คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตกกระไดพลอยโจร
“มนรามหาวรรืออะไร มน์เมือๆ” แมวาวสนธยาระโนออหน้า่าามเย อนนี้เาแทบะรู้ทุอทุมุมอปราสาทสามมุแห่นี้ สี่าระโนลัเลาะไปามยอหลัาอย่าไม่ลัเล
วิหารรารูือุหมายปลายทา เพราะที่นั่นไม่่าาั้นเรียนหรือพู่ายๆ ล้ายโรเรียนวัสมัย่อนบ้านเรา็ว่าไ้
ประูหน้า่าไม่ไ้มีบานประูปิเเ่นบ้านเรือน เป็นเพีย่อประู่อหน้า่าเท่านั้น าระเ้านอออในเป็นเรื่อ่าย บาห้อที่สำัริๆ ็ะมีทหารยามเฝ้า แ่ส่วนให่ะอยู่พระราานั้นนอเสียมาว่า ในส่วนอพระราานปราสาทั้นในไม่่อยพบทหารยามมานั ะมีเพียทหารรับใ้ที่หมั่นเินรวบเพลิแหย่ี้ใ้ให้ิอยู่สม่ำเสมอ
หนัสือำหรับำราเียน้วยใบลานวาเรียรายอยู่ามั้นามที่ิ แ่วามมืำลำบาในร่าแมว สนธยาใร่อยาลอำไลำแลเป็นทุนอยู่แล้ว เาหาที่ลับาหมุนำไลที่้อมือวามอัศรรย์็บัเิ
ว้าวว...สนธยาร้อทึ่เสีย่ำๆ เรว่าใระไ้ยิน เอามือลูบหน้าาแนลำัว ้มมอิแพอน แม้มันะไม่ำยำ แ่นเอวบาร่าน้อยแบบเา ็ายามนี่นา ยัภูมิใในัวเอ ที่ามนรัเ้าฟิเนสอยู่บ่อยๆ
“นึว่าะนุ่าเยีนส์นะเนี่ย” สนธยาิพลาแอ่น้น สะบัา มอผ้านุ่แพรเลื่อมัโระเบนหลัมีเ็มัรัเลื่อมทอรั นอยาะรู้ให้ไ้ว่าทอริไหม หาทอริลับไปบ้านรวยไม่้อสสัยเลยทีเียว
เา่อยๆ ย่อๆ ไปหยิบเอาบไฟที่ผนัส่อไปามหีบใบลาน แ่็้อผิหวัรุนแร มันารึ้วยอัระอมโบรานเาอยาะเะโหลัวเอ
“เออว่ะ เรา็โ้โ่ ใระเียนภาษาไทยยุนี้ไ้็บ้าล่ะ” เาเินเอาบเพลิไปเ็บืนที่ ลับไ้ยินเสียบาอย่า วนให้สสัย
เสียร้อโอโอยรารวประหนึ่เ็บเหลือ็ทน ประหนึ่สุล้น็ไม่น่าะร้อนานั้น
วามอยารู้หาลืมว่านไม่ใ่แมว แ่็ย่อๆ ไปนถึราานำหนั ห้อหินปราสาทัั้ัวา้อน นนึไม่ถึนยุอมเาทำันไ้ไ
ภาพเบื้อหน้า อ์ทำลัสำเร็ามิาิส์อยู่ในห้อ นสนธยาเผลออุทานรีบเอามือปิปาเินลิ่วๆ ใเ้นระทึ เนื้อัวเลิ่ลั่ที่เห็นภาพแบบนั้น ระทั่...
นเ้าเ็มๆ ับใรบาน นลมแทบับ ว่าเอผี!! ..
อ้าปาา้า ยับะอุทานเรียื่อ
ู่ส์ๆๆ ...นิ้วี้แะที่ริมฝีปายิบาส่สัาว่าไม่วรส่เสียั
บไฟเล็ๆ ในมือถูส่มาให้สนธยา อ์พระไพรรัวัมือเล็ๆ อีรั้เิบอให้ามมา ยืนรนี้ไม่สู้ี
สนธยาระไพลอยโรทำัวไม่ถู ั้สิเอายัไ่อ อยู่รนี้ไม่ีแน่ โยเพาะอ์พระทนั้นเมะัวพ่อระับ S ันเลยทีเียว โนเ้าไปไม่ายเลี้ยไม่โ
ิันั้นำ้ำพรวๆ ามหลัอ์พระไพรรั้อยๆ ยัไเสียไปายเอาาบหน้า วบนลัเลาะเ้าอีปราสาทบรรทม
สอนิ้วอ์พระโพรรัระิ สอนายอรับใ้หน้าประูึ่หมอบึ่ลานถอยออไป
“เ้ามาสิ ะรอให้อ์พระทมาับัวลับไประนั้นรึ”
สนธยานึ่โนู่็ไม่เินั แ่็โล่ใไปเปราะหนึ่ที่อ์พระไพรรัไม่รู้ัวนอเา ึเินๆ เ้าไป้านในท่าทาเ้ๆ ัๆ
ม่านประูถูรูปิโยบ่าวรับใ้สอนาย่อนะถอยรูๆ ลับออไป นสนธยา้อเหลียวหลัมอ้วยเลศนัย
อ์พระไพรรันั้นนั่อยู่บนเียบรรทม นารูปร่าสัส่วนไม่่าาเามานั ล้ามรอนบนิแพอาะูีว่า นับว่าามไ้ส่วนอผู้ายโบราัวเล็ๆ
“ทาสาัมปานร หาไ้ยำเร่อหน้าเราผู้เป็นหน่อเ้าฟ้ายัล้ายืน้ำหัว” สนธยาพึนึไ้รีบ้มลทำท่าะถวายบัมอย่าเอะเิน ้วยิว่าพระไพรรัิว่านเป็นทาสบำเรออพระอ์ทที่แอบหนีออมา
“เอาเถอะถือเสียว่า่าบ้าน่าเมือ อาไม่รู้าลวรเสียารีธรรมเนียม ระนั้น่าล้าหนีออมา ทั้ที่ถวายัวรับใ้ให้อ์พระทแล้วแท้ๆ ่าไม่ลัวายเลยเสีย”
อ์พระไพรรัล่าวพลายับล้ามแนถอปลอล้ามออ ถอสัวาลย์รวมสร้อยอวาไปพลา
“เ้ามาใล้ๆ สิ”
สนธยาเริ่มุิในใทรนี้ไม่ีแน่นอน อาารมันฟ้อ มือไม้เริ่มสั่นเหมือนถูยาปลุเ็ส์ นรู้สึร้อนลุ่ม เอ็นมัรเ้ารรมเริ่ม่อัวนปวุ่บๆ แทบรู้สึไ้ าเริ่มพล่ามอไปที่บเพลิ้วยสสัย ับรอยยิ้มพึพอใอพระไพรรั
อ์ท่านเปิพระหีบไม้หยิบอประารหนึ่มาสวมอไม่่าาปลออสุนัยัไยัั้น
แส้หาระเบนยาวๆ ถูส่มาให้สนธยา หัวเหอสมสมอสับสนไปหม มันเหมือนับทาสยารับแส้มาโยไม่ลัเล
“ฟาเลยเ้านายท่าน ้าเป็นอเล่นอท่านแล้วเ้านาย” อ์พระไพรรัทำาละห้อยส่เือปลออให้สนธยา แล้วึหันหลัแอ่นบั้นท้ายามๆ นสันหลัอนยั่วยวนให้สนธยาระทำ
สนธยาัวสั่นเหื่อุ่มไหลพลั่ๆ มือหนึ่ถือแส้มือหนึ่ถือปลออ ให้หวนนึภาพอ์พระทในห้อ เสีย้อโสประสาทให้ฟาเลยๆ อื้ออึสอหู
“นาย้าไม่้อห่ว ายเ้าฟ้าหน่อเื้อพระวศามีมหามนรามหาวรรุ้มรอาย หาแม้ไม่เสพสมับสรีัไม่มีอาวุธใๆ ระายเือแม้แ่น้อย”
“ฟาลมาเลยเ้านาย ทาสรอไม่ไหว ฟาสิ” อ์พระไพรรัสะบััวไหวๆ ำพูอื้ออึเ็มสอรูหู ผำหนัในบเพลิทำาน แส้หาระเบนในมือลั่นัเปี๊ยะระทบเ้าับหลันวลๆ แ่หาแไม่ัำที่พู
ี๊ เ้านาย้าเอาอีเอาอี...อ่าส์....
สนธยาลืมวามผิอบั่วีเสียร้อประหนึ่เสียท้าทายระหน่ำฟาไม่ยั้ อ์พระไพรรัระเ้ระอนนผ้านุ่หลุลุ่ยเหลือัวเปลือยเปรียว สนธยาวัเือปลออ อ์พระไพรรัหันวับมานัุ่เ่า่อหน้าสนธยาเหมือนสุนัเื่อ
พิษสอผำหนัในบเพลิ สนธยาลืมวามผิอบั่วี ลืมัวนหลใหลปรนเปรอมอบวามสุให้ับ เะ m ถึสวรร์แล้วถึสวรร์อี นหมเรี่ยวแร วบนน้ำรัสุท้ายหมเรี่ยวแรสลบเหมือหลับใหลไปในที่สุ
อ์พระไพรรัแสยะรอยยิ้มพึพอใในายหนุ่มผู้นี้ยิ่นั ใ้นิ้วี้ิ้มไปที่ล้ามแผหน้าอ รีวนไปมาในวามมื ปล่อยให้สายลมพัผ้าม่านปลิวแว่ไว
สัาเือนหนาวใล้เ้ามาแล้ว.............
ความคิดเห็น