ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ทาสซาตาน l กลับ?+(ปรากฏการ์ณ์เรียกเลือด)
"ตื่น!!!!"เสียงดังตะโกนขึ้นร่างเล็กที่นอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มค่อยๆ ปรือตาลุกขึ้น
"อื้อ~"ร่างใหญ่ที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครมายืนอยู่ข้างเตียงนอนสีขาว มือหนากระชากผ้าห่มนิ่มออกจากตัวคนตัวเล็กโดยที่ลืมไปว่า ตัวของนิชคุณมีแค่เสื้อตัวใหญ่บางๆและบ็อกเซอร์ตัวเล็กเท่านั้น แทคยอนถึงกับกลืนนํ้าลาย ดังอึก สายตาที่แสนจะหื่นกามจ้องไปที่เลือนล่างอันขาวเนียนที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียง ขาวขาวเนียนเรียวสวยเหมือนผู้หญิง เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่คอกว้าง เผยให้เห็นหัวไหล่กลมมนขาวเนียน แทคยอพยายามเบนสายหาไปทางอื่นแต่ก็อดมองภาพอันเซ็กซี่เย้ายวนนี้ได้
"นี่ๆๆๆตื่นฉันหิวแล้วนะ!!!"แทคยอนตะโกนเรียกและเขย่าตัวคนตัวเล็ก ที่จริงคนไม่สบายก็ควรให้พักผ่อนสิ
"อื้อ~"นิชคุณเอาหมอนปิดหูเหมือนรําคาญและพลิกตัวไปด้านเพื่อหันหลังให้เสียงอันน่าหนวกหู
"ตื่นๆๆ!!!!"แทคยอนยังคงเรียกคนตัวเล็กเสียงดังพร้อมกับอารมณ์ที่เริ่มฉุนเฉียว
"ไม่!"นิชคุณท้วงในขณะที่ตายังปิดอยู่
"ตื่น!"แทคยอนกระชากหมอนออกจากมือคนตัวเล็ก
"ม่ายยยย!!"นิชคุณยังคงดื้อเหมือนเด็กน้อยที่ไม่ชอบให้ใครมาปลุกตอนที่ตนเองยังอ่อนเพลีย
"ไม่ตื่นใช่ไหม!!"แทคยอนช้อนตัวนิชคุณขึ้นมาจากเตียงอย่างรวดเร็วแล้วเดินเข้าไปในห้องนํ้า
"ตู้มม!!! "และโยนคนตัวเล็กลงไปในอ่างอาบนํ้าใหญ่จนนํ้าแตกกระเด็นและทําให้คนตัวเล็กตาสว่างขึ้นมาทันที
"คุณ!!ทําไมทําแบบนี้เปียกหมดเลย!"มือขาวลูบนํ้าหน้าตัวเองเบาๆ
"นายจะได้ตื่นซักทีเอาแต่นอนอยู่ได้รู้ไหมเวลาฉันมีค่า"
"เวลาคุณมันเกี่ยวอะไรกับผม?!"นิชคุณถาม
"ฉันพานายมาที่นี่เพื่อให้มาเป็นคนรับใช้หรือเรียกอีกอย่างก็คือขี้ข้า นายก็ต้องทํางานให้ฉัน โอเค?"แทคยอนพูดใส่คนตัวเล็ก พอนิชคุณได้ยินก็รู้สึกได้ทันทีว่าเหมือนขอบตาร้อนผ่าว เป็นได้แค่ ขี้ข้า สินะแล้วความอ่อนโยนเมื่อวานมันคืออะไรกัน มันคงเป็นความฝัน ฝันดี
"เข้าใจแล้วครับ...แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ...เก็บขยะ?"นิชคุณถามเสียงแผ่ว
ทําให้แทคยอนรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกไป ทําไมนะ แค่เด็กคนนี้ตีหน้าเศร้าตนเองถึงต้องมีอาการแบบนี้เลยเหรอ อย่าโง่น่าแทคยอน โจรมันก็มีมารยากันทั้งนั้น ร่างสูงพูดับตนเอง
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปทํากับข้าวซะฉันหิวแล้ว"แทคยอนบอกก่อน จะยื่นมือไปให้นิชคุณเพื่อให้คนตัวเล็กลุกขึ้นมาจากอ่าง นิชคุณเริ่มลังเลใจ มือเล็กค่อยๆเอื้อมไปหามือใหญ่ที่ยื่นอยู่ตรงหน้าแต่แล้วแทคยอนก็ชักมือกลับและเดินออกไปทันที
"ขนาดสัมผัสมือเราเขายังรังเกียจ"นิชคุณพูดเสียงเบาก่อนจะลุกเดินตามออกไป
มือร่างบางอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แทคยอนวางไว้ให้ในห้องนํ้าเป็นเสื้อเหมือนแบบเดิม เชิ้ตตัวโคร่งสีขาว กางเกงบ็อกเซอร์ตัวใหม่เอี่ยมสีนํ้าเงินเข้ม ร่างเล็กเดินเข้ามาในครัว มีอาหารเพิ่มมากขึ้น มีทั้งเนื้อ ผัก กุ้ง หมู และสิ่งของที่ครบครัน คนตัวใหญ่ใจร้ายแอบไปซื้อตอนไหนนะ นิชคุณคิดในใจ
"ทําต้มยํากุ้งดีกว่า!"นิชคุณคิดได้ดังนั้นจึงเตรียมของและลงมือทํา เมื่ออาหารเสร็จส่งกลิ่นหอมฉุย และข้าวนุ่มๆถูกยกมาเสริฟ์และตามด้วยอาหาร
"มันคืออะไร ทําไมฉันไม่เคยเห็น"แทคยอนถามก่อนจะชี้ไปที่ต้มยํากุ้ง
"มันคืออาหารไทย"นิชคุณบอกเสียงเบา และรอจนแทคยอนกินเสร็จและเก็บจาน มือบางเก็บจาน และรีบเอาเข้าไปล้างในครัว
"เดี๋ยว!! นี่อาหารนายกินซะจะได้มีแรง"แทคยอนวางขนมปังหนึ่งแผ่นที่ไม่มีใส้ไม่มีอะไรให้นิชคุณ
"ขอบคุณสําหรับอาหาร"นิชคุณพูดประชดก่อนจะหยิบขนมปังขึ้นกัด
"Rrrrrrr~"เสียงโทรศัพท์ของแทคยอนดังขึ้น
"ฮัลโหล....อืม...อืม....ได้ฉันจะรีบกลับ..ได้ๆ"แทคยอนรีบวางโทรศัพท์และกระชากมือคนตัวเล็กให้เดินตาม
"กลับเร็ว!"แทคยอนออกคําสั่ง
"ฮะ?"นิชคุณงง
"ไปได้แล้ว!!"แทคยอนรีบดันนิชคุณขึ้นรถและขับไปอย่างรวดเร็ว ซักพักก็ถึงคฤหาสน์
มือหนากดที่สวิตซ์บางอย่าง จู่ๆพื้นหินอ่อนก็เปิดขึ้นและมีบันไดให้ลงไปมันเหมือน...ห้องลับ
"อยู่ในนี้อย่าออกไปไหนจนกว่าฉันจะกลับมาโอเคนะ...ห้ามออกไปไหน"แทคยอนพูดด้วยความตื่นตระหนก
"ครับ...ผมจะไม่ไปไหน"นิชคุณตอบรับ แทคยอนขึ้นไปข้างบน พร้อมชักปืนออกมา ประตูหินอ่อนค่อยๆปิดลง เหมือนไม่มีอะไรทั้งสิ้นใต้พื้น
"ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...แค่ขอให้คุณ...ปลอดภัย"นิชคุณพูดด้วยความกังวล และ เป็นห่วง
"อื้อ~"ร่างใหญ่ที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครมายืนอยู่ข้างเตียงนอนสีขาว มือหนากระชากผ้าห่มนิ่มออกจากตัวคนตัวเล็กโดยที่ลืมไปว่า ตัวของนิชคุณมีแค่เสื้อตัวใหญ่บางๆและบ็อกเซอร์ตัวเล็กเท่านั้น แทคยอนถึงกับกลืนนํ้าลาย ดังอึก สายตาที่แสนจะหื่นกามจ้องไปที่เลือนล่างอันขาวเนียนที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียง ขาวขาวเนียนเรียวสวยเหมือนผู้หญิง เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่คอกว้าง เผยให้เห็นหัวไหล่กลมมนขาวเนียน แทคยอพยายามเบนสายหาไปทางอื่นแต่ก็อดมองภาพอันเซ็กซี่เย้ายวนนี้ได้
"นี่ๆๆๆตื่นฉันหิวแล้วนะ!!!"แทคยอนตะโกนเรียกและเขย่าตัวคนตัวเล็ก ที่จริงคนไม่สบายก็ควรให้พักผ่อนสิ
"อื้อ~"นิชคุณเอาหมอนปิดหูเหมือนรําคาญและพลิกตัวไปด้านเพื่อหันหลังให้เสียงอันน่าหนวกหู
"ตื่นๆๆ!!!!"แทคยอนยังคงเรียกคนตัวเล็กเสียงดังพร้อมกับอารมณ์ที่เริ่มฉุนเฉียว
"ไม่!"นิชคุณท้วงในขณะที่ตายังปิดอยู่
"ตื่น!"แทคยอนกระชากหมอนออกจากมือคนตัวเล็ก
"ม่ายยยย!!"นิชคุณยังคงดื้อเหมือนเด็กน้อยที่ไม่ชอบให้ใครมาปลุกตอนที่ตนเองยังอ่อนเพลีย
"ไม่ตื่นใช่ไหม!!"แทคยอนช้อนตัวนิชคุณขึ้นมาจากเตียงอย่างรวดเร็วแล้วเดินเข้าไปในห้องนํ้า
"ตู้มม!!! "และโยนคนตัวเล็กลงไปในอ่างอาบนํ้าใหญ่จนนํ้าแตกกระเด็นและทําให้คนตัวเล็กตาสว่างขึ้นมาทันที
"คุณ!!ทําไมทําแบบนี้เปียกหมดเลย!"มือขาวลูบนํ้าหน้าตัวเองเบาๆ
"นายจะได้ตื่นซักทีเอาแต่นอนอยู่ได้รู้ไหมเวลาฉันมีค่า"
"เวลาคุณมันเกี่ยวอะไรกับผม?!"นิชคุณถาม
"ฉันพานายมาที่นี่เพื่อให้มาเป็นคนรับใช้หรือเรียกอีกอย่างก็คือขี้ข้า นายก็ต้องทํางานให้ฉัน โอเค?"แทคยอนพูดใส่คนตัวเล็ก พอนิชคุณได้ยินก็รู้สึกได้ทันทีว่าเหมือนขอบตาร้อนผ่าว เป็นได้แค่ ขี้ข้า สินะแล้วความอ่อนโยนเมื่อวานมันคืออะไรกัน มันคงเป็นความฝัน ฝันดี
"เข้าใจแล้วครับ...แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ...เก็บขยะ?"นิชคุณถามเสียงแผ่ว
ทําให้แทคยอนรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกไป ทําไมนะ แค่เด็กคนนี้ตีหน้าเศร้าตนเองถึงต้องมีอาการแบบนี้เลยเหรอ อย่าโง่น่าแทคยอน โจรมันก็มีมารยากันทั้งนั้น ร่างสูงพูดับตนเอง
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปทํากับข้าวซะฉันหิวแล้ว"แทคยอนบอกก่อน จะยื่นมือไปให้นิชคุณเพื่อให้คนตัวเล็กลุกขึ้นมาจากอ่าง นิชคุณเริ่มลังเลใจ มือเล็กค่อยๆเอื้อมไปหามือใหญ่ที่ยื่นอยู่ตรงหน้าแต่แล้วแทคยอนก็ชักมือกลับและเดินออกไปทันที
"ขนาดสัมผัสมือเราเขายังรังเกียจ"นิชคุณพูดเสียงเบาก่อนจะลุกเดินตามออกไป
มือร่างบางอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แทคยอนวางไว้ให้ในห้องนํ้าเป็นเสื้อเหมือนแบบเดิม เชิ้ตตัวโคร่งสีขาว กางเกงบ็อกเซอร์ตัวใหม่เอี่ยมสีนํ้าเงินเข้ม ร่างเล็กเดินเข้ามาในครัว มีอาหารเพิ่มมากขึ้น มีทั้งเนื้อ ผัก กุ้ง หมู และสิ่งของที่ครบครัน คนตัวใหญ่ใจร้ายแอบไปซื้อตอนไหนนะ นิชคุณคิดในใจ
"ทําต้มยํากุ้งดีกว่า!"นิชคุณคิดได้ดังนั้นจึงเตรียมของและลงมือทํา เมื่ออาหารเสร็จส่งกลิ่นหอมฉุย และข้าวนุ่มๆถูกยกมาเสริฟ์และตามด้วยอาหาร
"มันคืออะไร ทําไมฉันไม่เคยเห็น"แทคยอนถามก่อนจะชี้ไปที่ต้มยํากุ้ง
"มันคืออาหารไทย"นิชคุณบอกเสียงเบา และรอจนแทคยอนกินเสร็จและเก็บจาน มือบางเก็บจาน และรีบเอาเข้าไปล้างในครัว
"เดี๋ยว!! นี่อาหารนายกินซะจะได้มีแรง"แทคยอนวางขนมปังหนึ่งแผ่นที่ไม่มีใส้ไม่มีอะไรให้นิชคุณ
"ขอบคุณสําหรับอาหาร"นิชคุณพูดประชดก่อนจะหยิบขนมปังขึ้นกัด
"Rrrrrrr~"เสียงโทรศัพท์ของแทคยอนดังขึ้น
"ฮัลโหล....อืม...อืม....ได้ฉันจะรีบกลับ..ได้ๆ"แทคยอนรีบวางโทรศัพท์และกระชากมือคนตัวเล็กให้เดินตาม
"กลับเร็ว!"แทคยอนออกคําสั่ง
"ฮะ?"นิชคุณงง
"ไปได้แล้ว!!"แทคยอนรีบดันนิชคุณขึ้นรถและขับไปอย่างรวดเร็ว ซักพักก็ถึงคฤหาสน์
มือหนากดที่สวิตซ์บางอย่าง จู่ๆพื้นหินอ่อนก็เปิดขึ้นและมีบันไดให้ลงไปมันเหมือน...ห้องลับ
"อยู่ในนี้อย่าออกไปไหนจนกว่าฉันจะกลับมาโอเคนะ...ห้ามออกไปไหน"แทคยอนพูดด้วยความตื่นตระหนก
"ครับ...ผมจะไม่ไปไหน"นิชคุณตอบรับ แทคยอนขึ้นไปข้างบน พร้อมชักปืนออกมา ประตูหินอ่อนค่อยๆปิดลง เหมือนไม่มีอะไรทั้งสิ้นใต้พื้น
"ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...แค่ขอให้คุณ...ปลอดภัย"นิชคุณพูดด้วยความกังวล และ เป็นห่วง
++++++++++++++++++++++++++++++++
เพลงนี้ไม่เกี่ยวกับตอนนี้ แค่เพลงมันเศร้า
สวัสดีวันนี้มาอัพช้า เพราะ คิดไม่ออก สมองตัน เซ็งกับทุกอย่าง ตอนนี้กําลังดูธาราหิมาลัยอยู่ ไม่อยากบ่นอะไรมากแค่อยากบอกว่ารักนะจุ๊กะบุ๊ จุ๊กะบุ๊
แถม ปรากฏการ์ณเรียกเลือด+จิ้น
ไม่รู้ว่าพวกตัวเคยเห็นกันยัง
ถือว่าเป็นของขวัญที่โครตจะเล็ก
น้อยแล้วกัน
FANART:)
เริ่มจากแฟนอาร์ตเบาๆ
โมเม้นซอฟๆ
^
อยากอยู่หอนี้
^
สังเกตมือ
แฟนเมดสวยๆ
credit : page tacekhun
ไม่รู้ว่าพวกตัวเคยเห็นกันยัง
ถือว่าเป็นของขวัญที่โครตจะเล็ก
น้อยแล้วกัน
FANART:)
เริ่มจากแฟนอาร์ตเบาๆ
โมเม้นซอฟๆ
^
อยากอยู่หอนี้
^
สังเกตมือ
แฟนเมดสวยๆ
credit : page tacekhun
:)bootertheme
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น