[2pm]ทาสซาตาน[taeckhun]

ลำดับตอนที่ #14 : ทาสซาตาน l เจ็บปวด

 

พักนี้เปลี่ยนโปสบ่อย๕๕๕'ทําเองว่างจัด

"ไปไหนมา!"เสียงเข้มตํ่าแสนเยือกเย็นดังขึ้นในขณะที่คนตัวเล็ก แยกจากชานซองและเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ นิชคุณถึงกับสะดุ้งตกใจไหนว่าจะไปทําธุระ ทําไมกลับเร็วขนาดนี้




"ไป...เที่ยว"เสียงเล็กหวานตอบตะกุกตะกัก ก่อนจะหลุบสายตาลงตํ่าเมื่อเห็นตาคมดั่งนกเหยี่ยวกําลังมองมาทางตน รังสีอํามหิตแผ่กระจายไปทั่ว ภายในที่ๆร่างเล็กยืนอยู่มีแค่ตนกับแทคยอนเท่านั้น ชานซองก็กลับไปแล้ว ทิ้งขี้ไว้ให้ตนแท้ๆ




"ใครให้ไป!"แทคยอนกดเสียงตํ่ายิ่งดูน่าหวาดกลัวนิชคุณเงยหน้าไปสบตาคนตัวสูงเล็กน้อย แววตาคมกริบเวลาโมโหนั้นน่ากลัวเหลือเกิน




"ก็....ก็"นิชคุณอึกอักมือบางกําสเวตเตอร์สีเทาดําแน่นมือบางชื้นเหงื่อ ตกใจกลัวเพราะแทคยอนคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน 




"ก็...อะไร!!ฉันถามว่าใครให้ไป!!!"แทคยอนตวาดดังทําให้นิชคุณต้องหดตัวเหมือนเด็กที่กําลังโดนผู้ใหญ่ดุ




"มะ...ไม่มี...ก็แค่...ไปเที่ยว"นิชคุณตอบอึกอัก คิ้วเล็กขมวดเข้าหากัน




"แค่ไปเที่ยว....แน่ใจเหรอ?!!"แทคยอนพูดเหมือนจับผิด ไปเที่ยวอะไรกันออกไปกันตั้งแต่เช้าพึ่งกลับมาตอนสองทุ่ม




"ก็...ไปเที่ยวไง"นิชคุณยืดคอขึ้น ก็บอกว่าไปเที่ยวก็ไปเที่ยวสิถามอยู่ได้ นิชคุณคิดในใจ ถ้าพูดออกไปตนคงตายแน่ๆ




"มั่นใจเหรอ"มือหนากระชากคนตัวบางเข้าหา ใบหน้าเล็กปะทะกับอกแกร่งจนคนตัวเล็กเจ็บ มือบางดันหน้าอกแทคยอนออกอย่างแรงจนร่างหนาผละออกไป 




"แตะนิดแตะหน่อยทําเป็นสะดีดสะดิ้ง ทีกับไอ้ชานนี่เสนอตัวเชียว"แทคยอนพูดอย่างเหยียดๆ มือบางกําสเวตเตอร์แน่นขึ้นจนเห็นเส้นเลือดปูดออกมา ทําไมคนใจร้ายต้องว่ากันขนาดนี้ด้วย แค่ไปเที่ยวเอง ไม่เห็นจะมีอะไร พี่ชานซองก็เพื่อนของแทคยอนแท้ๆ ร่างเล็กคิดอย่างน้อยใจปนเสียใจ




"ครับ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมไปนะ"นิชคุณสบัดมือแทคยอนออกก่อนจะเดินหันหลังให้ เพราะนํ้าตามันกําลังจะไหลออกมาอีกแล้ว นํ้าตาที่ไหลให้กับคําดูถูกต่างๆนาๆ ทั้งที่ยังไม่เคยไปทําอะไรให้เลย





"นี่นิชคุณ!!"มือหนากระชากคนตัวบางให้หันกลับมาอีกครั้ง ตาคมมองไปที่หยาดนํ้าที่เปื้อนอยู่ที่หางตาของคนตัวบาง นี่เขาพูดแรงไปหรือเปล่า?แทคยอนคิด




"อะไรอีกล่ะ! ผมไปไหนมันก็เรื่องของผม คุณเป็นพ่อผมหรือไง จะบอกให้ว่าพ่อผมตายไปแล้ว เลิกยุ่งกับผมซักที!!"นิชคุณผลักอกแทคยอนออกไปแต่คราวนี้ตัวเองกลับเซเอง เพราะร่างกายที่แสนบอบบาง





"หึ...!ลืมไปแล้วเหรอ....นายคือทาส!!!"แทคยอนพูดเสียงเข้ม เมื่อได้ยินคํานี้นิชคุณหน้าชาวาบ นํ้าตาที่พยายามกลั้นบัดนี้ไหลทะลักออกมาเหมือนสายนํ้า คําทําร้ายจิตใจที่เจ็บแสบเหมือนเข็มนับร้อยทิ่มตํา หน้าอก....ไม่สิ 'หัวใจ' ต่างหาก





"ไม่ลืมหรอก....แต่ทาส...ทําไม...คุณต้องลดตัวมาเกลือกกลั้วกับทาสตํ่าๆอย่างผมล่ะ?"นิชคุณถาม ตากลมโตที่เคยเต็มไปด้วยนํ้าตา ฉายแววเย่อหยิ่ง และ เจ็บปวด 





"ปากดีนักนิชคุณ!! พอได้กับไอ้ชานก็ลืมผัวเลยนะ!!!"แทคยอนบีบต้นแขนบางจนเป็นรอยมือ 





"อ้าวว!!เมื่อกี้ยังเป็นทาสอยู่เลยทําไมเลื่อนขั้นเร็วจัง"สิ่งที่ทําให้นิชคุณกล้าต่อปากต่อคํามากขึ้นเพราะคงทนไม่ไหว คนเราเมื่อโดนอะไรมากๆ มันจะจํา...ถ้าหาทางหนีไม่ได้ก็ต้องสู้!




"นิชคุณ!!"แทคยอนโกรธจัดอยากจะบีบคอคนตรงหน้าให้ตาย มือหนาบีบที่ต้นแขนแรงขึ้นจากที่มันเป็นรอยแดง มันกลายเป็นเขียว นิชคุณต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ




"หึ...!นายมันก็แค่...ทาสที่จะเลื่อนตําแหน่งเวลามีเซ็กส์เท่านั้นแหละ.."แทคยอนเปล่งวาจาที่เหมือนเข็มแหลมที่หัวใจคนตัวเล็ก หยาดนํ้าตาแห่งความเจ้บปวดไหลออกมาเรื่อยๆ ถ้าเป็นเลือดเขาคงตายไปแล้วมั้ง




"งั้นผมไปอยู่กับพี่ชานดีกว่าไหม.....จะได้เลื่อนตําแหน่ง....ตลอดเวลา"คําพูดที่ใครดูก็รู้ว่ามันคือการประชดแต่ ผู้ชายใจร้ายคนนี้...ไม่ มือหนากระชากคนตัวบางอย่างแรง ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนลูกเชอรี่สีหวานแต่ก็ไม่ได้ล่วงลํ้าเข้าไป ชิมรสหวานได้เพราะปากบางปิดสนิท เป็นการปฏิเสธ การล่วงลํ้าของแทคยอน ปากบางเม้มแน่ และพยายามจะผละออก แต่มีมือหนามากดที่ท้ายทอยขาวไว้แน่น 





"โอ๊ยย!"ฟันคมกัดลงบนริมฝีปากอิ่มจนได้กลิ่นของเลือดสด ในจังหวะที่ร่างเล็กร้องออกมา ทําให้ลิ้นร้อนได้ล่วงลํ้าเข้าไป ปากหยักดูดเล็ม และบดขยี้ริมฝีปากเล็กอย่างรุนแรง จนเลือดที่ไหลนิดเดียวกลับไหลย้อยออกมาถึงปลายคาง นิชคุณใช้แรงที่เหลือผลักแทคยอนออกไปอย่างแรง





"สกปรกที่สุด!"นิชคุณถุยเลือดออกจากปากอย่างไม่ใยดีทั้งที่ใจนั้นเจ็บเจียนตายอยู่แล้ว  การดูถูกเหยียดหยามจากคนตรงหน้า การทรมานกันโดยที่ไม่รู้จักกัน การกักขัง และทําร้าย ใช่ว่าคนๆหนึ่งที่มีชีวิตที่สวยงามมาตลอดจะรับได้ง่ายๆ 




"สกปรกมากใช่ไหมนิชคุณ!!นายก็สกปรกไม่ต่างจากฉันหรอก!!! มั่วไปทั่ว!"แทคยอนพูดพร้อมผลักนิชคุณอย่างแรงจนร่างเล็กล้มลงพื้น ตากลมโตช้อนมองด้วยสายตาเจ็บปวด นํ้าตาเอ่อคลอที่หน่วยดวงตา นึกย้อนไปเมื่อพบกันครั้งแรก แทคยอนทําร้ายตนตลอดมา สภาพของตนในตอนแรกที่เต็มไปด้วยคราบเลือดและคราบนํ้าตา จากฝีมือซาตานใจร้าย 





"ใช่....ผมมันมั่ว"ร่างบางตอบเสียงแผ่วเบา หยาดนํ้าตาใสไหลไปรวมกับเลือดที่ไหลจากริมฝีปาก ดวงตาบวมชํ้า ริมฝีปากบวมเจ่อ ไหล่บางสั่นด้วยแรงสะอื้น แทคยอนได้แต่มองภาพนั้นนิ่ง รู้สึกเจ็บแปลปที่หัวใจ ทําไมแค่นิชคุณไปเที่ยวกับชานซองตนถึงต้องโกรธมาขนาดนี้ แค่นิชคุณประชด ทําไมตนถึงต้องโกรธจนทําร้ายด้วยวาจาคนตรงหน้าทั้งๆที่รู้ว่าคนตัวเล็กนั้นแสนบริสุทธิ์ ทําไมกัน?

"นิชคุณ...."แทคยอนเอ่ยเสียงเบาเพราะเมื่อมีสติ....เมื่อรู้ว่าตนผิด... มือหนาจะเอื้อมไปแต่ไหล่บางเพื่อปลอบใจ....ขอโทษ....แต่ร่างบางกลับเบือนไหล่หลบ 





"อย่า...ฮึก...อย่ามาแตะต้องตัวผม...ผมมันสกปรก....ผมมันมั่ว...ฮือออ"ร่างเล็กเต็มความสูงเพื่อหนีหน้าคนตรงหน้า ร่างบางเปิดประตูห้องนํ้า และล็อคขังตัวเองอยู่ในห้องนํ้า....บางทีนิชคุณก็เหมือนเด็กตัวเล็กๆ มือบางเปิดนํ้าฝักบัวให้ไหลรดลงบนตัวของตนเอง 





"ใช่ผมมันสกปรก...ฮึก"ร่างเล็กทรุดลงกับพื้นปล่อยให้สายนํ้าชะล้างความสกปรกที่แทคยอนหยิบยื่นให้






"ปั้ง!!!!ปั้ง!! นิชคุณเปิด!!"มือหนารัวทุบประตูเสียงดัง ร่างเล็กเอามือปิดหูและถอยตัวไปชิดมุมห้องอาบนํ้า เหมือนคนสติแตก สายนํ้าเย็นในต้นหน้าหนาว ไหลรดลงมาที่ตัวนิชคุณ มันช่างหนาวจับใจ ปากเล็กที่เคยเป็นสีแดงกลับซีดลงและเปลี่ยนเป็นสีม่วงคลํ้า





"นิชคุณ!!!!เปิด!! ถ้าไม่เปิดฉันจะพังเข้าไปแล้วนะ"แทคยอนออกแรงทุบประตูห้องนํ้าเสียงดัง ใบหน้าหวานซีดเซียว เลือดสีแดงหายไปกับสายนํ้าเย็น เสื้อสเวตเตอร์ สีดําเทา เปียกชุ่มไปด้วยนํ้าเย็น แล้วสติก็ค่อยๆลางเลือน ตากลมโตค่อยๆปิดลง

"ปั้ง!!!!นิชคุณ!!!"ไหล่หนาโถมใส่ประตูอย่างแรงจนมันเปิดออก สิ่งที่ดวงตาคมมองเห็นคือร่างบางที่เปียกโชก นอนสลบไม่ได้สติอยู่ที่พื้นห้องนํ้า ใบหน้าขาวซีดเซียว ริมฝีปากสีม่วงคลํ้ามีรอยเขี้ยว ร่างใหญ่ของแทคยอนรีบวิ่งเข้าไปในห้องนํ้าช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นมาแนบอก 






"นิชคุณ...ฉันขอโทษ....อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ....นิชคุณ"



++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โฮะๆ ไรต์เตอร์กลับมาแล้วว ที่ไม่ได้อัพสองวันสาเหตุมาจากความ fail ต่างๆภายในชีวิต

เฟลแรกคือ-เปิดตู้เย็นออกมาแล้วมีอะไรกินจนล้นตู้เย็น
เฟลที่สองคือ-ไอ้ที่มีอะไรกินจนล้นตู้เย็นมันคือมะพร้าวที่ไม่สามารถ   ปลอกได้ ประมาณสามสิบลูก มะพร้าวแบบใหญ่ๆเขียวๆ
เฟลที่สาม-ปวดขี้มาก พอเข้าไปในห้องนํ้า โอ้วว บ้านกูแหล่งเพาะพันธุ์แมลงหรือเนี่ย แม่ไม่อยู่สองวัน บ้านไรต์มีจิ้งจกสามตัว แถมแมลงหายากนานา ชนิด (เกลียดจิ้งมาก) 
เฟลที่สี่-ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อน
เฟลที่ห้า-หิว
เฟลที่หก-โทรม
เฟลที่เจ็ด-ไรต์กําลังจะไปสั่งข้าวที่ร้านตามสั่งในคอนโด ไรต์ก็ร่าเริงมากไปหน่อยไรต์เลยเต้น อเกน&อเกน เดินไปตามทางเดินของคอนโดเพราะนึกว่าไม่มีคน ไรต์ร้องเพลงเสียงดังมาก พอเข้าทางเลี้ยวไรต์ดันเจอคนกลุ่มนึงเห็นไรต์กําลังเต็นอเกน&อเกน อายมาก>///<
เฟลสุดท้าย-ไรต์ขี้เกียจ

ขอโทษนะทุกคนที่ตอนนี้เนื้อหาน้อยมากไรต์ไปล่ะหิวมากเลย





 

:)bootertheme