คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : กำไลจำแลง มนต์แปลงมนต์เมือง
ประูพุามปราสาททิศหรีรารั่ไป้วยาวเมือรับเส็ วอทอเรื่อลยาถูหาม ไหนเลยีวิแมวน้อยๆ ะไ้นั่เลิศหรูอลัาร์
แมวาวสนธยาอะเิหน้านั่สอาส่าาม หาเป็นนไ้ไม่แล้วยือยโสปานเ้าุนมูลนาย
...็มีผู้หินี่นา... มีรอบรัว...แ่ทำไมในวัไม่มี... ำถามวรสสัยาใั้แ่รั้ปาร์ี้บ่อน้ำร้อนละ แมวเาสนธยาำอยาใร่รู้เป็นหนัหนาไ้แ่บ่มวามิ ำ้อรู้ให้ไ้
ระทั่วอทอถูวาล เปลี่ยนเป็นนั่รารถเทียมม้า เลื่อนัวออ แมวสนธยายัไม่สิ้นสสัย อยาะปิม่านูให้หายาใ ึใ้สอาหน้าะุยะายลืมัวว่าเป็นแมว นอ์พระฤษ์ำอุ้มึ้นเปิผ้าม่านให้มสอ้าทา เป็นทาสหลรัแมวเ้าเ็มประา
รารถเลื่อนัวลัเลาะไปามทาเวียน ระนั้นอสสารทหารนายอวิ่ามเหยาะๆ มิรู้เหน็รู้เหนื่อย ีว่าทาบ้ารุระมีหยุมีลาพอไ้หายใหายอ
วบมาถึอาศรมพฤษาิ สะอาามา แมวสนธยา้อร้อออมาเหมียวๆ ้วยวามทึ่ในธรรมาิอริ
น้ำพัปลิวละออสะท้อนแสแเป็นรุ้ สัว์ป่าพิมพ์นิยมหายา เ้ วา ยัมีรบ อาศรมมุห้าามแฝมีริั่ำนาน และมีใ้มาแ่สมัยโบราไม่้อสสัย
ัวอาศรมัแะฝา้า้วยไม้ไผ่ทุบบั้นเป็นแผ่น เเ่นพื้นอาศรมปูฟาไ้น่าอยู่ หวนให้ิถึำโบราว่า ฟาๆ ะมีที่มาแบบนี้ เพราะหามันเ่าะหัหายหลัลิ้ลใ้ถุนเป็นแน่
อ์พระฤษ์ประนมรพระหัถ์เทพพนมยอไหว้ ไม่รู้ัารราบประหนึ่สมัยปัุบัน
แมวสนธยาำสะุ้ระโนออาัอ์พระฤษ์้วยลืมัว ร้อแม๊ววๆ ้อมอาที่สามอฤาษีาไฟ
แว่บแรที่ิะมีอยู่แ่ในนิยายหรือละรัรๆ วศ์ๆ ในบ้านเรา ไนเห็นใล้ลับระพริบไ้ สะุ้โหยร้อห่าวๆ ถอยรูไม่เป็นท่า
“มันสำัริๆ นัเ้าสัว์หน้านัวนี้” ฤาษีาไฟล่าววาา ไม่ไ้ลืมาทั้สอึ้นมีเพียาที่สามบนหน้าผาเท่านั้น
...แมวเถอะ เลิเรียสัว์หน้านไ้ไหม ไม่รู้ัแมวหรือไ....แม๊ววว แมวสนธยาอเถียามนิสัยเิมเอาเสียไม่ไ้ร้อเป็นภาษาแมวออไป
“เออสิวะ้า็รู้ว่าเป็นแมว แล้วเอไม่มีนหรือไวะ” ฤาษีาไฟล่าวอบวาา อีรั้แมวสนธยาสะุ้โหยระโนไปหลบ้าๆ พระฤษ์ที่นั่อยู่
“อ์ปู่อาารย์ท่านรู้้วยหรืออรับ”
“รู้สิยอพระฤษ์..มันน่ะมาไลนั” พระฤษ์ทำท่าสสัย
“พ่อปู่ไ้ยิน้าใ่ไหม” แมวสนธยาสสัยมา แล้อธิานิทสอบถาม้วยอยารู้ว่าฤาษีริหรือเ๊ำพวสิบแปมุ
“เออูไ้ยิน มีอะไระถาม็ถามมา อบไู้ัอบ” เียบันนพระฤษ์มอสลับไปมา เพราะแมวสนธยาเอในไม่รู้ะเริ่มรไหน เมื่อิว่าฤาษีาไฟรู้เรื่อราวอเา็ไม่ำเป็น้อถาม
“ไม่้อสสัยารมาอมึ มันถูำหนไว้แล้ว มึมาไ้ถูที่ถูเวลา” ฤาษีาไฟล่าวพร้อมี้ไม้เท้าเิแสึ้นวูบลายเป็นำไลรั้อเท้าหน้าแมวสนธยาทันที
“อะไรเนี่ยพ่อปู่ฤาษี” แมวสนธยาใระโโลเ้นแะำไลระโไปมาเป็นพัลวัน นพระฤษ์สสัย
“แมวัวนี้สำั้า็อยาให้อเล่นมันเท่านั้น าลหน้ามันะ่วยเ้าไ้มาโ”
“อรับท่านอาารย์” พระฤษ์มิใร่สสัยในำพูออาารย์นแม้แ่น้อย
“ระผมเพียอยาะมาอปรึษา”
“ฤูเือนาลผีฟ้าเรอะ”
“อรับอาารย์”
“็นี่ไัว่วย”
“แมวนี่หรืออรับ”
“อย่าไปูถูมันเียว”
“ระผมมิล้าอรับ”
...ทำไรไ้เนี่ยท่านพ่อปู่ฤาษีาไฟ...แม๊วววววว
“หมุนมันเบาๆ เ้าัืนร่ามนุษย์” อ์ฤาษีาไฟมิไ้ล่าววาาแ่เพ่ระแสิบอให้แมวาวสนธยารับรู้ แมวสนธยาไม่รอ้าทำทีใ้อีาะแะหมุนำไล
“สามรั้...” แมวสนธยาะัร้อแม๊ววฟัวามฤาษีาเียว “เ้าะืนร่าไ้เพียสามรั้”
“เยอะว่านี้หน่อยไม่ไ้เหรอพ่อปู่”
“ารทำอะไรฝืนธรรมาิมีุมีโทษนไม่ไ้เสื่อมโทรมามาลเวลาเหมือนที่เ้ามา แ่ิใ่าหาที่เสื่อมโทรม หาเ้าใ้ฟุ่มเฟือยไม่ิถึผลหน้าผลหลั เ้าะลายเป็นสัว์หน้านลืมสิ้นแม้วามเป็นมนุษย์”
แมวสนธยาถึับอึ้ราในลำอเหมียวๆ เบาๆ วาลมแบ๊วมอหน้าฤาษีาไฟ
“เอาล่ะ สิ่ที่้าวร่วย็่วยแล้ว ที่เหลือ็สุแ่เวรแ่รรม” ล่าวบฤาษีาไฟหายัวไป่อหน้า่อา นแมวสนธยา้อสะบัหัวแทบไม่เื่อสายาัวเอ
**********
“แมวเ้า้อ่าแมวัวนั้น” อี้านหนึ่ลึลไปใ้ปราสาททรอม วิหารบูาผีฟ้า
เ้าแม่าลีำลัรีรายป่ายเลือสๆ าสรีพรหมรรย์ ่อหน้า่อาสออ์พระทและพระไพร
“ทัพาอมโพยมออาเ้าัถึในอีึ่หนาว เ้า้อ่าแมวัวนั้นให้ไ้่อนพิธีบูาผีฟ้า” เ้าแม่าลีอบวาาแหบแห้แลบลิ้นเอามือุ่มถ้วยเลือป้ายับลิ้นน
“แ่ แ่ว่าเ้าแม่..”
“มน์มหาวรรัเสื่อม้วยสรีเพศ”
“แ่มน์ุ้มเมือเลย เลยนะเ้าแม่”
“ไอ้สุระสารมันแ่แล้ว มันายไม่เป็นรึ อย่าิว่ามันผู้เียวที่รู้วามลับมน์เมือ ไปัารามที่บอ ่าแมวให้ไ้”
สอพระพี่น้อล้าๆ ลัวๆ ยาม่อหน้าเ้าแม่าลี ึ่ลานึ่หมอบถอยราบมอหน้าันเลิ่ๆ ลั่ๆ
“เ้าวระเพลาๆ เรื่อใ้นหน่อยนะอ์พระท ออาอทหารฝ่ายในเริ่มสสัย”
“็แ่พวทาสบำเรอ” อ์พระททำทีไม่สบอารม์เป็นยิ่ รีบเินอาๆ ลวิหารไป หามอย้อนลับมาสันิะเห็นรอยยิ้มที่มุมปาอพระพี่ท่าน้วยพึพอใ
โพล้เพล้สุริยาิน มลิ่นรุ่นิหน้าบัร อ์พระฤษ์ยืนโว์ล้ามรอนๆ ้อแสันทร์ที่หน้า่า หาะิสัเรื่อในยามนี้ หวนโหยหาวามสุเมื่อรั้่อน นเ้าแมวสนธยารู้ทันิในใ
..ิใล่ะี่ ใรันล่ะเริ่ม่อน แล้ะให้เ็ อไปเถอะวันนี้ นอนีว่า...
ความคิดเห็น