[2pm]ทาสซาตาน[taeckhun]

ลำดับตอนที่ #7 : ทาสซาตาน l เกาะสวาท หาดนรก [1]

 

HBD.JAYPARK
ขอให้ตาแก่เสื้อชมพูอยู่ดีกินดีและมีความสุขใน ที่ๆพี่อยู่ อยากให้พี่รักษาสุขภาพร่างกายให้แข็งแรง อากาศหนาวก็ห่มผ้าดีๆ ไม่ใช่เปิดโชว์ตลอด อย่าใจร้อนมากคิดก่อนทํา และสุดท้ายอยากบอกพี่มา เค้าและ hottest ทุกคนคิดถึงพี่ สุขสันต์วันเกิดนะคะ

"อ๊าาา~เจ็บจังเลย"ทันทีที่นิชคุณตื่นขึ้นมาและพยายามจะขยับตัว ความเจ็บที่ช่วงล่างก็แล่นเข้ามาทันที เปลือกตาบางค่อยๆเปิดขึ้นน้อยๆ คนๆนั้นเขาไม่อยู่แล้ว ดีจัง....ทั้งที่พยายามจะคิดแบบนั้น แต่ในใจเขาก็รู้สึกเจ็บหน่วงๆอย่างบอกไม่ถูกมันไม่มีเหตุผล นํ้าใสๆแห่งความเจ็บปวดไหลออกมาจากดวงตา มือบางรีบปาดสิ่งที่แสดงความอ่อนแอก่อนจะจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยทั้งที่กระดุมของเสื้อมันอยู่ไม่ครบ



"ปึ้ง!!!"ประตูถูกเปิดเข้ามาอย่างแรงจนร่างเล็กสดุ้งเฮือก คงจะไม่พ้นเขาคนนั้นอีกแล้ว....ผู้ชายที่ชื่อแทคยอน



"มากับฉัน!"แทคยอนกระชากร่างบางอย่างแรงให้ลุกตาม



"โอ๊ย...พลั่ก!!"ด้วยความที่ไม่มีแรงบวกกับร่างกายอันบอบชํ้าทําให้นิชคุณตกลงไปจากเตียง สะโพกบางกระแทกกับพื้นทําให้คนตัวเล็กเจ็บจนนํ้าตาเล็ด


"ลุกขึ้นมา!"แทคยอนที่ยืนค้ำหัวคนตัวเล็กกระชากมือบางให้ลุกขึ้น



"เจ็บ...จัง"นิชคุณพูดเสียงเบาเพราะไม่มีแรง



"ฮึ่ยย!"แทคยอนรู้สึกขัดใจอย่ามากจึงใช้มือทั้งสองข้างช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นมาและลุกขึ้นยืน



"นายจะพาฉันไปไหน?"นิชคุณถามเสียงเบาเพราะยังหวาดกลัว



"ไปถึงก็รู้เองแหละ"แทคยอนอุ้มร่างบางที่แสนเบาหวิวเดินออกไปทันที
และวางคนตัวเล็กลงกับเบาหน้าเฟอรารี่สีดําเปิดประทุนคันงามพร้อมทั้งปิดประตูให้อย่างเสร็จสรรพ

"นี่คุณจะพาผมไปไหน!"นิชคุณถามอีกครั้งด้วยระดับเสียงที่ดังขึ้น



"ขี้ข้าไม่มีสิทธิ์ถาม!!"เพราะคํานี้มันทําให้ร่างบางเงียบตลอดทาง ระหว่างทางทั้งคู่เงียบมาตลอดนิชคุณรู้สึกอ่อนล้าร่างบางค่อนๆเอียงตัวซุกหน้าลงกับเบาะรถและผลอยหลับไป.....




"หลับซะแล้ว"แทคยอนหันมามองร่างบางที่นอนหลับตาพริ้ม ใบหน้าหวานแสนงดงาม ริมฝีปากสีมพูอวบอิ่ม น่าลิ้มลองขนตางอนเป็นแพ ทุกๆอย่างดูลงตัว ดวงตาเขาหันกลับไปมองข้างหน้าอีกครั้งเพื่อขับรถ



เมื่อมาถึงที่หมาย

"นี่นายตื่นได้แล้ว!"แทคยอนเขย่าคนตัวบาง แต่ร่างบางไม่ได้ตอบรับยังคงนอนต่อเพราะความเหนื่อยอ่อน




"ตื่นได้แล้วโว้ยย!!"แทคยอนตะโกนดังขึ้นแต่ร่างเล็กก็ยังไม่ตื่น




"ไม่ตื่นใช่ไหม!"แทคยอนเอี้ยวตัวจากเบาะรถของตนเอง เลื่อนหน้ามาอยุ่ตรงใบหน้างดงามของคนตัวเล็ก ยิ้มทีหนึ่งก่อนจะทําสิ่งที่น่าตกใจ คือ....จูบนั่นเอง ริมฝีปากหยักทาบลงบน ปากบางสีชมพูแสนเย้ายวน กัดเบาๆให้ริมฝีปากเล็กเผยออกก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหอมหวานในโพรงปาก




"อื้อ~คุณ!!"ร่างเล็กลืมตามาเพราะรู้สึกว่าขาดอากาศหายใจ และต้องตกใจเมื่อริมฝีปากเขาประกบอยู่กับคนใจร้าย




"ชอบให้ปลุกด้วยวิธีนี้นะสิ!"แทคยอนบอก




"เปล่านะผมแค่เพลียๆ"นิชคุณบอก




"ถึงแล้วลงมาสิ"แทคยอนบอก




"ที่นี่ที่ไหน?"นิชคุณถามเสียงเบา




"แหกตาดูสิ!"แทคยอนพูดเสียงเข้มทําให้คนตัวเล็กกวาดตามอง



"ว้าววว~"ภาพที่เห็นคือชายหาดแสนสวนอันเงียบสงัด มีบ้านหลังใหญ่ตั้งอยู่ถัดไปน่าจะเป็นเกาะส่วนตัว ติดที่มีขยะเยอะมาก และอากาศร้อนมาก




"ไม่ได้ให้มาเที่ยว...ให้มาทํางาน"แทคยอนบอกเสียงเย็น





"ทํางาน?"นิชคุณเอียงคอถามตาแป๋วดูน่ารัก




"ใช่แต่มันยังไม่ถึงเที่ยงนายย...ทําอาหารให้ฉันกินหน่อยฉันหิวแล้ว"




"ครับ"นิชคุณตอบ
แทคยอนเดินนําหน้าเข้าไปในบ้านในเกาะหลังใหญ่และหรูหรา และเงียบสงัด นิชคุณกวาดตามองทั่ว และหันมามองหน้าแทคยอนเป็นเชงถามว่าครัวอยู่ไหน




"อยู่ทางโน้น"แทคยอนชี้มือไปทางด้านขวาของบ้านเขานั่งลงบนโซฟาและเปิดหนังดู นิชคุณก็เดินเข้าครัวไปทําอาหาร เมื่อเปิดตู้เย็นก็พบ ไข่! ไข่! ไข่! แล้วก็ไข่!





"นี่คุณในครัวมีแต่ไข่คุณอยากกินอะไร?"นิชคุณยื่นหน้าออกมาถาม





"อืมมม เอาไข่เจียวแล้วกัน"แทคยอนบอก"เออ...แล้วก็ทําเผื่อนายด้วยแล้วกัน"แทคยอนพูดเสริม




"ขอบคุณฮะ"นิชคุณยิ้มอย่างดีใจก่อนจะลงมือทําอาหารอย่างคล่องแคล่ว โดยไม่รูว่ามีใครจับตามองอยู่




"ไหนของดูฝีมือนายหน่อยสิ"แทคยอนบอกพลางเข้ามาสวมกอดนิชคุณจากทางด้านหลัง




"ปล่อยนะ"นิชคุณท้วงและดิ้นไปมา




"เห้!อย่าดิ้นสิมันทําให้ฉันอารมณ์เสียนะ"พอได่้ยินดังนิชคุณก็หยุดปล่อให้แทคยอนกอดไว้ คนตัวเล็กตัวแข็งเกร็ง และสั่นอย่างหวาดกลัวแต่ก็ไม่พูดอะไรดูน่ารัก




"ทําตัวน่ารักอย่างนี้ให้ทุกวันะ"จมูกโด่งรั้นของคนตัวสูงซุกไซ้ลงบนซอกคอขาวเนียน ดูดเม้มเบาๆสลับกับกับอย่างหยอกล้อ



"อย่านะ..."ร่างเล็กพยายามกระเถิบตัวหนี้แต่แทคยอนก็ใช้มือหนาสอนแทรกเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตที่กระดุมหายไปสองเม็ดและลูบหน้าอกขาวไปมาอย่างเย้ายวน




"พอดี....ไข่จะไหม้แล้ว"นิชคุณร้องท้วงก่อนจะผลักคนตัวสูงอก




"โอเคๆไม่แกล้งละ"ร่างสูงพูดด้วยเสียงหัวเราะเมื่อเห็นแก้มทั้งสองข้างแดงปลั่งด้วยความเขินอาย  แทคยอนเดินออกไปซักพักนิชคุณก็ตาไปด้วยจานไข่เจียวจานเดียว 




"ฉันบอกให้นายทําเผื่อตัวเองด้วยไง"แทคยอนพูดเสียงเข้ม




"ทําแล้วครับอยู่ในครัวเดี๋ยวผมจะเข้าไปกินในครัว"นิชคุณบอก





"หึ...เจียมตัวดีนี่...รีบๆกินมีงานให้ทํา"แทคยอนบอก นิชคุณเดินเข้าไปในห้องครัวและตักข้าวกินอย่างหิวโหยเพราะสามวันที่ผ่านมาเขาพึ่งกินข้าวต้มและนมที่ชานซองให้มาเพียงนิดเดียว เมื่อร่างเล็กกินหมด แทคยอนก็เดินเข้ามา




"เที่ยงพอดีไปทํางานได้แล้ว"แทคยอนลากคนตัวเล็กออกมาจากบ้านและตรงไปที่ชายหาด




"นายเห็นขยะพวกนี้ไหม? เกาะนี้เคยเป็นแหล่งท่องเที่ยว แต่พอฉันซื้อก็ไม่มีใครมา ฉันพึ่งซื้อมันไม่มีคนทําความสะอาดเกาะ ขยะเลยเต็มไปหมด "




"ครับแล้วไง?"นิชคุณถาม




"งานของนายคือ เก็บขยะพวกนี้ให้หมดทั้งเกาะ!!"แทคยอนสั่ง




"หะ...หา"นิชคุณเบิกตาโพลง ที่แท้แทคยอนก็ไม่ได้เห็นใจตนแค่อยากแกล้งตนเท่านั้น และเลือกเวลาที่แดดมันร้อนจัดเพื่อทรมานตน คิดได้ดังนั้นนํ้าใสๆก็เอ่อจากดวงตาแต่ก็ไม่ไหลออกมาเพราะไม่รู้จะร้องไปทําไม 





"มีอะไรจะพูดไหม?"แทคยอนถาม






"ไม่มีครับ"นิชคุณตอบอย่างรวดเร็ว ทําให้แทคยอนรู้สึกโมโหกับความหยิ่งทระนงขอคนตัวเล็กเขาได้แต่โมโหและเดินเข้าบ้านทันทีก่อนจะปล่อยให้ร่างบางทํางานที่เขามอบหมาย




************************************************

สวัสดีเจ้าาา ใครว่าเหมียวโหดยกมือขึ้นน!!!!
พูดถึงเรื่องเพลง เพลงนี้ไม่เกียวกับตอนเลยจ้าวว มันเศร้าดีเลยเอามา เพลง:ผู้ป่วยความจําเสื่อม

 
ประกาศข่าว

 
ไรต์เตอร์ว่าจะแต่งเรื่องนี้เป็นแนวผีๆไม่แน่ว่าช็อทฟิคหรือ มีเดียมฟิค หรือฟิคยาวไปเลย แต่เกรงว่าฟิคยาวจะไม่ไหว แต่รอฟิคนี้ลงตัวก่อน แล้วจะเริ่มแต่ง ทุกคนสนใจไหม?
คืออยากบอกว่า ไปเจอโฆษณา บ้านผีสิง ก็ลองคืดพล็อตดู พอเสร็จก็ลองตัดต่อโปสดู(ถึงจะเละ) ก็แค่อยากถามว่าทุกคนสนไหม(แอบโฆษณา)
intro

:)bootertheme