คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กรุ่นกลิ่นเก่าคราวครั้งเมื่อวันวาน
ึสั่าเียบสบนเียบัน ไร้ึ่แสรารีและเสียเรื่อยน์ มีเพียแสไฟสลัวาบเพลิ้านนอ ที่ทหารยามเวรผลัเปลี่ยนันเ้ามาูแล
สายลมอ่อนๆ พัผ่านเ้า่อบัรปะทะม่านแพรสร่าไหวปลิวมอเห็นเป็นเาแปลา
แมวสนธยาพยายามะึม่านแพรปิไล่ลม หามนุษย์ปุถุนพึเห็น อาิไ้ว่า เ้าสี่านปุยำลัไล่ะปบม่านเล่นเป็นแน่
เียรถราอาสน์บรรทมหุ้มนัเลื่อมทอแม้ส่อแสันทร์เ้ามาระทบสานเรือรอ นไม่อยาิว่าม่านมุ้ันยุเหลือบลิ้นไรนั้นมีใ้มาแ่่อนยุอมอีหรือนี่
แมวสนธยาไล่ะปบม่านนเหนื่อย นใะึปิ เินย่อๆ มุเ้าเียบรรทม้วยสัาาไม่รู้ัว
เียมนุษย์่าอบอุ่น ลิ่นไอัวรุ่นแผ่ออมาาพระฤษ์นอใไม่ไหว เ้าไปุหมอบบนแผลอล้ามมีไรนอ่อนๆ ปลุมบาๆ ระนั้นบรรหมอบแนบแอบอิสุไหนะหา
รสสัมผัสนี้่าเหมือนวันวานรั้หนึ่นลายเป็นวามโหยหา ใบหน้าแมวเริ่มุไร้อออ้อนไปามแผลรน อรนทนทรวิรยายามเลิ้ม พระฤษ์เผลอไผประหนึ่ึ่ละเมอโอนอ่อนาม
ร่าหนาำยำารีโบรา มิทรเรื่ออาภร์ให้ยายุ่ประหนึ่าลนเมือ ยามบรรทมทรรรแ่ผ้านุ่ เ้าแมวสนธยาใร่เลิ้มเพลินิวหา ลิ้นไล่สัมผัสสิ้น ลิ่นมูแะออนไร้ไปถึใ้่ำนาภีสะือเอว
แมวสนธยาลืมัวอวามเป็นแมวเสร็สิ้น ใ้วามเป็นแมว มอบวามสุ ปรนเปรอวามใร่ ให้ับอ์พระฤษ์ ึถึสวรร์ั้นสุท้าย ้วยลิ้นสาๆอน
“อ่าาา์ส” ยอยศพระท่านเผลอละเมอราระเ่า
านั้นพึเอมสุลิ่นึ้นัว ใ้มูถูไถไปับแ้ม้าเบาบา้วยสุใยิ่ มิวายมือยอยศพระท่านะลูบหัวมันอย่ารับรู้ ่อนะเผลอไหลหลับล้วยอ่อนเพลียทั้นายบ่าวทาสแมว
ระทั่นานเสียล่วเพลาใยาะรู้ เสียทหารผลัเวรยามูบไฟ หูแว่วสัาาแมวไ้ยินแ่ไล ำสะุ้ัวถอนิอันพึทำระโนไปที่หน้า่า
ระโนอีรั้ลไปยัระเบียหลัายอแหลมปราสาทสามมุ พลานใ เหุใเรือนไฟในปราสาทหนึ่ถึยัไม่ับ
ึระโนลัเลาะไปามหลัาปราสาทนแน่ใ แอบเห็นหน่อเนื้อสุริยะวศ์อราบัลลั์ พระวิายิท อ์ที่ ๔ ึำไ้เมื่อราวออหน้ามหาปราสาทเมื่อวาน ึรีบเินย่อเรียบเียไปหมอบแอบฟั
“พรุ่นี้มันนั้นัธุระโอารพ่อเ้าอยู่หัวให้ลับวัน่าน ัระบวนประหัเสียอย่าให้ถึ อ้ออีารท่านรารูย้ำเป็นยิ่ สัว์หน้านสีาวัวนั้น ัเสริมบารมีผู้รอบรอ หาเป็นไปไ้นำมันมาให้เรา หายาเสียพึัไฟแ่้นลม มิเ่นะเสียารให่”
“เราแสร้อุบายไ้สั่ให้รมม้าออรวไ้หัม้าทุัว เ่นนั้นมันัไ้ไปทาเรือล่อึ้นวัน่านเป็นแน่แท้ พวเ้ารีบไปเรียมารที่หัวุ้น้ำโ้บ้านุ่ม” พะเนียเสียเรียบายรร์หนุ่มไมุ่้นา หาแ่สัเปลออับแส้ที่ล่ามประหนึ่ทาสอารม์ออ์ทหมอบล่าววาาแนบพระบาท พลาลูบไล้้นาล่าววาาแนะนำแผนที่วา
เาลอยๆ แวบผ่านาม้อย อ์ทหันวับ้วยแลใ สอส่อสายาประหนึ่ถูสอส่อ แลเห็นเพียหลัและวามว่าเปล่า ไ้แ่เพีย่อนเวิ้มอทอสายาหลัา้านบน
แมวสนธยาระโุ่บลับืนห้อ ย่อสีเท้าระโึ้นบนอาสน์บรรทม หมอบัวอยู่อรัแร้ เยาเิหัวทาบไหล่ ยอยศพระฤษ์ยันอนหลับพริ้ม
วามิในหัววนแล่นสมอให้ทำาน ะทำยัไถึะบอเรื่อราว เือนให้ทาสรัไ้รับรู้
ลับอาารทุอย่า้อยอมศิโรราบลอีรั้ ู่ๆ มือพระฤษ์ลูบเ้าที่หัวเ้าแมวสนธยาเบาๆ ้วยิริยาทะนุถนอม พลาล่าววาา
“นหนัหนานะเ้า ระโแล้วไปมาที่หน้า่า หาแม้นนอื่นใ หรือรารัษ์มิใร่สัเ ะ้อโนศรยิเ้าสัวัน”
แม๊ววว...แมวสนธยาีใเป็นยิ่นั ูัวเพ่พินิมอหน้าเ้านายอ์พระฤษ์ ที่มอยัไมัน็ือเ้าิเพื่อนสุรัและนรัในเวลาเียวันเสียไม่ไ้
“แม๊ว แม๊ววววว” เสียราในลำอร้อเบาๆ เพียแ่แมวสนธยาอยาะถามว่าแใ่เ้าิไหมวะ แ่มันเพียออเสียไปแ่นั้นามธรรมาิ
“้าไม่รู้ัเรียเอว่าัวอะไร ึ่นั่นเรียเ้าามเสียว่าแมว ึ่ไ้เสียนี่็แล้วัน ิว่าเ้าะอบ”
แม๊ววววว.. แมวสนธยาอบใร้อเสียในลำอเบาๆ อบโ้
“ประหนึ่าร้ามิผิแผ ฝันแปลวามสุหายาะเทียม นเผลอเร็ัว้า วามสุที่ไม่เยสัมผัสอย่าบอไม่ถู หาพอื่นมาอีทีลับไม่เห็นัวเ้า เรว่าะเพ้อละเมอทำร้ายเ้า ึลุึ้นูสำรวพึไม่เห็นึลับเ้านอน เรว่า้อทำ ่อ้อวอทอ ให้เ้าอยู่เสีย รอให้้าเสร็ศึาวัน่านแล้วเสีย่อน”
สอู่นายบ่าวนอนอลูบหัวล่าววาาถ้อยำพรรนาแม้นหนึ่ือมนุษย์เพียิระบายในใ ยานัในยามริเพียรึัุันไ้ยำเร่อไพร่ฟ้า ึไม่มีำพูไ้หลอลว ริแท้าใทั้สิ้น็ไม่่าาปุถุนที่้อารวามสุวามอบอุ่นมีเพื่อนู่ิิใล้
อีหนึ่สัว์หน้านรับฟันิ่ล่าววาาอบโ้ไม่ไ้มีเพียเสียเมี๊ยวๆ ในลำอเท่านั้นในบารั้
แ่นั่นแหล่ะือสิ่ที่ทาสแมว้อาร......
ความคิดเห็น