คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : สงครามสระว่ายน้ำ
ตอนที่ 11 สงครามสระว่ายน้ำ
“นิว อยู่ไหนอ่ะ ออกมาซะดีๆ”
จิ๋วร้องเรียกนิว เธอวิ่งตามนิวมาบนชั้นสองของบ้าน
แต่ตอนนี้นิวหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“หายไปไหนนะ เร็วจริงๆ”
จิ๋วกวาดสายตามองรอบๆ กลับไม่เจอนิวเลย
“เอ๊ะ อะไรแว๊บๆ……เฮ้ย ! นิว
แน่จริงอย่าวิ่งหนีดิ”
จิ๋วเห็นนิวกำลังวิ่งลงบันไดอีกทาง เธอจึงวิ่งตามไปอีก
ราวกับว่าเป็นหนังแขกเรื่องหนึ่งกันเลยทีเดียว
ส่วนนิวก็วิ่งมาเรื่อยๆจนถึงสระว่ายน้ำ แล้วจิ๋วก็วิ่งตามมาจนทัน มือของเธอยังถือส้อมอยู่เหมือนเดิมไม่ยอมวาง
“หยุดได้มั้ย
ฉันเหนื่อยแล้วนะ ว๊ายยยย !!!”
ตูม
!
โชคร้ายที่จิ๋ววิ่งไม่ทันระวังจึงลื่นตกลงไปในสระว่ายน้ำ
นิวจึงหยุดวิ่งหนีแล้วรีบหันมาหาคนที่ตกน้ำ
“เฮ้ย ! จิ๋ว”
นิวร้องเรียกจิ๋วด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นแบบนี้
“ช่วยฉันด้วย
ฉันว่ายน้ำไม่แข็ง”
คนตกน้ำว่ายน้ำอย่างทุลักทุเล
นิวไม่รอช้าเธอรีบกระโดดลงน้ำเพื่อเข้าไปช่วยจิ๋ว ไม่นานเธอก็ว่ายมาจนถึงตัวของจิ๋ว
แล้วให้จิ๋วเอามือเกาะไหล่ทั้งสองข้างของเธอไว้จากทางด้านหน้าของเธอ
เธอมองหน้าจิ๋วแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“ยัยตัวเล็ก อยากเล่นน้ำก็ไม่บอก”
“บ้า เธอนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องตกน้ำ
อย่างงี้มันต้องโดน นี่แน่ะๆ555”
พูดไม่ทันจบจิ๋วก็เอามืออีกข้าง วิดน้ำใส่หน้านิว จนนิวต้องหลับตาปี๋
“พอแล้วๆ ถือว่าหายกันแล้วนะ นี่ๆเอามือมาเช็ดหน้าให้นิวหน่อยดิ”
“เดี๋ยวขึ้นไปค่อยเช็ดก็ได้
จิ๋วว่าเราขึ้นไปจากสระก่อนเหอะ”
“เช็ดให้นิดนึงก็ไม่ได้
เมื่อกี้อ่ะน้ำมันเข้าตา เข้าหู เข้าจมูก เข้าปาก ตอนนี้นิวมองไรไม่ถนัดเลยนะ
ไม่รู้ล่ะ ถ้าจิ๋วไม่เช็ดให้ นิวก็จะพาจิ๋วอยู่อย่างนี้แหละ เอาเซ่”
นิวผู้เจ้าเล่ห์ ยิ้มกรุ้มกริ่ม
เพราะมีข้อต่อรองกับจิ๋ว เธอคิดว่าจิ๋วจะต้องยอมเธออย่างแน่นอน
ส่วนจิ๋วนั้นก็ได้แต่คิดหนักไปเลยทันที เธอหันหน้าไปคิดอะไรก็ไม่รู้อยู่ครู่หนึ่ง แล้วค่อยหันมาบอกกับนิวอีกที
“แล้วทำไมไม่เช็ดเอาเอง”
จิ๋วยังไม่ยอม
“จะให้เช็ดเองได้ไง
มือนิวเกาะเอวจิ๋วไว้อยู่”
“งั้นเช็ดให้ก็ได้”
“ก็แค่เนี้ย เช็ดสิ” นิวยิ้มอย่างพอใจ
จิ๋วยอมเช็ดหน้าให้นิวแต่โดยดี
ร่างกายนั้นเขยิบให้ห่างจากนิวออกไปอีก นิวจึงดึงตัวเธอให้เขยิบเข้ามาใกล้กว่าเดิม
แม้ว่าเธอจะดึงดันไม่อยากเข้าใกล้นิวสักเท่าไหร่ แต่จำเป็นต้องปล่อยตัวไปตามนิวจนได้เพราะหวั่น
กลัวจมน้ำ จนตอนนี้ใบหน้าทั้งคู่ใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ
ถ้าทั้งคู่ตั้งใจมองหน้ากันตรงๆคงจะเห็นสภาพผิวหน้าอย่างละเอียดไปแล้ว
“อยู่ไกลเดี๋ยวก็เช็ดไม่ถนัดหรอก” นิวบอกกับจิ๋วเสียงแผ่ว
จิ๋วไม่ตอบอะไร เธอหันไปสบตากับนิวแวบหนึ่ง
แล้วรีบบรรจงเช็ดน้ำออกจากหน้าของนิวให้เร็วที่สุด แต่แล้วสายตาขี้สงสัยก็อดไม่ได้ที่เหลือบไปมองอีกคน
จนเห็นว่าสายตาคมของนิวนั้นมองเธอไม่กระพริบเลย ทำให้เธอนั้นรู้สึกเห่อร้อนที่ใบหน้าอย่างเก็บอาการไว้ไม่อยู่
“มองอะไร”
จิ๋วไม่อยากให้ทุกอย่างเงียบ
กลัวที่สุดคือการหวั่นไหวไปกับสายตาคู่นั้น จึงพูดทำลายบรรยากาศนั้นเสีย
“รู้สึกอะไรบ้างมั้ย” นิวถามจิ๋วเสียงอ่อนโยน
สายตาอันแสนเคลิ้มมันทำให้คนตรงหน้าไม่กล้าสบตาด้วยตรงๆ
“รู้สึกอะไร”
“ก็รู้สึกว่าระหว่างเรามันเป็นแปลกๆ”
“ไม่นี่ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม”
“งั้นก็ช่วยสบตากับนิวหน่อย
นิวจะได้รู้ว่าจิ๋วพูดจริง”
เหมือนกับว่ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับจิ๋ว
ที่จะต้องมาสบตากับเพื่อนคนหนึ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเสียววูบวาบที่ท้อง
หัวใจเต้นผิดปกติ หลายครั้งแล้วที่เธอรู้สึกกับนิวแบบนี้
เธอพยามที่จะเก็บอาการต่างๆนี้ไม่ให้นิวได้เห็น แต่กระนั้นเธอก็ยังพยายามฝืนตัวเองให้หันมาสบตากับนิวจนได้
“ตัวเองอ่ะ ชอบแกล้งเค้า”
มือน้อยของจิ๋วหยิกแก้มนิวเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ช่วยไม่ได้ ก็ตัวเองน่าแกล้งอ่ะ”
“น่าแกล้งตรงไหน เค้าออกจะน่ารัก”
“โวะ ! มีการชมตัวเองด้วย
ตอนนี้ไม่น่าแกล้งแล้ว แต่หน้าหมั่นไส้โคตรๆอ่ะ”
ทั้งคำพูดและหน้าตาที่กวนประสาทของนิวนั้นยั่วโมโหให้จิ๋วปรี๊ดแตกอีกครั้ง
“กรี๊ดดดด !!!”
“โอ้ย ! แสบหู
ตัวก็ยิ่งติดๆกันอยู่ จะกรี๊ดเสียงดังทำไมเนี่ย”
“ปากแบบนี้ คืนนี้ไม่ต้องนอนที่บ้านเลยนะ
จะไปเร่ร่อนที่ไหนก็เชิญ”
“พูดแบบนี้
สรุปคือยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าตัวเองเป็นเมียเค้า” >///<
“ถ้าจะมีสามีปากมอมอย่างนี้นะ
ขอหนีไปบวชชียังดีกว่า”
“งั้นก่อนจะไปบวชชี ขอจุ๊ฟทีนึง”
ไม่รอให้พูดจบ
นิวรีบยื่นหน้าเข้ามาใกล้จิ๋ว หวังจะแกล้งหอมแก้มซักหน่อย
แต่จิ๋วรีบเอามือข้างหนึ่งป้องเอาไว้ แล้วดันหน้านิวให้ออกห่าง
“ทำบ้าอะไรเนี่ย
เดี๋ยวใครก็มาเห็นหรอก”
“อ้อ..ลืมไปว่ามีเป็นคนมีเจ้าของ”
“นี่หยุดเล่นซักทีเหอะ
พาจิ๋วขึ้นไปได้แล้ว เราอยู่ตรงนี้นานแล้วนะ”
จิ๋วไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับนิวอีก
เลยบ่ายเบี่ยงให้นิวพาขึ้นไป
“ว้า ยังสนุกอยู่เลย” นิวทำหน้าเสียดาย
“สนุกตรงไหน”
“อ้าวก็สนุกที่นิวได้แกล้งจิ๋วไง จิ๋วไม่สนุกหรอ” นิวทำหน้าเหรอหราแบบกวนๆ
“ประสาท
คนโดนแกล้งที่ไหนเค้าจะไปสนุกด้วยยะ”
“งั้นนิวให้จิ๋วแกล้งคืนเลยอ่ะ
จะได้สนุกไปด้วยกัน เอ้า ! แกล้งดิ เดี๋ยวหมดช่วงโปรโมชั่นแล้วจะเสียดายนะ
เอาดิ”
“ไอ้บ้าเอ๊ยยยย”
จิ๋วด่านิวเสียงหวาน มือน้อยของเธอตบลงไปที่ไหล่ของนิวอีกครั้งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
เธอเผลอยิ้มออกมาให้กับความทะเล้นของนิว แววตาเอ่อล้นไปด้วยความสุข ทำเอาคนที่อยู่ตรงหน้านั้นยิ้มตามจนแก้มแทบปริ
“ยิ้มอะไร” จิ๋วถามนิว
“แล้วจิ๋วล่ะ ยิ้มอะไร” นิวไม่ตอบ กลับถามจิ๋วคืน
“ฉันไม่ได้ยิ้ม ฉันโกรธเธอตังหากที่ไม่ยอมพาฉันขึ้นไปซักที”
“อ๋อหรอ พึ่งรู้นะเนี่ยว่าคนที่เค้าโกรธกัน เค้ายิ้มให้กันแบบนี้ด้วย
อยากให้โกรธบ่อยๆจัง”
“อย่ามากวนน่า พาขึ้นไปได้แล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว พาขึ้นไปทีนะๆๆๆๆ”
จิ๋วเริ่มจะงอแงเหมือนเด็ก เพราะนิวไม่ยอมพาขึ้นไปซักที
“โอเคๆ ไปก็ได้”
จากนั้นนิวก็ว่ายน้ำพาจิ๋วขึ้นจากสระ
แล้วทั้งคู่ก็นั่งพักอยู่ขอบสระ ขณะเดียวกันนั้นเองเอี้ยงที่เดินตามหาจิ๋วก็เดินมาเห็นพอดี
โดยมีใบเตยตามมาติดๆและจ๊ะตามมาห่างๆ
“น้องจิ๋ว ! ทำไมถึงเปียกแบบนี้ล่ะ
นี่น้องนิวทำอะไรน้องจิ๋วรึเปล่า”
ถึงแม้จะเห็นว่านิวก็เปียกเหมือนกัน แต่เอี้ยงก็ไม่ได้สนใจ เขาตกใจเมื่อเห็นสภาพจิ๋วเหมือนลูกหมาตกน้ำ
เพราะถ้าจิ๋วจะลงเล่นน้ำจริงๆคงไม่ใส่ชุดนี้เล่น และคงไม่ใช่เวลานี้ เขาเลยกล่าวหาคนข้างๆจิ๋ว
“อ้าว ! พี่เอี้ยงทำไมพูดงี้ นิวเป็นคนช่วยจิ๋วไว้นะ” นิวรีบปฏิเสธอย่างทันควัน สายตาขุ่นเคือง
เพราะไม่ชอบใจที่เอี้ยงมากล่าวหากันลอยๆแบบนี้
“มันก็แค่อุบัติเหตุค่ะพี่เอี้ยง ไม่เกี่ยวกับนิวหรอก”
จิ๋วพูดย้ำให้เอี้ยงหายข้องใจ และไม่อยากให้เอี้ยงเข้าใจนิวผิด
“อุบัติเหตุ ? ถ้าเกิดไม่มีใครมาเห็นไม่ใช่ป่านนี้น้องจิ๋วจมน้ำตายแล้วหรอ
ขณะที่พี่ไม่อยู่ พี่ว่าน้องจิ๋วไปอยู่บ้านพี่ก่อนมั้ย
จะได้มีคนคอยดูแลเป็นหูเป็นตามากกว่านี้ เผื่อเป็นอะไรขึ้นมาอีก พี่เป็นห่วง”
นิวรู้สึกว่าเอี้ยงกำลังพูดจาดูถูกเธอว่าดูแลจิ๋วไม่ดี
เลยสวนขึ้นทันที
“นี่พี่หาว่านิวดูแลจิ๋วไม่ดีงั้นหรอ!”
“แล้วมันจริงมั้ยล่ะ”
“ไม่จริง ! เพราะนิวเองก็เป็นห่วงจิ๋วไม่แพ้พี่หรอก พี่อย่าคิดนะว่ามีแต่พี่ที่เป็นห่วงและรักจิ๋ว….นิวนี่ ที่รักและเป็นห่วงจิ๋วจริงๆ
บางทีอาจจะมากกว่าพี่ด้วยซ้ำ”
นิวลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเอี้ยง เธอมองเอี้ยงด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว
เพราะไม่คิดว่าเอี้ยงจะดูถูกเธอแบบนี้
จิ๋วเห็นท่าชักจะไม่ดี กลัวจะมีเรื่องกัน
เลยรีบลุกขึ้นมาจับมือนิวแล้วเขย่าเบาๆเพื่อเรียกสตินิวคืนมา
“นิวๆใจเย็นๆสิ
พี่เอี้ยงเค้าแค่เป็นห่วงจิ๋วน่ะ”
“พี่เอี้ยงเค้าดูถูกนิว จะให้นิวนิ่งเป็นใบ้ ไม่รู้สึกอะไรงั้นสิ”
นิวพูดเสียงดังขึ้นเรื่อยๆด้วยอารมณ์โกรธที่เดือดขึ้น บวกกับความรู้สึกน้อยใจที่จิ๋วเหมือนจะไม่เดือดร้อนอะไรกับเธอเลย
เอี้ยงที่เห็นนิวกำลังโกรธจัดแบบไม่มีสติ
ก็อยากจะเติมเชื้อเพลิงยั่วให้นิวโกรธยิ่งกว่าเดิม อีกอย่างก็อยากจะตอกย้ำความเป็นเจ้าของ
อยากตอกย้ำให้รู้ว่าเขาเป็นแฟนจิ๋ว เป็นคนที่จิ๋วจะต้องแต่งงานด้วย
“พี่ไม่ได้ดูถูกหรอกนะ
แต่ที่พี่มองดูแล้วน้องนิวคงจะดูแลน้องจิ๋วไม่ดีเท่าพี่ พี่ก็เลยอยากให้น้องจิ๋วมาอยู่บ้านพี่
เพราะยังไงซะในอนาคตใกล้ๆนี้ เราสองคนจะต้องแต่งงานกันและอยู่บ้านหลังเดียวกันอยู่แล้ว
หรือน้องนิวจะเถียง”
เมื่อนิวได้ยินเช่นนั้นก็ทำให้รู้สึกจุกและเถียงไม่ออก
ได้แต่ตัดพ้อตัวเองในใจ
จริงสิ เค้าเป็นแฟนกันนี่ พี่เอี้ยงรักจิ๋ว
จิ๋วรักพี่เอี้ยง แล้วฉันล่ะฉันเป็นใคร T T แล้วทำไมฉันจะต้องรู้สึกเจ็บด้วยล่ะ ทำไมกัน
นิ๋วเริ่มจะทนไม่ไหว ได้แต่แอบร้องไห้ในใจ กลัวว่าน้ำตามันจะไหลออกมาข้างนอกให้คนอื่นได้เห็นเสียก่อน
จึงหาทางที่จะออกไปจากตรงนั้น
แล้วเมื่อหันไปเห็นจ๊ะที่กำลังยืนดูเหตุการณ์อยู่เลยคิดอะไรออก
“จ๊ะจะกลับบ้านใช่มั้ย เดี๋ยวนิวไปส่ง”
“ฮะ” จ๊ะทำหน้างงๆ ไม่คิดว่านิวจะไปส่งเธออีกครั้ง
แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้เข้าแผนใบเตยและเข้าทางเธอด้วยที่อยากจะอยู่ใกล้ชิดกับนิว
“นิว”
จิ๋วเรียกนิวและจับมือนิวไว้อีกครั้ง เธอรู้สึกได้ว่านิวกำลังเสียใจ
แล้วเธอเองก็เสียใจ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าที่เสียใจนั้นเพราะเรื่องอะไรกัน
รู้แค่เพียงว่าเป็นห่วงความรู้สึกของนิว
นิวแกะมือของจิ๋วออกอย่างช้าๆ เธอมองหน้าจิ๋วด้วยสายตาอันหมองหม่น
แต่เธอก็พยายามฝืนตัวเองทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด
“จิ๋วอยู่ต่อกับพี่เอี้ยงเหอะ เดี๋ยวนิวจะไปส่งจ๊ะ แล้วก็นอนก่อนเลยนะ
ไม่ต้องรอ”
พูดจบนิวก็พาจ๊ะเดินออกไปจากตรงนั้น จิ๋วได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง
“นิว”
ทั้งที่มีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดกับนิว
แต่จิ๋วก็ได้แต่เรียกชื่อเท่านั้น เพราะสถานการณ์ตอนนี้ไม่เอื้ออำนวยให้เธอได้พูดเท่าไหร่นัก
ทางด้านเอี้ยงก็หันไปหาใบเตยแล้วกรีดยิ้มให้กันอย่างสะใจที่สามารถเอาชนะนิวได้
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ความคิดเห็น