คิดสิคิด

ลำดับตอนที่ #1 : คิดแล้วใช่ไม๊

 มาถึงเรื่องที่ผมจะเขียนดีกว่า

ไม่มีอะ

ณ ตอนนี้

งั้นพรุ่งนี้ละกัน

การเริ่มต้นมันเป็นเรื่องยากอย่างนี้เลยเหรอผมนั่งคิดทบทวนกับตัวเองอยู่ตลอด  การเริ่มต้นมันจะทำให้เราเจอกับความเปลี่ยนแปลงใช่ไม๊  แล้วมันเป็นเรื่องดีไม๊ละ  ผมรุอยู่แล้วว่ายังไงสะผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะดีหรือไม่ดีผมรู้แค่เพียงว่าผมทำอะไรซักอย่างแล้ว  ว่าแต่ผมจะทำอะไรดีละ  ถ้านอนอ่านการ์ตูนแล้วมีความสุขไปวันๆจะไหวมั้ยเนี๊ยะ

 ก็เนี๊ยะไงงานของผมเลยนะ(ทำท่าไอเดียบรรเจิด  เอิ่มมันถือเป็นงานจิงๆใช่ปะ) 

อ่อผมลืมแนะนำตัวไปผมชื่อ ณ เดชนะครับ ณ เดช โมโนตาการิ คุ้นชื่อผมใช่มั้ยครับที่จริงผมไม่ได้ชื่อนี้หรอกครับเมื่อก่อนชื่อตั๊ก ตั๊กสินอะคับ(อะล้อเล่ง  เล่นเรื่องสีเรื่องใหญ่เลยนะแกเรื่องสีนี้ไม่ใช่เล่นๆนะแต่ก่อนเด็กอนุบาลยังเล่นสีได้  เด้วนี้จบไปมีงานมีการทำยังห้ามเล่นสี  มีครอบครัวญาติเยอะๆยิ่งแล้วใหญ่ ห้ามเลย ห้ามเด็ดขาด  เด๋วบ้านแตกเพราะแม่สีตัวดีนี้แหละ  ตอนแรกๆเล่นกันก้อสวยดีเล่นไปเล่นมามั่ว  ทาสีเละเทะไปหมด  ทีนี้ใครจะรับผิดชอบ  ถ้าแมนหน่อยก้อต้องไอคนที่ป้ายเละนั้นแหละรับผิดชอบล้างให้หมดวาดสะเปรอะๆไม่ไหว  ถ้าโตแล้วยังทำเลอะมันน่าจับมาตีสะให้เข็ด 

(พอแล้วคร้าบพี่คร้าบแค่นี้ผมก้อไม่รุจะถูกเฟี๊ยววไม๊  เฟี๊ยว=เสียงลูกปืนตกแบบโปรเจคตาย) 

ความจิงก็คือมีคนทักผมผิดบ่อยๆผมเลยเปลี่ยนชื่อมันสะเลย หึหึ  ผมรู้ว่าจริงๆแล้วผมอะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่ณเดชหรอกนะผมหมายถึงนักเขียนต่างหาก 

นี่ไงครับนี้คือช่วงที่ผมกำลังรวบรวมประสบการณ์การเขียนอยู่(ณ จุดจุดนี้  นอนอ่านกาตูนอย่างเริงร่า) 

แรงบันดาลใจในการเขียนของผมไม่ใช่เป็นเพราะความสุขอย่างที่คุณๆคิดหรอกนะครับ  หึหึ  จิงๆก้อคือ…เพลงมา

(กรุณาหยิบกระเป๋าตังค์ประกอบ  เปิดเพลงกระเป๋าแบนแฟนยิ้มของพี่ๆthe rich man toy=ผู้ชายรวยของเล่น=หืม ออกแนวร้านขายของ=งั้น  ของเล่นผู้ชายเอ้ยๆๆไม่ใช่และนั้นมัน sex toy ไอบ้าไอทะลึ่งซกมกแอบจิต พอๆอย่าไปว่าพี่เค้า  เอ้ยอย่าว่าตัวเองสิพ่อ ณ เดช คาวาซากิ) 

 เพลงมา ตึดๆๆๆๆๆ  เกิดในครอบครัวระดับปานกลาง  แต่ชีวิตมันดันอยู่ในกรุง  เมื่อความรักได้มาเกิดมันก็เลยแต๊วแน่วววว(ลืมเนื้อ)  เก็บเงินเพื่อไปที่ผับไฮโซ  อยากจะได้โทรศัพท์ไอโฟน   ตื่อๆๆๆๆๆแต๋วแน่ว  หรือความรักยิ่งใหญ่กว่าเงินในกระเป๋า(เสียงยานคางไม่ได้เน้นประเด็นสำคัญแต่อย่างใด) ไม่เคยคิดเลยว่าดอกเบี้ยบานในธนาคารเท่าไร(ไม่มีกู้ก้อไม่มีดอกไง)  โย่วว  ถ้าเงินไม่มีสักบาทจะแต่งกันไม๊  กับรักที่ทรหดเกินนปายยโหดเกินไปกับคนๆหนึ่งง โอ้วเย

 พอก่อนแล้วกันขอบคุณสำหรับเพลงโดนๆนะก๊าบป่านนี้พี่คงเกลียดผมแต่ยังไงผมก้อรักพี่นะก๊าบบ  ที่จิงผมไม่ได้ตรงกับเพลงนี้เท่าไรหรอก  แค่เพลงมันคันๆดีแต่ไอคิดจะแต่งหนังสืออะจิง  ส่วนเงินทองขัดสนอะจิงเพราะเอาไปใช้หมด 555 เอาไปเช่ากาตูนซื้อหนังสืออ่านหนะครับ  ก้อมันเป็นข้อมูลให้กับอาชีพเสริมผมนี้(เหรอ)

ที่จิงแล้วผมก้อไม่ได้เปนคนอะริกาโตะอาริกาติโอซายมัสเท่าไรหรอกนะครับ(คนยังไงมันหนะ)  เห็นอย่างนี้ก้อจิงถึงจะทรัพย์จาง  แต่ผมก้อมีฝันนะครับ

และชีวิตผมจริงๆก็มีอาชีพเสริมอยู่แล้วอะครับ  ไอตอนแรกมันก้อเรียนด้วยใจรักซักพักเริ่มเรียนด้วยใจสู้  ไม่รู้ว่าเพราะที่เรียนมันยากหรือว่าเรียนแล้วโง่ลงก้อไม่รุ  ตอนนี้ผมกำลังศึกษาระดับอุดมศึกษาอยู่นะครับเหมือนนักศึกษาสุดหล่อทั่วๆไปนี่แหละแต่ว่าไอดีกรี ณ เดช มันก้อไม่ทั่วไปเท่าไรหรอกนะครับ หึหึ

ผมเรียนในเรื่องที่คุณก้อไม่รุหรอกว่าอะไร  เวลาเรียนต้องทำหน้าตาแป้นแล้นใฝ่รู้ใฝ่เรียนไปตามเรื่อง  ไม่ก้อพยักหน้าหงึกหงักตามเรื่อง(--(ZZZ)  เรียนไปเรียนมาก้อกลายเป็นอย่างที่เรียน(เรื่องที่เรียนคือเป็นโรค  อะไรยังเงี๊ยะ)  อย่าถามว่ารู้เรื่องไม๊ถามว่ามีอะไรที่รู้เรื่องไม๊จะดีกว่า

ส่วนใหญ่ผมจะเป็นที่หมายตาของอาจารย์ (เอิ่มม  ออกแนวหมายหัวมากกว่า)  เวลาเข้าเรียน  วันไหนที่ผมเข้าเร็ว  ทุกคนที่เห็นผมจะมีท่าทีตกใจและส่งซิก(แอ่ง ซิกไรวะ ดังชิหาย)  กันว่า ซวยวะ  สายแล้วเว้ย  โหยให้ตายดิ  ควิซทันไม๊หว่ะ  อี ณ เดชมาแล้ว  แล้วก็จะรีบวิ่งใส่เกียร์ห-มาพรึบพรั่บ  แซงหน้าผมไปเปนพรวน  เพราะแรงผมก้อเริ่มตกเพราะวิ่งออกกะลังมาตั้งแต่ห้องน้ำแล้ว

 ถามว่าผมทำไมถึงไม่ตรงเวลาให้ตายเถอะ  ที่จริงผมเป็นคนตรงต่อเวลานะครับ(คือตรงเป๊ะ ห้ามสตารถรถไม่ติด  ลืมใส่หมวกกันน๊อก  ห้ามลืมรีดผ้า  กินข้าวทันเวลา)แต่ผมว่าคนอื่นอะมาก่อนเวลาสะมากกว่า  แต่ยังไงผมก้อไม่โทษคนอื่นหรอกนะ  ผมว่าวิถีแบบผมมันก็ห้ามลอกเลียนแบบอยู่แล้ววิถีเทพๆแบบนี้แหละโดนตัดคะแนนไปหลายวิชา 555  แน่อยู่แล้วที่ผมจะโดนเพ่งเล็งแต่ก้อถือสะว่าอาจารย์รัก อิอิ  รักจนแทบจะbird กะโหลก  (มีต่ออีกเยอะอย่าให้เอ่ย)

ปล.เรื่องนี้ไม่ได้แต่งเอามันนะแต่งเอาจิง  จะลองโพสดูก่อนว่า  ratting เป็นไง