คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องวุ่นๆในวันลืมตา
๑๔ ุมภาวันวาเลนไทน์ เือนแห่วามรั เือนแ่าน เือนู่รอ หรืออะไร็แล้วแ่ แ่สำหรับผมมันเป็นเือนแห่วามทรำที่เลวร้าย ทำไมน่ะหรือ......
ผมนอนเียนไอะรี่เล่มนี้เป็นหน้าสุท้าย ับมะเหมี่ยวแสนรั เพื่อนยามเหาที่ีที่สุอผม นบารั้ผมรู้สึอิานอยาเิเป็นแมว
ผมเปิโเียล ู่าวาร่าัวาย้วยารรมวันัวเอในรถ ่าวแล้ว่าวเล่า ับสายาที่ละไม่ไ้ริๆ ำ้อเห็นทุรั้ใน่อ่าว ารหมั้นหมายอบุรายนเียวอเ้าสัวธุริห้าัับทายาทพันล้านอสื่อ่อหนึ่
“เลิยุ่ับลูายอั้น ปล่อยให้เาเินามธรรมาิที่วระเป็น ถ้าหาแรัลูายันริปล่อยให้เาไ้ไปสูุ่ที่วระเป็น อย่าให้เา้อเป็นที่รหาบไม้ป่าเียวันแบบพวแ สัมเมือไทยยัไม่ยอมรับในเรื่อนี้ หวัว่าแะเ้าใ” ำพูเหล่านี้่าฝัอยู่ในหัวสมอผมับเินที่ฟาลหัว้อนโ
ผมไม่ลัเละหยิบมันึ้นมาถอยรถันหรูราาเียล้านสััน ับเาถ่านเล็ๆ ที่ั้อยู่้านหลั สำหรับพนัานส่อเล็ๆ แบบันไม่สามารถะหามาไ้
“พี่ิผมรัพี่นะ พี่อยาไ้ยินผมบอรัไม่ใ่เหรอ ามริั้ใะมาบอวันนี้แหล่ะ แ่ไม่มีโอาสแล้ว หาพี่ไ้อ่านอยาะบอว่า เลี้ยมะเหมี่ยว้วยนะ”
สนธยา
**************************
ระาษไอะรี่เล็ๆ ถูีออพับใส่ปลออแมวเปอร์เียร์สีาวเพศผู้ สนธยาลระลเพื่อให้แน่ใว่าปลอน เาโยนแมว้ามรั้วสูๆ เ้าไปในำแพบ้านพัหรูๆ หลัหนึ่ย่านไฮโสวนหลว
“ลา่อนมะเหมี่ยว แเป็นแมวไปรษีย์ที่ีที่สุนัน้ออิา หาเิใหม่ไ้ริันะอเป็นแมว”
สนธยาับรถป้ายแันามออไปอย่าเลื่อนลอย ในมุมสัอันเียบสบริมถนนวแหวนรอบนอ ยานอนหลับออฤทธิ์นหน้าใหาย วันไฟาเ่าถ่านยัทำาน นเ้าหน้าที่พิสูน์หลัาน้อทำารไล่วันนานให่
รถพยาบาล รถู้ภัยเปิหวอไเรนเร่่วนอทา “นไ้ินยานอนหลับ าว่าเป็น EMP ้อส่เ้าุเิน”
“อที่ปั๊มหัวใ ีพรเายัทำานอยู่”
“อออิเนเพิ่ม าว่าน่าะรมวันัวเอมาไม่่ำว่าหั่วโม”
“เรียมทำ ER ้วย วัีพรอีที”
เสียสับสนอลหม่านับเรื่อพยุีพร ัเป็นระยะๆ วบนระทั่เรื่อวัารเ้นอหัวใเริ่มัถี่ และลายเป็นเส้นรในที่สุ
**********
แสสว่าเิ้าไม่เหมือนแสนีออนบ้านเราแยเ้าา สนธยาปรือามอไปรอบๆ บริเว
“อย่าเส็ไปเ้าใล้มันนะพุทธะเ้า่ะ” ราอรัษ์ราบบัมทูลวาม่อ พระฤษ์ไรษพ เ้าฟ้ารัทายาทพุาม ที่พยายามระับสัวาลเหนือล้ามอบนเป็นรอนนมอเห็นพระถันยออทรล้ามไ้น่าวนม
พระฤษ์ส่ันศรระบอธนูให้นายม้าที่ิาม พยายามพินิพิาราเ้าระ่ายป่า ที่อ์เอยเพียรี่ม้าล่ามานนมุมป่า
แู่่ๆ เมื่อเพียแผลศรับเิประายสวรร์ไม่ทราบสาเหุอัสนีบาฟาเปรี้ยลใลานน่าใหาย
ระ่ายป่าิ้นทุรนทุรายลับล้ายเปลี่ยนสีลัษะเ้าลุ่มวันมายา่อยๆ เลื่อมออาล
“เ้าเป็นัวอะไร” พระฤษ์พึมพำเพ่พินิพิาราอย่าไม่เยเห็นมา่อน สัว์หน้านสีาวัวลมเพศผู้นอนแผ่หลาอยู่ ลืมาสัมผัสเห็นวาที่ับ้อมอถึับใ
สนธยาระโัวลอยใ ไม่ิว่านไม่าย ระโสี่เท้าึ้นไปบนโหิน้วยวามใ รีบเปล่วาาถามลับถึลัษะผู้ที่พบเอ
“เมี้ยว เมี้ยว” แ่ให้ายเถอะเาพูออไปั้มามายประหนึ่น้ำเสียอยู่ในลำอ
“สัว์หิมพาน์ระนั้นรึ ส่เสียร้อ่าไมุ่้นหู เรว่าอันรายพุทธะเ้า่ะ” นายม้ายอมือเหนือหัวพนมราบทูลให้ใร่ระวัาย
“สัว์หิมพาน์อะไรอมันวะ” สนธยาในยามนี้เริ่มสสัยปนสับสน พลาะยับมือไปเาหัว้วยิริยาเิมๆ มารแม้้อใหามือและาไหนเลยมีสี่เท้ามีนปุปุย
วามผิสัเเ้ารรมสัเ รีบพิารานเอถึับ้ออุทานออมาไม่เป็นภาษายาวๆ “เมี้ยววววว” นี่เาลายเป็นแมวเปอร์เียร์แล้วหรือนี่
“ระวัพุทธะเ้า่ะ ทหาร ทหาร ุ้มันอ์พระฤษ์บัเี๋ยวนี้” เสียนายออรัษ์ลั่นวาา ันศรเอย มีาบพร้าเอย ั้ึ้นให้วั หลัไ้ยินเสียร้ออมัน
สนธยาเอ็ใ่ว่าะไม่เยาย แ่ยอมลัวายในยามนี้เสียะีว่า เารีบะุยสี่เท้าเผ่นแนบไปามโหินในทันที
“หยุ ับมันมาให้เราให้ไ้ ห้ามทำร้ายมัน ใรับไ้ราทานแพรสามั้ ทินรหลั ้าวยาสามเวียน” พระฤษ์ออำสั่เป็นเสียา อาวุธ่าๆ ถูโยนลไม่้อสสัย
ราราวัลระนั้นแม้รับยศนายหมื่นยัหาะไ้เีย ผ้าโพผ้าาวบ่า ่าปรือออหมายามล้อนำมาถวายเป็นพัลวัน
สนธยาในยามนี้ไหนเลยไม่ใ่บุลมนุษย์ิอยู่ในร่าแมว อันแรปรารถนาสุท้าย่อนายยัผลรรมามมา ำรับสภาพ ระโนสี่าลัเลาะไปามโหินริมน้ำ
ทั้ทหารทั้ไพร่เรือนรึ่ร้อยที่ิสอย้ารับใ้ รูันเ้าับ บ้าน้ำบ้าพลัอหิน ลิ้ลุโลนม ัวเปียม่อ ทุลัสภาพน่าันสิ้น
สัาาสัว์สี่เท้าำเอาีวิรอ สนธยามุเ้าไปใ้ถ้ำโพรน้ำ ส่อสายาลมๆ เฝ้ามอบุลแ่าย เพียรนึถึประวัิศาสร์ยิ่ว่ายุปลายอม
“ระนั้นรือว่า สัว์ัวนี้มีฤทธาปราเปรียว เพียรว่อไวไม่เหมือนระรอระแ หนำ้ำหายัวไ้ประหนึ่สัว์ป่าหิมพาน์ เรว่าน่าะเป็นสัว์เลี้ยอ์เทพยาไม่นใ็นหนึ่พะย่ะ่ะ”
ราอ์รัษ์ถวายรายานารว้าน้ำเหลวพร้อมพยายามอธิบาย ประวบใล้พลบ่ำอ์พระฤษ์ยอพระรเพ่ะวัน่อนะมีรับสั่
“ำ่ำเสีย่อนพึลับพระนร ารนี้เร่ามรารูโหราารย์มาพบ่วนทันทีที่รุ่ย่ำ”
“รับำสั่พะย่ะ่ะ”
ความคิดเห็น