮึ..."
ร่าสูที่ำลัะ้าวลับไปที่โรแรม็ถึับหยุะั หมุนลับไปมอทาายหา ่อนะเห็นแผ่นหลัอแบฮยอนอยู่หลั้นไม้ในเามื
"ฮึ... อย่าร้อนะบยอน ฮึ.. เ็บแป๊ปเียวเออย่าร้อนะ"
ึ
ายาวที่ำลั้าวไปหาหยุอยู่ับที่ไม่ล้ายับ มอแผ่นหลัที่ำลัสั่นไหวนเายิ่รู้สึผิ แ่ลับไม่ล้าไปอโทษแบฮยอน ยิ่ไ้ยินร่าเล็ๆ นั่นำลับอัวเอว่าไม่เ็บนะ ไม่เ็บหรอ เี๋ยวมัน็หายเายิ่ไม่ล้าเินเ้าไป ทำไ้แ่ยืนรออยู่แบบนั้น
22:36 น.
านยอลไม่รู้ว่าเายืนอยู่รนี้มานานแ่ไหนแล้ว และไม่รู้ว่าเสียร้อไห้อแบฮยอนเียบไปเมื่อไร บรรยาาศเียบสบมรแ่เสียอลมที่ำลัพัผ่านไปเียบๆ แ่แบฮยอน็ไม่แม้ะ้าวออมาา้นไม้้นนั้น
"ุ..."านยอลสรภาพรนี้เลยว่าเาไม่ล้าไปมอหน้าแบฮยอน น้อเอ่ยเรียเสียเบาแ่แบฮยอน็ยัไม่หันมามอ
"เอาว่ะ! ทำผิ็ล้ารับ ลูผู้ายหน่อย"านยอลบ่นับัวเอ่อนัสินใบเินเ้าไปหาแบฮยอน้าๆ
"บยอน แบฮยอน.."
"...."
"ุ.. หลับเหรอว่ะ"เมื่อเรียแล้วไม่หัน็เลยไม่เรีย้าหน้าะเลย แ่สาเหุที่ไม่หันลับไปอบานยอลไม่ใ่ว่าโรธ แ่เป็นเพราะว่าำลัหลับ!!
ร่าบาที่ำลัออยู่หลับสนิทเหมือนับอนลาวันที่เาเอไม่มีผิ น้ออุ้มลับึ้นไปบนห้ออีรั้ ใระเื่อว่าวันนี้ปาร์ านยอลอุ้มบยอน แบฮยอนลับไปนอนที่ห้อสอรั้แล้ว
พอเินเ้ามาลาแสไฟานยอลยิ่เห็นราบน้ำาอแบฮยอนไ้อย่าัเน ร่าสู้าวออาลิฟท์อย่าเร็วและรีบเินให้ถึห้อไว้ที่สุ
เา่อยๆ วาแบฮยอนลับเีย เป็นรั้แรที่มอหน้าแบฮยอนและพิารามันเป็นรั้แร นาแพยาวเรียัวสวย มูโ่รั้น ริมใปาบาแอมมพู ึู่รวมๆ แล้ว็เป็นน่ารัไม่ใ่น้อย
มือหนาเ็ราบน้ำรหาาออเบาๆ นอิไม่ไ้ว่าเาทำแบฮยอนเ็บนานั้นเลยเหรอ เาเอ็ไม่รู้ว่าบีบไปแรแ่ไหน และ้วยวามอยารู้อยาเห็นเาึอาศัยเวลาที่แบฮยอนหลับ ปลระุมเสื้ออแบฮยอนออสอเม็ ่อน่อยๆ เปิเสื้อออนเผยให้เห็นผิวาวเนียนใ้เนื้อผ้า และ้วยเพราะแบฮยอนเป็นนาวรอย้ำสีม่วแบริเวหัวไหล่นยิ่เห็นไ้ั นานยอล้อรีบเปิอี้าออูอย่ารวเร็ว และามามันแ้ำเหมือนันทั้สอ้า
"แมร่เอ้ย!"
"ฮัลโหล! หยานายนอนหรือยั?"
[.....]
"เปล่าไม่มีอะไร ันะถามว่านายับแทมียาทาแ้พวร้อยพวพ้ำไหม?"
[.....]
"เหรอ... อืม... เี๋ยวันรีบไปเอาเอนายมันั้า"
ปั
านยอลออาห้อไปอย่ารวเร็ว และ็ลับเ้ามารวเร็วพอัน มือหนาปารีมาหลอและทาไปที่รอยรหัวไหล่แบฮยอนเบาๆ ทั้สอ้า หลัาเสร็็ิระุมลับให้แบฮยอนเหมือนเิม
"อโทษนะ ที่ผมทำุเ็บ"านยอลลูบลที่ลุ่มผมนุ่มนิ้มอแบฮยอนเบาๆ ่อนะบออโทษออไป อนนี้เารู้สึผิมาริๆ ถึะเป็นห่วลู่หานว่าอาะโนโอ เฮุนหลออยู่หรือเปล่า แ่็ไม่วรเอาลับแบฮยอน และอีอีอย่าแบฮยอนบอบบาและน่าทะนุถนอมว่าที่เาิเอาไว้
23:35 น.
ไฟในห้อถูับลแล้วพร้อมับร่าสูที่ทิ้ัวลนอนอีฝั้หนึ่อเียและหลับไปในที่สุ แ่นที่วระหลับไปั้นานแล้วลับลืมาื้นึ้นมา
ร่าบาลุึ้นนั่ัวร่อนะเปิเสื้อูรอย้ำอัวเอที่านยอลทายาให้ และมอมันสลับับานยอลอย่าไม่เ้าใ
"พี่เป็นแปลั..."
"ิอย่านั้นเหรอ?"
เฮือ!
แบฮยอนถึับสะุ้เฮือเมื่อไ้รับเสียอบลับมาในวามมื
"พะ... พี่ยัไม่ไ้หลับเหรอรับ!?"
"ผมิเอาไว้แล้วว่า้อแล้หลับ ะูว่าะแล้ไปถึเมื่อไร"
"....."
"ผมอโทษ ที่ทำุเ็บ"แบฮยอนมอไปที่ไหล่ัวเอสลับับนที่ำลัลุึ้นมานัุ่ยับเา
"เฮ้อ... ่ามันเถอะรับ ผมไม่อบโรธใร"
"เี๋ยว!"แบฮยอนที่ำลัลับลไปนอนถูานยอลึแนเอาไว้ นรลับมานั่ัวรามเิม
"ผมมีเรื่ออยาถามุ่อน"
"รับ ถามมาิ"
ะถามอะไร็รีบถามเลยรับ! ผมไม่อยาให้พี่ับผมนาน!!
"เรื่อโอ เฮุนทีุ่พูหมายวามว่ายัไ"
เรื่ออะไรว่ะ???
แบฮยอนนั่ิทบทวนอยู่ว่าเาพูอะไรไป สมอเริ่มทำารประมวลผล แม้แ่ารยอลที่มออยู่็ยัลุ้นไป้วย
"อ่อ! เรื่อไอ้เฮุนับพี่ลู่หาน"
"ใ่นั่นแหละ! ุบอว่าโอ เฮุนมีเมียแล้วหมายวามว่ายัไ เาำลัหลอลู่หานเหรอ!"
"เี๋ยวๆ ใเย็นรับพี่านยอล เมียไอ้เฮุนที่ผมพูถึ็พี่ลู่หานนั่นแหละ"
"ห๊ะ!?"
"อ่า~ แปลๆ ใ่ไหมรับ ผม็ิแบบนั้นแหละแ่ผมไม่่อยรู้เรื่ออะไรหรอรับ รู้แ่พ่อับแม่มันให้ทะเบียนัน เรียนบ็ับแ่เลยมั้รับ"
"........"
"ผม... พูเรื่อที่ไม่วรไปใ่ไหมรับ... ผะ... ผมนอนีว่า"
"เี๋ยว! ุรู้เรื่อสอนนั้นอีเปล่า"แบฮยอนมอานยอลไม่วาา เาเริ่มรู้สึแล้วว่านๆ นี้มีอะไรแปลๆ
"ทำไมรับ?"
"ผม.. แ่อยารู้เรื่ออรุ่นน้อบ้า"
"ผมไม่บอหรอรับ ผมไม่ไ้สนิทับพี่นา้อเอาเรื่อสำัอเพื่อนมาบอพี่ ปล่อยผมไ้แล้วรับผมะนอน"แบฮยอนสะบัแนอัวเอออไ้อย่า่ายาย เหมือนับว่าแรอารับ่อนหน้านี้หายไปหมแล้ว
านยอลมอแบฮยอนที่นอนห่มผ้าอหมอนแบบไม่สนใใยีเาสันิ็้อล้มลไปนอนบ้า ามหันลับไปมอน้าๆ อีรั้่อนะถอนหายใออมา
เ็อะไรื้อะมั!
....................................................................................
ฮื่อออออ ้อให้ทวอโทษนะะ ือแบบรู้แหละว่า้อมาอัพแ่็ไปทำอย่าอื่น่อนทุทีสุท้าย็ไม่ไ้อัพเลย อโทษร้าาาาาา ยอมรับผิแ่โยีเพิ่อมเมื่อวาน มาอัพแล้วนะะ TT
ส่วนพี่าน็นมาเยอบอ่ะ๊ะ ถึพี่รู้ว่า้อัใแ่พี่ยััใไม่ไ้อ่ะ๊ะ เลยอารม์รุนแรใส่น้อนิหน่อยยยย ส่วนน้อาที่ไม่อบนพี่ลัวอยู่ยิ่ลัวเลย้าาาาา ีบยาแน่ๆ ที่นี้พิายเอ้ยยยยยยยยย
อบุทุอมเม้น ทุำลัในะะ
ปล.ยัไม่ไ้แ้ำผิร้าาาาา
ความคิดเห็น