คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Is it possible 2
ินยอมอโทรศัพท์ที่เพิ่วาสายไป มันรู้สึแปลๆ หรือเพราะนที่เ้ามาใหม่รั้นี้เป็นมาร์ ้วน เาเลยรู้สึว่า มันไม่เหมือนรั้อื่นๆ
เสียฟ้าร้อัึ้น พร้อมท้อฟ้าสีรึ้มที่เริ่ม่อัว ินยอหันไปมอสภาพอาาศที่เปลี่ยน ิถึนที่เาเพิ่โทรหา
...แบมแบมะไ้พร่มไปรึเปล่านะ...
ินยอส่ายหัว ไล่วามิฟุ้่าน อัวเอ เาิอีรั้ มาร์ไปส่แบมแบมที่บ้าน และวันนี้แบมแบมไม่เ้ามาที่อนโอเา เรื่อสุี้ที่เรียมไว้ะเป็นหมัน
ไม่นาน ฝน็เริ่มระหน่ำลมา สมาธิอินยอในารปั่น้นบับหายไปหมแล้ว เาเลือที่ะาแฟ แล้วมายืนิบรหน้า่า
ินยอมอวิว้านอเพลินๆ แ่สายา็ไปสะุับร่าุ้นา ที่เพิ่ลารถแท็ี่ พร้อมับยสัมภาระอัวเอันฝนที่ศีรษะ
...ถ้านายะลับมา ็น่าะอให้มาร์มาส่หน่อยไหม ฝนนานี้ ถ้าไม่สบายึ้นมาะทำยัไ...
ินยอรีบวาแ้วาแฟ แล้วรีบหยิบร่ม ลไปหาแบมแบมที่ำลัฝ่าฝนมา
“น่าะพร่มมา้วย ทำไมฝนะ้อมาอนนี้” แบมแบมบ่นหุหิออมา แ่เพราะวามุ่ม่าม แบมแบมสะุ ฟุบาทแล้วทำสัมภาระัวเอหล่นเ็มพื้น
“เห้อ ให้มันไ้อย่าี้สิ” นัวเล็ถอนหายใ แล้ว้มลเ็บอ แ่ฝนที่อยู่ ็ูเหมือนว่าะหยุไปเอื้อๆแบบนั้น
แบมแบมเยหน้าหลัาหยิบสัมภาระเสร็ สายา็สบเ้าับินยอที่ยืนาร่มอยู่
...็ฮยอเป็นะแบบนี้ ผมะหนีไปไหนพ้น อนที่ิว่าะไป ฮยอ็ะึผมลับมาอยู่ที่เิม ผมะเอนแบบฮยอไ้อีที่ไหน...
“ทำไม ไม่โทรบอ ะไ้ออมารับ” ินยอบ่นึ้น เสียเ้มเิำหนิ แบมแบมไ้แ่ยิ้มแหยๆส่ให้
“อนแรมันูเหมือนะไม่นี่รับ” แบมแบมบอออไป
“มา ฮยอ่วยถือ เี๋ยวนายรีบไปอาบน้ำ ล้าัว” ินยอว้าสัมภาระอแบมแบมมาไว้ในมือ ้าเียวับที่ถือร่ม ส่วนอี้า็รีบูมือแบมแบมไปทาอนโ
...ไม่รู้ว่าแบมแบมิไปเอรึเปล่า แ่มือ้าที่ถููเารู้สึว่ามันอุ่นเป็นพิเศษ...
เรายัไม่ไ้เริ่มพูอะไรันนถึห้ออินยอ แ่แบมแบม ไม่ิว่าวามเียบรั้นี้มันอึอั เาไ้รับผ้าเ็ัวับเสื้อพร้อมาเุใหม่ พร้อมนิ้วี้สั่ให้ไปห้อน้ำาเ้าอห้อ ะไม่ให้มีวามสุไ้ยัไ วามใส่ใเล็น้อยแบบนี้แหละ ที่แบมแบมอบที่สุ
...เสียน้ำไหล พร้อมเสียฮัมเพลอนในห้อน้ำ อารม์ีๆที่เิึ้น ินยอะรู้บ้ารึเปล่าว่า มันมาาใร...
แบมแบมออมาาห้อน้ำ ็เห็นนพี่วัมือเรีย พร้อมไร์เป่าผมในมือ แบมแบมเินไปหา พร้อมนั่ลที่ปลายเียนอน
...ผมอยาให้ทุวันเป็นแบบนี้ ื่นมา็เอฮยอ นั่ทาน้าว้วยัน ุยัน มันพอะมีโอาสไหมนะ...
เสียไร์เป่าผม ที่ัเอื่อยๆ แบมแบมเยิว่าเสียมันน่ารำา แ่วันนี้เา้อเปลี่ยนวามิใหม่ เสียมัน็ฟัเพลินๆีเหมือนัน
“ผมแห้แล้ว” ประโยแร ที่ไ้ยินาปา หลัาเท้าถึห้อ
“อารม์ีแล้วหรอรับ” แบมแบมถามึ้น
“นายรู้หรอ ว่าฮยอแอบหุหิ ลัวรึเปล่า” ินยอพูออมา
“รู้สิรับ แ่หุหิเพราะเป็นห่ว ผมไม่ลัวหรอน่า” แบมแบมพู หันไปสบาินยอ พร้อมใ้มือทั้สอ้า บีบแ้มนพี่ไปมาอย่าหมันเี้ยว
ินยอรวบแนทั้สอ้าอแบมแบมไว้ แล้วเอนัวลบนเีย พร้อมับอแบมแบมเอาไว้
“ฮยออแบม ทำไมเนี่ย” แบมแบมพูทำลายวามเียบที่วนให้เินอนนี้
“ออ้อนหน่อย แปบเียวไ้รึเปล่า” ินยอบอประโยที่วนเินว่าเ่า
...ถ้าะพูนานี้ ผม็้อยอมอยู่แล้ว ริๆไม่้อพูอะไร เา็ยอมั้แ่แรอยู่แล้วนี่นา...
“แบมแบม นายเป็นแฟนับมาร์แล้วหรอ” ินยอถามึ้น ทำลายวามเียบอีรั้
“รับ วันนี้แหละ ายริ ผม้อโทรหามาร์ว่าถึแล้ว มาร์ห้ามอยู่เินหนึ่ั่วโม้วย” แบมแบมเริ่มรุรี้รุรน พึมพำับัวเอ
ินยอลายอ้อมอออ รู้สึไม่สบายใอย่าบอไม่ถู ะบอว่าอบ็ไม่ใ่ ะไม่อบ็ไม่ใ่ ไม่ใ่ว่า มาร์ ้วน ไม่ี แ่เาบอไม่ถูว่า ไม่อบอะไรในัวมาร์สัอย่า ินยอสรุปวามรู้สึนี้เอาเอ ว่า ไม่ถูะา
“ถึแล้วล่ะมาร์ น่าะเือบ ั่วโมแล้ว อะไรนะ ะมารับหรอ” แบมแบมหันลับมามอ ที่ินยอ ที่พยัหน้า พร้อม ทำนิ้วโอเ
...โอโอเอะไรัน แบมแบมเห็นเรื่อทำสุี้หมแล้ว อนเินไปหยิบน้ำที่ห้อรัว...
“มาร์ เี๋ยวินยอะไปส่เราเอ ไม่้อเป็นห่ว เี๋ยวถึบ้านแล้วโทรหา” แบมแบมวาสาย พร้อมหันลับมาทำาใส ใส่เ้าอห้ออีรั้
“ฮยอ ้อพาผมไปส่บ้านนะ ไม่ั้นผมะลายเป็นนี้โห” แบมแบมพูพร้อมรอยยิ้ม
“นายไปบอมาร์แบบนั้นทำไม เี๋ยว็น้อยใหรอ” ินยอพูออไป เพราะถ้าเป็นเา น้อยใมาเลย
“มาร์ไม่น้อยใหรอ แ่ถ้าผมให้มาร์มารับ ะมีนน้อยใ อีอย่า ผม็อยาินสุี้้วยนี่นา” แบมแบมพู พร้อมทำท่าลูบพุัวเอ
“เ็รู้มา” ินยอ ยี้ผมแบมแบมเล่นอย่าเอ็นู เสียหัวเราะเบาเบาที่เป็นเอลัษ์อินยอัึ้น
...ผมรัเสียหัวเราะอฮยอ ถ้าเป็นไปไ้ ผม็อยาไ้ยินมันทุวัน ผมะหยุวามรู้สึัวเอยัไีรับ...
“ีัที่ฝน ผมเลยอ้อนฮยอไ้เยอะเลย” แบมแบมพูึ้น อนที่ินยอำลัีบทุอย่าใส่ถ้วยอแบมแบม
“ฮยอ่าหา ที่อ้อนนาย” ินยอพึมพำับัวเอเบาๆ
“ฮยอว่าอะไรนะรับ” แบมแบมถามเพราะไ้ยินไม่ถนั
“ไม่มีอะไร ิน่อเถอะ” ินยอบออีรั้
...หลัานี้ แอบอ้อนนายไม่่อยไ้แล้ว ใ่รึเปล่า แบมแบม...
Talk
แวะมาส่าน ่อนหนีเที่ยว ่ะ เอันอี สอ อาทิย์นะะ ทุน ^^
ความคิดเห็น