เทพแห่งคมดาบ โม

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่7

“ช่วยไม่ได้แฮะ ยังงั้นข้าขอบอกวิธีกันเจ้าเลยล่ะกัน เจ้านะจะกลายเป็นมนุษย์แต่หากเจ้ากลายเป็นมนุษย์พลังที่รุนแรงและเป็นที่ต้องการของปีศาจที่ได้สัมผัสถึงพลังและจะมาทำร้ายเธอดังนั้นข้าจะปกป้องเจ้า ส่วยเจ้าก็ทำสิ่งที่ต้องไปการซะ”โมตอบไปอย่างเบื่อหน่าย เหมือนกันว่าไปเร็วๆเถอะข้าเบื่อแล้วอย่างนั้นแหละ  อิซึนกะพยักหน้ารับและเดินออกไปจากห้องรับแขกพร้อมๆกับโมและองค์รักษ์ของอิซึนกะ โมทำเช่นเดิมคือวาดรูปสี่เหลี่ยมและเดินเข้าไปยังเส้นทางภายในรูปทรงนั้น อิซึกะนั้นมีพลังไม่มากที่จะทำเช่นโมจึงตื้นเต้นมาก แต่สักพกต้องหยุดเมื่อสัมผัสถึงความเกลียดอยู่ข้างหน้า โมเดินออกจากรูปทรงอย่างเร็วแล้วเดินไปที่แม่น้ำของอิซึนกะ โมยื่นมือข้างนึงไปด้านทิศทางของอิซึนกะ แล้วฝ่ามือของโมก็มีลำเส้นสีขาวออกมา ทำให้กลายเป็นมนุษย์ที่สวยงาม โมมองอิซึนกะแล้วเอ๋ย”ชายหนุ่มผู้นั้นนะ เจ้าจัดการเองล่ะกันส่วนข้าจะช่วยเจ้า ไปสิ”

 โมตอบและเดินตามหลังอิซึนกะไป มีปีศาจกี่ตัวโมใช้ดาบคู่ที่สวยงามอย่างมากฟันปีศาจกบและอื่นมากมาย กระจายออกเป็นส่วนๆไม่มีตัวใดที่สามารถหนีไปได้เลยสักตัวนึง ส่วนอิซึนนั้นเดินไปหาชายหนุ่มและคุยกัน โมต้องสู้จนกว่าอิซึนกะจะคุยเสร็จแต่โมพลาดปีศาจแมงมุมที่ตัวใหญ่ที่สุดไปหนึ่งตัว ชายหนุ่มที่คุยกับอิซึนกะที่น่าจะมองไม่เห็นปศาจนั้นกลับเห็น แต่เห็นปีศาจตนนั้นชัดเจนแต่เขาก็ไม่มีท่าทางที่แสดงออกว่ากลัวโดยสักนิดเดียว เขาใช้ข้างเตะปีศาจจนกระเด็น มืออีกข้างของเขาปรากฏแขวงเล่มที่ใหม่ โมตกใจจนนิดไปครู่เพราะเขาคนั้นไม่ใช้มนุษย์แต่เป็นเทพแห่งสายลม ปีศาจตนนึงที่เป็นปีศาจรูปร่างคล้ายงูตนนั้นเลื่อยเข้ามาหาโมแต่โมนั้นหลบทันแล้วหันไปหายาโตะและเอ๋ย”มาจัดการให้หน่อยสิฉันเบื่อแล้วล่ะ”อย่างเย็นชาแล้วเดินไปทางยาโตะที่กำลังเดินสวนมา ปีศาจงูเลื่อยเข้ามาทางโมอีกครั้งโมหันไปแล้วกำมัดและต่อยเข้าไปเต็มๆใบหน้าของปีศาจอย่างจัง จนกระเด็นไปไกลโมมองด้วยสายตาคล้ายๆว่าอย่ามายุ่งเวลาความสุขชาวบ้านไอ้สวะแล้วเดินสวนทางกับยาโตะไป
(ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมขอให้ติดตามชมตอนต่อไปค่ะ แล้วก็อย่าแบนหนูเลยน้าา)