ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทาสซาตาน l เบลล่า? เอ็ดเวริ์ด? เจคอป?
เพลงและภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหาในตอน แต่สอดคล้องกับเนื้อหาของฟิค
"ตุ้บ"ร่างบางที่แสนอ่อนล้าสลบลงไปกับพื้นในขณะเดียวกันกับที่ร่างสูงของใครคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องขาเรียวรีบเดินเข้ามาใกล้คนตัวสูงนั่งยองลง
"คุณ!"มือหนาเขย่าร่างบางที่แสนงดงามให้มีสติแต่ก็ไม่เป็นผล ตาคมมองสํารวจร่างกาย มันแสนบอบบาง ใบหน้าขาวที่ซีดเผือดเต็มไปด้วยคราบนํ้าตา ริมฝีปากบางมีคราบเลือดแห้งกรัง ลําคอและหน้าอก มีรอยของการร่วมรัก ที่ข้อมือมีแผลสดและเลือดซึมออกมา เพราะถูกเสียดสีด้วยโซ่ตรวนเส้นใหญ่ ร่างกายดูยับเยินจนน่าตกใจ มือหนาหยิบกระบอกปืนเก็บเสียงขึ้นมาก่อนจะยิงไปที่โซ่เส้นใหญจนแตกกระจาย ข้อมือบางหลุดจากพันธนาการ ลําแขนใหญ่ช้อนร่างกายแสนบอบบางไว้ก่อนจะวางลงกับเตียงเบาๆ และขาเรียวก้าวไปในห้องนํ้าก่อนจะคว้าอ่างแก้วใบเล็กเพื่อเตรียมเช็ดตัว
มือใหญ่หยิบผ้าชุบนํ้าอุ่นก่อนจะซับลงบนหน้าผาก เปลือกตา และแก้มขาวเบาๆ และเขาก็ใช้มุมผ้าเช็ดคราบเลือดที่ริมฝีปากของคนตัวเล็กจนมันหมดไป เมื่อมองใกล้จึงรูว่าคนๆนี้งดงามมาก จริงๆเขาแค่จะมาดูเหยื่อแค้นของเพื่อนรักเท่านั้นแต่กลับมาหลงเสน่ห์โจรน้อยหน้าหวานนี่ได้มือหนาเริ่มเช็ดไปเรื่อยๆจนเสร็จและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คนตัวเล็กอย่างยากลําบากเพราะร่างกายตรงหน้านั้นแสนเย้ายวนเหลือเกิน
ใบหน้าคมค่อยๆเลื่อนไปใกล้ๆใบหน้าหวานจนห่างกันไม่ถึงเซ็นต์
"ไหนว่าจะมาหากูไงวะ?"เสียงเข้มเข้ามาขัดจังหวะพอดี
"นี่เหรอวะโจรที่ย่องเข้ามาขโมยของจากบ้านมึงไป"ร่างสูงถามอย่างไม่เชื่อเพราะร่างกายที่แสนบอบบางอย่างนี้ จะมีความสามารถในการขโมยของจากคฤหาสนืตระกูลอ๊คได้ ขโมยของในโรงเรียนสอนยามยังง่ายกว่า
"คนนี้แหละ"แทคยอนตอบหน้านิ่ง
"แล้วทําไมมึงไม่ฆ่าเด็กนี่ซะ แต่มึงกลับเอ่อ...เอาเถอะ..มึงคิดอะไรอยู่หรือเกิดสนใจโจรน้อยเจ้าสเน่ห์"ชานซองถามเพราะปกติถ้าใครทําให้แทคยอนโกรธถึงขีดสุด บางคนก็ถูกสับร่างกายและโยนให้จระเข้กิน ไม่ก็ฆ่าล้างโครต หรืออาจจะถูกแล่เนื้อเถือหนังและโรยเกลืออะไรทํานองนี้ แต่เด็กคนนี้กลับแตกต่าง และชานซองก็พอจะรู้ถึงสาเหตุความแตกต่างนี้
"กะ...กูจะคิดอะไร...แค่ทาส"แทคยอนตอบ
"ดีแล้วถ้ามึงไม่คิดอะไร....เพราะกูคิด...กูอยากได้ทาสมึง...กูขอยืมบ้างคงไม่โกรธใช่ไหม"
"กะ...กูจะโกรธทําไม"แทคยอนตอบอย่างไม่มั่นใจ
"ดีและ...ว่าแต่เด็กนี่ชื่ออะไร"ชานซองถาม
"มึงจะรู้ไปทําไม"แทคยอนถามเสียงเข้ม
"ก็กูอยากรู้...หรือมึงหวง"
"เบลล่า"แทคยอนรีบตอบทั้งที่เขาก็ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตี้ยงนี้ชื่ออะไรเขามั่วนั่นเองแทคยอนรู้สึกแปลกๆเหมือนจะโกรธหรืออะไรเขาจึงเดินออกไป ทิ้งให้ชานซองอยู่กับร่างเล็กตามลําพัง เขานั่งลงบนเตียงอีกครั้งก่อนจะใช้มือลูบที่ใบหน้าของคนตัวเล็กเบาๆ
"อื้อ~"ริมฝีปากบางครางออกมาเบาๆเหมือนได้สติ ดวงตากลมโตแสนงดงามลืมขึ้น กระพิบตาสองสามครั้งเพื่อปรับแสง เมื่อดวงตามองเห็น ภาพแรกที่เห้นก็คือผู้ชายหน้าโหดนั่งยิ้มอยู่หน้าตน ร่างเล็กรีบลุกและถอยตัวไปชิดขอบเตียงและมองด้วยนํ้าตาคลอเบ้าอย่างหวาดกลัว
"ฉันไม่ทําอะไรนายหรอก"ชานซองแตะที่แขนบางเบาๆเพื่อสร้างความไว้ใจ แต่ร่างเล็กก็ยังถอยหนีอย่างไม่ไว้วางใจ
"ฉันมาช่วย...ช่วยกันแทคยอน"ชานซองบอกยิ้มๆก่อนจะลูบที่ผมนุ่มของร่างบาง
"ทะ...แทคยอน...ใคร"เสียงเล็กถาม
"คนนี้ไง"ชานซองชี้ไปที่กรอบลูบบนหัวเตียงมันทําให้นิชคุณสะดุ้งเฮือกและรีบถอยห่างจากรูปนั้นอย่างหวาดกลัว
"ไม่ต้องกลัวนะฉันอยู่ตรงนี้แล้ว"ชานซองลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆอย่างอบอุ่น และนิชคุณก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่หาไม่ได้จากที่แห่งนี้ นิชคุณโผเข้าสู่อ้อมกอดอันแสนอบอุ่น อกแกร่งเป็นเหมือนผ้าซับนํ้าตา ชานซองปล่อยให้คนตัวเล็กร้องให้อยู่นานจนคนตัวเล็กผละออกและใช้มือขาวปาดนํ้าตาบนใบหน้าของตนเอง
"นายรู้สึกไว้ใจฉันแล้วใช่ไหม?เบลล่า?"ชานซองถาม
"เบลล่า?"ร่างเล็กเอียงคอถาม
"ไม่ได้ชื่อเบลล่าเหรอ...?"ชานซองถาม
"ชื่อนิชคุณ"ร่างเล็กตอบ
"ฉันโดนไอ้แทคหลอกเหรอนี่"ชานซองรู้สึกขําตัวเอง
"เอ...แต่เบลล่าก็เหมาะกับนายนะ...ทั้งขาว...ทั้งสวยงั้นฉันขอเป็นเอ็ดเวริ์ธนะ"ชานซองพูดหยอกล้อ
"มันก็เหมาะกับคุณนะ"เสียงเล็กตอบพร้อมรอยยิ้ม
"งั้นฉันเป็นเอ็ดเวริธ์ นายเป็นเบลล่า ไอ้แทคยอนคงเป็นเจคอป"ชานซองบอก
"อย่าพูดถึงเขานะ"นิชคุณบอกด้วยใบหน้างํ้าดูน่ารักจนชานซองต้องยื่นมือไปบีบที่จมูกเล็ก
"ไม่พูดแล้วว"และทั้งสองก็คุยกันชานซองเป็นคนคุยสนุกทําให้นิชคุณผ่อนคลายและเกิดเสียงหัวเราะจนไม่รู้ว่ามีคนยืนยู่หน้าประตูห้อง
คงสนุกกับไอ้ชานมากสินะ ทําเหมือนไร้เดียงสา ที่แท้ก็ต้องการ...แทคยอนคิด
+++++++++++++++++++++++
ความจริงทําตอนนี้เสร็จตั้งแต่บ่ายสองแล้วละ แต่ไปกดผิดต้องแต่ใหม่หมดเลยเซ็งชิบ
ดู music & lyrics ด้วยชอบมากถึงจะจิ้นชานโฮ แต่โซอึนก็น่ารักจริงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น