ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Eye contact first 100%
1
เช้าวันจันทร์เป็นวันที่น่าเบื่อที่สุด เพราะฉันต้องไปเรียนตอนเช้าน่ะสิเมื่อคืนกว่าจะกลับถึงห้องก็ปาไปตีสอง ถ้าไม่ติดว่างานนี้ได้เงินเยอะคนอย่างโฉมงามไม่มีวันรับหรอก เปลืองตัวอย่างกับอะไรแถมกว่าจะเสร็จก็กินเวลาไปถึงตีสอง อ้อ!งานที่ฉันทำนั้นเรียกว่า คู่ควงจอมปลอม งานนี้เป็นงานที่ทำให้ฉันมีรายได้เพิ่มขึ้นจากการเป็นพริตตี้ไงล่ะ! งานพริตตี้ที่เขาว่าเงินดีแต่ต้องไปปั้นหน้ายิ้มใส่กล้องแถมยังโดนพวกคนแก่หื่นกามลวมลามอีกเนี่ย ยังสู้การเป็นคู่ควงที่ได้ทั้งเงินและสิ่งของที่ผู้ว่าจ้างซื้อให้ขณะเล่นละครหลอกตาคนอื่นอีกด้วยแต่งานทั้งสองนี้มีข้อเสียอย่างหนึ่งคือโดนลวนลามแต่ไม่มีสิทธิ์โวยวายไงล่ะ มันเป็นกฏของผู้ที่ทำงานด้านบริการนั่นก็คือ ลูกค้าคือพระเจ้า!! ห้ามเถียง ห้ามโวยวาย ห้ามต่อรอง แต่ลูกค้าของฉันส่วนมากส่วนมากจะเป็นลูกค้าวีไอพีที่ถูกคัดมาอย่างดีแต่ยังมีนิสัยชอบลวนลามอยู่เล็กน้อย แต่ของคนอื่นๆนี่สิโดนเยอะกว่าฉันซะอีกบางคนทนไม่ได้ถึงขั้นลาออกไปเลยก็มี
เดินไปบ่นไปจนเดินมาถึงคณะสถาปัตย์ซึ่งเป็นที่สิงสถิตของลูกค้าเจ้าประจำของฉันนั่นก็คือ นายวินซ์ ซึ่งนายคนนี้ชอบเอาฉันไปเป็นไม้กันหมากับพวกสาวๆที่นายนั่นอยากจบแต่พวกเธอไม่ยอมจบเนี่ยสิ ไปบอกเขาว่าฉันเป็นแฟนบ้างล่ะ เป็นกิ๊กใหม่บ้าง เยอะแยะจนนับไม่ถ้วน แต่นายเนี่ยยังไม่จ่ายค่าจ้างฉันเลยถึงต้องเดินมาทวงถึงคณะ ความจริงแล้วฉันก็เคยมีรถขับนะแต่โดนที่บ้านยึดไปโทษฐานที่ไม่ยอมกลับไปค้างที่บ้านน่ะสิ เหตุผลน่ะเหรอก็เพราะว่าคอนโดที่ฉันอยู่มันสะดวกสะบายอยู่ใจกลางเมืองไปไหนก็สะดวก ว่าแต่นายวินซ์หายหัวไปไหนเนี่ย วันนี้หมอนี่มีเรียนตอนเช้าไม่ใช่หรอทำไมยังไม่มาอีก
" โฉมงาม ทางนี้!!!" เมื่อฉันหันไปก็พบกับนายวินซ์เจ้าปัญหาซึ่งกำลังนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของเขา คนอื่นน่ะฉันจำไม่ได้หรอกเพราะพวกเขาไม่มีอะไรโดดเด่น แต่ที่ฉันจำได้แม่นนั่นก็คือ เจเนล เขาฮอตในหมู่สาวทั้งในและนอกมหาวิทยาลัยแต่ที่กรี๊ดเขามากที่สุดก็คงจะเป็นคณะนิเทศน์ศาสตร์คณะที่ฉันอยู่ละมั้ง
" มาหาเค้าทำไมหรอ ที่รัก" ดูคำที่มันเรียกฉันสิไอ่บ้าวินซ์ ฉันตัดสินใจเอื้อมมือไปดึงคอเสื้อแล้วดึงไอ้หมอนี่ขึ้นมาจากนั้นก็กระซิบข้างหูหมอนี่ว่า
" หากนายไม่อยากตายล่ะก็ จ่ายค่าจ้างฉันมาเดี๋ยวนี้!"
" มาถึงก็ทวงค่าจ้างเชียวนะ ไว้วันหลังไม่ได้เหรอจ๊ะ โฉมงามจ๋า" ดูมันสิยังจะมาทำปากหวานใส่อีก
" ไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าที่รัก ด้วยเราไม่ได้เป็นอะไรกัน"
" แล้วที่ฉันติดเธอไว้เท่าไหร่ล่ะ?"
" สองหมื่นห้าร้อยบาทถ้วน นี่ฉันลดให้นายแล้วนะเห็นว่าเป็นลูกค้าประจำ"
" สองหมื่นห้า!! ฉันจ้างผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์กว่าเธอได้หลายคนเลยนะเนี่ย"
" แล้วใครใช้ให้นายมาจ้างฉันล่ะ แล้วราคาเนี่ยหาที่อื่นไม่ได้แล้วนะ ลูกค้าคนอื่นๆฉันคิดสามหมื่นอัพนะจะบอกให้"
" เอางี้นะก่อนที่จะจ่ายค่าจ้าง ฉันขอให้เธอทำงานให้ฉันอย่างหนึ่งก่อน"
" งานอะไรอีกล่ะ ถ้างานนี้แปลืองตัวฉันไม่ทำแน่"
" ไม่อยากหรอกงานนี้น่ะ แค่ไปเป็นคู่ควงให้ไอ้เจเนล" ว่าไงนะ!!เป็นคู่ควงให้เจเนลถ้าสาวๆที่คลั่งเขารู้นี่ฉันเละแน่
" ฉันว่านายไปหาคนอื่นดีกว่า เป็นคู่ควงให้เจเนลใครก็อยากเป็น"
" แล้วทำไมเธอถึงไม่เป็นคู่ควงให้ฉันล่ะ" เสียงนี้มันเสียงเจเนลนี่นาฉันไม่เคยได้ยินเสียงหมอนี่ในระยะประชิดขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเราจะเจอหน้ากันจนเบื่อแล้วก็เถอะ
" ก็มันเสี่ยงนี่นา หากสาวๆที่คลั่งนายรู้เค้ามีหวังฉันตายพอดี ยิ่งมีเพื่อนน้อยๆอยู่"
" พูดง่ายๆคือมีศัตรูเยอะว่างั้น?" เจเนล ทำไมนายต้องพูดแล้วทำหน้ากวนใส่ฉันด้วยล่ะ
" เอาล่ะก่อนที่มันจะเลยเวลาเรียนไปมากกว่านี้ ฉันว่าเธอควรจะไปเรียนได้แล้วนะ" จริงสินี่มันเลยเวลาเรียนของฉันไปแล้วนี่นา ตายแน่ๆเลย
11.00 น.
สรุปว่าคาบนี้รอด เนื่องจากว่าฉันไม่เคยเข้าเรียนสายอาจารย์เลยไม่ได้ว่าอะไร แต่คนที่มีปัญหาคงจะเป็นยัยเจนนี่กับลูกไม้ล่ะมั้ง เอาแต่ถามไม่หยุดว่าทำไมถึงเข้าเรียนสาย
" โฉมงามตกลงเธอจะไม่บอกใช่มั้ยว่าไปทำอะไรถึงเข้าเรียนสาย" พอเดินออกจากห้องปุ๊ปยัยนี่ก็เปิดประเด็นถามทันที
" ก็เมื่อคืนฉันนอนดึกแถมเช้านี้ก็ตื่นสายด้วยไงล่ะถึงสาย" ฉันตัดสินใจโกหกเพื่อนรักทั้งสองไปยัยพวกนี้ไม่มีทางจับได้หรอกขนาดแม่ฉันยังไม่รู้เลย
" เกิดอะไรขึ้นกับแกเนี่ยขนาดงานเลี้ยงคราวก่อนแกยังอยูจนถึงเช้าแถมยังมาเรียนตอนเช้าเหมือนไม่ได้ปาร์ตี้งั้นแหละ" พวกนี้ก็สงสัยกันจริงแค่เข้าเรียนสายแค่นี้เอง
" เฮ้!! โฉมงาม" เสียงนี้มัน เจเนลนี่!!!
เดินไปบ่นไปจนเดินมาถึงคณะสถาปัตย์ซึ่งเป็นที่สิงสถิตของลูกค้าเจ้าประจำของฉันนั่นก็คือ นายวินซ์ ซึ่งนายคนนี้ชอบเอาฉันไปเป็นไม้กันหมากับพวกสาวๆที่นายนั่นอยากจบแต่พวกเธอไม่ยอมจบเนี่ยสิ ไปบอกเขาว่าฉันเป็นแฟนบ้างล่ะ เป็นกิ๊กใหม่บ้าง เยอะแยะจนนับไม่ถ้วน แต่นายเนี่ยยังไม่จ่ายค่าจ้างฉันเลยถึงต้องเดินมาทวงถึงคณะ ความจริงแล้วฉันก็เคยมีรถขับนะแต่โดนที่บ้านยึดไปโทษฐานที่ไม่ยอมกลับไปค้างที่บ้านน่ะสิ เหตุผลน่ะเหรอก็เพราะว่าคอนโดที่ฉันอยู่มันสะดวกสะบายอยู่ใจกลางเมืองไปไหนก็สะดวก ว่าแต่นายวินซ์หายหัวไปไหนเนี่ย วันนี้หมอนี่มีเรียนตอนเช้าไม่ใช่หรอทำไมยังไม่มาอีก
" โฉมงาม ทางนี้!!!" เมื่อฉันหันไปก็พบกับนายวินซ์เจ้าปัญหาซึ่งกำลังนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของเขา คนอื่นน่ะฉันจำไม่ได้หรอกเพราะพวกเขาไม่มีอะไรโดดเด่น แต่ที่ฉันจำได้แม่นนั่นก็คือ เจเนล เขาฮอตในหมู่สาวทั้งในและนอกมหาวิทยาลัยแต่ที่กรี๊ดเขามากที่สุดก็คงจะเป็นคณะนิเทศน์ศาสตร์คณะที่ฉันอยู่ละมั้ง
" มาหาเค้าทำไมหรอ ที่รัก" ดูคำที่มันเรียกฉันสิไอ่บ้าวินซ์ ฉันตัดสินใจเอื้อมมือไปดึงคอเสื้อแล้วดึงไอ้หมอนี่ขึ้นมาจากนั้นก็กระซิบข้างหูหมอนี่ว่า
" หากนายไม่อยากตายล่ะก็ จ่ายค่าจ้างฉันมาเดี๋ยวนี้!"
" มาถึงก็ทวงค่าจ้างเชียวนะ ไว้วันหลังไม่ได้เหรอจ๊ะ โฉมงามจ๋า" ดูมันสิยังจะมาทำปากหวานใส่อีก
" ไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าที่รัก ด้วยเราไม่ได้เป็นอะไรกัน"
" แล้วที่ฉันติดเธอไว้เท่าไหร่ล่ะ?"
" สองหมื่นห้าร้อยบาทถ้วน นี่ฉันลดให้นายแล้วนะเห็นว่าเป็นลูกค้าประจำ"
" สองหมื่นห้า!! ฉันจ้างผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์กว่าเธอได้หลายคนเลยนะเนี่ย"
" แล้วใครใช้ให้นายมาจ้างฉันล่ะ แล้วราคาเนี่ยหาที่อื่นไม่ได้แล้วนะ ลูกค้าคนอื่นๆฉันคิดสามหมื่นอัพนะจะบอกให้"
" เอางี้นะก่อนที่จะจ่ายค่าจ้าง ฉันขอให้เธอทำงานให้ฉันอย่างหนึ่งก่อน"
" งานอะไรอีกล่ะ ถ้างานนี้แปลืองตัวฉันไม่ทำแน่"
" ไม่อยากหรอกงานนี้น่ะ แค่ไปเป็นคู่ควงให้ไอ้เจเนล" ว่าไงนะ!!เป็นคู่ควงให้เจเนลถ้าสาวๆที่คลั่งเขารู้นี่ฉันเละแน่
" ฉันว่านายไปหาคนอื่นดีกว่า เป็นคู่ควงให้เจเนลใครก็อยากเป็น"
" แล้วทำไมเธอถึงไม่เป็นคู่ควงให้ฉันล่ะ" เสียงนี้มันเสียงเจเนลนี่นาฉันไม่เคยได้ยินเสียงหมอนี่ในระยะประชิดขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเราจะเจอหน้ากันจนเบื่อแล้วก็เถอะ
" ก็มันเสี่ยงนี่นา หากสาวๆที่คลั่งนายรู้เค้ามีหวังฉันตายพอดี ยิ่งมีเพื่อนน้อยๆอยู่"
" พูดง่ายๆคือมีศัตรูเยอะว่างั้น?" เจเนล ทำไมนายต้องพูดแล้วทำหน้ากวนใส่ฉันด้วยล่ะ
" เอาล่ะก่อนที่มันจะเลยเวลาเรียนไปมากกว่านี้ ฉันว่าเธอควรจะไปเรียนได้แล้วนะ" จริงสินี่มันเลยเวลาเรียนของฉันไปแล้วนี่นา ตายแน่ๆเลย
11.00 น.
สรุปว่าคาบนี้รอด เนื่องจากว่าฉันไม่เคยเข้าเรียนสายอาจารย์เลยไม่ได้ว่าอะไร แต่คนที่มีปัญหาคงจะเป็นยัยเจนนี่กับลูกไม้ล่ะมั้ง เอาแต่ถามไม่หยุดว่าทำไมถึงเข้าเรียนสาย
" โฉมงามตกลงเธอจะไม่บอกใช่มั้ยว่าไปทำอะไรถึงเข้าเรียนสาย" พอเดินออกจากห้องปุ๊ปยัยนี่ก็เปิดประเด็นถามทันที
" ก็เมื่อคืนฉันนอนดึกแถมเช้านี้ก็ตื่นสายด้วยไงล่ะถึงสาย" ฉันตัดสินใจโกหกเพื่อนรักทั้งสองไปยัยพวกนี้ไม่มีทางจับได้หรอกขนาดแม่ฉันยังไม่รู้เลย
" เกิดอะไรขึ้นกับแกเนี่ยขนาดงานเลี้ยงคราวก่อนแกยังอยูจนถึงเช้าแถมยังมาเรียนตอนเช้าเหมือนไม่ได้ปาร์ตี้งั้นแหละ" พวกนี้ก็สงสัยกันจริงแค่เข้าเรียนสายแค่นี้เอง
" เฮ้!! โฉมงาม" เสียงนี้มัน เจเนลนี่!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น