คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พบเจอและข้อสรุปของโคนัน *Rewrite*
ในขณะนี้เด็กสาวทั้ง7คนก็โดนวาร์ปให้มาอยู่บนอากาศและกำลังร่วงลงมาสู่พสุธาธรณี(ก็พื้นนั่นล่ะ)...ใบหน้าของแต่ละคน…
เมย์// TT [] TT ม่าย...
ณัฐ// > [ ] < ว๊าก!!!!!!!!!
นิภา// o [ ] O ..........(ช็อคตาตั้ง)
นลิน// >///0///< กรี๊ต!!!!!!!!!!
วรา// = [ ] = ปะ...เป็นไปไม่ได้!!!!!!!!!!
พรรณ// ^ [ +++ ] ^ 555+สนุกจัง!!!!!!!!!!
วี// TT _ TT ; ..........(ยอมรับชะตากรรม...)
และสถาณที่อันโชคร้ายที่เด็กสาว7คนดิ่งพสุธาลงไปก็คือ..............หน้ารังลับของแสงอุษานั่นเอง!!!แต่น...แต๊น!!!(จงไปสู่สุขตินะ7สาวเอ๋ย...อาเมน...//ฟ้า) (ไม่ช่ายโว้ย!!!Eนี่หนิ...//รีดเดอร์) ซึ่งสภาพแต่ละคนช่าง...เอิ่ม...อนาถจิต “ ว๊าย!!!/เฮ้ย!!!/ว้าก!!!จ๊ากกกกกก!!!!/ม่าย!!! ” เสียง7เสียงประสานกันจนฟังไม่รู้เรื่อง และเมื่อเกิดเสียงดังเช่นนี้เจ้าของรังลับนามว่าเพนก็เดินออกมาดูว่ามันผู้ใดบังอาจมาขัดขวางเวลาพลอดรักของตนกับโคนัน “พวกแกเป็นใคร!!!” เพนถามในขณะที่กำลังเตรียมการเชือดคนเรียบร้อย (ลาก่อน7สาว...จงไปสู่สรวงสวรรค์น่ะ เราจะคิดถึงพวกเธอ...//ฟ้า) (ไอ่นี่ก็แช่งลูกเดียวเลย = =;//รีดเดอร์) แต่สิ่งที่เพนนั้นพบคือ เด็กผู้หญิงอายุราวๆ14ปีประมาณ7คนที่มีร่างกายสะบักสบอมเพราะตกลงมาจากที่สูง(มาก)และกำลังสลบอยู่ด้วย “เด็กเองหรอกเหรอ...ดี จะได้ฆ่าให้มันจบๆไป” เพนพูดแล้วชักแท่งเหล็กแหลมขึ้นมา “หยุดนะเพน!!!” เจ๊ใหญ่โคนันรีบห้ามเพนทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่เพนกำลังจะทำกับเด็กสาวผู้น่าสงสาร(?)7คนที่กำลังสลบอยู่ “ทำไมละโคนัน ฉันจะฆ่ามัน...” เพนพูดไม่ทันจบก็โดนโคนันตวาดลั่นว่า “หุบปากไปซะเพน!!!นายจะฆ่าเด็กน้อยน่ารักวัย14ที่ไม่มีทางสู้เรอะไงย่ะ!!!” โคนันด่าเพนด้วยความโกรธ(อย่างหนัก งานนี้เพนไปหาทางง้อเอาเองละกัน) ซึ่งคำด่ามะกี้ทำเอาเพนไปนั่งเขียนวงกลมเล็กๆที่พื้นอยู่มุมต้นไม้แล้วบ่นอุบอิบเหมือนเด็กที่กำลังน้อยใจว่า “ฉันผิดอะไรอ่ะ...” วนไปวนมาหลายรอบ(รังสีทะมึนแผ่กระจายไปทั่วอณาบริเวณ) แต่โคนันยังคงไม่สนใจ อิเพนจึงทำการเรียกร้องความสนใจด้วยการดิ้นๆๆเหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจจากแม่แต่ดิ้นไปดิ้นมาหัวเพนก็ไปกระแทกกับต้นถั่วงอกจนหัวแตกและน็อคทันที(สัปดลสิ้นดี...) โคนันมองอย่างหน่ายใจ... “นายเนี่ยเก่งแต่เรื่องการต่อสู้จริงๆด้วยสิน้า...อย่างอื่นไม่ได้เรื่องเลย เฮ้อ...” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่โคนันก็รักเพนในแบบที่เพนเป็น(ไอ้ที่ไม่ได้เรื่องน่ะนะ) แล้วโคนันก็แบก7สาวด้วยมือข้างเดียวและลาก ย้ำ!!! ลากเพนน้อยผู้น่าสงสารด้วยมืออีกข้างเดินเข้าไปในรังลับแสงอุษา แล้วเรียกประชุมสมาชิกแสงอุษาทุกคนให้กลับรังลับทันที
...4ชั่วโมงผ่านไป...
เดอิดาระและซาโซริเดินเข้ามาในห้องประชุมที่เงียบสงัด “อ้าว!?ยังไม่มีใครมาเลยนี่นา...โธ่เอ๊ยรู้งี้แวะเที่ยวดูงานศิลปกรรมแห่งชาติดีกว่า” เดอิดาระบ่นหัวเสียพลางนึกจินตนาการถึงปติมากรรมและรูปปั้นต่างๆในงานอย่างฝันหวาน “ไม่มีวัน ฉันไม่ชอบรอใครและไม่ชอบให้ใครรอด้วย...” ซาโซริพูดเสียงเรียบ “เออๆๆ!รู้แล้วว่าตรงต่อเวลา...” เดอิดาระประชดแบบปัดๆ “รู้แล้วก็ดี” ซาโซริพูดแล้วจ้องอีกฝ่ายเขม็ง “มาเร็วกันจังเลยนะ พวกนายน่ะ” อิทาจิกล่าวเสียงเรียบแล้วเดินเข้ามาพร้อมกับคิซาเมะที่พ่วงท้ายมาด้วย “ก็ไม่ช้าเหมือนใครบางคน...” เดอิดาระกับซาโซริรวมหัวกันพูดลอยๆออกมาทำเอาอิทาจิกับคิซาเมะหงุดหงิดกันเลยทีเดียว “ฉันละอยากดูพวกนายฆ่ากันตายจริงๆเลยว่ะ...” ฮิดันพูดแทรกอย่างสนุกสนานพร้อมเดินมากับคาคุซึ “ฉันว่าแกนั้นแหละที่จะตายก่อนเพื่อน!!!!!!” เดอิ+ซาโซ+อิทจี้+คิซาเมะ ตวาดลั่นห้องพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย (..........) “สมน้ำหน้า” ต่อด้วยคำอวยพร(?)ของคาคุซึ “พวกแก...!!!” ฮิดันเตรียมจะอาละวาดแต่ “แหมๆๆ พวกรุ่นพี่นี่ละก็ทะเลาะกันอยู่เรื่อยเลยน้า...” โทบิกล่าวอย่างร่าเริงด้วยถ้อยคำที่ดูเป็นมิตรแต่สิ่งที่โทบิได้กลับมาคือรังสีอำมหิตและอาวุธนานาชนิด “เงียบไปเลยไอ้โลลี่ป๊อบ!!!ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน เด็กไม่เกี่ยว...” ฮิดันเตือนโทบิแล้วจะหันไปจัดการ5หน่อมะกี้ “เง้อ...” โทบิสลดสุดชีวิต “นายยังดีที่มีคนเห็นหัวนะโทบิ แต่ฉันนี่สิเหมือนเป็นตัวอะไรซักอย่างที่ไร้ความหมาย ไม่มีใครสนใจ จะอยู่จะตายยังไงก็ไม่มีใครรับรู้...” เซ็ตซึระบายความอัดอั้นในใจออกมาแบบไม่อายใครหน้าไหนทั้งนั้น “เอ่อ...” โทบิเจอแบบนี้ถึงกับเงิบไปเลยทีเดียว แล้วทั้งห้องประชุมก็เต็มไปด้วยเสียงอื้ออึงจอแจโวยวายจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง... “เงียบน่ะ!!!พวกนายนะทำตัวให้มันดีๆหน่อยสิ” และแล้วเจ๊ใหญ่โคนัน(ที่มาจากไหนไม่รู้)ก็ตวาดลั่นห้องทำให้เหล่าสมาชิกแสงอุษาเงียบกันในบัดดลและเมื่อมาชิกกลุ่มแสงอุษาทุกคนมาครบแล้วโคนันจึงเริ่มประชุมทันที “ฉันอยากบอกพวกนายว่าตอนนี้เราจะเพิ่มสมาชิกใหม่มาอีก7คน ซึ่ง7คนนี้เป็นผู้หญิงล้วนใครมีปัญหาหรือข้อข้องใจอะไรไหม?” โคนันพูดรวบรัดตัดตอนให้กระชับและเข้าใจง่ายมากยิ่งขึ้น และที่ถามไปมะกี้ก็ไม่มีสมาชิกในแสงอุษาคนไหนคัดค้านเลยเพราะถ้าทำแบบนั้นลงไปมีหวังโดนเจ๊โคนันใช้กระดาษเสียบตายแน่ แต่แล้วก็มีมือๆหนึ่งยกขึ้นมาโดยถือหลักในการเลือกที่จะแตกต่างอย่างมั่นใจ ซึ่งเจ้าของมือนั้นก็คือเพนนั่นเอง “ฉันขอคัดค้าน...” เพนพูดเสียงเรียบ “เพราะ...!?” โคนันถามอย่างคาดคั้นปนโมโห (ยังงอนเพนอยู่) “ความจริงแล้วเราควรที่จะทดสอบพลังและความสามารถของเด็กใหม่ก่อนรับเข้ากลุ่มไม่ใช่รึไง ดังนั้นคราวนี้ฉันขอเสนอให้มีการทดสอบพลังของยัยเด็ก7คนนั้นด้วยการสู้กับเหล่าภูตผีปีศาจในบ้านตระกูลอุจิวะที่หมู่บ้านอุจิวะ และต้องเอาชีวิตรอดจากกลไกต่างๆในบ้านด้วย” เพนไขข้อข้องใจพร้อมกับอธิบายวิธีการสอบคัดเลือกเข้ากลุ่ม “ก็เอาสิอยากรู้เหมือนกันว่าเด็กที่โคนันจะเอาเข้ากลุ่มมีน้ำยาแค่ไหน!!?!!” ฮิดันโพล่งอย่างไม่อายใคร “แต่ผมว่าอย่าดีกว่านะครับ มันจะไปกระทบกระเทือนความหลังของคุณอิทาจินะสิครับ” คิซาเมะพูดอย่างเป็นห่วง รวมถึงทุกคนในที่นี้ด้วยเช่นกันแม้แต่เพนเองก็ตาม “ช่างมันเถอะ ฉันน่ะทำใจไว้ก่อนวันที่จะเริ่มฆ่าแล้วละ ไม่ต้องห่วง” อิทาจิพูดด้วยสายตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “ลงมติเอกฉัณฑ์ สรุปว่าจะทำการทดสอบเด็กใหม่ในบ้านร้างตระกูลอุจิวะ!!!” โคนันลงข้อสรุปเรียบร้อยเบ็ดเสร็จ...........
ความคิดเห็น