คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เหตุเกิดจากวันนี้....
ภายในห้องโถงขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มากในบ้านหลังหนึ่งที่ถือว่าจัดสรรพื้นที่ได้อย่างลงตัวหน้าบ้านมีต้นเฟื้องฟ้าสีชมพูสดที่เจ้าของบ้านปลูกไว้สมัยมาซื้อบ้านหลังนี้มาใหม่ๆทางซ้ายของต้นดอกเฟื้องฟ้ามีม้านั่งเล็กขนาดเล็กที่จัดไว้นั่งสำหรับครอบครัวถูกตกแต่งด้วยไม้ดอกไม้ประดับเต็มไปหมดข้างๆมีต้นมะม่วงที่กำลังออกดอกบานสะพรั่งพร้อมแล้วที่จะผลิตผลออกมาให้ได้รับประทานกัน รั้วบ้านที่ไม้เพียงด้านเดียวถูกตกแต่งด้วยไม้เลื้อยสีเขียวชอุ่มมองแล้วชวนให้สบายตา~
ภายในห้องโถงขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มากเท่าไรนักถูกตกแต่งด้วยโซฟาสไตล์ยุโรปเข้ากันได้ดีกับผนังบ้านสีครีมหน่อยๆ ตรงหน้ามีเด็กชายวัย 11 ขวบนั่งกอดเข่าอยู่กลางโซฟาใหญ่คนเดียวมือข้างซ้ายใช้เป็นเครื่องมือป้องดวงตากลมใสไม่ให้มองสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าหากแต่นิ้วเรียวยาวทั้งห้ากลับกางออกและดวงตากลมเล็กๆกำลังจ้องมองหน้าจอโทรทัศน์ไม่ไหวติง มือขวาที่ว่างอยู่เอามากัดเข็บตัวเองอาจจะเพราะความเขินก็เป็นได้
“ ซึงฮยอน ลูก “
เด็กชายรีบหัวขวับไปยังผู้เป็นแม่ คราวนี้มือเล็กทั้งสองกลับนำมาปิดใบหน้าที่กับขึ้นสีระเรื่ออยู่ ผู้เป็นแม่นั่งลงข้างๆเด็กชายแสนซนคนนี้ก่อนที่จะค่อยๆแกะมือปลาหมึกบนใบหน้าน่ารักออก
“ ดูอะไรอยู่นะเราหื้ม? แล้วพี่ชายเราไปไหนซะละเมื่อกี้เห็นนั่งดูอยู่ด้วยกัน “ ผู้เป็นแม่ทำเสียงดุลูกชายตัวเองหน่อยๆ ทำให้หน้าของเด็กชายวัย 11 ขวบหงอยลง คอตกอย่างน่าสงสาร
“ ก็พี่ดองวุคเขาเปิดเสร็จแล้ววิ่งขึ้นห้องไปเลยครับ ผมอยากดูการ์ตูนแต่หารีโมทไม่เจออ่า “
เด็กชายตัวเล็กพูดทำท่าทีอ้อน ๆ ผู้เป็นแม่เห็นแล้วส่ายหน้าหน่อยๆ แต่ก็ต้องตกใจตาโตอีกครั้งเมื่อลูกชายของตนยกมือขึ้นปิดตาตัวเองอีกครั้งแต่ครั้งนี้ก็เหมือนกับครั้งที่ผ่านมาแม้ว่าจะปิดตาไว้แต่นิ้วทั้งห้าก็ยังกางอยู่ ทันใดนั่นเสียงเล็กก็ค่อยๆเอ่ยขึ้น ..
“ แม่ครับ .. เขากำลังทำอะไรอยู่หรอครับ ทำไมหน้าเขาใกล้กันจัง อ๊ากกกกกก > < “
ผู้เป็นแม่ส่ายหัวน้อยๆ กับกริยาท่าทางอยากรู้ของลูกชายตนที่ตอนนี้กำลังนอนขดตัวเป็นเกลียวอยู่บนโซฟากว้างพลางดิ้นไปดิ้นมา เธอจึงค่อยๆแล้วอธิบายฉากละครตรงหน้าให้ลูกชายคนกลางของบ้านเข้าใจ เป็นฉากที่พระเอกนางเอกกำลังจูบกันและกำลังจะเข้าสู่เรื่องบนเตียงต่อไปแต่ผู้เป็นแม่ก็ปิดทีวีซะก่อน
“ เด็กดูไม่ได้นะ ครับลูก… รอให้โตกว่านี้ก่อนแล้วหนูค่อยทำก็ได้นะ “ (เอิ่มมม …. แม่คะ ?)
“ แต่ผมก็โตแล้วนะฮะแม่อ่า “
“ ซึงฮยอนยังเด็กอยู่เลยนะลูกไม่เอาน๊า อย่าทำแบบนี้เข้าใจไหมครับ “
“ ไม่ฮะ !! ก็ผมบอกว่า ผมโตแล้ว โตแล้ว โตแล้ว โตแล้ว “ เด็กชายตัวเล็กเริ่มโวยวายยยย
ติ้งต่องงงงงงงงงงงง ติ้งต่องงงงงงงงงงงงงง ~
ผู้เป็นแม่ส่ายหน้าน้อยๆและเลิกสนใจลูกชายของตน ก่อนที่จะเดินออกไปดูว่าใครมากดกออดหน้าบ้านแต่ตัวปัญหาเมื่อครู่ก็ไม่วายเดินตามออกไปดูด้วย
“ อ้าววว หนูจียงมาหาเจ้าท็อปหรอจ๊ะ“ ผู้เป็นแม่ทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ อ่อ…อ้อ ฮะ เอ่อ แม่ครับแม่ผมมีของฝากมาให้ด้วยพอดีว่าแม่เพิ่งกลับจากแอลเอครับ “
เด็กชายวัยเดียวกันกับฮึงฮยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสซึ่งเข้ากันได้ดีกับหน้าตาน่ารัก ผิวขาวที่น่าสัมผัสกับดวงตากลมสีน้ำตาลคู่สวยที่มองแล้วชวนให้หลงไหลเป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาไม่เหมือนเด็กผู้ชายเอาซะเลย
ผู้เป็นแม่ยิ้มน้อยๆพลางมองเด็กชายตรงหน้าแล้วนึกถึงเรื่องอดีตสมัยที่เขาและควอนจีซานเป็นเพื่อนรักกันสมัยเด็กๆแล้ว คงเป็นเรื่องบังเอิญที่ทั้งสองคนท้องในเวลาไล่เลี่ยกันหากแต่ควอนจีซานคลอดก่อนเธอ 4 เดือนดังนั้นจียงจึงมีศักดิ์เป็นพี่ของท็อป จะว่าไปก็นึกขำเมื่อตอนจีซานเพิ่งคลอดจียงออกมาเค้าตื่นเต้นมากเมื่อได้เห็นเด็กน้อยน่ารักดวงตากลมโตกว่าเด็กทั่วไป เธอซื้อเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงเตรียมไว้ให้จียงเต็มบ้านไปหมดและแอบให้จียงสวมใส่มันทั้งจีซานและเธอต่างพากันจับจียงและซึงฮยอนแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงเจ้าชายตัวน้อยกันอย่างสนุกสนานแต่พอทั้งคู่โตขึ้นการจะจับจียงแต่งตัวแบบนั้นมันก็ดูจะไปเหมาะสักเท่าไรแม้ว่าตอนนี้เจ้าตัวจะยังคงความน่ารักเหมือนแต่เก่าก็เถอะ ….
ไม่ทันได้หลุดออกจากภวังค์มือเล็กของลูกชายตัวเองก็สะกิดชายเสื้อตนเบาเบา
“ แม่ฮะ … แม่เชื่อไหมว่าผมโตแล้ว “
เด็กชายวัย 11 ขวบยืนมองเพื่อนที่เพิ่งมาใหม่ควรสายตาเจ้าเหล่ก่อนที่จะเดินไปตรงหน้าร่างเล็กแล้วกระทำบางสิ่งบางอย่างที่ผู้ใหญ่เขาทำกัน
O_O”
>,.<
= . =
คนเป็นแม่ตาโตเมื่อเห็นริมฝีหยักค่อยๆสัมผัสกับริมฝีปากบางอย่างกล้าๆกลัวและค่อยๆผละออกมา
“ ผมโตแล้วใช่ไหมครับแม่ แฮ่ะ ๆ ^^ “
“ อ่อ … อื้ม นายโตแล้วนะแต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะเจ้าลูกชายตัวดี โอ๊ยย ~! ชั้นละปวดหัวกับลูกแต่ละคน “
ผู้เป็นแม่เดินกุมขมับเข้าบ้านไปอย่างหน่ายๆกับการกระทำอุกอาจของลูกชายตน
ซึงฮยอนหันกลับมาหาเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้ทอดสายตามองตนนิ่งๆ
…..ง่า แย่แน่ๆไม่น่าไปยุ่งกับจียงของฉันเลย T^T …
…ทำไมจียงน่ากลัวแบบนี้นะ TT^TT …
>,.<
จียงมองซึงฮยอนด้วยสายตาเย็นชา ก่อนที่เริ่มฝีปากบางจะค่อยๆพูดบางอย่างออกมา
“ มึง ทำ อะ ไร ของ มึง!!!!!!!!!!!!!!!!!! “
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แม่จ๋าช่วยผมด้วยยยยยยยยยยยย >< “
แม่บอกลูกแล้วใช่ไหมว่า ลูกยังไม่โตนะห๊ะ ซึงฮยอน ^^
TBC>
รอติดตามตอนที่หนึ่งกันด้วยนะคะ คำผิดก็ขอโทษด้วยนะยังไม่ตรวจเลย
ความคิดเห็น